Pierwsze porażki są dość ciężkie za równo dla Ciebie jak i męża. Przechodziłam przez to. Na początku miałam wrażenie ze tylko ja się staram. Kiedy miałam dni płodne on nie miał ochoty na sex, ja się denerwowałam, kłóciliśmy się…Daj mu trochę czasu. U nas teraz mąż sam przychodzi bo wie już, że jesteśmy w tym razem i musimy się razem starać. U nas w ciągu dwóch lat kiedy staramy się tez były różne momenty życiowe. A to ciężko w pracy a to coś. Wiem że Cię denerwuje że Ty niezależnie od humoru/ochoty mogłabyś się starać, faceci mają chyba inaczej. Polecam Ci posłuchać dziewczyn z Akademii Płodności, są na youtubie - pomagają wiele zrozumieć 😉 trzymam mocno kciuki za Was 🍀

Moj maz ma z kolei w druga strone :) i czasami to ja uciekam( u mnie szanse na ciaze naturalna sa marne). Moze postaraj sie nie mowic mu nic o staraniach i ze teraz trzeba itd. Niech to widzi bardziej odskocznie od dnia coedziennego. Moze w zeszlym miesiacu rowniez mial duzo pracy stad nie bylo czasu na zblizenia.

Sama nie wiem jak to odbierać, w tym miesiącu nie wspomniałam mu ani razu więc mamy taki efekt...

Prawda jest, że mężczyźni także przeżywają starania o ciążę, ale też nie.mozna ich tak ciągle tłumaczyć. To w końcu kobieta dźwiga na swoim karku większość ciężaru niepłodności. Albo mężczyzna chce mieć dziecko albo nie. Może on przeżywa jakiś kryzys, przed staraniami częstotliwość była znacząco wieksza?

Myślisz, że szczepionka powoduje nieodwracalne zmiany w organizmie, które powodują niepłodność? Skąd takie przekonanie?

Tu jest mnóstwo dziewczyn na forum, które zaszły po szczepieniu i są w zdrowej ciąży naprawdę nie wiem skąd te informacje ze szczepionka wplywa na plodnosc 🤷‍♀️ sama po szczepieniu zaszłam 2 razy (od razu uprzedzam że moje poronienia nie mają nic wspólnego ze szczepieniem bez szczepienia też poroniłam) nie martw się tak i nie czytaj bzdur w internecie . Będzie dobrze ❤🍀

Dzięki dziewczyny za pocieszenie... oby było dobrze jak mówicie...

Ja zaszłam 2 miesiace po 2 dawce :) i już 15tc :)

Ja szczepilam się dwa razy karmiąc piersią i teraz czekam na trzecią dawkę. Mam nadzieję, że moje dziecko wypije trochę przeciwciał z mlekiem. W ciąży szczepilam się na grypę i wzięłam dawkę przypominająca na tężec, krztusiec, błonicę.

Ja jestem zaszczepiona i nie sadze, ze to ma jakikolwiek wplyw na plodnosc. Wiele osob z mojego otoczenia jest zaszczepiona i w miedzyczasie zaszla w ciaze.

Przyjęłam 2 dawki (chińskiej) szczepionki przed ciąża i 2 kolejne (pfizer) w 12 i 16tc. Pozniej w 32tc przeszłam kompletnie bezobjawowo covid. Obecnie córcia ma 2 miesiące, ja znowu przechodzę bardzo bardzo lekko objawowo covid a malutka jest zdrowa jak rybka. Testy ma negatywne. Cieszę się że szczepiłam się przed i w trakcie ciąży bo ewidentnie mała dostała dużo przeciwciał i teraz dalej je dostaje z moim mlekiem.

Kochana musisz sobie sama odpowiedzieć na to pytanie czy wystarczy Ci życie we dwójkę. Czy będziesz w stanie żyć nie obarczając go winą za to że nie macie dzieci bo on zadecydował ze Was obojga. Jeśli masz wielkie pragnienie zostania matką przede wszystkim porozmawiaj z nim. Może jego słowa były obroną przed tym że to u niego jest jakiś problem zdrowotny, i łatwiej mu powiedzieć „nie chce dzieci” niż zaakceptować że powinien się leczyć i dać więcej od siebie niż sam stosunek. Rozmowa może jakiś psycholog który porozmawia z Wami? Jednak jeśli to nic nie da i jego decyzja będzie taka sama to ja bym się zastanowiła nad tą relacja

Właśnie, raczej zdaję sobie sprawę z tego, że chciałabym mieć dziecko i kogoś na starość przy sobie... serce mnie boli bo nie chciałabym tak żyć, ale nie wiem co zrobić... jestem tak rozdarta pomiędzy mężem a chęcią dziecka, że zaczynam się zastanawiać, czy w grę nie wchodzi rozwód... niedługo będę w Polsce i chcę umówić wizytę u psychologa dla siebie, ponieważ tak dłużej nie mogę... wszystko pogarsza sytuacja życiowa(kredyt) oraz zakup wspólnego mieszkania... może faktycznie szybciej zakończyć wszystko... boję się tylko, czy uda mi się na nowo zacząć całe życie od zera... po rozstaniu nie miałabym nic, ponieważ wszystkie oszczędności włożyliśmy w mieszkanie... W Niemczech też musiałabym wszystko zaczynać od nowa, a nie wiem czy jestem w stanie psychicznie podnieść taki ciężar... z drugiej strony do końca życia pamiętać bolące słowa... co zrobiłybyście na moim miejscu?

Łezka mi się kręci w oku. Dla ciebie dziecko to priorytet dla niego nie. Tak naprawdę nie wiem co bym zrobiła. Napewno posłuchała bym siebie co dla mnie jest najważniejsze. Jeśli dziecko to wiadomo rozwód wchodzi w rachubę bo np za 10-15 lat kiedy będziesz mieć menopauze powiesz sobie , żałuję że nie rozeszlam się wcześniej. Przykład z dalekiej mojej rodziny. Ona i on chcieli mieć dziecko ona nie mogła jemu nie zależało na tym. Tkwili w związku na siłę, po czym koło 45 lat jak ona miała rozwiedli się. On z inną splodzil syna a ona już miała menopauze . Teraz żałuję że nie rozstała się wcześniej. Pogadaj z psycholog ona napewno ci doradzi. Bo niestety na siłę nikogo nie zmusisz. Myślę że prawie każda kobieta ma ten instynkt macierzyński. Nie spełniające go zawsze będziesz obarczała męża i kto wie czy za kilka lat nie dojdzie do rozwodu. Więc lepiej wcześniej niż później.

Jeśli Twój mąż nie chce dzieci to ciężko Wam się będzie dogadać w tej kwestii... Ja bym porozmawiala z mężem jesczze raz na spokojnie czy to co powiedział po alkoholu było prawda, czy serio tak myśli. Czasem po alko ludzie mówią różne dziwne rzeczy a wcale tak nie myślą. Bo jeśli tak myślęli to pytanie czy odpowiada Ci życie we dwojke. A przed slubem rozmawialiscie kiedyś o dzieciach?

Czekamynadzidzie ma racje, porozmawiaj z mężemczy to co mówił po alkoholu to prawda. Moze nic nie jest jeszcze stracone.

Hej, przeczytałam twój pamiętnik i musialam napisać... Każdy twój wpis jest przepełnionym bólem... Ja jako obca osoba czuje to z daleka... Mam nadzieje ze ułoży sie twoje życie po twojej mysli... Moze warto rozważyć terapie zebys mogła uwolnić swoje emocje a nie dusic je w sobie albo terapia dla par... A jeżeli nie to pisz dalej swój pamietnik to może Ci pomoże? Wiesz czasami gdy nie masz nic do stracenia to najlepszy czas na ryzykowny krok żeby zmienić swoje życie. Trafilas w miejsce gdzie każda z nas walczy o swoje marzenie.. Myślę ze to nie przypadek ze tu jestes! Wierzę ze masz sily zeby zawalczyc o siebie. Maly kroczkami do przodu. Trzymam za Ciebie kciuki.

Zastanawiam się właśnie, czy warto to ciągnąć na siłę... chociaż gdy zaczynam myśleć o poważnych krokach, boję się... za dużo mam do stracenia i nie potrafiłabym się odnaleźć tutaj sama... wszystko musiałabym zostawić i nie czuje się na siłach szukać nowego mieszkania, pracy... pewnie zdecydowałabym się na powrót do Polski, ale tam nic mnie nie czeka dobrego... co do terapii to w okolicy nie mam szans, a terapia Dla par? Wg ślubnego wszystko jest super, ptasiego mleczka mi nie brakuje, więc o co chodzi?

Kochana piszesz ze za dużo masz do stracenia ale co masz tak na prawdę na myśli? Przeczytałam twój pamiętnik i każdy wpis przepełniony jest smutkiem i bólem. Do stracenia masz związek w którym jesteś nieszczęśliwa, mieszkanie które ok jest cenne ale ostatecznie jest tylko rzeczą materialną a ty masz jedno ale za to całe życie przed sobą i czas coś zrobić żeby było ono piękne i szczęśliwe. Sama pisze to jako rozwódka która z dnia na dzień odeszła od pierwszego męża i zaczęła życie na nowo. Nigdy nie jest za późno na zamiany. Rowno 5 lat temu obchodziłam pierwsza rocznicę ślubu z pierwszym mężem. Teraz jestem szczęśliwa żona po raz drugi i mamą cudownej kruszynki która właśnie na mnie śpi. W życiu warto ryzykować i przełamywać strach bo wiesz co? Może już być tylko lepiej. Na motywację zapraszam Cię do mojego pamiętnika. Mam tam spisana całą historię swoich staran i strat z byłym mężem i rozpoczęcia życia na nowo z drugim. Nigdy nie jest za późno na zmiany a życie bez męża i bez dziecka również może być cudowne ♥️