3 maj 22

Wczoraj byłam na kolejnej wizycie u lekarza , u którego będę robić laparaskopię. Niestety przy moim podejrzeniu niedrożności jajowodów i tym , ze mam już swoje lata . , niskie amh trzeba by zrobić jak najszybciej , by było wiadomo , na czym stoję . Mam mieszane uczucia , w przyszłym tygodniu będę umawiać termin . W sumie to boję się tego zabiegu , ale chcę wiedzieć.

I tak mija dzień za dniem . Czekałam bardzo na laparoskopię ,jako kolejny krok , ale niestety poczekam jeszcze dobry ponad miesiąc. Życie zweryfikowało termin , jaki miałam i muszę czekać na termin lipcowy . Niby jestem zła , ale z 2 strony skąd mogłam wiedzieć te ponad 3 miesiące temu, jak planowałam urlop , jak to wszystko potoczy . Zaliczki nie odzyskam , a to zbyt duża kwota , by zrezygnować , tym bardziej że wydatki w staraniach o ciąże na badania/lekarze / leki to studnia bez dna .. po 2 zatwierdzony plan urlopowy pracy eh ... A może tak miało być , żeby pojechać , odpocząć nabrać sił i dystansu , na co to dalej . .. W końcu to moje ukochane morze , miejsce gdzie zawsze odzyskuje spokój ... Ale tak , czy tak żal , bo chciałoby się coś wiedzieć i ruszyć do przodu . W sumie to mam mieszane uczucia , raz tak , a raz tak.
Ostatnio w pracy widuje mała uroczą roczna dziewczynkę . Uśmiecha się do mnie , czasem znajdę chwilę na zabawę z Nią. Strasznie mnie to cieszy , taka radość w takiej małej istocie, Ale gdzieś w środku we mnie jest ten smutek/ żal , że w moim życiu nie ma takiej istoty . Taka jakaś obok tej radości , którą sprawia mnie obecność dzieci , pustka.....

Dziś jest mi jakoś smutno . W sumie dopiero wizyty /badania zaczęły się na początku roku , a ja już nie wiem , czy w ogóle emocjonalnie to ogarnę. Mój był dziś u androloga na kolejnej wizycie z wynikami badań hormonów/nasienia. Ma leczyć niski testosteron i badanie stresu oksydacyjnego nasienia wyszło zle - też jakiś lek . Do tego konsultacja u urologa w związku z podejrzeniem żylaków lewego powrózka nasiennego. Jego to chyba jakoś dotknęło . Przez kiepskie doświadczenia rodzinne z lekarzami przy chorobie i śmierci mamy zupełnie nie ma wiary w to , że lekarze mogą Nam pomóc. Uważa , że to wszystko drogie i tylko wyciągają pieniądze. Z 1 strony go rozumiem ciężko na wszystko pracujemy i rozumiem złe doświadczenia. Ale to też przecież ostatni moment , oboje 35 lat , jak nie teraz , coś z tym zrobimy , to kiedy ? Ja nie chcę żałować , że nie spróbowałam. On też pragnie mieć dziecko , tyle że chyba nie spodziewał się tych emocji , tych kosztów , ilości badań , lekarzy. No i nie wierzy , ze to może pomóc. No ale tak , czy tak decyzje podjęte wspólnie , więc zaczęliśmy i trwamy . Czytam to forum i dużo info w internecie czy w literaturze . W sumie to tyle par walczy latami , podziwiam . My na początku tej drogi , a już to wydaje się trudne. Ale może to ten 1 szok / początek jest trudny? Nie wiem . Póki co , to chcę mi się płakać ze złości i bezradności . Ze dlaczego musiało to Nas spotkać . Tyle par ma dzieci bez takich problemów. Wiem głupie podejście, bo jest tyle spraw , za które mogę być wdzięczna . A wiadomo życie nie jest łatwe , a żyć trzeba .Każdy ma mniej lub bardziej pod górkę . Po prostu nie wiem , jak to ogarnąć ...

I już połowa lipca , nawet nie wiem , kiedy to zleciało. Laparoskopia za mną i na szczęście ku zdziwieniu nawet i lekarza , jajowody drozne zero czegokolwiek w nich . Odetchnęłam z ulgą , bo przy moimch bolesnych okresach , bałam się co wyjdzie. A tak nadal niewiadoma. Trzeba zbijać prolaktynę i czekać . Mój bierze leki na poprawę nasienia . I nie wiemco Nam dalej zaproponują....
W sumie póki , co mam kryzys. Od mojego doktora optymisty usłyszałam ze do 4 miesięcy po laparo jest duża szansa zajść. Co z tego ? dziad przyszedł z kolejnym cyklem po. Do tego jutro wskoczy magiczna 35 w kalendarz - czas w miejscu nie stoi . Jakoś jedyne co , to chcę mi się płakać . Ze złości , że tak jest , ze smutku , z bezsilności ... z tego , że już jestem taka stara A z 2 strony mam świadomość , że ludzie przeżywają większe tragedie niż moja bezpłodność.... śmierć bliskich... śmierć dziecka... choroby .... Więc ja nie mogę popadać w jakąmś rozpacz heh , bo jakim prawem ?