Witam. Chciałbym wam opisać jak dowiedziałam się o mojej ciąży.
Zacznę od tego, że jestem w młodym wieku, za dwa tygodnie piszę maturę. Zawsze kochałam dzieci,chciałam mieć swój dom,rodzinę, ale nie wiedziałam, że tak szybko to nastąpi.
W dniu miesiączki czułam pobolewanie brzucha,byłam spokojna pomyślałam, że to okres. Jednak następnego dnia nic. Drugi dzień,trzeci podobnie. Ciągłe pobolewanie w podbrzuszu. Zrobiłam test. Pozytywny. Moja mina wtedy była bezcenna i pierwsza myśl jaka się pojawiła ,, jak ja powiem to rodzicom? ''. Postanowiłam zrobić drugi test rano. Przez całą noc nie mogłam spać, chłopak uspokajał, że wszystko będzie dobrze, że być może to jakaś pomyłka.
Następnego dnia zrobiłam test,znów pozytywny. Wtedy już byłam przekonana, że jest to prawda. Miałam tyle myśli w głowie... Nie wiedziałam jak sobie poradzimy, jesteśmy młodzi, ledwo co kończę szkołę a chłopakowi został jeszcze rok. Pierwsze trzy dni to był dla nas szok,płacz i pocieszanie siebie nawzajem. Jednak później zaczęliśmy się cieszyć, bo przecież jest to sytuacja, która powinna sprawiać radość a nie płacz i smutek. Moi rodzice się dowiedzieli. Powiedziałam im wprost. Byłam w szoku, jak spokojnie to przyjęli i powiedzieli, że damy sobie radę.
Dzisiaj byłam na wizycie u ginekologa. Mówił, że zarodek jest za mały jak na ten tydzień ciąży. Zarodek ma wielkość 0,6 mm, 7 tydzień ciąży. Ponad to powiedział, że skoro może być takie wyjście z tej sytuacji to lepiej dla mnie, bo jestem młoda... Jak to usłyszałam byłam załamana i łzy same napływały do oczu. Jak można powiedzieć coś takiego? Dał mi skierowanie na badania i wszystko okaże się w środę,czwartek. Strasznie się martwie...