Mój okres spóźnia się aktualnie dwa dni. Zgodnie z informacjami, jakie znalazłam w sieci, cykle bezowulacyjne charakteryzują się tym, że objawy PMS mogą nie występować. W moim przypadku faktycznie okres nie zapowiadał się w żaden sposób. Dopiero dwa dni temu zaczęły mnie boleć piersi, ale krwawienia nadal brak. Moje cykle zwykle trwają 29 dni. Tutaj mamy już 31. dzień. Z ciekawości (czy moze owulacja sie po prostu nie przesunęła i dlatego nie było jej widac na USG) wykonałam test ciążowy, ale wyszedł negatywny, wiec pozostaje czekać na okres, a potem na badania. Mam do zbadania FSH, LH, prolaktynę, androstendion, testosteron, testosteron wolny, SHBG, 17-hydroksyprogesteron, DHT, estradiol, TSH i AMH.
Poza tym poprawiamy dietę i zaczęliśmy suplementować witaminy. Czekam co dalej

W końcu dostałam okresu. Spóźnił się 4 dni, zapewne z powodu cyklu bezowulacyjnego - najważniejsze, że już jest. Martwiłam się, że już wszystko się rozreguluje i będzie jakaś dłuższa przerwa od miesiączki. Odetchnęłam z ulgą, a jutro rano wybieram się na badania krwi zlecone przez panią ginekolog. Znając mnie, nic nie wykażą, co z jednej strony jest dobrą wiadomością, a z drugiej jednak wciąż pozostanę bez wiedzy na temat tego, co się dzieje, że wciąż nie udaje mi się zajść w ciążę. Zobaczymy

Wczoraj zrobiłam wszystkie badania. Mam już część wyników i niestety wynika z nich, że androstendnion dość solidnie przekroczony - 7,22 ng/ml przy normach 0,30-3,30.
Testosteron: 59,59 (normy: 13,84-53,35)

DHT Dihydrotestosteron: 463,1 pg/ml
Normy: 24-368 pg/ml
Jak dobrze, że pani ginekolog mnie nie zbyła i skierowała na badania...

Stosunek LH do FSH: 3,97/5,93, czyli ~0,67

Mam już wszystkie wyniki:
Testosteron wolny w normie
17-hydroksyprogesteron: 2.43 (normy: 0.1-0.8 )
AMH: 2.06 (0.775-9.752; mediana: 3.016)
Godzinę później Diagnostyka przebadala inną moją próbkę (przez pomyłkę ponownie oznaczyli rezerwę jajnikową, chociaż o to nie prosiłam) i AMH wyniosło już 2,84...
Umówiłam się na telekonsultację z endokrynologiem na jutro rano. Może uda mi się dowiedzieć czegoś przed umówionymi wizytami stacjonarnymi z gin. i endo. Niestety, ku mojemu przykremu zaskoczeniu, nawet lecząc się prywatnie trzeba czekać na terminy

Wizyta u endokrynologa bardzo mnie uspokoiła. Generalnie problem jest, ale na tym etapie jeszcze nie będziemy wiedzieć, z czego wynika i jak go nazwać bardziej precyzyjnie (hiperandrogenizm nie wyjasnia wiele).Niektóre badania są do powtórzenia w kolejnym cyklu. Do zbadania jest też glukoza i insulina.
Tymczasem do zrobienia seminigramu udało mi się przekonać męża i mimo obaw badania wyszły bardzo dobrze. Ilość plemników w ejakulacie dwukrotnie przekracza minimalne normy. Jedynym kłopotem może być morfologia na poziomie 2%.
Najprawdopodobniej na oba nasze problemy najlepsza będzie dieta i częstszy ruch. Zaczynamy od poniedziałku, zmobilizowani w pełni

Dziś byłam na wizycie u pani ginekolog, która skierowała mnie na badania i niestety wygląda na to, że po prostu jestem przypadkiem, którym nie chce się zajmować. Spojrzała na moje badania i rzuciła "uuu, pani ma wywalone androgeny", więc zdecydowanie nie był to uspokajający pacjentkę ton. W dodatku powiedziała, że moje AMH jest zdecydowanie niskie, choć faktycznie jest w normie. Niestety usilnie stara się mnie przekazać pod opiekę kliniki leczenia niepłodności. Czy naprawdę żaden ginekolog poza klinikami nie specjalizuje się w leczeniu przyczyn niepłodności? Pani ginekolog nawet uznała, że nie ma sensu regulowanie hormonów, poprawianie zdrowia teraz, bo chodzi nam przecież o to, żeby mieć dzidziusia i to jak najszybciej... Niezbyt to wszystko logiczne. Raczej bez równowagi hormonalnej i tak nie będzie to możliwe.
Plus wizyty - potwierdziłam, że tym razem owulacja była wtedy, kiedy myślałam, że była.
Na ten moment plan jest taki, że kontynuujemy z mężem dietę, coraz więcej się ruszamy, ja robię badania w czasie i zakresie zaleconym przez pana endokrynologa. Mając wyniki będziemy myśleć co dalej.

Lada dzień mam dostać okresu, a temperatura nie schodzi jeszcze w dół, więc zrobiłam test ciążowy - z nadzieją, że może się udało. Niestety znów na dzień dobry powitala mnie jedna kreska. Szkoda. No ale z drugiej strony i tak muszę zrobić badania i wyregulować hormony...

Okres przyszedł, bardzo skąpy jak na mnie, ale jest. Dzisiaj (4 dzień cyklu) robiłam badania i mamy takie wyniki:
- DHEA-S: 407,30 (normy: 95,8-511,7)
- Glukoza: 76,8 mg/dl (70-99)
- Insulina: 4,5 (2-25)
- Kortyzol: 12,74 (3,7-19,4)
- Testosteron: 48,39 (13,84-53,35)
- Androstendion: 5,5 (0,3-3,3)

Tak więc i testosteron i androstendion się poprawiły, z tym że androstendion nadal jest poza normą.
Wg moich wyliczeń wskaźnik HOMA-IR nie wskazuje na insulinooporność.
Czekam jeszcze na wyniki 17-OH-progesteronu.
Nic zupełnie nie mówią mi te wyniki.
Wizyta u endokrynologa na szczęście już w przyszłym tygodniu
Dieta AP już 4 tydzień - idzie coraz lepiej

17-OH-progesteron: 1.31 (normy: 0,1-0,8 ), było 2,43.
A więc i tutaj poprawa, ale nadal poza normą.
Wygląda na to, że przyczyna będzie gdzieś w nadnerczach.

Na domiar złego wczoraj wieczorem skręciłam staw skokowy. Jestem unieruchomiona szyną gipsową na pewno na jakieś dwa tygodnie. Stopa boli bardzo, poruszam się tylko o kulach. Zdecydowanie ten stan nie ułatwia prowadzenia zdrowej diety, podejmowania starań o dziecko, z całą pewnością nie zwiększa prawdopodobieństwa zajścia w razie czego.
Zeskoczyłam niefortunnie z krzesła. Miałam więcej szczęścia niż rozumu. Mogło sie skończyc gorzej... Teraz pozostaje mi ufać, że nie okaże się, że wymagana jest operacja. Na pewno wymagane są zastrzyki z heparyny w brzuch, które już od dzisiaj ma mi robić mój mąż, bo ja mam blokadę psychiczną...
No nie jest lekko. Wiele niepokoju na świecie, a w naszym życiu też ostatnio tyyle się dzieje. Za dużo.

Wizyta u endokrynologa dała mi dużo spokoju. Mój lekarz to złoty człowiek - cierpliwy i rzeczowy. Omówił moje wyniki i wyjaśnił wszystkie wątpliwości. Więc dowiedziałam się m.in. że:
- moje wyniki znacznie się poprawiły - najprawdopodobniej dzięki diecie - trzymamy się Akademii Płodności w dalszym ciągu;
- nie jesteśmy w stanie stwierdzić, czy mam insulinooporność, bo teraz wyniki akurat wyszły dobre, więc znów - chcemy zajść w ciążę, więc dieta wydaje się działać dobrze nawet jeśli mam jakieś zaburzenia w tym obszarze, na razie może nie poznamy przyczyny rozregulowania;
- moje problemy mogą wynikać z problemów z nadnerczami, ale nie ma sensu podawać sterydów, ponieważ moje wyniki aktualnie są na granicy (a granice i tak powinny być wyższe wg aktualnej wiedzy medyków), a dieta i tak działa;
- nie ma sensu badać w kierunku przerostu nadnerczy, ponieważ DHEA-S i kortyzol mam w normie, a badania w tym kierunku w szpitalu nie są i tak zbyt skuteczne - wykrywają ułamek procenta schorzeń;
- gdyby zbadać jakiegokolwiek człowieka w dowolnym momencie życia, jest duże prawdopodobieństwo, że jakieś hormony będzie miał rozregulowane - po prostu, czynnościowo;
- hormony tak naprawdę w niskim stopniu (ułamek procenta) powodują niepłodność, chyba że mamy do czynienia z zaburzeniami owulacji, miesiączkowania - a w moim przypadku żadna z tych rzeczy nie występuje.

Wnioski:
Dieta działa i w dalszym ciągu mamy tak jeść. Gdyby wystąpiły jakieś zaburzenia (owulacji, miesiączkowania, nadmierne owłosienie), mam się skonsultować ponownie z lekarzem. Jeśli minie rok bezowocnych starań, wówczas powtórzymy badania hormonalne. Jest duże prawdopodobieństwo, że moje rozregulowane hormony są wynikiem stresu. Mam brać suplementy (np. Ovulomed MAX, Fertisim), które działają korzystnie na regulację hormonów - są skierowane głównie do PCOS-ek, ale zadziałają także w innych przypadkach zaburzeń androgenowych.

Niby wszystko wiem i uznałam, że na luzie ciągniemy starania jeszcze do końca roku, ale w rzeczywistości bardzo się niecierpliwię. Doskwiera mi, że nie mogę nic zrobić z tą nogą. Wczoraj mialam lekki napad lęku, choć myślałam, że to już dawno za mną. Do tego z obserwacji temperatury ładnie wynikało, że była owulacja - był bardzo wyraźny spadek i skok temperatury, a tu nagle zamiast dalej rosnąć, to spadła o całe 0.5 stC 😟
Jak już myślę, że coś wiem i na cos wyczekuję, to za chwilę się okazuje, że tak naprawdę to nie wiem nic.
Jutro wizyta u ortopedy - dzięki Bogu udało się kogoś umówić, bo większość jest na urlopach. Mam nadzieję, że już mnie wyciągną z tego gipsu 🤞🤞🤞

Dopiero co pisałam, że myślę, że coś wiem, a potem okazuje się, że jednak nie, aż tu nagle pojechałam na kontrolę w poniedziałek z dobrym nastawieniem, drugi but w plecaku. No i się okazało... Że to nie tylko kostka skręcona, ale i V kość śródstopia złamana. Zdjęli mi szynę, zamontowali gips i tak wylądowałam na 3-tygodniowym L4 i choć musiałam się nad tym trochę zastanowić, to dochodzę do wniosku, że tego właśnie potrzebowałam. Odpoczynku, dystansu i nauki cierpliwości.