WSTĘP
dla przyszłej mnie
O mnie:
Czas starania się o dziecko: za długo. od stycznia 2021?
Moja historia: Starania od stycznia 2021.
Pierwszy rok bez efektów.
Po roku ciąża biochemiczna. On - słabe parametry nasienia, usunięcie żylaków podwózka nasiennego.
Wrzesień 2022 - ciąża. Radość. Zdjęcia brzucha robione codziennie, głupia ja. Poronienie zatrzymane w 6tc. Koszmar numer 1.
Trochę diagnostyki ale przecież wszyscy lekarze powtarzają "to się zdarza, proszę próbować dalej".
Styczeń 2023 - kolejna ciąża. Radość, ale strach czai się za rogiem. Ciąża bliźniacza. Dwa bijące serduszka. Pamiętam jak wychodzę z przychodni na ruchliwą ulicę, pada deszcz a z moich oczu lecą łzy - ze szczęścia.
Poronienie zatrzymane w 9tc. Koszmar 2.
Dużo diagnostyki. Już nie słucham tych co mówią "próbować dalej".
Sprawdzam wszystko: mutacje, immunologia, insulinooporność, kariotypy,...
Wreszcie konkretna diagnoza - częściowa przegroda macicy. Prawdopodobny powód poronień. Październik 2023 - operacja usunięcia częściowej przegrody macicy. Kolejne miesiące to terapia przeciwzrostowa. Towarzyszy dużo bólu i dużo kilometrów w samochodzie. Ale też dużo nadziei.
Styczeń 2024 - powrót do starań. I tu jestem.
Moje emocje:
Człowiek produkuje średnio osiemdziesiąt dwa litry łez rocznie. Nie wliczając w to płaczu. To jedynie naturalna wilgoć służąca ochronie naszych oczu. Czyli naszymi łzami możemy wypełnić średnio szklankę na dobę. A jak dodamy do tego łzy z płaczu, ilość ta przekroczy już pół litra na dobę.
Dlatego cenię sobie myślenie o istnieniu pewnej średniej, przybliżonej wartości dotyczącej różnych aspektów funkcjonowania naszego organizmu. I nawet jeżeli chwilowo znajdujemy się daleko od tej normy, i nawet jeśli odstępstwo to trwa przez dłuższy czas, zawsze istnieje szansa, że dogonimy tę średnią. Dlaczego przez całe życie miałabym zawsze utrzymywać wyższą niż przeciętna ilość łez, średnią ilość poronień czy średnią liczbę lat bez dzieci?
Dlaczego pamiętnik? Długo myślałam, że to nie dla mnie. Ale chcę pamiętać. Zrobić to dla przyszłej siebie. Dziś wspomnienia już mi się mieszają. Nie pamiętam dokładnie biegu wydarzeń, swoich emocji. Trzy lata starań, trzy utracone serduszka, wzloty i upadki, łzy szczęścia i rozpaczy, dni w szpitalu, niezliczeni lekarze, operacja, setki tabletek, grube teczki z wynikami badań - to wszystko zaczyna już nachodzić na siebie. Patrzę do przodu, jednocześnie chcę zachować przeszłość. I myślę, że pamiętnik mi w tym pomoże. A może opisując swoje leczenie komuś pomogę? Może. Zobaczymy.
Gdzie jestem dziś? Początek 2024. Wracam tu po kilku miesiącach przerwy w staraniach. Po poronieniu w marcu 2023 weszłam w tryb buntu wobec haseł rzucanych z taką lekkością przez ginekologów "to się zdarza, proszę próbować dalej". Opracowałam swój plan diagnostyki. Kariotypy, immunologia, hormony, wady macicy... W sierpniu usłyszałam, że mam częściową przegrodę macicy (serio, żaden z ginekologów robiących mi dziesiątki USG nigdy tego nie widział?!). W październiku operacja usunięcia. Do grudnia terapia przeciwzrostowa. W ostatnich dniach 2023 dostałam zielone światło na powrót do badań. "Nowy Rok, nowa macica".
Zaczynamy!
Dlatego cenię sobie myślenie o istnieniu pewnej średniej, przybliżonej wartości dotyczącej różnych aspektów funkcjonowania naszego organizmu. I nawet jeżeli chwilowo znajdujemy się daleko od tej normy, i nawet jeśli odstępstwo to trwa przez dłuższy czas, zawsze istnieje szansa, że dogonimy tę średnią. Dlaczego przez całe życie miałabym zawsze utrzymywać wyższą niż przeciętna ilość łez, średnią ilość poronień czy średnią liczbę lat bez dzieci?
Dlaczego pamiętnik? Długo myślałam, że to nie dla mnie. Ale chcę pamiętać. Zrobić to dla przyszłej siebie. Dziś wspomnienia już mi się mieszają. Nie pamiętam dokładnie biegu wydarzeń, swoich emocji. Trzy lata starań, trzy utracone serduszka, wzloty i upadki, łzy szczęścia i rozpaczy, dni w szpitalu, niezliczeni lekarze, operacja, setki tabletek, grube teczki z wynikami badań - to wszystko zaczyna już nachodzić na siebie. Patrzę do przodu, jednocześnie chcę zachować przeszłość. I myślę, że pamiętnik mi w tym pomoże. A może opisując swoje leczenie komuś pomogę? Może. Zobaczymy.
Gdzie jestem dziś? Początek 2024. Wracam tu po kilku miesiącach przerwy w staraniach. Po poronieniu w marcu 2023 weszłam w tryb buntu wobec haseł rzucanych z taką lekkością przez ginekologów "to się zdarza, proszę próbować dalej". Opracowałam swój plan diagnostyki. Kariotypy, immunologia, hormony, wady macicy... W sierpniu usłyszałam, że mam częściową przegrodę macicy (serio, żaden z ginekologów robiących mi dziesiątki USG nigdy tego nie widział?!). W październiku operacja usunięcia. Do grudnia terapia przeciwzrostowa. W ostatnich dniach 2023 dostałam zielone światło na powrót do badań. "Nowy Rok, nowa macica".
Zaczynamy!
Wiadomość wyedytowana przez autora 2 stycznia, 16:48
Czasami myślę, że psychika to suka, bo płata figle jak błazen na dworze królewskim. Oto znów, po dziesięciomiesięcznej przerwie w staraniach, wróciłam do punktu wyjścia, gdzie każdy, nawet najmniejszy sygnał z ciała interpretuję jako możliwy objaw ciąży. 4 dni po owulacji i już maluję obrazy w głowie, choć wiem, że to za wcześnie, żeby cokolwiek poczuć.
Staram się być spokojna, dystansować się od tych emocji, akceptować, że to tylko moje pragnienia malują te obrazy. Ale jak trudno jest pogodzić się z natrętnymi myślami, które podkopują spokój ducha! To jak wewnętrzna walka pomiędzy logiką a emocjami, gdzie każda ma swoje argumenty, a ja stoję pośrodku, próbując nie dać się zwariować.
Dzień za dniem, staram się nie poddawać tym emocjom, choć one są częścią mnie, mojej codzienności. I choć logika podpowiada, że jeszcze nie czas, emocje kierują wzrokiem w kalendarz, odliczają dni i szukają znaków. To ciągła walka, której finał mogę poznać tylko z czasem.
Staram się być spokojna, dystansować się od tych emocji, akceptować, że to tylko moje pragnienia malują te obrazy. Ale jak trudno jest pogodzić się z natrętnymi myślami, które podkopują spokój ducha! To jak wewnętrzna walka pomiędzy logiką a emocjami, gdzie każda ma swoje argumenty, a ja stoję pośrodku, próbując nie dać się zwariować.
Dzień za dniem, staram się nie poddawać tym emocjom, choć one są częścią mnie, mojej codzienności. I choć logika podpowiada, że jeszcze nie czas, emocje kierują wzrokiem w kalendarz, odliczają dni i szukają znaków. To ciągła walka, której finał mogę poznać tylko z czasem.
W tym tygodniu robiłam badania, 7-8 dpo, 22 dc
Wyniki:
TSH 1.46 (przy euthyrox 62.5)
fT4 19.5
Progesteron 21.7 ng/ml
pełna morfologia - wszystko w normie
Glukoza 82 mg/dl; 4.6 mmol/l
Ferrytyna 42 ng/ml
Kwas foliowy 25.6 (norma 3.89-26.
Wit D 38.7 (norma 30-60)
Homocysteina 7.76 (norma 5.08-15.39)
Cel: podnieść poziom wit. D i ferrytyny. Homocysteina mogłaby być trochę niższa. Ustabilizować kwas foliowy, żeby dalej nie rósł.
Aktualne suplementy i modyfikacje:
- Wit D z Swanson (zmiana z 2tys. jednostek na 4 tys.)
- Folian z Naturell (zmiana z 400 jednostek codziennie na co drugi dzień)
- Wit C (1000 codziennie)
- Sanprobi Barrier (pomaga mi to w ochronie przed infekcjami miejsc intymnych)
- Witamina B complex metylowane z aliness (1 tabletka co 3 dzień) *muszę zbadać poziom wit B12 bo tu bardzo duża dawka
- Jodid (200 codziennie, od teraz)
- Konzym Q10 (100 codziennie)
Dodatkowo zawalczę ze sobą i postaram się pić szklankę zakwasu z buraka dziennie, może podniesie poziom ferrytyny.
Wyniki:
TSH 1.46 (przy euthyrox 62.5)
fT4 19.5
Progesteron 21.7 ng/ml
pełna morfologia - wszystko w normie
Glukoza 82 mg/dl; 4.6 mmol/l
Ferrytyna 42 ng/ml
Kwas foliowy 25.6 (norma 3.89-26.
Wit D 38.7 (norma 30-60)
Homocysteina 7.76 (norma 5.08-15.39)
Cel: podnieść poziom wit. D i ferrytyny. Homocysteina mogłaby być trochę niższa. Ustabilizować kwas foliowy, żeby dalej nie rósł.
Aktualne suplementy i modyfikacje:
- Wit D z Swanson (zmiana z 2tys. jednostek na 4 tys.)
- Folian z Naturell (zmiana z 400 jednostek codziennie na co drugi dzień)
- Wit C (1000 codziennie)
- Sanprobi Barrier (pomaga mi to w ochronie przed infekcjami miejsc intymnych)
- Witamina B complex metylowane z aliness (1 tabletka co 3 dzień) *muszę zbadać poziom wit B12 bo tu bardzo duża dawka
- Jodid (200 codziennie, od teraz)
- Konzym Q10 (100 codziennie)
Dodatkowo zawalczę ze sobą i postaram się pić szklankę zakwasu z buraka dziennie, może podniesie poziom ferrytyny.
27 dc, 13 dpo.
Dwa dni temu robiłam test. Z tego stresu spać w nocy nie mogłam, testowałam o 2 w nocy. Biel zupełna. W pierwszej chwili uderzył mnie smutek, jakoś duże nadzieje z tym cyklem wiązałam (rok temu w styczniu zaszłam w bliźniaczą, straconą ciążę). Potem narodziła się myśl “a może to za wcześnie, może jeszcze się pojawi?”. Przychodzą do mnie wspomnienia, jak rok temu pozytywny test wyszedł mi bardzo późno, choć staram się je przeganiać. Jutro rano zatestuję znowu. Staram się nie nakręcać, ale to takie trudne. Do tego zajadam stres - siedzę przed telewizorem z miską chipsów. Mąż chory, ja izoluję się i śpię na kanapie w salonie. Do tego z jego tatą jest już bardzo źle, lekarze poddali się jeśli chodzi o ewentualną walkę z chorobą, jest zbyt zaawansowana, teraz już tylko minimalizowanie cierpienia w jego ostatnich chwilach. Lepszy czasie, nadchodź.
Dwa dni temu robiłam test. Z tego stresu spać w nocy nie mogłam, testowałam o 2 w nocy. Biel zupełna. W pierwszej chwili uderzył mnie smutek, jakoś duże nadzieje z tym cyklem wiązałam (rok temu w styczniu zaszłam w bliźniaczą, straconą ciążę). Potem narodziła się myśl “a może to za wcześnie, może jeszcze się pojawi?”. Przychodzą do mnie wspomnienia, jak rok temu pozytywny test wyszedł mi bardzo późno, choć staram się je przeganiać. Jutro rano zatestuję znowu. Staram się nie nakręcać, ale to takie trudne. Do tego zajadam stres - siedzę przed telewizorem z miską chipsów. Mąż chory, ja izoluję się i śpię na kanapie w salonie. Do tego z jego tatą jest już bardzo źle, lekarze poddali się jeśli chodzi o ewentualną walkę z chorobą, jest zbyt zaawansowana, teraz już tylko minimalizowanie cierpienia w jego ostatnich chwilach. Lepszy czasie, nadchodź.
dziś 26dc, 11 dpo.
dwie kreski dziś rano.
beta - równiutkie 100
czekam na progesteron i estradiol.
kruszynko, zostań już ze mną na zawsze.
rozgość się. niech będzie ci tu dobrze.
będziemy mieć fajne życie.
będę o ciebie walczyła, ty też zawalcz żeby tu zostać.
proszę.
jestem najszczęśliwsza na świecie. ale też ogromnie się boję.
dwie kreski dziś rano.
beta - równiutkie 100
czekam na progesteron i estradiol.
kruszynko, zostań już ze mną na zawsze.
rozgość się. niech będzie ci tu dobrze.
będziemy mieć fajne życie.
będę o ciebie walczyła, ty też zawalcz żeby tu zostać.
proszę.
jestem najszczęśliwsza na świecie. ale też ogromnie się boję.
wreszcie odzyskałam dostęp do swojego pamiętnika tu, bo wraz z zaznaczeniem ciąży automatycznie przerzuciło na pamiętnik ciążowy!
dla pamięci:
12.02 beta 100
progesteron 22
15.02 beta 405
progesteron 32
19.02 beta 2089
TSH 2.26
glukoza 83
jutro wizyta z pierwszym USG. będzie 5+5. stresuję się tym, co zobaczę. a może zobaczę już Twoje serduszko?
kruszynko trwaj
dla pamięci:
12.02 beta 100
progesteron 22
15.02 beta 405
progesteron 32
19.02 beta 2089
TSH 2.26
glukoza 83
jutro wizyta z pierwszym USG. będzie 5+5. stresuję się tym, co zobaczę. a może zobaczę już Twoje serduszko?
kruszynko trwaj
Moją przegrodę na usg zobaczył 17. lub 19. gin. Trzeba mieć też odpowiedni sprzęt do tego.
Powodzenia! :)
Jestem pewna, że pomożesz komuś swoim pamiętnikiem. Może mi? Powiesz po jakim czasie od operacji nasienie męża się poprawiło i w jakim stopniu? Też mamy zdiagnozowane żylaki II stopnia. W klinice urolog i dwóch lekarzy prowadzących przekonywało nas że poprawa może być po 2 latach, albo nawet wcale.. że lepiej od razu in vitro, posłuchaliśmy a teraz coraz częściej nachodzą nas myśli że to był błąd. Minęło pół roku, zapłaciliśmy za procedurę niemałe pieniądze a nie widać światełka ..
:) chodziło o ruchliwość, miał stwierdzoną nieprawidłową ruchliwość. Po operacji zrobił badania po upływie 4 miesięcy, ruchliwość poprawiła się około dwukrotnie, chociaż spadła morfologia (z ponad 4% na 2%). Ale w tym samym czasie zaszliśmy po raz pierwszy w ciążę (po ponad roku starań), więc korelacja jest (może losowa, tego nie wiem). Po kolejnym pół roku ruchliwość dalej się poprawiła, morfologia bez zmian.