WSTĘP
chce być mamą ...
O mnie: zwariowana... czasami, spokojna... czasami, dziewczyna o zmiennych nastrojach, mam 27 lat, dwa lata temu zostałam żoną, małżeństwo udane ale.. brakuje nam owocu tej miłości
Czas starania się o dziecko: 17 cs
Moja historia: W grudniu 2012 dowiedziałam się że zostane mama. Był to pierwszy cykl w którym była taka możliwość. Moje szczęście zostało przerwane 10 stycznia diagnoza: ciąża obumarła. Łyżeczkowanie. Pękło moje serce. Poczekaliśmy ze staraniami 3 miesiące tak jak mówili lekarze. Na początku starań nie zwracałam uwagi kiedy mam owulacje itp wstyd przyznać ale moja wiedza w tym temacie była o taka malutka. Gdy zaczeły mijać kolejne cykle poszłam do lekarza, stwierdzil ze wszystko jest w porządku i żeby się starać. Miesiące mijały a tu nic. W grudniu trafiłam do "konkretniejszego" specjalisty i zaczeły sie badania. I tak jestem po wszystkich badaniach w krwi, histerioskopii i laparoskopii diagnostycznej, monitoringu owulacji - wszystko książkowo. U mojego męża wyniki nasienia kiepskie :( dlatego zdecydowaliśmy się na jedna inseminacje jednak się nie powiodła.
Moje emocje: Brak sił...
Dziś szwagierka urodziła dziewczynkę, przepłakałam cały dzień! Ciesze się naprawdę ... ale zastanawiam się czy ja zostanę kiedyś mamą..
((
((
Dziś już mi ciut lepiej. Pierwszy dzień w pracy po 2 tyg. przerwie jakoś minął. Kupiłam żel Conceive Plus - czekam na okres i działamy z nim. Może on coś pomoże. Śladów po laparoskopii już prawie nie ma, ciesze się że już po tym wszystkim.
Ciąża rozpoczęta 16 października 2014
Wiem co czujesz...mam tak samo wszyscy maja dzieci tylko nie my i malutkie ;) nie poddawaj sie !! Nam tez musi sie udać!!
Ja mam takie same odczucia :(
życie jest ciężkie :(