Co mam napisać?
Nie wiem.
Nie wiem nawet po co zaczynam ten pamiętnik.
Kochany pamiętniczku mam zyebane szczęście ronić każdą ciążę w którą zajdę.
Kochany pamiętniczku przez 2 lata z normalnej i zupełnie zadowolonej kobiety stałam się paskudnym i zgorzkniałym babolem.

Nie wiem.
Może napiszę, że każda ciąża wzbudza we mnie zazdrość i łzy? Brzydko z mojej strony.
Może napiszę, że nie chce mi się już starać, że chcę liczyć czas w miesiącach a nie cyklach, że nie chce mi się bzykać na czas i udawać, że miałam straszną ochotę. Nie chcę chodzić do kolejnych ginów i wydawać na nich kasy, którą z powodzeniem mogłabym wydać na 1000 fajniejszych rzeczy.
Wszystko we mnie krzyczy nie kop się z koniem, odpuść, ktoś daje Ci znak, że to się nie uda. I bardzo chcę odpuścić. Tylko ciągle pojawia się natrętna myśl - co jeśli ta 6 ciąża będzie zdrowa? Co jeśli odpuszczę na 10 metrów przed metą?
Nie wiem.
Wiem, że dziś mi źle.

https://naforum.zapodaj.net/thumbs/852af1330525.jpg
Tak że tak
Walczymy!
Dieta, meta, suple i od następnego cyklu starania!