A może jednak ?

Też czekam na okres i też nie chce przyjść :/ A chciałabym już zacząć nowy cykl z nową nadzieją :/ A testowałaś w ogóle?

nie dodają się komentarze?!

Ja odpisałam na twój profil.Ja testowałam w tamtym tyg i jedna krecha

Szwankuje mi dodawanie komentarzy :/ Niektóre się dodają inne nie, nie wiem co jest grane :/ Czas faktycznie leci szybko :/ i nawet nie wiedzieć jak to się stało, że czekam na 11 cykl, który nadal nie przyszedł. Widzę, że u Ciebie też @ nie chce przyjść :/ Masz coś na wywoływanie? Ja dzisiaj zaczynam wywoływać lutką :/ A już myślałam, że wszystko zmierza w dobrym kierunku i chociaż @ będę mieć regularne :/ Naiwna chyba byłam. Podoba masakryczna, szaro buro, zimno... ych.

najważniejsze to nie tracić nadziei... mi najbardziej pomaga oderwanie się od swojego środowiska, wtedy wsiadam w samolot i lece do mojej rodzinnej wsi... tam wszystko wydaje się łatwiejsze i prostsze:) taki restart czasem dobrze robi. Może warto zaplanować sobie jakieś fajne zajęcia by choć na chwile zapomnieć :) Wierze że prędzej czy później będziesz trzymała w ramionach swojego upragnionego bobasa :)

Krzywą insulinową i przy okazji krzywą glukozową mi zrobią... podobno przy PCO jest ta insulinooporność. Tylko że mi na razie nie stwierdzili PCO - moja pani Gin szuka i szuka

Tracąca nadzieję - zrobiłam sobie kawę i postanowiłam przysiąść się do Ciebie :) Mam nadzieję, że pozwolisz. Starasz się o dzidziusia dłużej niż ja, ale za to jesteś o 11 lat młodsza. Nie czuj się gorsza od innych kobiet, dziewczyn, bo nasz brak ciąży nie ma nic wspólnego z ciążami innych mam. Pamiętaj, że one też dostały to za darmo - nie musiały się starać. Ot po prostu - zaszły w ciążę. Każdy w życiu coś dostał za darmo - jedni szczupłą sylwetkę, inni wspaniałych rodziców, talent, ect. Gdybym z perspektywy mojego wieku jakoś mogła Cię wesprzeć, to bym powiedziała, że masz jakieś 15 lat czasu na maleństwo. Wiem - wiem, że już tyle czekasz i chcesz je w końcu mieć (a potem może i drugie jakby się udało). Twoje komóreczki jajowe są - strzelam - w 90% młodziutkie :) Czyli, szanse na poprawienie tego, co u Was nie działa są spore. Jakąkolwiek drogę obierzecie w leczeniu, będzie ona dobra. Jeśli lekarze sugerują Wam invitro, to na pewno Wam się uda. Możesz także rozważyć naprotechnologię, bo w Twoim wieku leczenie (również Twojego męża) może przynieść naprawdę bardzo dobre rezultaty. Jestem bardzo daleka od jedynie słusznych teorii w stylu, że któraś z tych opcji jest dobra albo zła - mam do tego bardzo zdrowy dystans. A Tobie życzę, abyś się nie załamywała, tylko podniosła głowę do góry i dzielnie czekała na potomków...Trzymam kciuki :)

Tak, wiem, że takie czekanie postarza psychicznie i wiem, że nawet jak się jest młodszym, to nie znaczy, że ma się siłę czekać nie wiadomo ile. Wiesz, myślę, że to nie jest tak, że Bóg woli dawać dzieci tym, co ich nie chcą. W bardzo dużej ilości przypadków chodzi Bogu o to, aby nauczyć się mu ufać i poprawić z Nim relację. Potem bardzo często (i tutaj nie przesadzam), Bóg daje zielone światło na urodzenie dzidziusia. W końcu każda kobieta w Jego zamyśle to przyszła mama. Tylko tak mi się zdaje, że z niektórymi mamami chce się bliżej poznać, zanim da im maleństwo...

Zanim przeczytałam Twój wpis, właśnie patrzyłam w lustro na moje włoski na brodzie :/ a usuwałam je może tydzień temu :/

Znowu nie chcą się dodawać komentarze. Próbuję już drugi raz, więc jeśli się wyśle podwójnie to przepraszam. Włoski są dołujące, ale dopóki jest ich tylko kilka na brodzie to mogę z nimi żyć. Zwłaszcza, że można je usunąć. Bardziej dołuje mnie brak okresów, bo przez to nie czuję się pełnowartościową kobietą :/

moim zdaniem przydał by ci się jakiś fajny odpoczynek... abyś mogła wyluzować i zacząć cieszyć się życiem. Jesteśmy w podobnym wieku i myśle że zrobienie dla siebie czegoś było by najlepszym rozwiązaniem. Może jakiś szalony wypad z mężem? Może macie jakieś wspólne zainteresowania, które moglibyście razem wykonywać :)

Przykro mi z powodu męża... myśle że bardzo dużo rzeczy na raz zwaliło ci się na głowe :( I teraz trzeba to sobie wszystko poukładać. Ale i tak wierze że doczekasz się spełnienia swojego marzenia :)

ciągle się zastanawiam co ci odpisac... ale zamiast tego chciałabym Ci zadać pytanie. Czy ty czujesz że masz wsparcie ze strony własnego męża odnośnie starania się o dziecko? Jeśli uznasz że to pytanie jest zbyt intymne nie musisz na nie odpowiadać :)

mój mąż zawsze mi powtarza że oboje mamy być w tej ciąży, zawsze mnie wspiera i pociesza... leżac razem w łóżku rozmawiamy o wszystkim. Sam też zaczą dbać o siebie i dowiaduje się co dla niego teraz podczas starania się jest najlepsze :) wiem że jesteśmy w tym wszystkim razem. A może właśnie ty kochana musisz porozmawiać z mężem bo mam takie dziwne wrażenie jakby to tobie tylko zależało a on jakby był tylko dawcą nasienia. Albo on ma jakieś zmartwienie i nie umie o nim porozmawiać i trzeba go za język pociągnąć?

Może usiądźcie razem wieczorem i po prostu szczerze porozmawiajcie o swoich uczuciach. Czego od siebie oczekujecie. Ja zawsze uważałam że wole znać najgorsza prawde niż żyć w kłamstwie.

mi też jest miło z kimś porozmawiać :) szczególnie ze mamy wspólny cel... a czasem obca osoba pozwala nam spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy :) daj znać czy wszystko ok :)

Ciesze się ze wszystko sobie wyjaśniłaś z męzem... i jak się okazało po prostu on nie chciał cię dołować :) Pamiętaj zawsze jak coś ci leży na sercu to pogadaj z Nim, bo przecież nasze drugie połówki to nasi najlepsi przyjaciele i to oni nas będą wspierać najbardziej. A dla jeszcze lepszych relacji proponuje romantyczną kolacje we dwoje... bo jak już wiadomo przez żołądek do serca :)

ciesze się że mogłam pomóc :) i mam nadzieje że choć troche wróciła do Ciebie nadzieja na powiększenie rodziny :)

a ile dni temu powinnas go mieć? może warto zrobić test?

rozumiem... ale mamy 18 października, wiec to dziwne i to bardzo... może warto powtórzyć? nie chce Ci mieszać w głowie, ale sama przyznaj że to dziwne... a czytając niektóre fora dziewczyny pisały że testy pozytywne mogą wyjść dopiero po 2 tyg od spodziewanej daty okresu :)

Na twoim miejscu bez wachania wzięłabym jutro rano do reki test i zrobiłabym go... a jak wyjdzie dalej negatywny to zapisałabym się do ginekologa żeby powiedział mi co się dzieje :) ta niepewność ci nie służy wiec w niej nie żyj, tylko działaj :)

Takie podejście mi się podoba... nie ma co się nastawiać negatywnie... po pierwsze sprawdzić co się dzieje, po drugie zapisać się do lekarza. My kobiety miesiąc czekamy żeby się dowiedzieć czy będziemy miały dzidziusia to i 2 tyg. poczekamy na wizyte do lekarza... w końcu to nas obdarzono cierpliwością :)

A ja chyba za wcześnie wyszłam na dwór i nadal leże chora w łóżku i czekam aż mój mąż wróci z pracy :) mam wrażenie że chyba przez chorobę będziemy musieli poczekać jeszcze miesiąc z dzieckiem... ale to czas pokarze :) starać się i tak będziemy :) a tak to nudy... już bym chciała iść do pracy :P

mój wyjątkowo wróci dopiero o 22 :( wiec obiad mam z głowy... a samej mi się nie chce nic dzisiaj robić. Może później na kolacje jakieś kanapki. A słońce tak ładnie świeci że wyszło by się na jakiś spacer... ale na najbliższe 2 dni sobie odpuszczam :)

tym razem na pewno posłucham i nigdzie nie wyjde z domu :) musze się wykurować bo za tydzień zaczynają mi się dni plodnne wiec trzeba być w jak najlepszej formie :)

Czekam na wieści jutro od ciebie i trzymam kciuki :)

Wiesz żyjąc cały czas w strachu że coś może być nie tak, nigdy nie zaznasz szczęścia... a co jeśli jest coś nie tak... i przez to nie zdążysz zareagować odpowiednio szybko? Kochana ja wierze że będzie dobrze i jak bym była koło Ciebie to sama bym poszła do apteki i kupiła ci ten test przy okazji wspierając cię, ale niestety mogę tylko napisać ci te wiadomości przez internet. Ale pamiętaj także to twoje życie i twoje marzenia :) a ja tutaj jestem żeby cie wesprzeć :) wiec jaką kolwiek decyzje podejmiesz to my wszystkie tutaj będziemy cię wspierać :)

niestety do tej pory wbijano nam do głowy, ze wystarczy jeden stosunek i będzie się w ciąży... a tak niestety nie jest... i dlatego trzeba uzbroić się w cierpliwość :) ale spokojnie damy rade :)

Jak tam, kochana? Dalej brak @?

Przyszła, ale po luteinie :| Myślałaś, żeby się do lekarza wybrać? Albo tak jak chyba Bella pisała, żeby powtórzyć test? Takie zawieszenie działa destrukcyjnie na człowieka niestety :/

Bardzo mi przykro, że negatyw :( Po ostatniej rozmowie z moim narzeczonym niestety muszę odpuścić. Ja nie chcę odpuszzać, ale on nie jest jeszcze do końca gotowy, a nie mogę go do niczego zmuszać. Sam musi poruszyć ten temat. Mam nadzieję, że na przełomie stycznia/lutego jednak rozpoczniemy starania, bo ostatnio tak powiedział. Muszę się uzbroić w cierpliwość i jakoś dać sobie rade. Choć jak się raz instynkt odezwie to ciężko go potem upchać do szuflady :/ Dzielne kobitki jesteśmy to ze wszystkim damy sobie radę! :) Trzymam kciuki za kolejny test i pozytyw! I za wizytę u lekarza :) Ściskam mocno ;*

Kochana spokojnie teraz najważniejsze żeby zbadać przyczyne tego wszystkiego... zapisz się do lekarza i może poproś go o zrobienie wszystkich wyników krwi jeszcze raz... szczególnie zwróc uwagę na prolaktynę i na tarczyce... bo to w sumie dwa czynniki które mogą az tak opoznic okres... ale zapytaj dokładnie lekarza :) i głowa do góry bo musi być dobrze

cześć kochana... no to dobrze ze zaczął się nowy cykl... przynajmniej już wiadomo że jest początek :) a ja w końcu wyszłam z mieszkania, poszłam na zakupy w sobote. A w niedziele cały dzień leżałam w łóżku z mężem bo miał wolne, wiec sobie poleniuchowaliśmy :) A dzisiaj powrót do monotoni codziennego życia :( dziś robie wielkie pranie... bo w czymś musze w Polsce chodzić :P

Mam zleconą krzywą glukozową i insulinową. Jak coś wyjdzie dalsze badania :/

ja nie mam pomysłu na obiad... pewnie jak mąż przyjedzie to coś wymyślimy :) A ja ogólnie mieszkam koło Paryża, a w Polsce jestem z województwa dolnośląskiego około 100 km od wrocławia :)

No może nie pod każdym względem jestem badana, no ale dużo badań - trzeba szukać przyczyny :/

Dzisiaj poszalelismy i zrobiliśmy hamburgery i frytki.... oj bardzo się cieszę że jedziemy do polski... to taka odskocznią od codzienności., a i czas szybciej biegnie.

Oj strasznie czas ucieka... wydaje mi się że dopiero niedawno wzięłam slub, a tu już ponad pół roku po :)

Kochana, nie poddawaj się ;* Zrób przerwę jeśli chcesz i musisz, ale nigdy się nie poddawaj.

A robiliscie badanie nasienia? Widzę ze Ty robiłaś różne badania. Odpuścić nie jest łatwo, każdy kolejny okres to coraz większy stres wiem coś o tym, wiec może na spokojnie spróbujcie uzupełnić jakieś badania, a jak wszystko wyjdzie ok to spróbujcie po prostu cieszyć się sobą. Trzymam kciuki

Kiedy ja kategorycznie nie pozwalam Ci się poddawać! Znajdź może innego lekarza, lepszego. Zróbcie tak jak pisze Karo-Linka badania nasienia, opracujcie z lekarzem nowy plan działania. Potem to, że staraliście się tyle lat nie będzie mieć znaczenia, kiedy już będziecie mieć przy sobie ten mały cud. Sama mam gorsze dni (a teraz to już totalnie odpuszczam, ale wiem, że wrócę do starań) ale mimo to wierzę, że każdej z nas się w końcu uda. Może za miesiąc, za rok, a może i dłużej, ale kiedyś się uda. Koniec kropka.

Hej :) Jak tam?

Dobrze jest właśnie mieć taką przyjaciółkę, która wspiera niezależnie od sytuacji. To bardzo ważne mieć się komu wygadać. Wiadomo, że facet nie zawsze zrozumie, chociaż jest najlepszy ;) Ale to nie przyjaciółka :D Co do mojej koleżanki... czy wiem czy chamsko powiedziała. Z jednej strony na pewno nie odebrałam tego pozytywnie, ale bądźmy szczere... Dziewczyna ma te 21 lat, nie w głowie jej dzieci, inne priorytety itd. Myślę, że nie zrobiła tego złośliwie, żeby mnie zranić. Choć z drugiej strony wie, że u mnie z płodnością są dość duże problemy. Cóż, nic człowiek nie poradzi ;) Trzymaj się cieplutko! ;*