❤️❤️❤️ cudownie! Też mam blastocyste 4.2.1. niestety tylko ta jedyna. Jeszcze czeka na nas ❄️

Hej kochana - nie jest to twoja wina. Macierzyństwo bywa okrutnie samotne. Nie wiem gdzie Mieszkasz ale jak masz możliwość to poszukaj jakiś lokalnych grup dla mam w twojej okolicy. Wyjdź sama z inicjatywa spotkania, wspólnych spacerów itd możesz się zdziwić jak dużo innych mam które czują się tak samo jak ty siedzi dosłownie za ścianą i też marzy o towarzystwie. Razem zawsze raźniej 🫶

Jasne że powinnaś narzekać. . To nie jest tak, że mając dziecko po długich staraniach nie możemy być zmęczone psychicznie czy fizycznie... Ja też chciałabym spontaniczna ciążę, ale wiem ze takiej nie będzie... więc zostaje klinika... I też boli, jak widzę dziewczyny, które mają dzieci w podobnym wieku co mlody i właśnie czekają na drugie... a ja nawet do procedury jeszcze nie mogę podchodzić...

Jak ja Cie rozumiem! Niestety ale nie da się sprawdzić jak to będzie jak już zostaniesz mamą, mi też często brakuje 'mojego' życia nie mam czasu na koleżanki, na wyjście do kina czy tego typu rozrywki. I powiem Ci ze bardzo ciężko mi było zaakceptować nowe życie chyba nawet jeszcze nie do końca się z nim pogodziłam . Czy masz prawo narzekać? Oczywiście że tak! To ze spełniłaś marzenie o macierzyństwie to jedno ale to ze macierzyństwo nie zawsze jest takie jak sobie wymarzyłaś to drugie. Nie wiem w jakiej okolicy mieszkasz może masz jakąś sąsiadkę do której wyskoczysz na kawę nawet z dziećmi? Co do kolejnej ciąży też mam podobne odczucia gdzieś w sercu marzy mi się jeszcze jeden maluch ale rozum natychmiast gasi to pragnienie...

Zielone powiem Ci że samotność to dla mnie jedno z głównych skojarzeń związanych z macierzyńskim… Sama byłam zaskoczona że aż tak. W moim poprzednim życiu przed staraniami miałam grafik życia wypełniony po brzegi, wyjścia spotkania, milion aktywności. I nagle macierzyński z bardzo wymagającym dzieckiem… i to wszystko zniknęło, nierealne było go zostawić z kimkolwiek nawet na dwie godziny bo nie akceptował butelki, a cycka jadł co 1,5h. Wyjście z nim gdzieś to był koszmar, po prostu był naprawdę trudnym maluchem. Mąż dużo pracował, brakowało mi żeby chociaż móc powiedzieć cokolwiek do jakiegokolwiek dorosłego. Także uwierz mi że wiele mam to czuje. Kocham swoje dzieciaki najmocniej natomiast macierzyństwo jest równie trudne co piękne. A Ty jesteś mamą od razu podwójna, to dopiero podwójne wyzwanie! Rady nie dam, dopiero przy drugim podejściu do macierzyństwa wiele spraw udało mi się w głowie ułożyć. Nie jest łatwiej, ale mam więcej zrozumienia dla swoich emocji. Wiedz tylko że masz prawo do wszystkich uczuć. I masz prawo narzekać. Macierzyństwo to naprawdę ogromne życiowe wyzwanie ;)

Oj tak, samotność w macierzyństwie jest trudna. Sama tego doświadczyłam (mąż w pracy a cała rodzina 400 km ode mnie). Samotność była jedną z przyczyn moich stanów depresyjnych. I tak naprawdę odżyłam dopiero wtedy, kiedy wróciłam do pracy a Franek poszedł do żłobka. Chciałabym kolejne dziecko, ale myśl, że znów miałabym siedzieć sama i przechodzić ponownie przez te trudny mnie przeraża. Jestem totalnie rozdarta w tym temacie i nie wiem co zrobić. Ściskam Cię mocno ❤️