WSTĘP
Życie z fasolą
O mnie: 38 lat, nadal czekam na pierwsze dziecko - zostań ze mną tym razem...
Czas starania się o dziecko: 6 lat w czerwcu 2019
Moja historia: Starania naturalne od połowy 2013 roku (wiek 32 lata, 5 lat po ślubie). Po 6 miesiącach początek diagnostyki, lekko obniżone parametry nasienia, u mnie podwyższona prolaktyna. 1,5 roku kryzysu małżeńskiego, zawieszone starania. Od grudnia 2015 pod opieką kliniki leczenia niepłodności N, dokładniejsza diagnostyka, plan na 3 IUI i in vitro. Styczeń 2017 ciąża po drugim zabiegu IUI - w kwietniu 2017 na badaniach prenatalnych w 13 tygodniu diagnoza licznych wad letalnych (zespół braku pępowiny). Ciąża zakończona w maju 2017 :(
Listopad 2017 - listopad 2018 dwie pełne procedury in vitro, 5 transferów, 7 zarodków, zero ciąż. Dodatkowa diagnostyka - mutacja MTHFR 677t (homozygota, insulinooporność (po ciąży w 2017?), immunologia (podwyższone komórki NK).
Styczeń 2019 - 3 procedura in vitro, długi protokół po raz pierwszy, 16 komórek, 8 zarodków w 2 dobie, 5 blastocyst, hiperstymulacja. Blastocysta 5.2.1 podana 9.02.2019, ciąża potwierdzona 18.02.2019.
Moje emocje: Bardzo się cieszę, że po tylu próbach udało się znowu, ale boję się, że życie znowu mnie zaskoczy w okrutny sposób. W oczekiwaniu na badania prenatalne w kwietniu.
Ciąża po stracie jest trudna, zwłaszcza tak niespodziewanej. Zamiast chodzić cała w skowronkach myślę co będzie, jeśli za kilka tygodni na badaniach genetycznych i USG znowu usłyszymy, że ciąża nie rozwinęła się prawidłowo albo co gorsza tym razem będą wady genetyczne (których nie było poprzednio). A z drugiej strony uważam, że zasłużyłam na to, żeby wreszcie coś poszło dobrze i na urodzenie zdrowego dziecka. Staram się myśleć pozytywnie, rozmawiam z fasolą, umawiam się, że tym razem wszystko będzie dobrze i już czuję więź z dzieckiem, chyba nawet mocniej niż poprzednio. Tym trudniej będzie pogodzić się jeśli cokolwiek pójdzie nie tak... Mam nadzieję, że pisanie tutaj trochę pomoże pozbyć się tych wszystkich emocji i nie zwariować do badań prenatalnych.
Z cyklu pozytywne myślenie - dobre rzeczy, na które czekam w kwietniu:
- nowy sezon Sabriny na Netflixie
5 kwietnia
- ostatni sezon Gry o tron 15 kwietnia
- druga część Avengers Infinity War 25 kwietnia
- badania genetyczne 8 kwietnia (SANCO)
- USG prenatalne 16 kwietnia
- nowy sezon Sabriny na Netflixie
5 kwietnia- ostatni sezon Gry o tron 15 kwietnia
- druga część Avengers Infinity War 25 kwietnia
- badania genetyczne 8 kwietnia (SANCO)
- USG prenatalne 16 kwietnia
Coraz bliżej do badań i coraz bardziej boję się, że znowu wyjdą nieprawidłowe. Tym razem bardziej boję się złych wyników genetycznych (poprzednio były wady rozwojowe, ale przynajmniej rokowania były jasne i widzieliśmy, że nic się nie da zrobić). Wiem jak wygląda życie z niepełnosprawnym dzieckiem i nie wiem czy jestem na to gotowa, żeby po tylu latach starań dostać taką "nagrodę"?
A może jednak wszystko będzie dobrze?
A może jednak wszystko będzie dobrze?
Mniej niż tydzień do prenatalnych. Krew na badania genetyczne (trisomie itp) oddana, wyniki za 12 dni roboczych czyli pewnie już po świętach. Na ten moment bobas wygląda normalnie i może być chłopcem, chociaż to jeszcze nic pewnego. Poprzednio też był synek... Ciężko nie myśleć i nie porównywać jeśli się potwierdzi. A może powinnam myśleć, że dostaliśmy drugą szansę, żeby nasz synek wrócił do nas?
Jeszcze 6 dni i wszystko będzie jasne.
Jeszcze 6 dni i wszystko będzie jasne.
USG wyszło prawidłowo, popłakałam się w gabinecie. Dzisiaj odebrałam też opis PAPPA, ryzyka wynoszą 1:1030 dla ZD, 1:6323 dla trisomii 18 i 1:19850 dla trisomii 13, wydaje mi się, że to niedużo. Czekam jeszcze na wynik testów genetycznych, które mieliśmy zrobić jeśli ryzyko wyjdzie między 1:300 a 1:2500, ale i tak dla pewności zrobiliśmy je wcześniej... Byłoby cudownie dostać je przed świętami, też dlatego, że dowiedzielibyśmy się już kto mieszka w brzuchu
Jak myślicie, mogę zacząć się cieszyć?
Jak myślicie, mogę zacząć się cieszyć?
Wiadomość wyedytowana przez autora 20 kwietnia 2019, 09:28
Wczoraj rzutem na taśmę przyszły też badania SANCO, potwierdziły nam genetycznie zdrowego chłopczyka. To moja druga Wielkanoc w ciąży i pierwsza tak cudowna. Chyba wreszcie zaczęłam wierzyć, że może być dobrze ❤️
Badania połówkowe w porządku. Dalej liczę dni i tygodnie zbliżające nas do spotkania z synkiem i wierzę, że będzie ok. Od 4 tygodni czuję ruchy, na razie stukanie w różnych częściach brzucha
PS czekamy na Michałka
PS czekamy na Michałka
30 tydzień. Czekam na usg 3 trymestru. Niestety na ostatniej wizycie u ginekologa lekkie wielowodzie i przykaz odpoczynku. Mam nadzieję, że piątkowe badanie wyeliminuje potencjalne wady u młodego, bo to jedna z możliwych przyczyn, a może to tylko taka moja uroda. Tak czy inaczej muszę jeszcze z 8 tygodni wytrzymać, żeby ciąża była donoszona, trzymajcie kciuki żeby mój balonik nie pękł za szybko 
Syn pozdrawia z brzucha kopniakiem
Syn pozdrawia z brzucha kopniakiem
Mam dokładnie te same obawy. Pierwszą straciłam, teraz jestem w drugiej i ciągle się zastanawiam co będzie. W piątek mam lekarza, zacznę 9 tydzień ale prawdę powiedziawszy nie chcę iść. Za bardzo się boję. 3mam kciuki za Ciebie!
Zasluzylas i mam nadzieje ze wszytko bedzie dobrze tym razem.