Jest nadzieja

Cześć dziewczyny 🙂 Jako, że sama uwielbiam tu na forum czytać historie niosące nadzieje, postanowiłam sama się podzielić swoją. Mam obecnie 29 lat, mój mąż również. W styczniu 2019 rozpoczęliśmy starania o dziecko. Przed staraniami zrobiłam sobie badania hormonów, cytologię, USG, ginekolog kazał działać, bo wszystko było ok. Po pół roku nieudanych prób, postanowiłam wysłać męża na badanie nasienia (sierpień 2019). Niestety oligoteratozoospermia. Urolog zalecił suplementację, przewiewną bieliznę, basen, i mniej stresu. Ponadto wykrył żylaki powrózka nasiennego. Kolejne badanie wyszło ciut lepiej, ale nadal poniżej normy, a dodatkowo spadł nam ruch ciut poniżej normy. Zbadaliśmy również hormony u męża- tu było ok, chromatyna plemnikowa też ok, hba też, alfa glukozydaza, kwas cytrynowy i fruktoza- ok, test mar- ok. Więc mąż suplementował się dalej i stosował do zaleceń lekarza. Kolejne badanie wyszło trochę lepiej, ilość była powyżej normy, ale nadal to nie były setki milionów. W połowie maja mąż zrobił kolejne badanie nasienia i tu zonk, wyszła bardzo mała ilość plemników i nie dało się praktycznie nic zbadać 😞 Trochę to przybiło męża, mimo że lekarz powiedział, żeby nie brać tego wyniku pod uwagę i doradził nam inseminację. Zgłosiłam się więc w kolejnym cyklu (dokładnie 2 lipca) do ich ginekologa (w klinice leczenia niepłodności) i zaczęliśmy zabawę- po pierwsze pobrał ode mnie próbki do badań (ureaplasma, mycoplasma, chlamydia, czystość i biocenoza) i na kolejną wizytę miałam przyjść z wynikami i jeżeli byłyby ok, to by mi zrobił badanie drożności. Wizyta ta miała mieć miejsce 22 czerwca. Również mąż miał mieć wówczas powtórne badania nasienia. Ale w środę 15 czerwca, mijał właśnie 31 dzień mojego cyklu i zrobiłam test. Wyszły dwie kreski, praktycznie natychmiast się pokazały, ładne i wyraźne. Nie dowierzałam, to takie abstrakcyjne uczucie po tylu miesiącach starań! W czwartek zrobiłam betę, wyszła ponad 600, jutro kolejne badanie. Mam nadzieję, że ładnie przyrośnie. Boję się strasznie, ale równocześnie jestem mega szczęśliwa!!! Wychodzi na to, że 30 czerwca doszło do zapłodnienia, czyli półtorej miesiąca od najgorszych wyników badania nasienia mojego męża. Mimo to się udało!

Jak ja uwielbiam takie historie ❤️ trzymam kciuki za spokojną na ciążę 🤞

Gratulacje ♥️ dajesz nadzieję🌹 mój M. ostatnio mi powiedział że może nie będzie trzeba robić jego seminogramu i spotykać się z lekarzem bo uda się nam naturalnie...oj chciałabym bardzo i wyniki są złe podobnie jak u Was były ale kto wie co będzie? Chciałabym uniknąć in vitro, ehh..żeby to było takie proste...

A jakie Twój mąż brał leki? Możesz podać nazwy?

Dziękuję za miłe słowa 🙂 Co do leków, to oczywiście, mogę napisać. Od pierwszych złych wyników brał: Salfazin, Wit C 1000 i B complex. Potem doszły: Wit D, ACC Optima, Wit E, l-katnityna, kwas alfa liponowy. Od początku tego roku mąż przerzucił się na fertilman plus, z uwagi że to dużo mniej tabletek do łykania (problemy ze śluzówką żołądka).
Wydaje mi się, że oprócz leków pomogła sporo zmiana nawyków- rezygnacja z gorących kąpieli, z obcisłych spodenek i dżinsów.
No i w szczęśliwym cyklu zwróciłam szczególną uwagę na owulację, pierwszy raz tak mocno poczułam ukłucie w jajniku i zadbałam, by serduszkowanie było blisko 🙂

Agat zazdroszczę takiej historii... I gratuluję 😘😘😘

Gratuluję, to rzeczywiście daje ogromną nadzieję! Oby wszystkie nas tutaj to spotkało. Dużo zdrówka!!!! I pięknego zdrowego brzuszka! A jaka była morfologi? I jakiego stopnia żylaki rozpoznano? Bo rozumiem, że na operację się nie kwalifikowały?

Morfologia wynosiła w najlepszym badaniu 1%, w pozostałych 0. W sumie nie wiem którego stopnia żylaki, bo urolog stwierdził, że operacja niekoniecznie może poprawić wyniki (sceptycznie jest do takiej metody leczenia nastawiony, wręcz mówił, że parametry nasienia mogą się pogorszyć i już całkiem nie będziemy mieć szans na dziecko) i poradził nam inseminację. Do której finalnie nawet nie zdążyliśmy się przygotować 😉

Musisz być naprawdę szczęśliwa:) Tyle szczęścia ☺️ Ja osobiście już straciłam nadzieję i wiem, że teraz trzeba zawalczyć i mieć nadzieję, że z pomocą lekarzy również osiągniemy cel.

Piękna historia az mi się cieplutko na serduchu zrobiło
Gratulacje !
Teraz już tylko do przodu.

My mamy pierwszy cykl za sobą... niestety się nie udało, a przytulanko było dzień przed owulacją i w dniu owulacji (potwierdzone na usg). Mieliśmy ogromną nadzieję, że uda się za pierwszym razem, ale pudło. Oczywiście to nie przekreśla szans i nie mamy się czym martwić, ale mój mąż wczoraj powiedział mi coś co mnie kompletnie dobiło stwierdził, że skoro przytulanie było w te najlepsze dni, a się nie udało to coś musi być z nim nie tak i nie będzie Nam łatwo

Tak mi się smutno zrobiło.... co prawda też miałam takie myśli, ale mówiłam sobie i jemu, że nie mamy się co przejmować bo to dopiero pierwszy cykl i to w sumie można powiedzieć bez jakiegoś wielkiego przygotowania (przypadkowo trafiłam do ginekologa na USG) , a tak jak ktoś mi już tutaj napisał, że na cykl przypada od 20% - 30 % szans na zapłodnienie. Ale z tego powodu, że jest dosyć wrażliwym mężczyzną to chyba go to przybiło. Mam nadzieję, że jego przypuszczenia nie okażą się prawdą.

Agat moje gratulacje, takie historie dają nadzieję 😊
Mój partner w marcu zrobił pierwszy raz badania nasienia i wyniki niestety niezaciekawe, morfologia 1% i słaba ruchliwość, koncentracja też taka sobie, bo tylko 16mln, był u androloga i po zbadaniu wszystko było Ok, usg nic nie wykazało, zalecił fertilman plus przez 3 miesiące i badania z krwi m.in badania hormonów i po 4 miesiącach brania fertilman plus wyniki wyszły jeszcze gorsze, koncentracja zmniejszyła się do 10mln, ruchliwość jeszcze bardziej spadła, morfologia nie drgnęła a i jeszcze żywotność spadła z 80% na 60% plus lepkość zwiększona, gdzie w poprzednich wynikach była prawidłowa, partner zrobił te badania z krwi i niby wszystko mieści się w normach. Nie wiem skąd taki drastyczny spadek, ale mam nadzieję, że i mnie kiedyś spotka takie szczęście, tylko niestety sił już powoli zaczyna brakować

Przykra sprawa
Wierzę że się uda ! Historia Agat jest przykładem, że wszystko jest możliwe zresztą znam już też osobiście przypadki, gdzie sytuacje był beznadziejne, a nagle ni z gruchy ni z pietruchy zaskoczyło
A po jakim czasie zrobiliście pierwsze badanie nasienia ?

Po prawie 2 latach starań a niecały rok po poronieniu, długo zwlekaliśmy, bo partner nie za bardzo chciał zrobić, ale w końcu się przekonał i wyniki wyszły jakie wyszły, trochę żałuję, że tak późno poszedł, bo wina niepowodzeń prawdopodobnie leży po jego stronie, ale lepiej późno niż wcale

Masz rację, lepiej późno niż wcale. Niestety, wydaję mi się, że jak przychodzi do człowieka myśl, że może być coś z nim nie tak to większy jest strach przed ewentualną diagnozą niż chęć do walki. Ale najważniejsze, że już wiecie na czym stoicie. Teraz tylko do przodu i na pewno się uda trzymam mocno kciuki

Z jednej strony cieszę się, że już w tak młodym wieku znamy przyczynę, bo gorzej bym to znosiła jakbyśmy mieli już po 30 lat, bo wtedy wiadomo, że z roku na rok zegar biologiczny tyka.
10 sierpnia partner ma kolejną wizytę u androlog i zobaczymy co mu powie

Tak, dokładnie... zegar biologiczny tyka, a niestety czas tak szybko leci i czasami bardzo łatwo jest coś przegapić. Najważniejsze, że znacie przyczynę i walczycie nie można się poddawać.
To życzę aby ta wizyta była dla Was lepszą
Jak będziecie wiedzieć to daj znać jak się mają sprawy.

Ja też już tracę siły i u nas również zamiast lepiej jest gorzej. A ile się już staracie?

Ja wam też życzę, żeby się udało raz dwa bez większych problemów 😊 Mimo początków starań warto zrobić sobie takie podstawowe badania hormonów, żeby mieć podgląd sytuacji, bo wystarczy, że jakiś jeden hormon będzie nie tak i już wtedy cały proces się hamuje

2 lata

Dziękujemy bardzo! ❤️
Masz rację, może warto zrobić takie podstawowe badania. Jak mąż ochłonie to porozmawiam z nim o tym..☺️