WSTĘP
Moja walka - wygrana? - ciąg dalszy nastąpi
O mnie: 30-latka, która była już na drodze pogodzenia się, że może jednak nigdy nie zostanie biologicznie mamą... Gdy wydarzył się cud - 6 transfer zakończył się pozytywnie. Wciąż nie mogę uwierzyć, ale chyba chcę już sobie pozwolić na radość i kontynuację mojej historii w pamiętniku ciążowym.
Moja ciąża: Hm, może trochę statystyk? A co tam - wkleję, bo to mój pierwszy raz i jestem cholernie dumna, że ta beta naprawdę rośnie.
6dpt 43,90
8dpt 131
10dpt 322
12dpt 777
14dpt 1699
17dpt 5704 (pęcherzyk w macicy)
19dpt 8163
21dpt 16228
24dpt 28426 (serduszko bije🥹)
28dpt 52856
32dpt 87584
38dpt 97293
Chciałabym być mamą: Czego bym chciała? Żeby to nie był sen, żeby udało się donosić i urodzić zdrowe dzieciątko, a potem, żebym była lepszą matką niż moja dla mnie. Ale na razie skupiam się na tym, żeby od startu dotrzeć bezpiecznie do mety
Moje emocje: Od niepewności do mega radości. Bardzo różne. Boję się, że zapeszę. A z drugiej strony Mąż mówi, że kiedyś trzeba zaufać i po prostu się cieszyć. Więc bardzo, bardzo tego chcę - po prostu doświadczać wszelkich uroków tej nieznanej przygody. Czekałam 5 lat - było warto.
Po długiej przerwie wracam tutaj, choć jeszcze wciąż nie dowierzam. Ponieważ chcę wyjść z cienia i przestać się bać, że to, co z takim trudem zdobyłam, utracę, postanowiłam zrobić dwie rzeczy:
1. Ogarnęłam sobie suwaczek ciążowy
2. Przeniosłam się z pamiętnika staraniowego na ciążowy.
Wiem, że ryzykuję - wciąż 1 trymestr się nie skończył, ale trudno - do odważnych świat należy (podobno).
Stało się coś cudownego, wyczekanego, wymarzonego. Wciąż mam wrażenie, że to nierealne, ale im bliżej końca 1 trymestru, tym bardziej pozwalam sobie w to uwierzyć- że i Nas z Mężem czeka pozytywne zakończenie ❤️
Powoli oswajam się z tą nową dla mnie sytuacją, ale w pełni oswoję się pewnie dopiero po prenatalnych - czekam na nie z niecierpliwością (bardzo chcę usłyszeć, że Maluszek jest zdrowy). Dziś 9w3
Na razie z dzidzią wszystko dobrze. Jestem kompletnie zielona w tematach ciążowych (za to obeznana w niepłodnościowych) i wszystko jest dla mnie nowe. Każde USG jest dla mnie najważniejszym czasem w danym tygodniu, bo wtedy spotykam się z Maleństwem, bo upewniam się, że nic złego mu się nie stało. Że wciąż jest z Nami
Wyniki Niko (na razie tak nazywamy Maluszka) z dziś:
GS 57 mm
CRL 31,2 mm
YS 5,2 mm
FHR 183
Co dalej? Trochę będę się cieszyć a potem może zamiast się stresować bez sensu postaram się zająć sobie czymś głowę - na przyszły piątek umówiłam kolejne USG.
Co poza tym? Zaczynam powoli schodzić z estrofemu - od jutra biorę 2 tabletki. W poniedziałek teleporada z dr Jarosz - chyba będziemy schodzić również z leków immunologicznych. Nie powiem - całe to schodzenie z leków też mnie stresuje, żeby wszystko poszło dobrze - nie było żadnych problemów, ale trudno - muszę zaufać, że lekarz wie, co robi. Na razie przyjmuję mnóstwo leków - jestem chodzącą tablicą Mendelejewa Ale po tylu latach "zabawy" z in vitro przyzwyczaiłam się do tego - teraz być może trzeba będzie się odzwyczaić.
Oczywiście, że różne dziwne myśli mam w głowie, ale staram się je blokować. Teraz czas na przygotowanie się do roli Mamy. Wierzę, że będzie dobrze
1. Ogarnęłam sobie suwaczek ciążowy
2. Przeniosłam się z pamiętnika staraniowego na ciążowy.Wiem, że ryzykuję - wciąż 1 trymestr się nie skończył, ale trudno - do odważnych świat należy (podobno).
Stało się coś cudownego, wyczekanego, wymarzonego. Wciąż mam wrażenie, że to nierealne, ale im bliżej końca 1 trymestru, tym bardziej pozwalam sobie w to uwierzyć- że i Nas z Mężem czeka pozytywne zakończenie ❤️
Powoli oswajam się z tą nową dla mnie sytuacją, ale w pełni oswoję się pewnie dopiero po prenatalnych - czekam na nie z niecierpliwością (bardzo chcę usłyszeć, że Maluszek jest zdrowy). Dziś 9w3
Na razie z dzidzią wszystko dobrze. Jestem kompletnie zielona w tematach ciążowych (za to obeznana w niepłodnościowych
) i wszystko jest dla mnie nowe. Każde USG jest dla mnie najważniejszym czasem w danym tygodniu, bo wtedy spotykam się z Maleństwem, bo upewniam się, że nic złego mu się nie stało. Że wciąż jest z Nami Wyniki Niko (na razie tak nazywamy Maluszka) z dziś:
GS 57 mm
CRL 31,2 mm
YS 5,2 mm
FHR 183
Co dalej? Trochę będę się cieszyć a potem może zamiast się stresować bez sensu postaram się zająć sobie czymś głowę - na przyszły piątek umówiłam kolejne USG.
Co poza tym? Zaczynam powoli schodzić z estrofemu - od jutra biorę 2 tabletki. W poniedziałek teleporada z dr Jarosz - chyba będziemy schodzić również z leków immunologicznych. Nie powiem - całe to schodzenie z leków też mnie stresuje, żeby wszystko poszło dobrze - nie było żadnych problemów, ale trudno - muszę zaufać, że lekarz wie, co robi. Na razie przyjmuję mnóstwo leków - jestem chodzącą tablicą Mendelejewa
Ale po tylu latach "zabawy" z in vitro przyzwyczaiłam się do tego - teraz być może trzeba będzie się odzwyczaić.Oczywiście, że różne dziwne myśli mam w głowie, ale staram się je blokować. Teraz czas na przygotowanie się do roli Mamy. Wierzę, że będzie dobrze
Wiadomość wyedytowana przez autora Dzisiaj, 14:30