4 cykl gdzie mierzę temperatury, obserwuję śluzy i inne objawy. Wcześniej mniej więcej wiedziałam gdzie powinna wystąpić owulacja. Drugi cykl tutaj.

Jestem pielęgniarka, pracuje też z RTG i wcześniejsze poronienia sprawiły że odczuwam okrutne wyrzuty sumienia. Lekarze mówili że to nie moja wina ale ja wiem lepiej. Wczoraj przeszłam szczerą rozmowę z szefowową. I poprosiłam o zdjęcie mnie z zabiegów z RTG. Ku mojemu zaskoczeniu zgodziła się. Ciekawa jestem jak to będzie wyglądało. Mąż też zadowolony, mówił że za niedługo zacznę świecić w ciemności. Także wilk syty i owca cała. Jeden stres można schować w szafce.

Z jakąś nadzieją wstałam zrobiłam test. Negatywny. Zbliżają się zawody to te wolę być pewna. Popłakałam. Ale mąż mnie zabrał w góry. Potem na rower. Żeby przewietrzyć głowę. Zjedliśmy domową pizzę. A teraz pojawiło się plamienie, w sumie nie wiem co o tym myśleć.

Jesteśmy w trakcie wyboru kliniki niepłodności.
Dziwne uczucie. Ale szukając pozytywów zawsze jest to jakaś przygoda, która nie jest dana wszystkim parom 😅 cieszę się że mąż jest zaangażowany, dopytuje, szuka. Mam duże wsparcie.
Jestem w trakcie przygotowań do zawodów, treningi też idą jakoś tak nijak. Ale nie poddajemy się. Byle do przodu

Padła decyzja. Mamy już termin na poerwsza wizytę w klinice. Jak już mam termin to jakoś mi lżej na duszy. Ogólnie mam mętlik w głowie bo mam dobre przeczucia. W żadnej z ciąż takiego nie miałam. Od razu wiedziałam że coś jest nie tak. Teraz tylko cierpliwie czekać.

Nie mam jakiś dużych nadziei jeżeli chodzi o ten cykl. Szykuje się na zawody więc też bardziej skupiona jestem na tym. Może i dobrze. Już się nie mogę doczekać maja tych wszystkich badań, żeby najzwyczajniej się dowiedzieć na czym stoimy.
Co nie zmienia faktu że kobiety w ciąży w moim otoczeniu rosną jak grzyby po deszczu. Patrząc na nie dalej robi mi się smutno, ale bardziej jestem wkurzona. Zawsze najlepsza w klasie a teraz każdy mój test „niezdany” negatywny. Nieważne jakbym się starała.

Zaczynam kolejny chyba najgorszy okres cyklu - okres czekania. Temperatura w górę.
Ta owulacja wyglądała inaczej. Ciągłe mdłości i ból podbrzusza. Nie wiem co o tym myśleć. W ogóle już nic nie wiem.
Pod koniec miesiąca mamy pierwszą wizytę w klinice. I najzwyczajniej w życiu chciałabym żeby magicznym cudem do tej wizyty nie doszło. Ostatnia szansa 😅

Każdy cykl porównuje z pierwszą ciążą. Szukam tych samych objawów.
Daje sobie nadzieję albo się torturuje. Siedzę z termometrem, liczę, analizuje. Nie lubię czekać. Jestem niecierpliwa. Pierwsza ciąża była niespodzianką. Zapisywałam się na maraton i nie zasmakował mi mój ulubiony napój.
Teraz chciałabym mieć wszystko pod kontrolą. Czarne na białym.

Cały czas czuję kłucia i ciągnięcie w podbrzuszu. I wieczorne mdłości, mimo objawów ogólnie to nie widzę szans bardziej się martwię, że zaczyna mnie łapać jakaś infekcja. Ale zaczęłam się na nowo ruszać. Jednak brak treningów bardzo negatywnie działał na moją psychikę.

Mialam straszną noc. Podwyższona temperatura i okropne mdłości. Nie wiem co o tym myśleć

Pierwsza wizyta w klinice. Bardzo mieszane uczucia czułam się jakbym była na taśmie produkcyjnej. Rozebrać, ubrać się, brak owulacji, masz tabletki może będzie może nie, ryzyko ciąży bliźniaczej po tych tabletkach ale Tobie to nie grozi. Badanie drożności… Czy tak to miało wyglądać ? Mam wrażenie że do męża była bardziej empatyczna. Może jestem przewrażliwiona.

Pierwszy cykl na Lamecie. Zmieniłam dietę o 180 stopni. Wczoraj monitoring cyklu. Jest owulacja ! Doktor się tylko uśmiechnął i kazał działać. Cykl też kontrolowałam paskami owulacyjnymi. Na wizytę szłam pełna obaw ale lekarz dał mi dużo nadziei. Z ciekawości zrobiłam test owulacyjny zaraz po wizycie i ujrzałam grubą soczystą krechę. Dawno nie byłam taka szczęśliwa.