Toksyczna praca, a l4 ciążowe

Nie przejmuj się, widać że szuka tylko wyzysku i nie pasuje jej że cię traci 🙄 skąd ja to znam , pracowałam w salonie pół roku , żeby to była umowa a to kręcenie na stażu z urzędu pracy a wymagała ode mnie żebym była jak pracownica A na wstępie mi nakazała nie zachodzić w ciążę(wtedy nie planowałam akurat) , każdej tak mówiła 😂 a wykorzystywała mnie na prawo i ledwo , najgorsze klientki dawała w końcu uciekłam stamtąd bo miałam dość, jak ktoś tam się zachowuje nie ma co się przejmować, zdrowie ważniejsze a tacy ludzie myślą tylko o własnym ego 🙄 aby się kasa zgadzała...

Dokładnie tak, tylko kasa się liczy. Nakazała nie zachodzić, Boże. To mnie na rozmowie moja pytała czy mam dzieci i czy planuje 😅 jeszcze wtedy nie wiedziałam czym pachnie. A że dopiero zaczęłam chodzić z ówczesnym mężem to parę lat pracowałam. Nie wybaczyłabym sobie teraz gdyby coś się stało dziecku. Ona by mnie nie przeprosiła…

Kobieta kobiecie 🫣 zostań na zwolnieniu i się nie przejmuj, bo dzidziuś jest teraz najważniejszy. Jak nie ta praca to następna. Możliwe, że jest po prostu zazdrosna i lepiej tego nie brać do siebie. W mojej poprzedniej pracy miałam toksyczna szefową. Moja koleżanka żeby się wykazać siedziała po godzinach w pracy biurowej, która jest bardzo stresująca. Pewnego dnia od stresu i przemęczenia poroniła w pracy. Niestety niedyskretnie, tylko zabolał ją brzuch i jak wstała z krzesła to miała spodnie pobrudzone krwią. Na jej przykładzie wiem, że jak natłok obowiązków i stres zacznie mnie przytłaczać to pójdę na L4.

Wow! Dokładnie, jestem tego samego zdania. Udało się zajść w ciążę, więc trzeba robić wszystko by ją utrzymać nawet i wbrew innym. Nikt za nas życia nie przeżyje, nikt nam dziecka nie odda, a to jest cenniejsze niż jakaś głupia robota na pańszczyźnie u kogoś…

W ogóle się tym nie przejmuj i olej to. Teraz się skup na sobie i odpoczywaj, najważniejszy jest dzidziuś 🥰

Dzięki za słowa wsparcia!!🥰

Tak jak dziewczyny wyżej piszą, a ja od siebie dodam, że pracodawca nawet jak się ciężarna zgodzi nie może pozwolić jej pracować powyżej 8 godzin + do tego czynniki fizyczne.

https://mikroporady.pl/porady/obowiazki-pracodawcy-wobec-kobiety-w-ciazy

Także nie miej wyrzutów a po macierzyńskim to rozważyłabym zmianę miejsca pracy na twoim miejscu, bo jak babsko takie toksyczne to po powrocie mściwe może być.

Najważniejsze jesteśmy my i dziecko a niech reszta spada jak nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji 🙄

Dodam, dla innych dziewczyn gdyby miały podobną sytuację: nie trzeba się nikomu ze zwolnienia tłumaczyć, dzwonić i wyjaśnić. Sms: "mam L4 do X, Pozdrawiam" wystarcza. Nie ma obowiązku innego kontaktu, odpisywania na smsy czy odbieranie telefonów na zwolnieniu

Jeszcze dodam, że pracodawca ani rekruter nie ma prawa pytać nas o sprawy prywatne takie jak starania o dziecko, religię, czy mamy takie a nie inne poglądy, czy mamy chłopaka/męża/rodzinę, jaki jest nasz stan zdrowia.

"Na niezgodność tego typu pytań z prawem wskazują wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego, m.in. wyrok NSA z 1 grudnia 2009 r. I OSK 249/09 oraz wyrok NSA z 6 września 2011 r. I OSK 1476/10"

Nie dajcie się wykorzystywać Dziewczyny, u mnie sama dyrektorka powiedziała, że mam uciekać z pracy. Koleżanka miała zdrową ciąże to pracowała 3 miesiące a ja od 7 tyg na zwolnieniu byłam o wymioty i wcześniejsze poronienia w tym jedno miałam w pracy.

Też chciałam na początku pracować tak długo, jak tylko uciągnę, ale niestety życie często weryfikuje i poszłam na zwolnienie w 15 tc.

Zaczęły nawarstwiać się problemy zdrowotne - z ciśnieniem, wysokie ryzyko preeklampsji, cukrzyca ciążowa stwierdzona już w 10 tc, a więc ścisła dieta i mierzenie cukrów, dodatkowo wymioty i ciągłe mdłości. W pracy było mi naprawdę ciężko, a też nie miałam zbytnio nikogo do pomocy, bo jedna z koleżanek odeszła w maju, kolejna była akurat w sanatorium na miesiąc, a trzecia była nowa, więc dodatkowo musiałam jej jeszcze pilnować i uczyć. 😪 Nie mogłam odpowiednio zadbać o siebie i dziecko w tym miejscu, nie mogłam jeść regularnych i zbilansowanych posiłków, bo nie było na to czasu, a przy cukrzycy ciążowej to podstawa. Nie mogłam się zrelaksować i ciągle skakało mi ciśnienie - przez stres i nerwy. Ogólnie byłam bardzo niespokojna i zmęczona. Lekarz na każdej wizycie pytał mnie czy na pewno nie potrzebuję zwolnienia - w końcu powiedziałam, że potrzebuję... 🤷‍♀️

Pracuję u prywatnego pracodawcy, praca siedząca przed komputerem, biurowa, 8h - ktoś powie, że ideał dla kobiety w ciąży, ale częste nadgodziny i permanentny stres związany z odpowiedzialnością niestety już nie brzmią tak fajnie. 😒 I to właśnie kolejne stresujące nadgodziny (prawie 4h w pracy po pracy - czyli prawie 12h łącznie) przez olewczość koleżanki, która poszła sobie na urlop w tym czasie i zostawiła mnie ze swoją beznadziejną sprawą, w którą nie byłam w ogóle wtajemniczona, przelały czarę goryczy. 🤷‍♀️ Szefowi o ciąży powiedziałam w 6 tc, więc bardzo wcześnie - od razu jak się dowiedziałam. Miał naprawdę mnóstwo czasu, żeby ogarnąć kogoś na moje zastępstwo, miałabym nawet czas, żeby wprowadzić tę osobę w obowiązki, ale olał temat. W końcu w 15 tc powiedziałam, że idę na zwolnienie, co spotkało się oczywiście z wielkim zdziwieniem, że jak to, że przecież taka spokojna praca, że jakie ciśnienie, jaki stres, cukrzyca to nic strasznego przecież - jakby musiałam się tłumaczyć z tego, że lekarz mi zalecił zwolnienie, hello... 🤣 Później było dzwonienie do mnie praktycznie co 2-3 tygodnie z wypytywaniem się jak się czuję, czy już wszystko się unormowało, pewnie z nadzieją, że jeszcze wrócę. Teraz z kolei są pytania czy zamierzam korzystać z macierzyńskiego - oczywiście, ze zamierzam. 🤣 Obecnie szef został sam z dwoma nowymi pracownicami, które niewiele ogarniają, wszystko jest na jego głowie, a wystarczyło w tym moim 6 tc zacząć kogoś szukać i miałby wprowadzonego pracownika.

Pamiętaj, że zdrowie Twoje i dziecka jest najważniejsze - nie kupisz tego za żadne pieniądze i nikt nie ma prawa mówić Ci czy wypada czy nie wypada iść na L4. Ja nie żałuję i następnym razem poszłabym na zwolnienie chyba jeszcze szybciej, bo nikt mi nie podziękował za te nadgodziny, które robiłam biegając do toalety wymiotować i będąc głodną przez kilka godzin, a ja dziękuję tylko Bogu, że nie odbiło się to na zdrowiu mojego maleństwa.