Od miesiąca biorę bromka, wcześniej miałam regularne jak w zegarku 28-dniowe cykle. W ostatnim skrót do 27, a w tym cyklu późniejsza niż zwykle owu i czekam jak głupia.. Chwilami myślę, że zwariuje sama ze sobą i ratuje się czytaniem wpisów, które sprawiają, że nie czuję się samotna w swoim szaleństwie. Dobrze, że są takie miejsca jak to. Cieszę się każdym + i skrycie marzę, że i mi się w końcu uda.. A raczej nam, bo Mąż zawsze powtarza, że razem będziemy w ciąży
Trzeba wierzyć, mocno wierzyć i w końcu się uda.

12 dpo.. Tempka ciut w górę, a z nią i moje nadzieje, chociaż czuje bóle na @ i staram się nie nakręcać, żeby nie mieć później doła.. Obiecałam sobie i Mezowi, że następne testowanie dopiero w niedzielę 15dpo, ale ciężko się powstrzymać.. Znając życie @ znowu przyjdzie i na jakiś czas zrujnuje mój emocjonalny świat.. Jak zawsze miotam się z uczuciami..

Oczywiście, że nie wytrzymałam. Wiedząc, że mam test w domu chodziłam jak wariatka dopóki mój nie napisał, żebym zrobiła bo się wykończę.. Eh.. No i oczywiście negatyw, ale później się dziwnie uspokoiłam. Sama za sobą nie mogę czasem nadążyć..
Dzisiaj kupiłam cztery. Jeden zrobiłam i znowu -
Eh.. Jutro termin @. Raz czuję, że już idzie, a za chwilę nie czuję zupełnie nic.. Tylko jakieś głupie przeświadczenie, że jak jutro nie będzie i zrobię z porannego moczu test to wyjda upragnione II. A z drugiej strony tłumaczę sobie, że skoro mam bóle to @ przyjdzie. Zwariować idzie.. Podziwiam dziewczyny, które wytrzymują do kilku dni po terminie @.
Mi w tym miesiącu cykl zglupial, może to przez ten bromergon..? Do tego od wczoraj różowy śluz, ale tylko przy badaniu szyjki.. Sama nie wiem już co myśleć.
Czasem jak czytam wpisy na forum to korci mnie, żeby też dołączyć do tej cudownej grupy wsparcia, ale.. jeszcze nie mam odwagi. Póki co czytam i przeżywam wszystko razem z innymi, wszystkie te emocje, których jest tak dużo. To chyba rodzaj terapii

No i moją nadzieję szlag trafił.. Test -, @ jeszcze nie ma, ale czuję, że to już tylko kwestia czasu..
Trzeba będzie zacząć się przygotowywać do tej inseminacji..
Smuteczkowy dzień..

@ brak, temp lekko w górę a test negatywny.. Idzie zgłupieć...

@.. Smutno, ale przynajmniej już wiem na czym stoje.. Nowy cykl, nowa szansa
Jakiś dziwny optymizm mnie dopadł..? Może dlatego, że następne testowanie wypada na Wielkanoc?

Ginka powiedziała, że takie rewolucje z @ się zdarzają i to nic takiego. What? Jakoś ciężko mi w to uwierzyć, ale z drugiej strony co ja tam wiem... Dostałam lutkę na ulepszenie 2 fazy cyklu i skierowanie na badanie drożności.. Po tym co na ten temat usłyszałam o tym wątpliwej przyjemności badaniu trochę mnie strach obleciał, ale jeśli będzie trzeba to cóż.. Są rzeczy ważne i ważniejsze.
Pierwszy raz od dawna na prawym jajku robi się pęcherzyk.. Może to będzie szczęśliwa strona?
Przy okazji się zdziwiłam, że już 3dc widać to co i gdzie.. Hmm.. Póki co, starania naturalne, część kolejna..

Gdy człowiek zaczyna myśleć, że coś już wie i rozumie to nagle ktoś wywraca to wszystko do góry nogami.
Byłam pewna, że trafiłam pod dobrą opiekę i robimy z m. to co trzeba, żeby w końcu pojawił się nasz Bejbol a tu o, fige! M. był dziś na wizycie u androloga, nagle drzwi się otwierają i zapraszają mnie do środka. Ok. Andro jest też ginem. No i pan doktor zaczyna pytać po co nam większość tego co zażywamy i robimy? Oczy wyrąbałam i mówię, że w sumie to zalecenia mojej ginki, żeby nam pomóc w zajściu. A On na to, że większość jest bez sensu i w niczym nam nie pomaga. Robienie dla robienia. Zalecił ponowne badanie fragmentacji dna, żeby sprawdzić czy jest w ogóle szansa na ciążę naturalną /inseminacje. A ja się dowiedziałam, że mogę bezboleśnie i bez miliona dodatkowych badań sprawdzić drożność moich jajowodów. Ten cykl lecimy na żywioł, a co! A w następnym ruszamy z zaleconymi badaniami. Ważne, że razem i że zawsze się wspieramy. Mój cudowny m! Razem damy radę

Otwieram oczy i już mam dziwne wrażenie, że to nie będzie dobry dzień.. Gdzie jest mój optymizm, którym miałam się żywić? Bez kawy nie ruszy..
Swoją drogą ostatnio mogę pić kawę jedną za drugą, gdyby nie to, że już po trzech czuje się fatalnie. Chyba to przesilenie wiosenne kiepsko na mnie działa w tym roku. Jeszcze tylko trochę, gdy się zazieleni w końcu będzie lepiej.

Tym razem powrót do pracy po tygodniowym L4 to jakiś emocjonalny koszmar. Najchętniej bym się schowała pod kołdrę i udawała, że mnie nie ma. Jakaś zupełna emocjonalna katastrofa. Nawet trening nie przyniósł endorfin. Wiosno tęsknię.

Są takie dni gdy myślę, że nie będzie nam dane.. Dzisiaj to nie jest ten raz zakrapiany łzami, gorszy, takie suche fakty. A z drugiej strony powtarzam sobie zawzięcie, że kiedyś się uda. Takie emocjonalne pomieszanie z poplątaniem.

Faza spokoju.
Pije winko na poprawę endo i pozytywnie się nastawiam. Mężowi ewidentnie się to podoba
Owu chyba tuż tuż, M na nocnych zmianach, ale i tak działamy (nie bez przyjemności) Jajki pracują bo czuję je od kilku dni, a ja chodzę i dotykam ciążowych brzuszków przecież nie zaszkodzi i czekamy! A za kilka dni ruszamy z luteinką, oby było szczęśliwie!

K**wa mać! Czasem człowiek strasznie próbuje być grzeczny i uprzejmy, ale z idiotą się tak zwyczajnie nie da!!! Wrrr... Czasem trzeba z czegoś zrezygnować, żeby oszczędzić sobie niepotrzebnych nerwów.

Wykres nie pozostawia złudzeń.. Widocznie pozytywne przeczucia nie wystarczyły.. Lecę w dół z wysoka czekając na czerwoną damę

Niech już @ przychodzi bo mam takiego nerwa, że nie wiem jak wytrzymam w pracy
Wkurza mnie ewidentnie wszystko, wrrr...

I najchętniej wszystko bym kopnęła w diabły i to całe staranie i w ogóle, a najbardziej to chyba sama siebie! Co za dzień..?!

Zasrany ten kwiecień!!