X

Pobierz aplikację OvuFriend

Zwiększ szanse na ciążę!
pobierz mam już apkę [X]
Forum Poronienie Aniołkowe Mamy [*]
Odpowiedz

Aniołkowe Mamy [*]

Oceń ten wątek:
  • pilik Autorytet
    Postów: 4182 7486

    Wysłany: 16 sierpnia 2017, 18:11

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Ale zastanawiam się czemu acard kazał zostawić, mi kazali odstawić od razu bo jakby jednak musiał być zabieg (ja miałam niestety) to lepiej nie brac. Rożne szkoły ;)...

    ds022el.png

    u4uGp2.png
  • Sarrrra Autorytet
    Postów: 3200 1290

    Wysłany: 16 sierpnia 2017, 18:34

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    A może po to aby endometrium się porządnie wyczyścilo usunęlo? Nie wiem. Do mnie ciągle nie dochodzi ...

    km5sgu1rnzh3xzcx.png

    zem320mmiu4xizmw.png
  • admiralka Autorytet
    Postów: 1992 3383

    Wysłany: 16 sierpnia 2017, 18:36

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    100krotka dziękuje :( :*

    U nas ciąża też była wystarana, wyczekana, wymodlona. Udało się w 9 cyklu. Udało się kiedy dowiedzieliśmy się, że tak naprawdę nie ma prawa się udać. U męża morfologia plemników na poziomie 0%. 0% prawidłowych plemników.

    Zostało tyle pytań bez odpowiedzi: Czy nie udało się dlatego, że właśnie plemnik był wadliwy? Czy jednak zapłodnił jakiś super zdrowy, wyjątkowy plemnik, a nie udało się zupełnie z innego powodu? Czy nie udało się dlatego, że to była ciąża bliźniacza? Czy to może po prostu przy podziale komórki zaszedł jakiś błąd (bliźniaki jednojajowe)? Czy jeżeli byłaby to pojedyncza ciąża, to wszystko mogłoby się dobrze potoczyć?

    No i najważniejsze pytanie bez odpowiedzi: Czy taki cud jeszcze kiedykolwiek nam się przydarzy? A jeżeli tak, to czy z powodu wyników męża, zakończy się tak samo? Nie zniosę tego drugi raz :(

    Tyle pytań bez odpowiedzi i wielka pustka w sercu :( Modliliśmy się o te dwie kreski, ja wierzyłam na przekór wszystkiemu, choć mąż powtarzał, że nie zostaniemy rodzicami (po tych wynikach). Pamiętam jego łzy, gdy pokazałam mu test. 30 czerwca. Od początku czułam przeogromny strach, ale wciąż powtarzałam sobie, że skoro już wydarzył się cud, to nie wydarzył się po nic. Skoro się przydarzył to z nami zostanie. Pokochaliśmy to maleństwo (maleństwa) od dnia tego testu. Mąż mówił, jak to teraz nic więcej już mu nie trzeba do szczęścia, jak to teraz ma wszystko. Zdążyliśmy kupić pierwsze przytulanki i kocyk. Ja się bałam, ale mąż szukał po całym sklepie słoni "na szczęście!". Mówiliśmy codziennie do brzucha, mąż całował, mówiliśmy nawet po imieniu, choć przecież nie wiedzieliśmy, kto tam mieszka. Ja wciąż się bałam, ale wciąż próbowałam to w sobie pokonać. Po stronie męża była czysta, największa na świecie radość. Wszystko prysło :(

    I znów becze, jak to pisze :(

    atdc9vvjhr7v1l6t.png

    h84f9vvj1bgblfir.png

    03.08.2017 - Nasze cuda 8tc [*]
    16.12.2017 - Marysia 15tc [*]
  • 100krotka Autorytet
    Postów: 458 276

    Wysłany: 16 sierpnia 2017, 19:04

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    admiralka - wiem dokładnie o teraz czujecie,my czuliśmy dokładnie to samo.
    Pamiętam kiedy siedzieliśmy na ławce przed szpitalem i czekaliśmy kiedy zacznie się krwawienie. Było ciepło, słońce rozpromieniało wszystko wokoło, ptaki śpiewały, ludzie wchodzili i wychodzili ze szpitala, wszystko się toczyło swoim życiem...a ja siedząc na tej ławce pytałam w myślach Boga,dlaczego Świat się nie zatrzymał, jak ja mam żyć dalej,chodzić normalnie do pracy? robić zakupy? gotować? sprzątać? Miałam wrażenie, że nie dam rady.
    Później, gdy mój mąż musiał wrócić do pracy,a ja zostawałam sama w domu,podjęłam decyzję, że wracam do pracy. Bałam się tego bardzo,zwłaszcza że pracuję z dziećmi,ale wiedziałam że powrót do "normalnego trybu" zrobi mi lepiej niż siedzenie w domu i rozmyślanie.
    Myślę cały czas,o tym się nie da zapomnieć, jednak mogę pocieszyć z perspektywy dwóch miesięcy,że czas leczy rany(choć nigdy do końca nie zaleczy). Dla mnie nadal bolesny jest widok kobiet w ciąży, zawsze wtedy czuję strasznie bolesne ukłucie prosto w serce, bo wiem że gdyby moje Dziecko od nas nie odeszło, ja też mogłabym się już cieszyć widocznym brzuszkiem, na co tak bardzo czekałam.
    Jedyne co mi pozostało to modlitwa o to by dane mi było zostać ziemską Mamą.
    Ważne żebyś w całości przeżyła czas żałoby, kiedy będziesz miała ochotę to o tym mów, jak będziesz miała chęć płakać to płacz.Niczego w sobie nie możesz tłumić. To pozwoli szybciej przejść przez ten czas.
    Ja służę swoją osobą,zawsze chętnie wysłucham.

    admiralka lubi tę wiadomość

    dqpri09khpifqr72.png

    Nasze Dzieciątko 11t6d [*]
  • Fatalita Autorytet
    Postów: 1010 1370

    Wysłany: 16 sierpnia 2017, 19:54

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Admiralka, stokrotka, Wasze uczucia tak bardzo sa mi bliskie. Pytań jest milion, odpowiedzi mało. Stokrotko, też pracuje z dziećmi. Jednak podjęłam inna decyzję niż Ty, poszłam na skrocony macierzyński, a potem jeszcze miesiąc l4 od psychiatry. Dzisiaj byłam pierwszy raz w pracy. Bolało, ale - mimo wszystko - nie było aż tak zle. Ale...dzieci mówiące "mamusiu", bo "ciociu" jeszcze nie potrafią. Zawsze je poprawiałam "mamusia jest w pracy kochanie, ja jestem Twoją ciocią".
    Za chwilę byłabym mamą, strasznie to boli, ale...jakkolwiek beznadziejnie to brzmi - czas leczy rany, albo nie tyle leczy, ile znieczula, pozwala nam oderwac się od rzeczywistości, zakłamanie pomyśleć "może to nie dotyczyło mnie"...
    Wiem, że kiedyś ktoś do nas powie - mamusiu.

    l22npx9iaxtim23h.png

    Nasze aniołki...
    21.09.14 (*) N.
    10.05.17 (*) O.
  • 100krotka Autorytet
    Postów: 458 276

    Wysłany: 16 sierpnia 2017, 22:03

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Fatalita - ja najbardziej bałam się spotkań z Rodzicami moich podopiecznych,bo wiedziałam że część z nich wiedziała że jestem w ciąży. Na szczęście tylko jedna mama nawiązała do tematu, gratulując mi ciąży. Odpowiedziałam tylko, że już nie ma czego gratulować i oczywiście łzy się pokulały.
    Pozostali nie poruszali tej sprawy,pewnie domyślili się co się wydarzyło.
    Dla mnie najbardziej bolesny jest fakt, że jedna z mam zaszła w ciążę praktycznie w tym samym czasie co ja i teraz codziennie mam okazję obserwować jak rośnie Jej brzuch.
    Poza tym jednym faktem, praca mi pomogła zająć myśli i ogarnąć się.

    dqpri09khpifqr72.png

    Nasze Dzieciątko 11t6d [*]
  • Witch15 Ekspertka
    Postów: 190 295

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 08:18

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Ja nienawidziłam siebie przez te dni , poszłam do pracy i za każdym razem w ubikacji płakałam gdy widziałam to co się dzieje próbowałam nie myśleć i brać na siebie coraz więcej obowiązków ale fizycznie już ne dawałąm rady i tak po tygodniu pracy i krwawych łez usnęłam w piątek po pracy i obudziłam się w sobotę wieczór spałam 24h . Teraz boję się ze mój organizm już nie da mi szansy .

    Matka wiecznie walcząca
    Mama Olka przyszłego paleontologa i pogromcy cliperów

    ibm2upjyyg5fo9yf.png
  • admiralka Autorytet
    Postów: 1992 3383

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 10:49

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Ja wróciłam do pracy od razu, ale pracuje w rodzinnej firmie i wolałam to niż siedzenie samej w domu.

    atdc9vvjhr7v1l6t.png

    h84f9vvj1bgblfir.png

    03.08.2017 - Nasze cuda 8tc [*]
    16.12.2017 - Marysia 15tc [*]
  • VR Koleżanka
    Postów: 165 12

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 10:54

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Biedne dziewczynki, wiem, co czujecie. Mam to samo... Widok małych dzieci lub kobiet w ciąży mnie przytłacza. I to poczucie, że ktoś wie, że nie wyszło...

    Kiedyś na chrzcinach kolegi syna tak się popłakałam, że pojechaliśmy do domu. Jaka żenada... U mnie na przykład Teściowa kompletnie nie umie zrozumieć, że nie mam ochoty bawić się lub opiekować siostrzeńcem mojego męża(jeden roczek). Robią ze mnie bezduszną dziwaczkę... Ale nie przejmuję się tym. Wolę unikać w ogóle takich sytuacji. A gdy się nie da... no to trzeba jakoś przetrwać.

    52f668246f.png

    [*] 8tc 10.2016 łyżeczkowanie
    [*] 5tc 08.2017 cp
    Kraków

    MTHFR C6ttC-T hetero
    PAI-1 4G/5G homo
    hiperprolaktynemia czynnościowa
  • Sarrrra Autorytet
    Postów: 3200 1290

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 11:47

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    VR ludzie nie rozumieją. Mi teściowa napisała, ze mam się nie przejmować aż tak bardzo. , że trzeba trochę poczekać, może za jakiś czas nie zawsze jest tak jakby się chciała. Nosz kurde. Ja nie miałam negatywnego testu ciążowego ale straciłam ciążę a w zasadzie ją tracę bo ciągle we mnie ona jest chociaż wiem, że moje maleństwo się nie rozwija. Co z tego, że za jakiś czas będę w ciąży, nie będę już w tej ciąży.

    Ojciec mnie olał totalnie nie zadzwonił nawet gdy mu napisałam. Brat to samo tylko bratowa przekazała wyrazy współczucia. Matka nie omieszkała mnie krytykować jak się pokłciłam dzień wcześniej z ojcem. Nawet w takiej chwili nie potrafiła powstrzymać się od uwag.

    Mąż... szkoda gadać... jak ja smiem tworzyć wokół siebie negatywną atmosferę, jak ja smiem go atakować. Wczoraj przez godzine płakałam przyszedł po godzinie to prosiłam , zeby sobie darował.

    Jestem zła na sytuację i swoich bliskich, że nie mogę na nich liczyć a najbardziej na mężą. Mogę mieć przed nim żal ale muszę pamiętać, że nie mogę przekroczyć granicy jego wrażliwości... w nosie to mam... chociaż raz jeden mam w nosie cały Świat.

    Wiadomość wyedytowana przez autora: 17 sierpnia 2017, 11:36

    km5sgu1rnzh3xzcx.png

    zem320mmiu4xizmw.png
  • Mori Debiutantka
    Postów: 8 1

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 14:03

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    JaKa wrote:
    Mori tak strasznie mi przykro :( współczuję ogromnie straty dziecka. A do tego jeszcze miałaś wywoływany poród, nawet nie potrafię sobie wyobrazić jak wielki to musiał być ból, zwłaszcza psychiczny :( Nie umiem nic więcej napisać, wspieram i życzę Ci dużo siły do przeżycia tej żałoby i żebyś podniosła się i zaczęła znowu walczyć w odpowiedniej dla Ciebie chwili...

    Dziękuję za słowa otuchy, dzięki nim jest mi łatwiej

    Gabrielek [*] 21 tc - 15.06.2017

    Dymitr 31.01.2020 <3
  • Mori Debiutantka
    Postów: 8 1

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 14:08

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    100krotka wrote:
    Ja o zatrzymaniu akcji serca dowiedziałam się podczas pierwszych badań prenatalnych, 13.06. Daty naszych tragedii praktycznie się pokrywają, bo ja zabieg miałam 16.06.
    Staraliśmy się z mężem 7 miesięcy, zaszłam w ciążę w 8 cyklu. Dziecko było wyczekane, wymodlone...
    Jak się czujesz po 2 miesiącach? Wracasz powoli do życia?

    Czuję się już lepiej, czasem jeszcze zdarzają się momenty kryzysu, ale coraz rzadziej
    Moja gin powiedziała, że jeszcze miesiąc i możemy się znowu starać
    Nie chcę się poddawać i pokusiłam się w międzyczasie na kilka badań
    Wstępnie wiem po badaniach, że jestem nosicielką mutacji MTHFR C677T homozygotycznej i PAI-1 4G/5G heterozygotycznej
    Dzisiaj mam rozmowę z genetykiem, może dowiem się coś więcej

    Gabrielek [*] 21 tc - 15.06.2017

    Dymitr 31.01.2020 <3
  • admiralka Autorytet
    Postów: 1992 3383

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 16:09

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Ja w mężu mam największe wsparcie na świecie, sama nie wiem czy mnie, czy jego bardziej ta cała sytuacja boli. Ale prawdą jest też, że ktoś kto tego nie przeżył, nie jest w stanie tak naprawdę zrozumieć. Na mnie słowa, że będzie dobrze działają bardzo drażniąco i najczęściej odpowiadam, że doskonale wiem, że będzie dobrze, ale teraz nie jest. I tyle.

    atdc9vvjhr7v1l6t.png

    h84f9vvj1bgblfir.png

    03.08.2017 - Nasze cuda 8tc [*]
    16.12.2017 - Marysia 15tc [*]
  • VR Koleżanka
    Postów: 165 12

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 17:40

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Sarrra, to są trudne chwile. Za pierwszym razem też to przeżywałam bardzo mocno i nikt nie jest w stanie tego zrozumieć. Bo to takie dziwne, że tak szybko człowiek poczuł, że za nic w świecie nie chce stracić maleństwa. Nawet, jeśli to tylko chemia w mózgu, tak się to niestety odczuwa. I do tego poczucie winy i w pewnym sensie wstyd, że nie wyszło. Bo innym wychodzi przecież, to czemu nie mi? Tylko wiesz, za drugim razem, gdy się tak stało, nie pozwoliłam sobie na taką żałobę. I dzisiaj czuję się już dużo lepiej.

    Szkoda, że twój mąż ma takie podejście. Ale pewnie on to przeżywa tak samo mocno, tylko nie chce tego okazać. On pewnie nawet bardziej nie może sobie z tym poradzić. Bo wiesz, faceci mają dumę swoją itd... Mój akurat jest dość wrażliwy, nauczyłam go tego. Ale wobec niego muszę mieć dwa razy więcej wyrozumiałości niż wobec siebie ;) Z facetem jak z jajkiem, mimo, że niby tacy samce alfa czasami, hehe

    Sarrra, patrz pozytywnie. Skup się na sobie. Potrzebujesz się teraz wyciszyć i zrelaksować. A jeśli inni tego nie rozumieją, to ich sprawa.

    52f668246f.png

    [*] 8tc 10.2016 łyżeczkowanie
    [*] 5tc 08.2017 cp
    Kraków

    MTHFR C6ttC-T hetero
    PAI-1 4G/5G homo
    hiperprolaktynemia czynnościowa
  • pilik Autorytet
    Postów: 4182 7486

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 17:54

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Och Sara rozumiem aż za dobrze! Mąż zupełnie nie wiedział jak się zachować i zbytnio mam wrażenie go to nie obeszło... zaraz po powiedział "nie przejmuj się, przecież uda się następnym razem" co wywołało we mnie fale łez. Nie czuł tego, nie miał objawów fizycznych i myślę że nawet sobie nie wyobraził że to miał być człowieczek, dziecko... Jego dziecko...! I taaak komentarze rodziny i osób które nie wiedzą, unikam od poronienia imprez rodzinnych. Ostatnio jak musieliśmy iść na urodziny teściowej nie chciałam pić to zaraz komentarze że na pewno w ciąży jestem! A mnie aż góla ścisnęła i wyszłam tylko do innego pokoju...

    ds022el.png

    u4uGp2.png
  • Fatalita Autorytet
    Postów: 1010 1370

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 21:46

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Moja teściowa do mnie zadzwoniła ze słowami "a miała być taka śliczna dzidzia, ale nie martw się, nie tylko Ty cierpisz"... No ok.
    Mąż za to popłakał się raz, a potem już nigdy nie powiedział, że cierpi.

    l22npx9iaxtim23h.png

    Nasze aniołki...
    21.09.14 (*) N.
    10.05.17 (*) O.
  • JaKa Autorytet
    Postów: 493 320

    Wysłany: 17 sierpnia 2017, 22:42

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Sara i Ty tutaj???? Tak strasznie mi przykro :( wspieramy Cię tutaj wszystkie, dużo siły dla Ciebie.

    Jezu ufam Tobie <3
    <3 Piotruś i Tomuś <3 22 listopada 2018
    Aniołek [*] 5 maja 2017
  • Sarrrra Autorytet
    Postów: 3200 1290

    Wysłany: 18 sierpnia 2017, 08:08

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Oh Jaka. Na razie jestem na etapie czekań. Odłożył wszystkie leki i czekam
    Na razie nie ma krwawienia. W pon mam usg i chyba będą dawać mi tabletki. Jak ię czujesz? Uczucie noszenia w sobie martwego płodu jest straszne a rodzina bagatelizuja.

    Wiadomość wyedytowana przez autora: 18 sierpnia 2017, 07:57

    km5sgu1rnzh3xzcx.png

    zem320mmiu4xizmw.png
  • admiralka Autorytet
    Postów: 1992 3383

    Wysłany: 18 sierpnia 2017, 08:26

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Dziś mamy kolejną wizytę u androloga. To pierwszy krok po stracie, w stronę lepszego jutra. Trochę jeszcze minie czasu zanim wrócimy do starań, ale cieszę się, że nie stoimy w miejscu.

    Nigdy nie przestanę wierzyć, że może się udać. W nosie mam tą naszą morfologie 0%. Raz już się udało, wbrew jakiejkolwiek logice. Ehh... :(

    atdc9vvjhr7v1l6t.png

    h84f9vvj1bgblfir.png

    03.08.2017 - Nasze cuda 8tc [*]
    16.12.2017 - Marysia 15tc [*]
  • VR Koleżanka
    Postów: 165 12

    Wysłany: 18 sierpnia 2017, 08:35

    Cytuj  /     /  Zgłoś
    Admiralka, tak trzymać ;) Próbujcie.

    Fatalista, teściowa chyba chciała być miła, ale nie wyszło.

    52f668246f.png

    [*] 8tc 10.2016 łyżeczkowanie
    [*] 5tc 08.2017 cp
    Kraków

    MTHFR C6ttC-T hetero
    PAI-1 4G/5G homo
    hiperprolaktynemia czynnościowa
‹‹ 1000 1001 1002 1003 1004 ››
Zgłoś post
Od:
Wiadomość:
Zgłoś Anuluj

Zapisz się na newsletter:

Zainteresują Cię również:

Endometrioza – zagadkowa choroba powodująca niepłodność

Jeżeli dokuczają Ci silne bóle brzucha przed oraz w trakcie miesiączki, odczuwasz ból przy współżyciu, nie możesz zajść w ciążę - objawy te mogą wskazywać na endometriozę, tajemniczą chorobę, która może powodować niepłodność. Ale nie mając powyższych objawów, mając regularne, niebolesne miesiączki może okazać się, że ta sama choroba powoduje u ciebie problemy z płodnością. Dlaczego?

CZYTAJ WIĘCEJ

Sen a zdrowie hormonalne kobiety – jak na siebie wpływają?

Jak sen wpływa na zdrowie hormonalne kobiety? Jakie mogą być skutki niedoboru snu w kontekście kobiecej płodności? Jakie hormony są szczególnie wrażliwe na problemy z bezsennością u kobiet? Jak zadbać o prawidłową higienę snu?

CZYTAJ WIĘCEJ

4 składniki diety wspierające owulację!

Problemy z owulacją są bardzo częstą przyczyną trudności z zajściem w ciążę. Dowiedz się, jak za pomocą diety możesz wesprzeć jajeczkowanie! Poznaj, które składniki diety mogą pozytywnie wpływać na owulację, a które mogą przyczyniać się do niepłodności owulacyjnej. Poznaj propozycje propłodnościowych posiłków od Ani i Zosi z Akademii Płodności! 

CZYTAJ WIĘCEJ