Dziekuje Ci bardzo za odpowiedz na moje pytania i trzymam kciuki za Ciebie :)

Podziwiam Cię za siłę, odwagę, wytrwałość. Wiele w swoim życiu przeszłaś, i naprawdę masz silę by dalej walczyć i zajść daleko. Ja jestem silna tylko gdy zbliża sie koniec cyklu, znów dopada mnie smutek, bezradność. Walczę i przegrywam. Dlatego czuję się jak Syzyf. W ciągu roku zmieniłam nastawienie, styl życia, ale jednak to za mało. Uczę się być cierpliwa to zostało mi do wykonania. Jedynie nie radzę sobie z pozytywnym myśleniem to mi nie wychodzi. Mąż twierdzi ze przy mnie też staje się negatywnie myślący. życie nauczyło mnie właśnie tego. Wiem że powinnam umieć docenić to co mam.

Mi modlitwa nie pomogła. 3 miesiące prosiłam Boga o pomoc niestety, zamiast pomóc oddaliłam się od niego bardziej. Myślę tak jak Ty napisałaś każdy ma swój sposób na znalezienie złotego środka. Ja wiele razy przechodziłam poważne deprechy i udawało mi się wyjść. Mam pomysły i plany i mam nadzieję że wypalą. Jednym z nich jest to że jak sie zrobi ciepło chce kupić rowery i w wolnym czasie wycieczki rowerowe, do tego wycieczki pobliskie samochodowe czy pisze (zwiedzanie) byle jak najwięcej czasu spędzić na łonie natury. Spędzić super urlop w lipcu. ie ważne gdzie ważne aby razem. Odbudować wież z mężem, a nie tylko praca dom. Bo serio zima działa depresyjnie. I podstawa jak najmniej myślec o staraniach. Mam w pracy 3 pray bez dzieći, nie wiem z jakiego powodu nigdy nie pytałam ich. Ale żyją, są razem, kochają się, więc wniosek bez dzieci można żyć, może nie każdemu są dane. Bo czym bardziej chcesz tym tego nie masz. Ja niestety dna sięgałam dużo razy i odbijam się zawsze aby znów spaść na dno.......to tak jak koło fortuny, nigdy nie wiesz co wylosujesz, nie wiesz co cię czeka jutro....Jedno jest pewne zaczynam cykl z CLO bez monitoringu ;( przez złośliwość losu :( los nie da mi 2-3 dni w prezencie abym go miała. Ale tak widocznie musi być.

Tak cieszę się, że trafiłam do twojego pamietnika. Ja również odmawiam Nowenne Pompejańską, drugi raz. Staram się ufac Bogu, że ma dla nas plan i wiedzie nas ścieżką ku zbawieniu, a na tej ścieżce kiedyś pojawi się macierzyństwo. Nie wiem czy dobrze odmawiam Nowenne, często czuję, że brakuje mi w niej dostatecznego skupienia, jednak pokładam w niej wiele nadziei. Trzymam kciuki za Ciebie.

Dziękuję za Twój komentarz w moim pamiętniku. Masz bardzo zbliżone objawy do moich: plamienia ogromne skrzepy podczas @, już tydzień przed okresem mam kłucia i ciągnięcie w podbrzuszu.... Miałam podejrzenie polipa, przeszłam zabieg histeroskopii, usunięto narośl, jednak nie był to polip a jedynie pogrubione endometrium. To od czasu zabiegu pojawiły się te ogromne skrzepy i nie mogą mnie opóścić... nie wiem co to będzie dalej. Czekam na badania, a potem do lekarza.

kochana. ja też zmieniłam dietę :) czuję się dużo lepiej, nie jestem ociężała, mam mnóstwo energii : ) polecam makarony pełnoziarniste, kurczak, warzywa na patelnię i najwięcej warzyw świeżych, owoce, ryby i odstaw słodycze. ja myślałam że będę miała problem z tym bo jestem ogromnym łasuchem, mimo to w 2 tygodnie zgubiłam 4 kilo! wczoraj miałam urodziny więc skusiłam się na pusznego loda z Ma'ca, bomba kaloryczna ale przy zdrowej diecie raz na jakiś czas nie ma to znaczenia ; ) Jeżeli chodzi o ciąże, bądź dzielna! Ja też duzo przeszłam i wiem że mimo że mam tyle przykrych doświadczeń za spbą to jestem coraz bliżej celu! Będzie dobrze! Trzeba się wspierać nawzajem i wierzyć że bedzie wszystko dobrze! Buziaki!

Ja też zmieniłam dietę, wprowadziłam warzywa, zamiast ziemniaków -kasze. ponoć najlepsza jest jaglana. Soki owocowe, ryby w każdej postaci. I jak najmniej słodyczy, Jest okres kiedy potrzebujemy zjeść coś słodkiego, ale myślę że z umiarem można przekąsić. Objawów ciąży to miałam wiele na początku starań, teraz już z tego wyrosłam. Twardo trzymam się ziemi. Nie lubię 2 połowy cyklu jest dla mnie męcząca. Za to 1 połowę uwielbiam oczekiwanie staranka :) Mąż tak samo, lubi dni płodne ;) Walczmy kochana do skutku.

Przeżywam to samo. Staremy sie od czerwca 2015 roku... na moje szczęście Mąż bardzo mnie wspiera. Ale postanowiłam nie byc z tym sama. Rozmawiam z Nim o uczuciach o lekach o tym co gdzieś przeczytałam. Chce by wiedział jak sie czuje i mam wrażenie ze to Nam pomaga. Spróbuj ze swoim, bo przecież jak bedzie miał Cie wspierać jak nie wie co sie dzieje. Życzę Ci powodzenia :)

Ja na początku miałam opory w zmówieniem o wszystkim mojemu mężowi, ale to był mój błąd. Mój K. chce wiedzieć o wszystkich niepokojach które mnie dotykają, wspiera mnie i podnosi na duchu. To Prawda, że mężczyźni inaczej to odczuwają, nie pokazują tak po sobie, że im też zależy na dziecku. Porozmawiajcie otwarcie, powiedz co czujesz i że zależy CI na jego wsparciu. Ulży Ci - gwarantuje.

ja ze swoim mężem też rozmawiam o wszystkim, o tym co brać aby pomogło, o śluzie, jaka dziś temperatura, sam wie mniejwięcej kiedy będą dni płodne itp i mam wrażenie że jesteśmy w TYM razem a nie ja sama. bo dziecko potrzebuje do poczęcia dwojga a nie kobieta sama ma się starać a facet już nie? trzymaj się :*

Ahhh te chłopy... MOj tez nie ma pojecia czym jest owulacja i o co chodzi ze sluzem, raz jak zaczełam mu tłumaczyc o co chodzi ze sluzem to sie skrzywił, wiec zrezygnowałam i machnelam reka...Po co mam sie denerwowac. Tez nie kuma czemu mierze tempke, tłumaczyłam ale chyba nie dociera:)

W takich chwilach najważniejsze jest wsparcie drugiej osoby. Dobrze, że Twój mąż rozumie Twoją potrzebę modlitwy. To ważne. Pamiętaj, że wszystko w naszym życiu jest po coś, i ten krzyż, który przyszło nam teraz nieść też ma jakiś cel. Wiem, że jest ciężko, tak na prawdę cierpienia kobiety, starającej się o dziecko, zrozumie tylko druga kobieta będąca w tej samej sytuacji. Sercem Wam kibicuje! :*

pogodzić się ze sobą, wyciszyć i uspokoić to więcej niż tryskać humorem po fatalnym dniu. trzymam kciuki i ściskam mocno :*

Dobre nastawienie to podstawa! Nie można się załamywać, chociaż mówię to ja - ta która ostatni tydzień przeryczała w poduszkę. Nie możemy tracić wiary, choć wszystko wymaga czasu, on przecież i tak upłynie, więc uzbrajamy się w cierpliwość :)

Bo go kochasz! W każdym małżeństwie są , ciche dni i kryzysy... to też jest forma pokazywania, że nam zależy na sobie. ważne by za każdym razem dojść do porozumienia.

Kochana jak nic nie robisz w kierunku starań to się czas dłuży. Ja mam to samo, ale staram się robić wszystko aby nie myśleć. Urozmaicam sobie popołudnia dzięki czemu czas szybko leci. Oby wiosna na nas płynęła pozytywnie. Bardzo trudno jest wyluzować, ale jakoś daje radę. Muszę bo inaczej trafiłabym do psychiatryka. Cos czuję że to sprawka Bromka odkąd go biorę jestem bardziej spokojna. Ja miałam od lutego brać CLO ale (zmiana lekarza teraz maż był chory do tego lekarz na urlopie) więc wszystko zawieszone. Może od kwietnia się zmieni w dobrą stronę. Ale nie nastawiam się bo znów coś może wyskoczyć. Choć z przeznaczeniem nie wygrasz. Jeśli mamy zły okres czasowy to cokolwiek zrobimy i tak będzie nie tak. Jedynie zostaje nam czekać, cierpliwie czekać...Damy radę, kiedyś słońce i do nas się uśmiechnie

Trzeba uszanować wolę Boga i z pokorą przyjąć to co na nas kieruje. W głębi serca sobie to powtarzam, bo to pozwala mi walczyć z bólem. Bóg jest miłosierny i ma dla nas piękny plan.

i ty swoją masz i odkryjesz napewno szyjkę :) dobrze że masz spokój w sobie :) powodzenia :)

pozostaw wszystko Bogu, on najlepiej Cię poprowadzi.

A czy ktoś powiedział, jaki jest powód tego, że masz niejednorodne endometrium? Sorki, że pytam może zbyt dosłownie - jakie masz @? Zdarza Ci się mieć skrzepy? Tak, życie to cud... ale i wielki dar. Może to, że nie możemy zostać mamami ma gdzieś ukryty sens? Może to nie jest nasze powołanie, pomimo tego, że teraz uważamy inaczej? Daj się prowadzić Bogu, On Cię nie opuści.

Powodem teoretycznie byly polipy,ktore zostaly usuniete. Potem na 1 cykl dostalam primolut nor,zeby zluszczyc endo. No ale nic nie pomoglo. Przestalam wierzyc,ze sie uda.

Koralinko, zrób tyle ile jesteś w stanie, aby mieć dziecko. Jak wyczerpiesz wszystkie możliwości, to rozważ adopcję. Wiem. To bardzo trudne. Każda z nas chciałaby mieć własne urodzone dziecko. Ale czasem trzeba odpuścić. Ja mam dopiero 25 lat a mąż 28, a już teraz mentalnie rozważam, czy jak przez 2 lata się nie uda, to spróbować adpcji. Mąż kręci nosem. Ale co zrobimy, jeśli drugi raz nam sie nie uda zajsc w ciążę? Albo będę zachodzić i znów poronię? Nie wiem, jaka czeka nas przyszłość. Jeśli ktoś by mi powiedział, że w 2019 zostanę mamą, to cierpliwie bym czekala. A że nie kiedy i czy w ogóle to nastąpi, to staje sie to uciążliwe. Staraj się poszukać pomocy u kilku lekarzy. Może ktoś znajdzie sposób. My na razie walczymy ze słabym nasieniem i moimi nieregularnymi cyklami. Dajemy sobie czas do wakacji, bo teraz i tak nie mamy pieniędzy nawet na IUI. Zobaczymy co przyniesie życie... I dodam, ze jestem wierząca, ale nie jestem wyznania katolickiego. Wierzę, ze Bóg na każdego ma jakiś plan. Wierzę że ma go i dla Ciebie ❤

lekarz powinien leczyć nie tylko ciało ale i duszę człowieka, bo jak ciało choruje cierpi i dusza i czasem od trafnej diagnozy, dobrych pastylek pomaga dobre słowo, wysłuchanie, zrozumienie lekarza. trzyma kciuki za powodzenie w zmianie lekarza. buziaki :)

Najgorsza jest ta niewiedza i wiele znaków zapytania. Brzy to dla mnie tak znajomo.Trzymam kciuki by tym razem trafiłaś na dobrego lekarza.