WSTĘP
nadzieja zawsze jest.....
O mnie: mam 32lata i mieszkam w Irlandii, chociaz czasami teskno za pl i rodzina
Czas starania się o dziecko: od poczatku 2013 staramy sie o dzidziusia, w kwietniu 2014 zaszlam w ciaze ale moja radosc nie trwala dlugo bo na poczatku czerwca poronilam w 8tc
Moja historia: na poczatku bylo planowanie nawet miesiaca w ktorym zajde i kiedy urodze hmmm nie myslam ze to nie jest takie latwe jak sie wydaje. starania zaczelismy na poczatku 2013 roku bezowocne jak widac. na poczatku 2013 poszlam do gin ktora zlecila mi badana dla mnie i nasienia dla mojego M. wszystko w normie, starac sie serduszkowac i pani doktor polecila testy ovulacyjne. hmmm po 3 mies udalo sie nie spodziewanie bo glowa byla zajeta czym innym bo zdawalam na prawo jazdy i to mnie tak stresowalo ze ten miesiac sobie odpuscilam i wielkie zdziwienie ale sie udalo :) lzy, radosc, szczescie ktore nie trwalo dlugo bo na poczatku 2 mies zaczelam plamic i jak sie okazalo nie ma serduszka poronienie :(. od tamtej pory staranie i nadzieja.....
Moje emocje:
I znowu @ przyszla i nadzieje wszystkie odeszly. Wytrzaymalam 2 dni w calkiem niezlym humorze ale dzisiaj juz nie wytrzymalam jeszcze moj M dorzucil do ognia klutnia od rana nie potrafi zrozumec mnie i mojego bolu. Juz chyba sama nie wiem co sie ze mna dzieje tak sie w to wszystko wkrecilam w chec posiadania malego szkrabka ze nie moge przestac o tym myslec nawet po nocach mi sie sni, caly czas jak nie w tv to dookola albo ktos zachodzi w ciaze albo ktos urodzil a ja po prostu juz chyba nie mam sily to wszystko mnie przytlacza. Ale oby ten dzien sie skonczyl moze jutro bedzie lepiej.....
Ciąża rozpoczęta 5 marca 2015