WSTĘP
Człowiecze i jak tu nie sfiksować??
O mnie: Olka, 29 lat,( he troszkę brzmi to jak kartoteka skazańca), mężatka od niespełna 2 lat. Codzienność: Praca, dom, i od niedawna rozpoczęłam drugie studia, żeby czymś zająć swój wolny czas. Żeby nie myśleć o tym wszystkim, jakoś żyć.
Czas starania się o dziecko: Od 12 miesięcy, można pomyśleć, że nie jest tak źle.
Moja historia: Zaczęło się od nieustających problemów grzybiczych, następnie ostrym stanem zapalnym straszne wyniki cytologii, a skończyło się na zaniku śluzu. Obecnie sytuacja ma się tak: Ja: raz dziennie Bromergon , raz dziennie jodid - ponieważ mam niedoczynność tarczycy. Po za tym suplementy takie jak: wiesiołek, witamina b 500mg, witamina d - 1x4, omega3, castagnus, folik i tak na okrągło dzień w dzień od 12 miesięcy. MĄŻ: po badaniu nasienia: diagnoza oligoasthenoteratozoospermia (mam nadzieję że dobrze napisałam), po badaniach usg jąder stwierdzenie żylaków powrózka nasiennego, kolejne badania: posiew tlenowy nasienia, posiew beztlenowy nasienia - stwierdzono jakieś zmiany grzybne, badania mikrobiologiczne w kierunku mycoplasmy i tu dzięki Bogu jest ok. Obecnie mąż przyjmuje:witaminę d, omega3, koenzym q10, Acerole 2000 mg, oraz ma 3 tygodniową kurację antybiotykową pod tytułem: Tamoxifen, ciprenex, naproxen. I taka jest nasza historia masakra, nas ratuje tylko cud.
Moje emocje: Hmmm ciężko powiedzieć zależy od dnia. Są takie, w których mam ochotę rzucić to wszystko w cholerę. Zadaję sobie wtedy pytanie: Po co głową mur przebijać ?, jak się nie da odpuść sobie!! A innym razem zaprę się jak przysłowiowy "osioł" i nie mam mocnych, co mi się nie uda, jak nie mi to komu :)
Jak wyżej napisałam, staramy się o dziecko od 12 miesięcy, nie jest jeszcze tak źle. Czuję się w tym wszystkim zagubiona, denerwuje mnie ciągłe gdybanie, przysłowiowe pisanie patykiem po wodzie. Lekarze nic konkretnie nie powiedzą, tylko wciąż w kółko słyszymy to samo (trzeb się starać i mieć nadzieję. Do zeszłego weekendu nikt z naszej rodziny nie miał pojęcia o słabych wynikach nasienia męże i o moich problemach związanych z płodnością. Działaliśmy na tak zwaną cichą rękę. wszyscy w koła zadawali wciąż te same pytanie: No, dajcie spokój z tą waszą karierą i bierzcie się za powiększenie rodziny, a my przyjmowaliśmy to "na klatę" z uśmiechem, mówiąc spokojnie przyjdzie czas. W ten weekend, mąż nie wytrzymał. Byliśmy u jego rodziców. Przywitali nas nowiną, że brat męża spodziewa się drugiego dziecka, a my to co!!! No i mąż powiedział jak się sprawy mają, na co teść wyparował: Lekarze to g.... wiedzą wmawiają bzdury, a to wszystko wina kobiety, komentując: "kobiety to dzielą się na dwa rodzaje ciepłe i zimne, ty trafiłeś na zimną i dziecka nie będzie" 
Sama nie wiem czy to wszystko ma sens, wiem że to co gada mój teść to bzdury, ale... no właśnie jakie ale. Odpuścić sobie, pogodzić się z tym i żyć dalej. Tylko zawsze zostaje ten cichy głos z tyłu głowy: postaraj się zrobić wszystko co w twojej mocy, żebyś później nie pluła sobie w brodę, że odpuściłaś....
Sama nie wiem czy to wszystko ma sens, wiem że to co gada mój teść to bzdury, ale... no właśnie jakie ale. Odpuścić sobie, pogodzić się z tym i żyć dalej. Tylko zawsze zostaje ten cichy głos z tyłu głowy: postaraj się zrobić wszystko co w twojej mocy, żebyś później nie pluła sobie w brodę, że odpuściłaś....
Dzisiaj moja cicha nadzieja znowu poszła w las. Od rana czuję masakryczny ból zapowiadający @-luda . Tempka spadła no i cóż czekamy na okres. Rano rozmawialiśmy z mężem, tzn on zaczął rozmowę, na temat adopcji. Zapytał, jak ja do tego podchodzę, bo jemu jak o tym myśli cholernie ciężko. Aż się zdziwiłam, że sam zaczął taką rozmowę. Chłopak chyba traci już wiarę. A tak z innej beczki, dzisiaj mój pierwszy dzień na nowych studiach 
Ciesze się na samą myśl. Trzymajcie kciuki, żebym podołała postawionemu wyzwaniu. Miłego dnia.
. Tempka spadła no i cóż czekamy na okres. Rano rozmawialiśmy z mężem, tzn on zaczął rozmowę, na temat adopcji. Zapytał, jak ja do tego podchodzę, bo jemu jak o tym myśli cholernie ciężko. Aż się zdziwiłam, że sam zaczął taką rozmowę. Chłopak chyba traci już wiarę. A tak z innej beczki, dzisiaj mój pierwszy dzień na nowych studiach Ciesze się na samą myśl. Trzymajcie kciuki, żebym podołała postawionemu wyzwaniu. Miłego dnia.
No to pierwszy zjazd za mną.Jestem zmęczona jak "pies", a to dopiero poniedziałek, świetnie. Nauki co nie miara, pracy jeszcze raz tyle, ale przynajmniej nie myślę o jednym, CZEMU NIE MOGĘ MIEĆ DZIECI!!!! nie mam na to czasu.
Wczoraj byliśmy z mężem na wizycie u naszego ginekologa. Dowiedziałam się, że moje wyniki hormonalne bardzo się poprawiły i są książkowe. Na podstawie moich obserwacji pani doktor powiedziała, że teraz to mam wspaniałe (okno płodności), pobrała mi jeszcze próbkę, ponieważ mąż ma problemy grzybne i aktualnie jest na kuracji antybiotykowej żeby pozbyć się tego cholerstwa. Mnie też przepisała antybiotyk na te grzyby i teraz 3 tygodnie antybiotykoterapii, masakra jak moja wątroba to wytrzyma tyle tych leków. Natomiast o mężu to nic nie powiedziała konkretnego, tzn kazała mu skończyć branie antybiotyków, i przejść na suplementy i tak przez 3 miesiące, a potem ponowna kontrola nasienia i żylaków. No nic ciekawe czy uda nam się i wyniki męża też będą (książkowe) jak to mówi nasza pani ginekolog. Na koniec dała mi dwie karty: plan mojego leczenie i zakreśliła co już osiągnęłyśmy i do czego jeszcze chcemy zmierzać oraz drugą kartę co robić jeśli w razie czego zajdę w ciążę, tzn co z tymi antybiotykami i takie tam. Hehehe pierwszy raz od ponad rocznego leczenie lekarz rozmawiał ze mną o ewentualnej ciąży, a nie o moich niedomaganiach, ehhh żeby tylko się ziściło. No i na koniec najlepsze cena wizyty zostawiałam 300zł i jeszcze nie wykupiłam żadnych leków które nam przepisała MASAKRA!!!
W sobotę wieczorem wzięłam wszystkie leki jakie przepisał mi ginekolog, w tym dwa różne antybiotyki i powiem że czuję się fatalnie po takiej dawce. Brzuch całą noc mi dokuczał i do dziś dzień jest mi słabo i zbiera mi się na wymioty. nie wiem jak ja dam radę przyjmować takie dawki przez 3 tygodnie, w chwili obecnej leki odstawiłam nie wiem poczekam może po owulacji lepiej je przyswoję.
nie wiem jak ja dam radę przyjmować takie dawki przez 3 tygodnie, w chwili obecnej leki odstawiłam nie wiem poczekam może po owulacji lepiej je przyswoję.
Mąż wyjechał, aż do piątku i dupa blada nasza szansa na potomka jest hmmm no ciężko zajść w ciążę bez męża 
. Nasza koleżanka z forum Zuzanna zaszłą w ciążę, masakra tak się cieszę, jest moją nadzieją, że i nam się uda. Jeśli to czytasz Zuza to bardzo się cieszę Twoim szczęściem, i zdrówka życzę. A teraz biorę z Ciebie przykład i u mnie też będzie zielono ;P Miłego dnia.
. Nasza koleżanka z forum Zuzanna zaszłą w ciążę, masakra tak się cieszę, jest moją nadzieją, że i nam się uda. Jeśli to czytasz Zuza to bardzo się cieszę Twoim szczęściem, i zdrówka życzę. A teraz biorę z Ciebie przykład i u mnie też będzie zielono ;P Miłego dnia.
Masakra, ja pierdziele, jestem załamana. Od 7 dni biorę dwa antybiotyki według zaleceń ginekologa i dzisiaj do mnie dzwonią z przychodni, informując o tym, że otrzymali wyniki z wymazu, który wykazał znaczną ilość wyhodowanych tlenowych i beztlenowych grzybów, w tym MYKOPLAZMA w organiźmie. Hanna Gronkiewicz Waltz (HGW) wie o co w tym chodzi, ale muszę zmienić antybiotyki. Świetnie, ciekawe czy moja wątroba to wytrzyma. Już z tymi obecnie ledwo daję radę, wymioty mi przeszły i myślałam, że najgorsze za mną, ale nie!!!!! Bo czemu ma być człowiekowi z górki. Ja naprawdę nie wiem, czy to wszystko ma sens, czy ja sobie bardziej nie zrujnuję mojego organizmu przez te wszystkie antybiotyki, Jestem załamana i przestraszona, nie wiem co dalej będzie Tak bardzo się boję, że przez tą mykoplazmę mogę mieć niedrożne jajowody, no masakra dół tak ogromny, nie wiem czy uda mi się myśleć pozytywnie. A tak notabene dziwne u męża nie wyszła mykoplazma a u mnie tak , gubię się w tym!!
Tak bardzo się boję, że przez tą mykoplazmę mogę mieć niedrożne jajowody, no masakra dół tak ogromny, nie wiem czy uda mi się myśleć pozytywnie. A tak notabene dziwne u męża nie wyszła mykoplazma a u mnie tak , gubię się w tym!!
Wiadomość wyedytowana przez autora 16 kwietnia 2014, 16:13
I co, 17 dc i nic: nie mam tak jak co miesiąc żadnych bólów brzucha i miednicy. Nie ma objawów ani ciążowych ani zbliżającej się miesiączki. Nie chcę robić sobie żadnych nadziei. Po wili zakręcam się w fakcie, że może jakieś lich się mnie ima i po tych wszystkich antybiotykach i pregnylu mój organizm sfiksował na maksa i teraz lipa. Rozregulowany całkowicie cykl. Zawsze jak w zegarku 29 lub 30 dc miesiączka a tu nic. Czekamy, zobaczymy co z tego będzie.
I DUUUUUUPAAAA, od nowa!!
Ja już odpuściłam. Trudno, jakoś trzeba z tym żyć. Pozostaje adopcja, ale nie wiem czy wytrzymam te wszystkie sprawy papierkowe i prawne. Jeśli taka ma być moja droga, to myślę, że Bóg zrobi wszystko, a ja będę trwałą w tym, w radości.
Ciąża rozpoczęta 22 listopada 2015
udusiłabym Twojego teścia - kobieto głowa do góry - do tego tańca trzeba dwojga i nie sęk w tym by na kogokolwiek zwalać. No a mimo negatywnych emocji - dać za wygraną nie możemy - ja mam prawie same załamania w tym temacie. No moze raz na kiedy przychodzi lepszy dzień i myślę bardziej pozytywnie. Ogólnie liiipka, ale nie odpuszczę!
Ale Ci teść dopiekł - chyba bym focha strzeliła i już więcej go nie odwiedzała. Przynajmniej na jakiś czas;-) Nie dość, że same czujemy się w tej sytuacji winne to jeszcze takie komentarze.. A co Twój na to odpowiedział?
ZUZA, mój mąż staną w mojej obronie i krótko mówiąc powiedział, żeby tatuś się przymknął bo byle co zje byle co gada :)
Zatkało mnie..dosłownie..masakra