od wczoraj mamy odwiedziny teściów, ja przez cały piątek płakałam, wczoraj rano też ale muszę udawać że wszystko jest ok bo oni nie wiedzą nic o tym. Nie jest ok, czuję się niekobieco. Czuję że nie daję rady. Nie chcę dawać rady. Chce krzyczeć.
Każda kolejna wiadomość o ciąży jest dla mnie jak upadek. Ile ich jeszcze będzie przed naszym upragnionym marzeniem?
Chciałabym się wyłączyć ale nie daję rady.
Wczoraj mój mąż powiedział mi że nigdy w życiu mnie nie zostawi i dla niego to nie jest takie ważne jak dla mnie. Jest kochany. Wiem, że mam dużo szczęścia ale wiem też, że zasługujemy obydwoje na dziecko. Trzymajcie się!

dzisiaj niedziela, pierwszy dzień świąt. Tydzień z teściami był pozytywny, nawet w niektórych momentach przestałam myśleć o dziecku.
Jutro Wielki Poniedziałek, ciekawe jak to będzie jak spotkam całą rodzinę. Czy będą pytania? a jeśli tak, jak na nie odpowiem? Przecież nie umiem. A może moja bratowa jest w ciąży? Mało prawdopodobne ale możliwe. Boję się. Jak nie będzie piła alkoholu to będę mocno zdenerwowana.
Ja mam iść w środę do ginekologa żeby sprawdzić moje pęcherzyki, ale na razie nie ma @, więc chyba przełożymy. Tylko plamienia.
Czasami myślę pozytywnie a nieraz zanoszę się płaczem i nie mogę się uspokoić.
Kto będzie kolejny w ciąży? Jak to przetrwam? Mam nadzieję, że szybko te święta miną bez niespodzianek, i wrócimy do normalnego trybu.
Wczoraj rozpoczęłam 4 część Nowenny Pompejańskiej.

Minęły święta. Czy je w ogóle czułam? chyba średnio. Teściowie pojechali, to była udana wizyta, przynajmniej zapomniałam na chwilę o naszej codzienności.
Wczoraj byłam u ginekologa, pęcherzyki rosną. Mam wziąć podwójną dawkę ovitrelle, niech coś pomoże... Mam też nadzieję, że bez problemu będę mogła to przewieźć w samolocie, może skontaktuję się z linią.
Wylot już za tydzień w sobotę! Czuję ekscytację! Zapominamy o diecie, suplementacją męża zajmiemy się jak wrócimy do Polski.
Coraz bardziej chciałabym gdzieś uciec na święta w grudniu.
Jeszcze trochę czasu.
Dobra wiadomość: na święta 3 osoby ( w tym teściowa) zwróciła uwagę że schudłam. Czy to zumba czy stres? Myślę, że to drugie.
Chciałabym niedługo żeby jedna część mojego ciała MOCNO się zaokrągliła..ach, te marzenia

wczoraj od roku zapaliłam sishę. Mam wyrzuty sumienia. Z drugiej strony, to był tylko jeden wieczór, lampka wina i trochę sishy. Należy nam się odpoczynek od badań, wizyt, stresu.
Nie mogę siebie za to karcić.
Ale i tak jestem z siebie dumna, że mija rok odkąd zapaliłam ostatniego papierosa!!! Naprawdę.

Przyszła miesiączka, 1 dzien nowego cyklu.
Już nie płacze.
Chyba weszłam w nowy etap tej podróży, etap akceptacji.

Boję sie iść do ginekologa i usłyszeć ze pęcherzyk znowu nie pękł.
Boję sie bardzo.

A co poza tym?
Usłyszałam ostatnio piękne zdanie

"Nie poddam się, bo wiem, że moja mama by sie nie poddała i by o mnie walczyła".

Ufam. Wierzę.

Dzień Mamy się zbliża... Każda z nas wie, ile to emocji. Czy za rok będzie inaczej? Czy będziemy w tym samym miejscu co teraz?
Jak to jest być mamą? jak to jest kochać bezwarunkowo? Kiedy i czy w ogóle się tego dowiem?


A po nim wtorek i wizyta u ginekologa. Na samą myśl mnie brzuch boli z nerwów. Boję się. Ale i ufam. I ufam lekarzowi, że nam pomoże.
Miesiąc w miesiąc piękne miesiączki, a tu dupa... Co jest ze mną nie tak?

Zamówiłam połowę suplementów, 400 zł.
Pewnie niedługo zamówię dietę płodności.
To nie jest ważne.
Nasze marzenie jest ważniejsze.

Dowiedziałam sie dzisiaj ze moja znajoma, ktora wziela 2 lata później ślub ode mnie właśnie jest w ciąży.

Facet duzo grubszy od mojego męża (który nie ma dużej nawagi), I co? Kilka miesięcy i cyk.

A u nas ponad dwa lata i nic...

Jutro rano do ginekologa, ocena moich pęcherzyków, rada kiedy najlepiej podać ovitrelle i 250 zl brak.

Wczoraj przyszły suplementy, naliczyłam ze dziennie mój musi brać 21 tabletek.

Może w tym tygodniu w końcu kupię diete płodności.