Dawno tu nie zaglądałam - a może powinnam zrobić to wcześniej i uporządkować wszystkie myśli. Stres, stres i jeszcze raz stres ... Mieszkamy w Hamburgu z moimi rodzicami. Chociaż mamy spore mieszkanie i wydawało by się, że nie będziemy sobie zanadto zawadzać atmosfera zrobiła się chwilami nie do zniesienia. Mój maż ma dość - wcale mu się nie dziwię... ja też. Chodzi o pierdoły - kto jak często zrobi porządki, zakupy itd. Do tego doszła sprzeczka o wyniesienie śmieci, parę niepotrzebnych słów i skończyło się na tym, że mąż wściekły/smutny a ja stojąc między młotem, a kowadłem nieźle się napłakałam...

Ta cała sytuacja zmobilizowała nas do tego żeby spróbować jeszcze przed narodzinami Poli znaleźć mieszkanie... Oczywiście od początku byłam pewna obaw - chciałam tego bardzo, ale wiedziałam, że wiązać się to będzie to stresującą przeprowadzką, koniecznością wyposażenia nowego mieszkania - a teraz zwłaszcza przed narodzinami nie jest to wcale takie łatwe... Plus zostawienie rodziców dość nagle z wysokim czynszem. Masa załatwiania - niekoniecznie przyjemnych spraw w języku, którego dobrze nie znam... Mąż pomaga jak potrafi ale nie jest tej pomocy za dużo... nie może być jak pracuje się po tyle godzin

Nie ma co ukrywać, że jestem też w ciąży mniej odporna na stres - wszystkim bardzo się przejmuje / miałam już kilka nieprzespanych nocy i ataki płaczu.

Staram się z całych sił uspokoić i wyluzować ale nie potrafię... Mam wyrzuty sumienia, że tak stresujemy to nasze maleństwo co jeszcze bardziej pogłębia mój depresyjny stan.

Chciałabym wrócić do czasów z początku ciąży gdzie nie było tego wszystkiego i mogłam się skupić tylko na sobie i rosnącym w moim brzuszku szczęściu.

Mam nadzieję, że zaraz wszystko się uspokoi i będę mogła w spokoju czekać na zbliżający się poród.

Coraz bliżej... Jutro zaczynamy 37 tydzień!!!

Dawno tu nie zaglądałam ... W zeszłym tygodniu usiadłam i zaczęłam pisać - był to wpis z wszystkimi moimi obawami i lękami ostatnich tygodni. Nieporozumienia w domu (mieszkamy z moimi rodzicami), szukanie mieszkania, załatwianie różnych formalności w języku, którego jeszcze tak dobrze nie znamy... stres, stres, stres. Nie wiem jak to się stało ale się nie zapisało Widocznie tak miało być

Wszystko się jakoś ułożyło - pomogła rodzina i znajomi. Dziś odebraliśmy klucze od mieszkania!!!! Malutka Pola będzie miała swój pokoik

Ciążowo jest wszystko ok - wiadomo, że jest już ciężko ... ale nie ma co narzekać - dużo nie zostało, a nagroda będzie CUDOWNA!!!

gggg