Co do ciąż w otoczeniu to chyba trzeba po prostu o tym nie myśleć i olać. Niektóre po prostu są wiatropylne i nie wiedzą z czym się zmagamy. Dla mnie najbardziej bolesna ciąża koleżanki była taka: ona zaczęła się starać o pierwsze dziecko miesiąc po tym jak ja zaczęłam się starać o drugie. Zaszła od razu. Ja się dalej staram o drugie, a ona zaszła na początku roku w druga ciążę. Jak z nią rozmawiałam w październiku to mówiła, że się zastanawiają... Jak mnie powiadomiła o drugiej ciąży to napisałam gratulacje, ale nie potrafiłam się dopytywać jak się czuję, jak dziecko itd. Nasze relacje się ochłodziły.

W myślach robię podobne bilanse, tak jak Ty, i nie wiem, jak się od tego powstrzymać... Ciągle tylko czekam, aż ktoś z naszych znajomych w podobnym wieku ogłosi radosną nowinę, podczas gdy ja wciąż w żałobie. Mój mąż podobnie jak Twój - zupełnie niewątpiacy. A ja kłębek zwątpienia i nerwów.

grotka - też mam wrażenie, że relacje z tymi, którzy mają dziecko zaczynają się oddalać. Może i z mojej winy ale łatwiej mi jest unikać kontaktu. Te kobiety chcą rozmawiać o swojej ciąży czy dzieciach, a ja nie. Chce teraz unikać tego tematu jak ognia.

Jabłkowesny - słuchałam podcastu z Akademii Płodności na temat podejścia mężczyzn do starań. Faktycznie oni mają inne podejście, może też dlatego, że częściej bezpłodność nie leży po ich stronie. Chociaż jesteśmy w tym razem to jednak ja muszę włożyć pracę w organizm, żebyśmy wspólnie osiągnęli cel.

To szok jak lekarze potrafią olać człowieka. Żeby przez tyle czasu nie zrobic nic w kierunku żeby pacjentce pomoc. Moja rada jest taka, aby iść do jakiejś znanej prywatnej kliniki leczenia niepłodności. Aczkolwiek byłam w dwóch i w jednej od razu poczułam że to nie to. Natomiast w drugiej czułam się zaopiekowana i widziałam, że lekarka naprawdę chce pomoc. Napewno będzie to kosztowniejsze, ale zajmie mniej czasu.

grotka - też nie rozumiem tego dlaczego lekarze działają tak schematycznie, traktują każdą pacjentkę jak urządzenie oddane do serwisu - spróbujemy tego, a potem tego. Jak się całkiem popsuje to wyślę w końcu do autoryzowanego serwisu, który się bardziej zna niż ja. Z 5 ginekologów tylko jeden zapytał czy biorę kwas foliowy starając się o dziecko i tylko jeden ginekolog spowodował, że nie wyszłam z gabinetu zrezygnowana.. 1 z 5 ginekologów... Sama od siebie zrobiłam badania hormonalne, sama zdiagnozowałam sobie hiperprolaktynemie, a z wynikami byłam już u jednego ginekologa. Ten wolał doczepić się niewiele podwyższonego testosteronu. Jedynie na jakiego lekarza z powołania trafiłam do tej pory do endokrynolog, która na pierwszej wizycie postawiła diagnozę, dodatkowe badania i przepisała leki. Wytłumaczyła jakie objawy są przy hiperprolaktynemii, jak mogę się czuć po tabletkach nawet powiedziała, że mam szukać leków w różnych aptekach bo ceny wahają się od 50 do 200 zł za paczkę, a po co przepłacać. Uśmiechnięta, dająca nadzieję i na koniec zawsze słowa otuchy.