Powodzenia :)

dobrze, ze zaczelas pisac, wazne zeby to pomoglo. wiele osob cie rozumie, a maz? oni inaczej do tego podchodza!

U mnie też nikt nie wie, tylko ja i mąż. Dopiero od niedawna zaczęliśmy ze sobą rozmawiać na temat starań, bo mnie jakoś trudno było. Napisałaś, ze tym razem też wam pewnie się nie uda... nie mów tak i najważniejsze nie myśl w ten sposób. Jeśli mogę Ci coś poradzić to : oczekuj cudu! Właśnie tego się spodziewaj, nie tego, ze pewnie się nie uda. Będzie dobrze, głową do gory☺ Ps a jeśli mąż lubi czytać to podrzuc mu książkę Allena carra: skuteczna metoda jak rzucić palenie. Znam wiele osób, którym pomogła.

JEszcse coś dla Ciebie jeśli lubisz czytac: " moc pozytywnego myslenia" N.V. Peale.

Cześć :) troszkę znalazłam swoich odczuć czytając Ciebie :) wydaje mi się, że mężczyźni z natury nie mogą zrozumieć, dlaczego do pewnych kwestii podchodzimy tak emocjonalnie :) Mój mąż z kolei zaczął chodzić na saunę! Mam nadzieję, że w żaden sposób nie pokrzyzuje nam to planów, mimo że jest to działanie niezalecane w trakcie starań o dziecko.

u mnie tez nikt nie wie ale wszyscy dopytuja, wkoncu juz i po slubie i po podrozy poslubnej. a mnie moj maz tez nie rozumie, nawet nie rozmawiamy o tym tylko o otwieraniu firmy. za duzo stresu. 6 dni do @ a ja juz ja czuje! :(

Niestety rozmów i pytań ludzi nie zatrzymasz, szkoda, że niektórzy nie potrafią zastanowić się zanim coś powiedzą, zanim kogoś mogą urazić... Chyba mężczyźni tacy są, może nie wszyscy, ale wielu, którzy nie potrafią zrozumieć co czuje kobieta starająca się o dziecko...

Wlasnie zaliczylam wyklad jak sie robi dzieci of tesciowej. Wyc mi sie chce

To jest okropne, że ludzie z boku tak się wtrącają i tworzą okropną presję :/ Ja po ślubie też ciągle słyszałam pytania kiedy dziecko, że już czas itd. Dopiero po poronieniu zrobił się z tego temat tabu, więc chociaż jeden plus tego wszystkiego...

Oj kochane, chyba kazda z nas ma taki problem....ehhh ;/ Ciagle tylko słyszymy pytania : "A Wy kiedy" masakra...My z męzem też nikomu nie mowimy o naszym staraniach , powiedzieliśmy tylko jednym znjaomym, zresztą bardzo bliskim, że powoli zaczynamy i coooo? Byliśmy u nich jakoś 2 mce temu w odwiedzinach i okazalo się ze kolezanka jest w ciązy (to ich drugie dziecko) i stwierdziła, że zadziwiająco szybko im sie udało....i zaraz a Wy co tak słabo się staracie? Nie muszę chyba Wam opisywac jak się wtedy czułam, pierwsza godzinę siedziała jak wryta a potem wyć mi się chciało. Powiesz komuś a on Ci dogaduje i nie zastanowi się,że Tobie nie wychodzi i że jest Ci źle z tego powodu.....dlatego wiem, że już nikomu nie powiem bo to chyba jest jeszcze gorsze....

Ehh półtora roku temu też to przeżywałam, taką niemoc, teraz mam raczej taką huśtawkę super-dół-super-dół, bo cały czas w "dole" nie można żyć, wiec jakoś na siłę się podnoszę, szkoda tylko, że na chwilę, a nie na dłużej. Wydaje mi się, że kto już raz zaczął się starać, nigdy nie przestanie, dopóki nie urodzi dziecka, można się oszukiwać, że teraz przerwa, teraz to mi nie zależy, ale tak naprawdę ta nadzieja zawsze gdzieś w nas jest. I niestety te comiesięcznie rozczarowania bolą jak cholera. Mam nadzieję, że Twoje oczekiwanie będzie jak najkrótsze i nie zmienią Cię tak bardzo. Ja się po tych 2,5 roku czuję już zupełnie inną osobą, już nigdy nie będę tak beztroska jak kiedyś. Szkoda, że musimy przez to przechodzić. Mam nadzieję, że Twoja psychika jest 100x silniejsza od mojej:)

nie możesz tak szybko się poddawać . My w sierpniu będziemy 3 lata po ślubie i praktycznie od razu przestaliśmy się zabezpieczać postanowilismy że co ma być to będzie :-) hm po ok 2 latach postanowiłam się przebadać bo coś mi nie grało że jeszcze się nie udało wpadki zaliczyć , myslałam że może nie możemy trafił w te dni bo jesteśmy póki co małżeństwem "weekendowym" . We wrześniu zrobiłam tsh (5,44) i prl (1440 ) i jak zobaczyłam wyniki to byłam załamana!!! Dodam że wcześniej regularnie odwiedzałam gina ale on mnie olewał i mimo że 3 cykle były monitorowane i bezowulacyjne dał mi tylko clo bez żadnych badań więc poszłam prywatnie do innego gina który mi zlecił te badania . Tsh w miarę szybko mi spadało ale ta prl coś słabo , dopiero 2 tyg temu jak miałam badania jest w normie 248 :-) !! Od września co chwilę jakieś badania , wizyty u endokrynologa co 3 -4 tygodnie , masa nerwów i wydanej kasy !! Ale się nie poddajemy i walczymy dlatego Ty też musisz !! Nie poddawaj się !!! Wiem że i na nas przyjdzie czas :-) !!! Ja 2 cykl juz nie mierze tempki bo mnie wprowadzała w depresję :-/ I lepiej mi z tym , nie martwię się czy temperatura spadnie , wzrośnie że już musimy działać ( co w naszym przypadku mamy bardzo ograniczone ze względu że się widzimy raczej w weekendy ) . Ale leczę się i mam nadzieję że niedługo nam się uda !! Wam też zobaczysz !! Głowa do góry !!

Ja staram się dopiero 2 cykl. Nie mniej jednak patrząc na to, co działo się ze mną podczas pierwszego cs ( ciągłe testy owu, 5 testów ciążowych, myślenie o ciąży 24 h ), to wcale Ci się nie dziwię. Nie mniej jednak nerwy nic nie dadzą, wręcz mogą zaszkodzić ;) Kłótnie i nieporozumienia z Mężem też nie sprzyjają poczęciu :) Kochana nie wiem, co Ci doradzić bo łatwo się mówi, a gorzej jest potem zrealizować to w praktyce :) Ja wierzę, że każdy ma swoje przeznaczenie i nic nie dzieje się bez przyczyny. Trzeba wierzyć i dążyć do celu. Też zawsze u mnie na pierwszym miejscu była nauka, kariera, a teraz się okazuje, że to wszystko bez dziecka nie ma znaczenia i sensu. Dla mnie najtrudniejsze jest to, że wszystko zawsze zależało ode. Niestety na zajście w ciążę nie mamy wpływu. Trzymam za Ciebie mocno kciuki. Jak nie ten cykl, to następny. W końcu się uda. Wierzę, że każda z Nas doświadczy macierzyństwa. Na weekend jadę do Częstochowy bo od wielu lat obiecywałam, że to zrobię :) Jedną z modlitw chcę poświęcić dziewczynom z forum :) Może którejś to pomoże :)