"Pełno nas, a jakoby nikogo nie było: Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło." Pamiętaj, że to "zdrowe" pozwolić sobie na ból i cierpienie w tym momencie. Niech to Ciebie oczyszcza i da ukojenie choć na chwilę. Ta dziura sama się nie wypełni, ale nie pakuj tam byle czego. 🤍

Aurore 🤍

Mi tez zawsze pomaga dzialanie 💪 taki charakter 🙃 Czekam na wyniki Waszego Dzidziusia, moze sie cos rozjasni i bedzie chociaz kilka odpowiedzi na te trudne pytania

Trzymam za Was kciuki bardzo, bardzo mocno 🤞🏻🍀

Trzymam za Was kciuki bardzo, bardzo mocno 🤞🏻🍀

Masz wspaniałego męża 🥰 Wspieram Was całym sercem ❤️

Dzięki dziewczyny! ❤️ Wy to jesteście 🥰

Masakra... Co za lekarka... 😯 Ja niestety też od takiego typu lekarza zaczynałam. Cieszę się, że zmieniłam. Bo od października ruszyłam dalej niż w ciągu kilkunastu wcześniejszych miesięcy... Cudowni Teściowie! U mnie Teściu co i rusz rzuca jakimś komentarzem typu "czy szykujecie jakąś niespodziankę?" / "w domu dzisiaj zostajesz? nie chcecie przypadkiem o czymś powiedzieć?". Gdybyśmy chcieli, to byśmy powiedzieli. Ehh... Za to moi Rodzice... Tu duże zaskoczenie. Wiadomo, na początku pytali o wnuka, bo dla nich byłby to pierwszy. Dziś już nie pytają. Ostatnio miałam z Nimi nawet rozmowę o invitro/inseminacji (są bardzo wierzący) i... Tu zaskoczyli mnie mocno. Bo kazali się nie przejmować, tylko robić, co trzeba, jeżeli chcemy mieć dziecko. 🥺 No, wzrusz totalny...

Tego właśnie obawiam się w klinikach.. Masakra jakaś 🤯 Dobrze, że masz w Polsce taką wspaniałą panią doktor, która zna się na rzeczy i dzięki której możesz czuć się zaopiekowana. We mnie dojrzała myśl o klinice, wstępnie wiem, do której chcemy pójść. Mam też na oku panią doktor, o której czytałam świetne opinie. Domyślam się, że czas oczekiwania może być długi, ale nie przerazi mnie to. Wolę poczekać i trafić na dobrego lekarza, niż pójść "z drogi" i trafić na takiego lekarza, jakiego opisujesz w swoim wpisie. W poniedziałek badamy nasienie i zobaczymy co tam wyjdzie. Fajnie, że masz takie ciepłe relacje z teściami 🥰 Zośka, Twoi rodzice też są wspaniali. Tak to właśnie powinno wyglądać - wiara to jedno, ale szczęście swojego dziecka powinno być na pierwszym miejscu. Super, że masz takie wsparcie ☺️

Zosia, super, że rodzice są tak wyrozumiali. Widać, że wy i wasze szczęście są dla nich najważniejsze. Bo czasem religia przysłania ludziom zdroworozsądkowe myślenie. Moja mama podczas pierwszych świąt Bożego Narodzenia, kiedy już się staraliśmy pół roku, też coś palnęła o dziecku. A teraz, gdy już wiedzą, jest mi duuużo lżej. Kamień z serca, że nie muszę kłamać czy się stresować przed nimi. Mama mnie wręcz broni, jak ktoś z rodziny walnie jakiś komentarz, taka lwica 🤣

Emka! No to czekam jak na szpilkach na wyniki badania! Wiesz, klinika może dużo pomóc, jeśli będzie Was prowadził dobry, doświadczony lekarz. Ale jeśli poczujesz, że liczy się tam głównie piniądz, to uciekaj 😀 A co do terminów to z doświadczenia powiem, że warto dzwonić nawet codziennie, bardzo często zwalniają się miejsca i można wskoczyć nawet z dnia na dzień 😊 Tak też się dostałam do mojej doktor 😉

Dobrze Cię czytać w lepszym stanie :-) Lekarka idiotka, szkoda komentować. Ja na razie jeszcze na dnie, ale mam nadzieję, że teraz z każdym dniem będzie troszkę lepiej.

Kochana dobry lekarz to połowa sukcesu. Niestety ile trzeba czasami "pobłądzić" zanim trafi się w odpowiednie miejsce. Też doceniam ten portal - na forum jest multum wiedzy 🍀 trzymam za Was kciuki 🍀

Żyjemy w dosyć fajnych czasach z mega dostępem do wiedzy i sprawdzania źródeł. Niestety jak chodzi o lekarzy to też odnoszę wrażenie, że ich system edukacji jest coraz bardziej ubogi... Aż strach pomyśleć co będzie z takich studentów z czasów pandemicznych, którzy mieli tylko zdalne... Brrr... Jestem z Wami 🤍 i rozmowa wyjdzie Wam na dobre. Zobaczysz ile miłości masz naprawdę blisko siebie.

Jestem Wam wdzięczna za wsparcie 🙏🏼

Kochana, bardzo mocno Cię przytulam 🤍 Wiem co czujesz patrząc na te zdjęcia. U Ciebie pewnie jeszcze niedawne przykre wydarzenia potęgują ten ból. Mnie też niektóre posty w social mediach bardzo ruszają i sama nie wiem czemu jedne bardziej, a innej mniej. Pamiętam taką sytuację: były święta, niby radośnie i wesoło, a jednak w głębi serca rozczarowanie, bo inaczej wyobrażałam sobie ten czas. Wchodzę na instagrama, a tam zdjęcie z zaokrąglonym brzuszkiem dziewczyny, która w sierpniu brała ślub. Jest mi zupełnie obojętna, po prostu zwykła znajomość, a jednak ta informacja bardzo mnie przybiła. Zrobiło mi się strasznie przykro, a świąteczna atmosfera jeszcze to potęgowała. I nie chciałabym, żeby ktoś ten komentarz źle zrozumiał - cieszę się, że te osoby nie muszą przechodzić tego co my, bo to jest cholernie ciężki czas. Jest mi po prostu po ludzku przykro, że nie należymy do grona tych szczęściarzy. Pozostaje nam wierzyć, że kiedyś tego doswiadczymy 🤍 A co do Twoich dolegliwości, konsultowałaś je z lekarzem?

Przytulam 😘 Co do testów ciążowych- ja lubię nordy. Po 3zl bodajże w Gemini są czy 4zl.

Tak Emka, masz rację. Było mi tak strasznie przykro, że oni zaraz będą się cieszyć z Maluszka, a ja właśnie swojego straciłam i zaczynam wszystko od początku. Chciałabym być po prostu szczęśliwa jak oni. Wiele natrętnych pytań pojawia się w głowie i choć staram się je sobie racjonalnie tłumaczyć, w słabszych momentach one biorą nade mną górę. Muszę popracować nad tym, by nie porównywać się tak do innych, bo każdy ma swoje problemy. Może te internetowe ciąże tak bolą, bo widzimy tylko zdjęcie uśmiechniętych rodziców, nie widząc historii, która za nim stoi. Może oni starali się równie długo lub wręcz dochodzi do takiej komicznej sytuacji, że my im zazdrościmy brzuszka, a oni nam w tym momencie wakacji bez dziecka, bo oni przez długi czas już nigdzie nie pojadą. Ehh.. To ciężkie. Na instagramie już jakiś czas temu poblokowalam profile koleżanek w ciąży i jakoś mi lepiej. Nie chcę źle dla nikogo, ale bycie na bieżąco ze zdjęciami usg i wyprawką ich dziecka to dla mnie za dużo. Chyba każda z nas ma wyrzuty sumienia, bo nie chce źle dla tych ludzi, a w głębi serca po prostu chciałaby tego, co mają oni.. Co do objawów to nie konsultowałam z nikim, staram się nawadniać organizm i nie dopuścić do powtórki. Obyło się bez poważniejszych konsekwencji, ale muszę uważać na przyszłość 😕

Dziękuję Sowella za polecenie. Faktycznie nie są drogie. A dobrze się wybarwiają, nie oszukują?

Te wychodzą tak samo jak facelle https://allegro.pl/oferta/test-ciazowy-paskowy-onestep-10miu-ml-1szt-premium-6662579476

Te wychodzą tak samo jak facelle https://allegro.pl/oferta/test-ciazowy-paskowy-onestep-10miu-ml-1szt-premium-6662579476

Dziękuję Patrycja! Je właśnie mam 😊 zawsze je kupowałam w 10 paku i wychodzą po około 1,75 zł za sztukę. No i gratuluję!!

Dobrze słyszeć, że u Ciebie dobrze :) trzymam kciuki za wizytę, żebyś mogła poznać odpowiedzi na nurtujące pytania 😘

Hej kochana! Myślałam dziś o Tobie, więc cieszę się, że się odezwałaś ☺️ Wyników badań nie rozumiem w ogóle, brzmią dla mnie jakby były w innym języku 🙈 Daj znać po wizycie jak się czegoś dowiesz. Baaardzo się cieszę, że jesteś w dobrej formie. Fajnie, że znalazłaś takie miejsce, gdzie możesz porozmawiać z dziewczynami, które wiedzą, co czujesz. Kobieta kobietę jednak zrozumie lepiej. I dobrze, że czujesz się Mamą, bo nią zostałaś w momencie poczęcia Waszego dzieciątka. Twoje dziecko jest dla Ciebie ważne i masz takie samo prawo o nim rozmawiać, jak mamy ziemskich dzieci. „Nie ma stópki tak małej, by nie mogła zostawić śladu.” 🤍👼🏻

Wczoraj przeczytałam, ale stwierdziłam że muszę porozkminiać żeby napisać coś konkretnego i nie na szybko. Wydaje się, że te bakterie, o których piszesz na początku to może być kwestia po prostu podcierania nie w tą stronę - kiedyś uświadamiał mnie w tym temacie ginekolog. Myślę o walkach Twojego organizmu z ciążą - generalnie wygląda na to, że Twój układ immunologiczny ma sprawną odpowiedź na wszystkie "nowe twory" jakie się dzieją w Twoim ciele. Stoisz w sumie przed ciężkimi wyborami, bo wydaje się to być proste kroki - wziąć leki immunosupresyjne, inne lub w większych dawkach i próbować dalej... Ale jakie są konsekwencje dla Ciebie po zastosowaniu tej terapii? Ile może ona trwać? Bo co się stanie gdy przez rok będą proponować taką terapię? Nie pozostanie to bez echa. Dla mnie ten opis histpatu brzmi jakby dziecko było zdrowe na początku, tylko przy dalszym podziale lub wykształcaniu narządów coś poszło nie tak i doszło do martwicy. Może to nawet nie kwestia płodu a łożyska? Pęknięcie ściany naczynia, wylew i stworzenie zamartwicy. Nie ma cech zapalnych, więc może obecność NK była dopiero gdy doszło do obumarcia i Twój organizm chciał wyczyść macicę, a może niekoniecznie walczyć z płodem. Mogłoby się okazać, że Wasze dziecko miałoby wady dość poważne, gdyby na siłę starać się je utrzymać. Nie mam aż tak obszernej wiedzy medycznej, żeby moja interpretacja cokolwiek znaczyła, ale próbuję to zrozumieć. Może moje rozkminy spowodują, że będziesz mogła zapytać o coś, o czym nie pomyślałaś. Zapisz wszystkie pytania, żeby w stresie lub gdy otrzymasz jakąś odpowiedź, która Ciebie zaskoczy, nie zapomnieć o reszcie. Wygląda na to, że jesteś już na ostatniej fazie żałoby - akceptacja. Dla mężczyzn utrata dziecka na tym etapie musi być inna w emocjach. Pewnie myśli, że rozmawiając o tym rozdrapuje ranę, która może boleć. To nie są łatwe przeżycia, ale wiem że dajecie sobie oboje z nimi radę doskonale. Wspieram z całych sił 🤍

Czeeeść dziewczyny. Dziękuję Wam wszystkim ❤️ Emka, na tym forum nie odważyłam się jeszcze nic napisać. Ale czytanie pomaga, zwłaszcza, jak humor jest kiepski. Dziękuję, że tak ładnie o mnie piszesz. To bardzo miłe. Tak, czuję się mamą i ten cytat jest bardzo odpowiedni. 🤍

Aurore, również dużo o tym myślałam. Ba, od wczoraj w sumie o niczym innym. Stwierdziłam, że muszę zrobić te badania genetyczne, bo jeśli Dzidziuś był chory, to obecność komórek NK jest w pewnym sensie naturalnym objawem. Dopiero później będziemy rozpatrywać kwestie immunologiczne. Chociaż.. może pani doktor będzie miała zupełnie inne zdanie. Dziękuję, że przedstawiłaś mi swoje myśli. Wszystko sobie zapiszę. Nie wiem, czy kartki starczy 😉

Walka serca z rozumem to z natury najtrudniejsza batalia :) Dobrze, że rozpisałaś sobie co i jak - łatwiej wtedy dopilnować wszystkiego. Kradnę pomysł :) Powodzenia <3

Nie zawsze musisz być silna. ;) Jest Ci teraz ciężko, więc bądź smutna i się trochę przytul. Nie próbuj zbierać na siłę. Jak przeżyjesz żałobę, to będzie lepiej, ale to chyba jeszcze nie ten czas. Tulę.

Pamiętnik to swego rodzaju terapia. Wylewaj tu swoje emocje, te złe w szczególności. Rozumiem Twój zawód, bo nastawiałaś się na konkretne informacje, tyle czekałaś, a tu znowu każą czekać. Mam w sobie podobne emocje, choć wiem, że nie mogę czuć dokładnie tego samego, bo nigdy nie byłam w ciąży. Ja też czuję rezygnację, złość, bezradność. Ciężko mi planować przyszłość i cieszyć się np. budową domu, nie mając pewności czy oprócz nas ktoś kiedyś w tym domu zamieszka. U Ciebie dochodzi jeszcze żal, że odebrano Ci kogoś, o kogo tyle walczyłaś. Przeżywasz żałobę po stracie ukochanej osoby, więc daj sobie czas, a jeśli będziesz czuła, że coś wymyka się spod kontroli to zgłoś się po fachową pomoc. Nie duś w sobie emocji, płacz ile potrzebujesz. Pamiętaj, że zawsze tu jesteśmy, żeby Cię wysłuchać. Nawet jak czasem nic mądrego nie doradzimy to samo poczucie, że ktoś jest i mocno wspiera dodaje siły. Kibicuję Ci całym sercem kochana. Jesteś silniejsza niż Ci się wydaje.

Przytulam Cię mocno 🤗♥️

Kochana takie dni sa normalne, nawet bez tego co przeszlas. Ja sie czuje dzis identycznie jak Ty 😪 moze wiec cos jest w powietrzu. Zamiast wina mam lody i zamulam na kanapie.

Dzięki dziewczyny. Dobrze wiedzieć, że mam wsparcie u Was. Bo czasami trzeba z siebie to wyrzucić, wygadać się, nawet jak ta druga strona tylko wysłucha. Nie potrzeba nic więcej, bo nikt nie ma rady na taką sytuację. Rozmowa z psychologiem dużo mi dała, i tak jak piszecie, nie próbuję już udawać, że jestem niezniszczalna. Dziś wjechała kąpiel z mężem, świeczuszki, wino. Wasze zdrówko wypiłam. I oczywiście się upiłam połową lampki, jest ekstra.

Kochana nie jesteś z kamienia - takie emocje są normalne. Pozwól sobie na nie. ❤️ Wyrzuć je z siebie - niech to wszystko się wyleje, nie tłum w sobie. Teraz wydaje Ci się, że leżysz na deskach ale pamietaj, że jesteś bardzo silną kobietą. I jeszcze poczujesz siłę w sobie 🥰 przepracuj żałobę - jeśli trzeba to przy pomocy specjalisty. Cel jest już blisko ❤️

Lipcowa - dziękuję ❤️ Tak, dużo ostatnio przepracowalam w swojej głowie i staram się tłumaczyć sobie, że mam prawo na smutek i zlosc. I choć jednego dnia wszystko wydaje się być bez sensu, te łzy właśnie pomagają się oczyścić i kolejnego dnia wstać z trochę lepszym humorem i większą nadzieją.. 😊

Może to jest odpowiedni czas żeby zastanowić się nad prawdziwym sensem wszystkiego. Nie zrozum mnie źle, tu nie ma być dobijająco, że to nie ma sensu i w ogóle najlepiej to zginąć. Odstawić umilacze czasu i zagłuszacze myśli, a wsłuchać się w to co masz w sercu. Przecież sensem tego wszystkiego jest miłość - Wasza, do dziecka i do życia. Czy w imię miłości nadal nie jest warto? Gdy dzieje się dobrze to jest nam łatwo mówić, że wszystko ma jakiś sens i dzieje się, bo taki jest plan. Jak ciężko jest teraz i jak łatwo w tym momencie odrzucić całą miłość i sens przez te głupie podszepty poczucia niesprawiedliwości. Każda z nas znająca Twoja historię, jednogłośnie zgodza się w tym, że przeżyłaś dramat, którego nikt dla Ciebie, ani dla siebie nie chce. W cierpieniu nie ma nic uszlachetniającego, to bzdety. Patrząc na ten wpis jestem pewna, że to podzielisz to zdanie. Tylko sens Waszych działań jest zawsze. Może nie warto jest brać całość odpowiedzialności za przyszłość na siebie? Jesteśmy tylko ludźmi. Podążać nadal zgodnie z wyznaczonym planem, ale przecież to nie od nas samych zależy wynik końcowy. Mnie nie dziwią Twoje uczucia i to, że czujesz dno, bo nie wiem jak inaczej nazwać tę sytuację. Przeżyłaś koszmar, ja na to nie znajduję żadnych słów pocieszenia, bo ich po prostu nie ma. A siła nie polega na tym, że dzielnie znosisz lanie po tyłku tylko na tym, że nie boisz się swoich odczuć i stajesz z nimi twarzą w twarz. (jak już mam iść biblijnie to nawet Hiob nie siedział cicho przy tych nieszczęściach, które go spotkały). Pomyśl jakie są najgorsze myśli, które chodzą Ci po głowie - jakie one mają źródło i co chcą z Tobą zrobić. Dlaczego wywalając tego zgniłka z siebie (chodzi o te emocje, które tu biją po tym wpisie) jest tak jakoś lepiej? Nazywasz te lęki po imieniu i wyganiasz. Przytulam po tej stronie, gdziekolwiek jesteś i jakkolwiek się czujesz 🤍

Och Aurore. Przemyślałam sobie, co napisałaś. Zgadzam się w 100%. Muszę dać sobie czas na te emocje i zaakceptować, że one tam są. Nie znikną tylko dlatego, że będę udawała szczęśliwą i silną. Dlatego dobrze się czasem tu wygadać i iść dalej, kiedy już wróci na to siła. Popieram, że w cierpieniu nie ma nic uszlachetniającego i nie ma sobie co tłumaczyć, że miało to jakiś sens. Nie miało. Kiedyś nastąpi czas, że to zaakceptuję, pogodzę się z tym, ale to jeszcze za wcześnie. A w imię miłości wiadomo - warto żyć, starać się dalej. Ale czy to zdrowe, jeśli ten plan (póki co niezrealizowany) jest całym moim sensem?

Przesyłam serducha 🧡🧡🧡🧡 Niech powrot do ludzi napełni Cię świeżością 😚

Nie miałaś, masz córeczkę - aniołka 🩷 Cieszę się, że u Ciebie lepiej 🤗

Dziękuję dziewczyny 🤍 Tak, mam córeczkę! A co do tego, że u mnie lepiej, to wiesz Emka - wszystko jest jedną wielką sinusoidą 😅 Jak tak patrzę na swoje wpisy to wariatka normalnie - góra dół, góra dół 🙃

Lia, to normalne że sinusoida z Cienie wypływa. Przechodzimy paletę emocji w ciągu dnia, faceci też. Tylko kulturowo od dziecinstwa nauczone umiemy lepiej to wyrazić. Dobrze, że jest różnorako - łatwiej odnaleźć to,co cenne😚

Nie jesteś sama w tym rollercoasterze emocji 😅 Ja mam takie wahania nastroju, że też się czuję czasem jak wariatka 🙄 Takie "uroki" staraczkowego życia 😏

widzę, że mnie rozumiecie.. dobrze nie czuć się samotną w tym wariatkowie 🤣 zawsze mam tam jakieś koleżanki 😂

Lia jak wczoraj pół dnia myślałam o moim estrofemie czy go brać i o Twoim Dziecku, które okazało się Córeczką. Dobrze, że wróciłaś do pracy. Sinusoida dalej pewnie będzie, ja mam, ale akurat praca to taka bezpieczna przystań gdzie człowiek ma czym zająć głowę.

Miło mi, że o nas myślałaś, Kasiek! Na sinusoidę jestem gotowa, dziś jest dobrze, ale za jakiś czas pewnie znowu będę wylewać tu swoje smutki. Norma. A praca to faktycznie fajna odmiana, zajęcie myśli i poczucie, że jest się komuś potrzebnym. No i jak Twoja decyzja? Biedna, widać, że Cię bardzo to męczy. Nie dziwię się zupełnie 😔

Nie jesteś sama! Chyba każda z nas potrafi w jednym momencie skakać z radości, a w następnym płakać w poduszkę. Bo jest cudownie z Mężem, ale brakuje dziecka. Bo w budowie jest wymarzony dom, ale pokój dla dziecka póki co będzie stał pusty. Bo to, ale to... Nie jesteś sama! Przesyłam dużooo wsparcia 🤍

Dobrze to ujęłaś Zosis. Mi czasem nastrój potrafi zepsuć smutna piosenka i zaczynam analizować życie. Ostatnio się popłakałam przy disco polo 🥴 No i weź tu babę zrozum 🙃

Bardzo ładne porównanie. Naprawdę do mnie przemawia. A co do emocji na mszy - rozumiem. Jak czytam Twój wpis i sobie to wyobrażam, to co przeżywałaś, to mi samej łzy w oczach stanęły. Tulę mocno.

Bardzo mocno trzymam kciuki za Wasza piękna, rajska plaże 😘

Z całego serca życzę Ci tej pięknej plaży ❤️ Ja na mszy usłyszałam od księdza: "Nie bój się, tylko wierz. Zawierz Panu swoje troski, a wszystko się ułoży". Bardzo to do mnie trafiło, miałam łzy w oczach. Strasznie mi przykro, że Twoje święta były takie smutne, ale dobrze, że masz wsparcie w najbliższych. Razem pokonancie wszystkie przeciwności. W ogóle.. gest Twoich teściów, wow! Masz wspaniałych ludzi wokół siebie. Wasze dzieciątko będzie mieć nie tylko niesamowitych rodziców, ale i dziadków ❤️

Czekam na Twoje wyniki badań genetycznych. Przykrość, żal i poczucie niesprawiedliwości zostaje na długo. To nie jest teraz Twoim zadaniem żeby to próbować zrozumieć. A tymbardziej szukać odpowiedzi na pytanie dlaczego. Nie zrobisz tego, nie dasz rady bo nikt nie potrafi tego wytłumaczyć i znaleźć racjonalnej odpowiedzi. Twoje emocje są prawdziwe, a utrata dziecka to realne cierpienie, które potrafi zaćmić spojrzenie na świat. Jak zawsze tulę bardzo mocno 🤍 liczę, że i dla Ciebie będzie dobry czas. Mówisz o pływaniu i tonięciu, a kojarzysz ten moment gdy kładziesz się na plecach i dryfujesz? Pozwól, żeby to ocean Tobą dryfował i słońce grzało w twarz. Jesteś, oddychasz, żyjesz. ****** czaruję teraz wszystkie dziewczyny, więc i Tobie zostawię coś małego - 🍀🍀🍀 Lijka na głębokich wodach ostatnio płynie, wszystko po to aby ukochać i być przy swej dziecinie. 🍀🍀🍀🤍

Kochana wsparcie bliskich jest bardzo ważne, cieszę się, że masz obok siebie tylu ludzi, którzy dobrze Wam życzą ❤️ Twoje porównanie przemówiło do mnie - piękna plaża jest już blisko ❤️

My chyba już jakoś rezonujemy, bo ja też mam dobry humor dzisiaj ;) To, że Córcia była zdrowa genetycznie to dobra wiadomość (wbrew pozorom). Jak piszesz przyczyn może być wiele, ale wiesz też, że jesteście w stanie mieć zdrowe genetycznie dziecko.

Mam dzisiaj te same przemyślenia. Czuję ogromną wdzięczność za te wszystkie wartościowe dziewczyny, które tutaj poznałam. Ty jesteś jedną z nich i dziękuję, że jesteś 🤍 Dziękuję, że zawsze mogę liczyć na Twoje dobre słowo, pocieszenie, radę. Wiem, że samej nie jest Ci łatwo, a jednak zawsze mnie wspierasz. Ja też uważam, że to, że Wasza córeczka była zdrowa to dobra wiadomość. Wierzę, że Pani doktor znajdzie sposób, żebyście kolejne dzieciątko mogli tulić w ramionach. Ściskam 🤍

Hej! To cieszę się, że u Was też panowały wczoraj dobre nastroje. Może faktycznie to jakaś telepatia 😀 Myślicie, że to dobrze? Niby genetyczne przyczyny poronień są najczęstsze, świadczą po prostu o pechu, przypadku.. Ale nie chcę nad tym teraz rozmyślać, bo i tak się nigdy nie dowiem, co się stało. Nawet to, że komórki NK były podwyzszone nie znaczy chyba, że mój organizm atakował zdrowe dziecko. Bo to, że genetycznie było prawdopodobnie zdrowe, nie świadczy, że nie było innej wady. Nie wiem.. Staram się nie analizować. Emka, dziękuję za dobre słowa, tak mi się miło zrobiło 🥹 Jeszcze się kiedyś spotkamy na kawkę gdzieś przy placu zabaw 😀

Jestem pełna podziwu jaka jesteś dzielna i silna. Naprawdę. Będziesz kiedyś wyjątkową mamą, tego jestem pewna :) ❤️

nie mówić mi tak, bo będę ryczeć! 🥹 dziękuję 🤍

Jesteś bardzo silną kobietą! Wiele przeszliście już w tej drodze, walce o dziecko. To nie są łatwe emocje, chwile. Wierzę jednak, że wszystkie te doświadczenia sprawią, że za chwilę będziecie cieszyć się z Maleństwa. I będziecie najlepszymi rodzicami pod słońcem. Nieustannie trzymam za Ciebie bardzo mocno kciuki. Przesyłam ciepłe myśli 💚

Jak bardzo bym chciała, żeby to się spełniło! 😍 Ogólnie to myślę, że wszystkie będziemy super mamami. Po tym co przeszłyśmy, nasze dzieci dostaną maaasę miłości 🤍

A ja podziękuję Tobie za dobre słowo. Jest tu pełno wspaniałych i wartościowych kobiet, które będą lub są wspaniałymi mamami. Dziekuje :)

Brzmi to wszystko bardzo rozsądnie ☺️ Jesteście pod dobrą opieką. Jak pani doktor daje duże szanse na sukces to na pewno wie, co mówi. Trzymam niezmiennie kciuki🤞🍀

Widzę, że Twojemu lekarzowi bardzo zależy żeby w końcu się udało. To bardzo ważne, bo w większości trafia się niestety na lekarzy, którzy lecą taśmowo i większość rzeczy bagatelizują. Podczytuję Twój pamiętnik od dłuższego czasu, strasznie mi przykro z powodu poronienia. Ale wierzę, że Wam się uda, walczycie a to najważniejsze 🍀

To cudowne, że trafiliście na tak zaangażowana lekarkę. Trzymam mocno kciuki za wszystkie kolejne kroki ! 😘

Bardzo Wam dziękuję za kciuki, ja za Was też mocno trzymam 🤍 A co do Pani doktor to wierzę, że jestem pod dobrą opieką. Fizycznie coś "działa" - może jeszcze nie do końca tak, jak powinno, ale i psychicznie jest mi dużo, dużo lżej.

To wszystko brzmi bardzo rozsądnie, w sensie co ta pani doktor mówi. Wydaje się mieć też taką ogólną wiedzę. Plan działania jest, to najważniejsze! A piszesz, że za mało ważysz- możesz zdradzić ile masz wzrostu i wagi? A co do diety - może warto rozważyć pudełka?

Hej Mela! Tak, plan działania dobrze mi robi, jestem zadaniowa babka 😉 Mam około 170cm a waga waha się ciągle w granicach 50 kg. Z 5 kg na plusie dobrze mi by zrobiło 😀 Opcję pudełek rozważę na pewno - ostatnio nawet wypróbowaliśmy przez kilka dni i muszę powiedzieć, że było to zbawienie 😅 Mocne kciuki za Was 🤍

Lia poniekąd znam temat, bo przy 162 cm ważę 48 kg (przy migrenach lecę do 46), ale no mega trudno przytyć choćby tę 3 kg. Super, że jesteś zadaniowa, mocno trzymam kciuki i będę śledzic Twój pamiętnik 😊

To się rozumiemy :) Święta racja - trudno przytyć, szczególnie jak z powodów staraniowych odstawi się wszystkie niezdrowe rzeczy i je głównie warzywka 😀 Ale staram się ostatnio jeść więcej tłuszczów i nie szczędzę sobie awokado, oliwy z oliwek, orzechów, masła. Pani doktor mi poleciła, abym jadła dużo masła - powiedziała, że wpływa dobrze na owulację. Dziękuję za kciuki, odsyłam dużo dobrych myśli ❤️

Matulko, jak czytam te wyjaśnienia to jest jakiś mikrokosmos! Co do zęba to czasem naprawdę nie wiesz co się dzieje pod spodem. Ja miałam robione rtg i lekarz mówił, że może podjąć się leczenia pod mikroskopem ale muszę się liczyć z wydatkami. Ząb mnie jednak tak bolał (był leczony długo z 10 lat wcześniej i przez dobre półtora miesiąca poddawany antybiotykoterapii) na tyle, że zdecydowałam się go wyrwać. Dolna szóstka. I to była najlepsza decyzja w moim życiu odnośnie zdrowia jamy ustnej. Okazało się, że ropień był tak paskudnie umiejscowiony pod zębem, że mogło dojść nawet do nacieku na kość i dalszych nieciekawych powikłań. Dodam tylko, że z racji tego ropnia znieczulenie nie działało i ząb był wyrywany praktycznie na żywca, więc jestem przekonana że zniosę w przyszłości ewentualny poród 🙃 no i o zakażeniach bakteryjnych i podcieraniach - to jest taka prawda, że nawet nie masz pojęcia... Moje przygody z infekcjami skończyły się jak zmieniłam kierunek 🙃 kiedyś mimochodem gin mi o tym wspomniał i okazało się to być kluczem do sukcesu. Trzymam kciuki za efektywne zabezpieczanie się w tym czasie. To musi być już bardzo "dziwne" uczucie na tym etapie starań. Czekanie na rozwój wydarzeń u Ciebie to dla mnie siedzenie na szpilkach. Tak bardzo Ci kibicuję, że każdy post czytam z wypiekami na twarzy, a czasem w trudniejszych momentach ze łzami w oczach. Dajesz z siebie wszystko i to wystarczy 🤍

Aurore, czyli zapewniam Ci niesamowite emocje 😅 Echh z tymi zębami to zawsze jakieś przygody. Ten mój stan zapalny też jest pod szóstką, bujałam się z nim po kilku różnych klinikach i każdy miał na mnie inny pomysł. W Polsce proponowali ponowne leczenie kanałowe, tutaj u mnie - resekcję wierzchołka. Obcinają tę końcówkę i "wyjmują" całe zapalone miejsce. Jest to jednak mała operacja, ingerencja w kość, więc nie byłam przekonana.. ale teraz chcę jak najszybciej to wyczyścić i iść dalej. Nie ma czasu na sentymenty 😅 Jak widać po Twoim przykładzie, czasem lepiej podjąć radykalne kroki i mieć spokój, zanim rozwinie się to w coś gorszego. Co do infekcji to cieszę się, że znalazłaś na nie prosty sposób. Mam nadzieję, że w moim przypadku to też będzie game changer 😀 Dziękuję bardzo za ciepłe słowa! Przytulam ❤️

Dużo spokoju bije z Twojego dzisiejszego posta. Mam nadzieję, że ten spokój króluje też w Twoim sercu. A odpowiadając na Twoje pytanie - moim zdaniem nie można za bardzo chcieć. Nie pamiętam już gdzie, ale gdzieś widziałam takie porównanie. Słyszałaś kiedyś, że za bardzo chciałaś dobrze zdać egzamin? Albo za bardzo chciałaś uzyskać prawo jazdy? Zapewnie nie. Więc skąd się biorą te teksty, że za bardzo chcesz zajść w ciążę? Po prostu chcesz. Twoje święte prawo.

A ja myślę, że można. Można za bardzo chcieć jednej rzeczy, że na jej rzecz zapomina się o wszystkim innym, o innych dobrych rzeczach, które już się przytrafiły. Te „za bardzo” może być szkodliwe nie w samym osiągnięciu tego celu, ale dla zaniedbania tego co już mamy. :) Mówię z autopsji. Tulę cię, kochana. Dobrze, że małymi kroczkami wracasz do siebie.

Przyznam, że od wczoraj trawię Twoje pytanie i nie potrafię się domyślić,co w nim miałaś na myśli? Jeśli o te obsesję w staraniach- to moja odpowiedź jest podobna do Aleksarny, tzn. można zapomnieć o prowadzeniu swojego życia i zapomnieniu się w osiągnięciu czegoś odległego. Myślę, że to nie jest zdrowe dla nas,a nawet szkodliwe dla naszych bliskich relacji. Jeśli chodzi Ci o byciu w 100% (czy może w 120%) pewnym,że posiadanie (w sumie brzydkie słowo...) dziecka,to to czego chcemy i na co jesteśmy gotowe, to myślę, że nie, tego nie można za bardzo. To ważne, że jeśli zdecydowaliśmy się na to, to mamy świadomość konsekwencji tej decyzji. Cieszę się ogromnie z tego, że tyle dobrego zauważasz i nie zamroczyło Cię Twoje trudne doświadczenie. To świetnie, że masz cotygodniowego fizjo, całe nasze napięcie jest w ciele ☺️ Trzymaj się tego,jak najdłużej. Każda z nas powinna się o to zatroszczyć. Bardzo klarownie to podsumowała, wygląda na to, że szykujesz dobrze osadzone bloki startowe 😀 Cieszę się bardzo! Trzymam kciuki, oby tak dalej 🍀

Dziękuję za odpowiedzi, dziewczyny. Faktycznie zbyt ogólnie to napisałam. Chodziło mi o to, czy można za bardzo chcieć zajść w ciążę i przez to się na nią blokować. Że cuda działa to cudowne, mistyczne "odpuszczenie", o którym tak wiele osób mówi. Czasem w mojej głowie pojawia się bardzo dołująca mnie myśl "to twoja wina, bo za bardzo się nakręcasz. inni jakoś zachodzą w ciążę, a ty jesteś zdrowa i nie możesz, czymś to musi być spowodowane". A co do zapominania o całym Bożym świecie i krzywdzenia siebie i innych przez to, to jak najbardziej się zgadzam.

Z tego wpisu bije taki spokój... <3

Dzięki,że napisałaś więcej 🙂Ojej,to nie Twoja wina, że nie jesteś w ciąży,bo się nakrecasz 🫂 tak,to nie działa! Ale z tym odpuszczaniem, to kurczę,nie wiem czemu ale chyba coś w tym jest... Ostatnio rozmawiałam z bardzo serdeczną mi koleżanką i mówiła,ze oni starali się 1,5roku i dopiero jak odpuścili to się udało(!) Może chodzi o wyluzowanie...? :) Ja też akurat w tym cyklu to tak byłam 50/50 przekonana,nawet myślałam,że dobrze mi zrobi chwila oddechu jeszcze przed...

Nic dziwnego, że zyskujesz miano promyczka - już kiedyś pisałam, że jesteś bardzo wrażliwą i troskliwą kobietą. To widać i przyglądaj się tej stronie siebie i ją doceniaj. To w jaki sposób widzą Ciebie inni to wbrew pozorom nie jest żadna gra - Ty po prostu taka jesteś, to jest część Ciebie. W kwestii za mocnych chęci do posiadania dzieci to ja nie uważam żeby coś takiego istniało. Każda z nas odczuwa silny instynkt, który pcha ją do przodu w kierunku starań. Wiele jest historii par, które "odpuściły" i się trafiło - ja tutaj rozumiem, że mógł powodować to stres, który realnie wpływał na ciało. Tylko rozumiem też, że przy pewnych wydarzeniach trzeba patrzeć szerzej niż sam stres i "parcie na dziecko". Jesteście po kilku zajściach i stracie - coś się wydarzyło, ale też i masz podstawy żeby uznać, że to nie tylko stres i ciśnienie to spowodowały. Najczęściej tego typu komentarze idą od osób, które dzieci mają i przyszło im to względnie łatwo / osób które dzieci nie mają, ale wypada coś powiedzieć żeby "doradzić" / ginekologów, którzy widzieli już chyba wszystko. Zauważ, że nawet my jako Staraczki, kiedy myślimy o tym mitycznym odpuszczaniu myślimy o nim w kategorii przyczyny naszej potencjalnej niepłodności - jak sama zauważyłaś zresztą. To całe "co jest ze mną nie tak, tylko się blokuję" itd. Zapędząnie siebie w kozi róg. Prawdziwe odpuszczenie to pogodzenie się z tym, że życie spędzasz już we dwoje do końca - cokolwiek by się nie zadziało i czy ciąża pojawi się po drodze czy też nie. To o czym pisałaś w komentarzu było zdaniem pasującym do listy "to do", że wystarczy to odhaczyć o będzie warunek spełniony. Potrafi być to przykre, wiem ale czy dobre życie polega na ciągłym oczekiwaniu? Mój mąż powiedział mi ostatnio, że nic nam dziecka nie zastąpi, ani nie da tego poczucia spełnienia w tej akurat roli, ale ze on postara się o to abyśmy oboje byli jednak szczęśliwi w tym małżeństwie razem. Nie da się chcieć za bardzo, nie da się wypełnić pewnej luki, ale na razie przychodzi ten czas kiedy trzeba sobie poradzić z tymi uczuciami. 🤍🤍🤍

Dodam jeszcze, że mój mąż twierdzi z (bezczelnym i wkurzającym mnie) uśmiechem na twarzy, że jak mu pokażę teraz pozytyw to uzna, że było to wszystko łatwe 🙃

Dzięki Aurore 🤍 No tak, prawdziwe odpuszczenie, pogodzenie się z brakiem dziecka to już jest jakiś level wyżej w mojej świadomości, bo póki jest jakieś światełko w tunelu, to nie chcę odpuszczać. To chyba dobrze. Ciężko to wyważyć i wyluzować, pragnąc czegoś tak bardzo. Ale faktem jest, że nikt nam tych lat starań nie zwróci, a możemy w swoim życiu w tym czasie zrobić prawdziwy bałagan. Mąż dobre rzeczy mówi 🤍 Oni są mało uczuciowi, ale czasami jak coś powiedzą, to te słowa zapadają głęboko w pamięć 😉 A co do tej "łatwości" może i dobrze, że to tak odbiera, sprzedają gdzieś taką cierpliwość, którą on ma? 😅 Poproszę tak ze 100 kilo!

Haha 😆 gdyby to tak łatwo szło z tą cierpliwością. Próbuję mu trochę ukraść, ale to niewykonalne.

Twoje przemyślenia są mi ostatnio bardzo bliskie. Ja też ostatnio doszłam do miejsca, w którym uświadomiłam sobie, że nie chce spędzić życia na ciągłym czekaniu. Tym bardziej, że nie wiemy ile to czekanie jeszcze potrwa. Wydaje mi się, że jesteś jednak krok dalej ode mnie. U mnie to wygląda tak, że myśli jedno, a czyny drugie. Ja mam na razie tak, że nie potrafię czerpać z życia tak na 100%, bo nie czuję się spełniona. Czasem mam poczucie, że bez dziecka wszystko jest bez sensu i dopóki ono się nie pojawi to nie będę w pełni szczęśliwa. Walczę z tym, ale czasem jest ciężko. Choć mam wrażenie, że ten czas starań pozwolił mi nabrać do tego wszystkiego dystansu i staram się jednak z tego życia korzystać, na pewno idzie mi to lepiej niż jeszcze kilka miesięcy temu :)

Dziękuję że i Ty podzieliłaś się ze mną swoimi przemyśleniami ❤️ To niestety nie jest takie proste i zerojedynkowe. Ja podobnie jak Ty czuję, że życie bez dziecka nie miałoby sensu. Ale w końcu nie musimy się z tym godzić. Róbmy dalej, co w naszej mocy, aby to marzenie się spełniło, ale postarajmy się żyć. Choć troszkę. Tak, abyśmy miały co opowiadać naszym dzieciom, jak już się uda. Wiesz, wydaje mi się, że jak już Dzidziuś się pojawi, to dojdą nowe problemy, życie takie jest. W rezultacie nigdy nie będziemy szczęśliwe i nie będziemy umiały docenić tego, co mamy. I obudzimy się w wieku 50 lat czując, że młodość uciekła nam przez palce. Idzie lato, zróbmy coś dla siebie między tymi badaniami. Nie musimy z nich rezygnować, ale nie rezygnujmy też z życia. Takie mam ostatnio myśli. Fajnie, że możemy się wspierać nawzajem 🤍

Mam dokładnie takie same przemyślenia jak Ty, Lia je opisałaś w komentarzu do Emki - wydaje nam się, że coś jest kluczem do naszego spełnienia i to sprawi, że będzie ogrom szczęścia. A właśnie życie nie do końca takie jest. Na początku było myślenie, że trzeba kogoś mieć do pary, bo to ta osoba spełni moje poczucie szczęścia. Potem zaręczyny, ślub, dobra praca, auto, wyjazdy, przygody itd. Jednak to wszystko okazuje się trochę nie pasować i nie wypełniać nas ciągłym szczęściem. Myślę, że my wszystkie chcemy mieć dziecko po prostu z miłości i spełnić się jako rodzice. Niestety ale nasze życie to nie film czy zdjęcia, na których wszystko jest tak pięknie. Myślę też, że fiksowanie się na tym, że dziecko to już jedyna droga do szczęścia może mocno zaszkodzić zdrowiu psychicznemu na dłuższą metę. Nie jest łatwo w staraniach, ale wierzę że każda z nas będzie mieć swoją szczęśliwą drogę 🤍 a co do śpiewania na cały głos - to jest mega akcja! Pamiętam jak dla rozładowania stresu jechałam z przyjaciółką na ważny egzamin autem i obie zaczęłyśmy śpiewać na całe gardło. To nam bardzo ulżyło. Uściski Lia 🤍

Bardzo do mnie dotarło to, co napisałaś Lia 🤍 Faktycznie, takie jest życie, że zawsze będzie coś nie tak i to od nas zależy jak podejdziemy do tematu. Dziękuję, że dzielisz się swoimi przemyśleniami i "zmuszasz" mnie przez to do takich refleksji 🤍

Cieszę się, że zgadzacie się z tymi słowami. Myślę, że trochę motywacji od każdej z nas i będziemy umiały się wesprzeć w każdym dołku. Aurore, świetnie to opisałaś. Na różnych etapach życia mamy różne priorytety i to one wydają się nam najważniejsze na dany moment. Teraz jest to dziecko, ale gdy zajdziemy w ciążę, świat się nie zatrzyma i nie będzie nam przyklaskiwał :) Zacznie się życie od wizyty do wizyty, oby tylko zobaczyć, czy z naszym małym cudem wszystko ok, niektórym mdłości i hormony tak nie dają żyć, że całymi dniami leżą w łóżku i płaczą. Nawet jeśli jest to wyczekana ciąża, nie wmówisz sobie "czuję się ekstra". Później maluszek rośnie, a ty przy każdym pociągnięciu nosem drżysz o jego zdrowie. Chcesz wychować go na jak najlepszego człowieka, a zewsząd pobmardują Cię media, że jednak mogłabyś być lepszą matką. Do tego praca, prowadzenie domu, to, tamto.. Może starania o kolejne, które znowu będą stresującym czasem? Wydaje mi się, że tak jest. Chyba naprawdę trzeba zacząć się cieszyć tym, co mamy tu i teraz.. Mam nadzieję, że majówka Wam w tym pomaga 😘 Ja już dziś wracam do pracy, u nas niestety wolny tylko 1 maj 😉

Dobrze, że złożyłaś na nią skargę. Takie osoby nie powinny pracować z ludźmi, na dodatek jeszcze w służbie zdrowia 🤯. Co do Twoich przemyśleń i innych dziewczyn - zgadzam się z Wami. Sama cały czas pilnuję się aby nie stać się tą zgorzkniałą "babą", która przez długie starania nie będzie widziała w życiu nic pozytywnego. Przy nadmiarze emocji dotyczącym staraniom ciężko jest złapać balans pomiędzy teraźniejszością, a wymarzoną przyszłością. Mój Mąż kiedyś powiedział, że nie brał ze mną ślubu aby mieć dzieci, tylko aby być ze mną taką jaką jestem. I abym nie "zabierała mu" tej dziewczyny, w której się zakochał. Utkwiło mi to w głowie bardzo. Ale moim zdaniem miał rację - nie pozwólmy na to aby Nasze wcześniejsze Ja odeszło w zapomnienie z powodu przedłużających się starań ❤️

Lipcowa, bardzo mądre słowa. Aby tworzyć szczęśliwą rodzinę, to my w pierwszej kolejności musimy być szczęśliwi. Przecież chcemy, aby nasze dzieci pojawiły się w domu pełnym szczęścia, gdzie rodzice kochają się takimi, jakimi byli na początku 🤍

Tulę Cię bardzo bardzo mocno. Mam ostatnio podobne przemyslenia co do tego, że my wszystko badamy i szukamy przysłowiowej dziury w całym, a wiele kobiet/par tego nie robi i im się udaje. Kobiety nie mają pojęcia czy mają w ogóle drożne jajowody, czy mają genetycznie jakieś uwarunkowania, które może nie pozwolą im zajść w ciążę czy później ją donosić. I byłam teraz w szpitalu na drożności i z dwiema babeczkami z mojego pokoju rozmawiałyśmy też o tym dokladnie - bo chyba nie da się nie czuć takiej niesprawiedliwości. Przytulam mocno, bo wiem, że i taki etap myślenia musimy mieć za sobą ❤️

Kochana, przytulam Cię mocno do serca. Mogę jedynie wyobrazić sobie co czujesz, choć nigdy nie komentowałam, to zawsze czytam z zapartym tchem Twoje posty. Mimo, że wydaje mi się czasami, że moja droga jest ciężka bo długa, to jednak z niczym nie równa się temu co Ty przeżyłaś. Gdy czytam Twój pamiętnik, łzy same napływają mi do oczu, nie rozumiem tej niesprawiedliwości, czy zwykły człowiek z krwi i kości jest w stanie aż tyle na siebie dźwignąć a jeszcze później wstać, otrząsnąć się a nawet uśmiechnąć i żyć dalej? Nie umiem wyrazić jak bardzo podziwiam Cię i to w jaki sposób znosisz trud i cierpienie, widząc że ta droga jest niewyobrażalnie ciężka zastanawiałam się nie raz jakby to wyglądało u nas, czy ja bym przetrwała taki ciężar? Czy nasze małżeństwo by to przetrwało? Jeszcze przedwczoraj płakałam z powodu śmierci moich dziadków, a może bardziej z tęsknoty za nimi, mąż tego nie rozumie bo od tego czasu minęło już wiele miesięcy a ja wciąż przeżywam to jakby to było wczoraj. Na codzień jestem uśmiechnięta, radosna, optymistyczna, a jednak ten smutek co jakiś czas przychodzi, nieproszony rozsiada się a ja wtedy muszę z nim sobie jakoś poradzić, kombinować jak nie rozsypać się znowu na kawałeczki. Wiem jedno, czas leczy rany i mimo, że zagoją się w końcu a po drodze nieraz rozdrapią, to jednak blizna pozostanie już na zawsze. Niczym cielesny zapis naszych przeżyć. Wysyłam Ci dużo odwagi, siły do ich samoleczenia, do wstania, (może z uśmiechem a może z trudem) ale podjęcia dalszej walki, do nie poddawania się. Siła jest w nas, kobietach, to my dźwigamy trud tego świata. Niech Wasz mały Aniołek ma Was w opiece i otrze wszelkie rozlane łzy i smutki.

Kochana moja, przytulam Cię mocno 🤍 Życie staraczek, w szczególności tych długodystansowych, to ciągła sinusoida emocji. Raz jest dobrze, jesteśmy nastawione pozytywnie do świata, do starań, a za chwilę ta nasza rzeczywistość nas przerasta. Rozumiem płacz z błahego powodu. Rozumiem to rozchwianie emocjonalne doskonale. Rozumiem też poczucie niesprawiedliwości. Bardzo chciałabym nie mieć tej świadomości, jak wiele może pójść nie tak na drodze po upragnione dziecko. Chciałabym nie znać tych wszystkich badań i fachowych terminów. Chciałabym wierzyć, że pozytywny test jest równoznaczny z powiększeniem się rodziny za kilka miesięcy. Myślę, że nasi Panowie też woleliby nie wiedzieć czym jest morfologia plemników. Niestety nasza staraniowa droga trwa na tyle długo, że chcąc nie chcąc, musieliśmy wejść głębiej w ten świat i już nigdy nie będziemy jak nasi znajomi, którym sprowadzenie na świat nowego życia przychodzi z łatwością. Też mnie boli, że nie może być po prostu normalnie. Skoro poczęcie dziecka jest tak naturalnym wydarzeniem, to dlaczego sprawia nam to tyle trudności? Twojego bólu i tęsknoty nawet nie chcę sobie wyobrażać. Wiem, że kolejna ciąża nie będzie dla Ciebie łatwa psychicznie, ale ja naprawdę wierzę, że będzie zakończona szczęśliwie. Masz anioła na ziemi w postaci Twojej Pani doktor i Aniołka w niebie. Wierzę, że Wasza córeczka nad Wami czuwa 👼🏼🤍 Przypomnij sobie cytat, który kiedyś Ci podesłałam. Wysyłam Ci ogrom pozytywnych myśli. Jeszcze będzie pięknie, Słońce 🤍

Tule mocno 😘 przez moją głowę wciąż przewijają się takie same myśli.. I nie znajduje dla nich odpowiedzi. Tak po prostu się stało, tak było mi "zapisane". Zrobiłam ze swojej strony co mogłam i ty na pewno też! To uklucie "zazdrosci", "smutku" w środku zawsze pozostanie ale wierzę, że dla Was wyjdzie w końcu słońce i będziecie mega szczęśliwi!! 😘

Dziękuję Wam dziewczyny za ciepłe słowa. Bardzo mi miło było to przeczytać, wzruszyłam się 🥺 Mela, masz rację, czasem to wszystko wydaje się być takie niesprawiedliwe. Chyba nigdy tego nie zrozumiem..

Claire, dziękuję 🥺 Długie starania to także przechodzenie przez pewien rodzaj żałoby. Za kimś, kogo kocha się, zanim jeszcze pojawi się na tym świecie.. I to niezrozumienie z zewnątrz jest chyba jeszcze gorsze, bo jak można się smucić z powodu czegoś, czego się jeszcze nie doświadczyło? A właśnie ten ból jest ogromny i niewytłumaczalny dla kogoś , kto tego nie przeżył. Człowiek nigdy nie wie, jak silny jest, dopóki nie przyjdzie zmierzyć mu się z trudnością. Chyba starania o dziecko to taki temat, w którym nawet mimo tysięcy upadek kobieta wstaje i idzie dalej, bo poddanie się nie jest rozwiązaniem.. Bardzo mi przykro z powodu Twoich dziadków, i w zupełności zgadzam się z tezą, że czas leczy rany, ale one nigdy się nie zagoją, bo blizna pozostanie na zawsze. Przytulam Cię mocno i wierzę, że słońce zaświeci niedługo dla każdej z nas 🤍

Kochana Emko, Ty mnie zawsze umiesz pocieszyć 🤍 To racja, też wolałabym żyć w błogiej nieświadomości, tymczasem w tym i zeszłym roku odwiedziłam więcej lekarzy niż w przeciągu całego mojego życia. Ten cud poczęcia jest wyprany z pewnej naturalności, cieszenia się chwilą, zwykłego szczęścia i nadziei, że będzie dobrze. Dziękuję za Twoje słowa, szczególnie te o Aniołku bardzo wzięłam sobie do serca i staram się o nich myśleć. Przytulam mocno i trzymam niezmiennie kciuki za Ciebie.

Sowella, Ty nawet nie wiesz, jaką nadzieję nam dajesz 🤍 I podziwiam Twoje dojrzałe myślenie, zaakceptowanie tej drogi. Ja nadal się nie mogę z tym trochę pogodzić, ale może przyjdzie to z czasem. Patrząc na historie jak Twoja czuję się spokojniejsza. Wierzę, że to wszystko jest kwestią czasu i może to jest właśnie ten proces - cholernie ciężki, ale mający gdzieś swój sens. Trzymam kciuki za Twoje Maleństwo ❤️

Niestety życie to nie jest piękny melodramat na ekranie telewizora. Wszystko co widzisz w sieci to też wycinek i możesz nie wiedzieć co kryje się za ich radością z testu. Cierpienie nie uszlachetnia, ale zostawia rysę która zmusza do patrzenia przez zupełnie inny pryzmat. Może Bóg chce żebyś w stanie ciąży zwracała na siebie większą uwagę, bo wie że może jest jakiś problem, który wyczaiła już Waszą doktor? Nikt nie zna odpowiedzi i niestety ale nie jesteśmy w stanie ludzkim umysłem pojąć dlaczego niektóre rzeczy się dzieją. Nie chcę brzmieć jak dewotka czy ktoś kto lekceważy ludzkie cierpienie. Ja nie jestem zwolennikiem "karmy" i nie uważam, że postępując dobrze (w moim odczuciu) należy mi się wszystko co dobre i zdobywać to łatwo. Nie bawię się też w ocenianie czy to sprawiedliwe i to pomaga mi w moich staraniach. Pisząc o innych, którzy nie muszą się zastanawiać i jakoś to wychodzi - przecież może być tak, że jesteśmy w jakiś sposób inni. Każdy człowiek ma swój wyjątkowy genotyp i jest różny - to nie oznacza, że ciąża może być niemożliwa. Wiesz (może znów zabrzmię jak dewotka) ja wiem, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. I tak jak pisałam chyba Zosi - niech Twoją modlitwą będzie krzyk i płacz. Łzy bezsilności - bo to jest szczere i to wypływa z głębi Twojego serca. Kto powiedział, że masz być za to wdzięczna? Hiob też wcale nie cieszył się ze swojego cierpienia, a zawsze jest podawany jako ten przykład "uszlachetniających" bzdur o cierpieniu. Masz dość, jest granica. Więc wołaj, bo pewnie już Ci się w brzuchu wywraca i czujesz jak tracisz zmysły, gdy ktoś Ci mówi, że "jest dobrze/będzie dobrze", a Ty przecież czujesz coś sprzecznego. Usiądź, spisz dlaczego jest teraz źle, spal to. Nie musisz być zawsze taka silna, jesteś tylko człowiekiem, który przeżył bardzo osobistą tragedię... 🤍 Ja jestem też tu i dla Ciebie.

Lia, co u Ciebie? 😘

dziękuję Aurore, to bardzo mądre, co piszesz ❤️ troszkę się oswoiłam z tym, że jak jest mi źle to mam prawo sobie popłakać. Mam prawo mieć zły humor i nie muszę udawać, że wszystko jest dobrze. Miałam też o tym rozmowę z mężem, bo on jest tym optymistą - żółwiem, o którym pisałaś 😀 jego zdaniem łzy nic nie dają, trzeba wstać i walczyć. Ale wytłumaczyłam mu, że ja walczę dzień w dzień od prawie dwóch lat. Nie ma dnia, bym nie myślała o staraniach, o tym, co mogę zrobić, aby w końcu się udało. Ale czasem muszę dać upust moim emocjom, bo inaczej zwariuję. I to nie jest znak, że się poddałam. To właśnie daje mi siłę to wszystko przetrwać i wstać dalej kolejnego dnia. Dużo można się nauczyć przez takie trudne chwile w życiu. Dziękuję, że jesteś!

Cześć Emko, jak miło, że pytasz 😘 U mnie wszystko ok, w poniedziałek mam teleporadę u pani doktor, wtedy też na pewno dam znać, co powiedziała. A tak to czas leci spokojnie. A co u Ciebie? ❤️

Jest dokładnie tak jak piszesz - popłakać czy pogadać sobie, żeby dać upust emocjom i temu napięciu, które się odczuwa. Oni tak nie mają i też często mam o to zgrzyt z mężem, bo totalnie nie potrafi tego zrozumieć. On chce mi od razu dawać rady i rozwiązania problemów, ale ja tego nie potrzebuję. Potrzeba mi takiego "ojojania" i później już wszystko wraca na właściwe tory. Czekam na Twój wpis poniedziałkowy lub dalszy z wieściami od doktor 🤍🤍🤍

No to czekam na wieści z konsultacji🤞🏻🍀U mnie dobrze, dziękuję ❤️ Dzisiaj 13dc, więc ten najbardziej intensywny czas w cyklu. Działamy, ale mam w sobie dużo spokoju. Odkąd zaczęłam ćwiczyć, mam poczucie, że robię coś dla siebie i moja głowa odpoczywa 😊

Na pewno dam znać! A z mężami to widzę, że mamy identycznie. Ale interesuję się trochę psychologią i często oglądam różne podcasty o tej tematyce. I właśnie bardzo często tak jest, że dla mężczyzny celem każdej rozmowy jest znalezienie jakiegoś rozwiązania, danie jakiejś rady, która pozwoli zażegnać problem. U kobiet jest to inaczej. Często mamy po prostu ochotę poplotkować z przyjaciółką, wypłakać się, wygadać i nie oczekujemy gotowego rozwiązania. Często ono same przychodzi właśnie po tym, jak wyrzucimy z siebie te emocje. Więc taka różnica między nami a facetami jest chyba gdzieś głębiej zakorzeniona. No ale cóż, prawda jest taka, że bez tych naszych żółwi też byśmy daleko nie zaszły. Musimy się naskakać i porządnie zmęczyć - takie już jesteśmy 😀

Emko, to najlepszy czas teraz u Was ❤️ Poczucie pewnej kontroli nad sytuacją, człowiek się też lepiej czuje i wygląda jakoś ładniej. I ten przypływ energii odbija się pozytywnie na samopoczuciu. Widzę, że w wielu z nas zapanował taki wewnętrzny spokój. Może faktycznie to słonko i więcej czasu na świeżym powietrzu dobrze nam robi. Trzymam kciuki za ten cykl mocno mocno! ❤️

Może tak na prawdę bliżej do wygranej niż myślisz ❤️❤️❤️ trzymam kciuki ❤️❤️❤️

Dziękuję Meggy ❤️ Zobaczymy. Na pewno każde działanie przybliża do sukcesu 😘

Dobre wieści. Trzymam kciuki <3

Co za wspaniałe wieści! 🥳 Bardzo się cieszę kochana i nie puszczam kciuków! 🤞🏻❤️

Dziękuję ❤️ Pani doktor chce ze mną porozmawiać jeszcze jutro rano. Dam znać 🤗

Dobrze czytać, że u Ciebie wychodzi słoneczko. Trzymam kciuki za kolejne dobre wiadomości po dzisiejszej rozmowie z Panią Doktor.

Dobrze czytać, że u Ciebie wychodzi słoneczko. Trzymam kciuki za kolejne dobre wiadomości po dzisiejszej rozmowie z Panią Doktor.

Poważnie to wszystko brzmi, ale czego się nie robi dla upragnionego dziecka 😊 Przesyłam ogrom pozytywnych myśli w Waszym kierunku 🍀 Wierzę, że jesteście już o krok od spełnienia marzeń 🤍

Trzymam za Was mocno kciuki! Co do accofilu - nie wiem jak orzy tym jego odpowiedniku - ale przy braniu accofilu zwykle morfologię robi się po wykorzystanej każdej 1 ampułce, żeby kontrolować poziom leukocytow.

Dziękuję Wam baaardzo dziewczyny ❤️ Sowella, dobrze wiedzieć. Dam o tym znać mojemu lekarzowi rodzinnemu i będę kontrolować 😘

To i ja mocno zaciskam kciuki <3 mocno ale to mocno kibicuję, żeby tym razem dzidziuś się zadomowił i został z Wami aż do rozwiązania <3 Buziaki :)

Bardzo dziękuję Spuromix ❤️ Tobie też życzę spokojnej ciąży i już niedługo zdrowego Maluszka w domu ❤️ Mam nadzieję że tam do Was kiedyś zajrzę na wrześniowe mamy, ale teraz jeszcze za bardzo boli 😣

To na ten zastrzyk tak zareagowałaś? Mam nadzieję, że czujesz się już dobrze!

Hej Mela, tak, niestety tak mocno zareagowałam na ten zastrzyk. Pani doktor powiedziała, że wiele jej pacjentek bierze ten lek i nigdy nie spotkała się z taką reakcją. Ale ja to mam szczęście po prostu do takich rzeczy ;) Już jest lepiej, dziękuję!

Dasz radę! Jesteś silną kobitką i nawet jeśli zaczynasz opadać z sił to myśl o maluchy będzie cię motywować do walki! A może właśnie ten "nieoczekiwany" cykl stanie się tym szczęśliwym? U mnie po 9 latach jak odsunęłam na bok starania to wtedy coś się wydarzyło i to zupełnie niespodziewanie.... Ja Cię podziwiam ja na sam widok twojego dziennego zestawu bym uciekła i odpuściła.... Będziesz wspaniałą mamą!

Bardzo mocno przytulam i dodaję wirtualnie sił :*

Dziękować 🥹❤️ Właśnie zadzwoniła pani doktor i zaczęłam się jej wypytywać, jak ma wyglądać następny cykl, jak z lekami itd. A ona na to "jeszcze jesteśmy w tym cyklu, jak się nie uda to będziemy myśleć". No. A ja już myślami miesiąc do przodu.

Spuromix, ja Cię z kolei podziwiam za te długie 9 lat... Dużo przeszłaś. Ale jak widać, warto nie tracić nadziei ❤️

Hej :) odnajduje tu też swoje lęki :) Neoparin i chyba Prograf? U mnie podobnie, owulacja przyszła niespodziewanie, szybciej niż zawsze i mało śluzu płodnego, ale to może być przez leki. Mimo wszystko, zawsze jest nadzieja, więc nie smuć się, poszło, nie masz nad tym kontroli, może akurat się uda :)

Tak, m. in. neoparin i prograf :) Też je bierzesz? Masz rację, teraz już nie mam nad niczym kontroli, jedyne co pozostało to grzecznie brać leki i czekać na efekty. Jak nie ten cykl to może następny.. A jak u Ciebie, Ilonko? Zaczęliście już starania? Jak się czujesz po tych lekach?

Nie poddawaj się! Zawsze sobie to powtarzam . Wkońcu uda się jestem tego pewna , ściskam mocno i trzymam kciukasy 🤞

Tak Kochana, też je biorę :) a jeszcze u Ciebie widzę progesteron, duphaston, pewnie też jest glucofage, Wit C i D :) a ta duża zielona strzykawka to co to? Tak, zaczęliśmy, to 1wszy CS na lekach. Na początku Mąż robił mi zastrzyki z Neoparin ale tak bolało.. no i w końcu zrobiłam sama i okazało się, że jest znacznie lepiej, więc zaczęłam robić sobie sama, gdzie nigdy bym się po sobie tego nie spodziewała. Trochę się przeziębiłam, a że mam obniżaną odporność to ciężej mi się wykurować.. jestem w 22 dniu cyklu, więc czekam na efekty :)

Dziękuję Sheelie! No i Twój Dzidziuś niech rośnie w siłę ❤️ Mam nadzieję, że dla Ciebie to już koniec trudnych chwil 😘

Ilona, nie mam nic więcej do dodania.. wszystko zgadłaś 😀 Ta duża strzykawka to zarzio (czyli accofil), doktor mi powiedziała, że zapobiega procesowi włóknienia kosmówki no i (z tego co ja wyczytałam) pomaga też na brak kirów implantacyjnych (tego jeszcze nie wiemy, ale zrobiłam w poniedziałek badanie). Co do neoparinu to identycznie miałam, pierwszy zastrzyk zrobił mąż i bolało okropnie, a teraz to prawie nic nie czuję jak sama robię, nawet siniaków nie ma :) No to trzymam mega mocno kciuki za ten cykl, niech się uda ❤️ No i żeby przeziębienie puściło. Przy prografie faktycznie łatwo się zarazić.. Ale też trzeba uważać na słońce, co jest szczególnie ciężkie w środku lata. Zamierzasz testować w tym cyklu?

Bierzemy podobny zestaw leków :) Ja mojemu Mężowi dałam zrobić 3x i ten ostatni raz popłakałam się jeszcze przed podaniem z lęku przed bólem 😵‍💫 Tak, wiem o słońcu ale nie wystawiam się na nie dużo, a jak wiem że będę dłużej to nakładam filtry 🙂 Nie będę, chyba że P.Dr mi zaleci. Ja ogólnie nie robię testów. Ponad 4 lata starań i żadnej ciąży, więc nie mam podstaw do robienia. A czy Ty 1 cykl bierzesz te leki? Pytam w kontekście proga i duphastona bo ja nam w zaleceniach aby brać do miesiączki, ale jak będę brać to przecież okres nie przyjdzie? Chyba🧐

Mam nadzieję, że ten zestaw leków się sprawdza u większości (z małymi zmianami). Z tego co wiem, to wielu immunologów (m. in. docent P, doktor J) działa bardzo podobnie :) Ja pierwszy cykl z tymi lekami miałam w listopadzie. I się udało na trochę. Później podejście nr dwa i znowu ciąża. Następnie poronienie, przerwa.. Aktualnie próba nr 3. Progesteron i Duphaston bierz do końca, przynajmniej do terminu miesiączki. Progesteron Ci nie wstrzyma miesiączki, może ją przesunąć, ale nie zablokuje krwawienia. Dlatego testy mają tu sens, żeby wiedzieć co robić. Albo beta w dniu planowanego okresu.

Lia.mam nadzieję, że to 3 podejście będzie szczęśliwe🥰 Czy progesteron bardzo przesuwa cykl? Akurat za tydzień będę na wizycie to dopytam czy robić test czy betę🙂

Ciężko mi powiedzieć, bo ja na tych dawkach go po prostu nie dostałam z przyczyn znanych :) Najlepiej podpytaj na wizycie 😊 Trzymam też za Was kciuki 😘

Chyba jesteśmy w tym samym dniu cyklu :) kiedy testujesz?

Planuję jakoś w weekend, choć będzie jeszcze bardzo wcześnie. A Ty? :)

Nie wiem.. we wtorek mamy wizytę w Poznaniu więc się wstrzymam do tego czasu i zobaczymy co dalej. Och, mam nadzieję, że Twój test będzie pozytywny 🥰

Dziękuję. Oby nam obu się udało 😘

Podziwiam Cię, bo ja nie jestem zdolna do takiego poświęcenia i takiej walki. Niestety, ale nie ma co liczyć na wsparcie innych osób. Też potrafiłam usłyszeć, gdy już się przyznałam przyjaciółce co u nas, pełno oklepanych tekstów, a w tym królową "może za mocno się staracie"🫠. W sumie to myślę, że nawet nie do końca jesteśmy w stanie zrozumieć siebie nawzajem na tym forum. Ja nie lubię udawanych pocieszeń, nie znoszę banałów "będzie dobrze" czy "wierzę, że dla Ciebie wyjdzie słońce", ale rozumiem że ludzie mogą tego potrzebować. No nic... Ponarzekać trzeba, bo inaczej to gnije. Mam nadzieję, że jednak chociaż tutaj czujesz się trochę zrozumiana 🤍

Och tak, znany tekst.. Ja go przestałam słyszeć dopiero, jak poroniłam. W tym przypadku "za bardzo się staracie" przestało mieć sens dla moich rozmówców. Ale bardzo nie lubiłam tych słów. Coś w stylu "przestań się uczyć, jak masz się dostać na medycynę to się dostaniesz" albo "przestań pracować, jak masz być bogata to będziesz".. Dlatego cieszę się, że choć tu mnie ktoś rozumie. Dziękuję Aurore za wsparcie 🤍

Trochę cię rozumiem. Odczuwam trwanie w podobnej samotności, chociaż moja droga jest dużo krótsza. Nie ma z kim porozmawiać, zwierzyć się z rozterek, zapłakać nad kolejnym nieudanym choćby owulakiem. Co z tego, że najbliższe osoby mówią, że są tu dla nas, jak potem słyszymy właśnie te frazesy? Co z tego że partner chce być przy nas, jak nie rozumie? A w tym wszystkim gdzieś z tyłu głowy majaczy osąd ludzi którzy myślą, że nie masz dzieci bo jesteś starym, wygodnym piernikiem który ich nie chce.

Słońce, ciężko mi ubrać w słowa jak bardzo Cię podziwiam. Tak bardzo poświęcasz się dla Waszego Maluszka, że NA PEWNO zostanie Ci to wynagrodzone. Rozumiem Twoje emocje, bo ja sama też często czuję się w tym temacie samotna. Mąż jest zawsze ze mną, ale faceci jednak mają do tego inne podejście. Z nikim z rodziny nie rozmawiam o staraniach, bo po prostu nie potrafię. Nie wspomniałam też żadnej koleżance, bo uważam, że nikt, kto nie doświadczył niepłodności, nie jest w stanie nas zrozumieć. Nie chcę słuchać tych wszystkich złotych rad w stylu "odpuść", "wyjedźcie na wakacje" czy "za bardzo chcecie". Ukojenie znajduję na forum. Tutaj czuję, że nie jestem sama. I Ty też nie jesteś, masz nas ❤️ Zawsze jesteśmy dla Ciebie i rozumiemy te staraczkowe emocje jak nikt inny. Przytulam Cię w tym cięższym czasie ❤️

Niestety, ale Cię rozumiem. Myślę, że dobrze jest sobie pozwolić na dół, płacz i poczucie niezrozumienia, zawinąć się w kocyk i dać łzom robić swoje. To są i będą fale. Może warto nie przyjmować tych słów, które Cię ranią, tylko dac rozmówcy do zrozumienia, jak je odbierasz? Druga strona tego nie wie, bo w sumie skąd? Rozmowa to klucz do chociaż podjęcia próby zrozumienia siebie nawzajem. Tulę Cię mocno ❤️

Bardzo, bardzo dobrze Cię rozumiem. Moje siostry są dużo młodsze ode mnie, przyjaciółki zupełnie na innym etapie planowania życia, jedynie ze szwagierką mogę czasem o tym pogadać, ale ona też nie do końca myślę rozumie, bo ominęły ich długotrwałe starania, ale przynajmniej powymieniamy się żalami- ja o staraniach, a ona o gorzkich aspektach macierzyństwa....cóż, ale brakuje mi też kogoś kto przeżywa to samo...To takie trudne... Ale fakt jest taki, że po prostu zawsze jesteśmy same, samotne z własnymi myślami...to bardzo boli, ale tak jest niestety... Wspieram Cię bardzo i przytulam na odległość...musimy być silne i wierzyć, że będzie to nam wynagrodzone :)

Kochana, osoby, które nie były w tej sytuacji mają prawo nie rozumieć. One tego nie doświadczyły, nie wiedzą jakie uczucia Tobie towarzyszą. Myślę, że nie chcą źle, bo prostu nie wiedzą za bardzo co powiedzieć. Myślę, że tak naprawdę, "głębiej" można o tym porozmawiać z osobą, która jest w podobnej sytuacji. Dla Twojego Męża to też może być bardzo trudna sytuacja. Mężczyźni inaczej funkcjonują. My się uzewnętrzniania, przeżywamy, mogłybyśmy kilka razy poruszać ten sam temat, roztrząsać, analizować, a mężczyzna działa jak ma na coś wpływ. Najgorsza jest dla niego bezradność. I to jest właśnie taka sytuacja. Mam nadzieję, że dziś już czujesz się trochę lepiej :)

Dziękuję Wam 😢💔

Dokładnie znam tą samotność, ciężko jest przechodzić taką drogę samej. Dlatego znalazłam to forum, już tyle lat jestem tu od 2016 albo nawet 2015. Nadal czuję się samotna... co d koleżanek, wiem jak ciężko jest się "zatrzymać" na czyimś problemie jak ma się mustwo własnych a empatia i zrozumienie nie jest powrzechną cechą współczesnego społeczeństwa :( dziękuję za Twój komentarz, moje plamienia znacznie się wydłużyły od kąd biorę acard, nie wiem czy to ma jakis zwiazek...