Cykl na luzie. Najpierw choroba, zwariowane temperatury, a teraz to już nie ma sensu szukać objawów owulacji...i staramy się w ciemno. 
Co będzie to będzie. Tyle tylko, że nie będę wiedziała kiedy tak naprawdę spodziewać się @. Odliczania nie będzie i oby tylko nie dopadło mnie szukanie objawów ciąży.
---
A poza tym - urządzanie mieszkania na półmetku. Łazienki prawie gotowe, na ścianach pojawiają się kolory i jest coraz piękniej! W weekend zamówiliśmy wymarzone łóżko (idealne do starania
)) i jak dobrze pójdzie to za miesiąc wielka przeprowadzka..... )
Co będzie to będzie. Tyle tylko, że nie będę wiedziała kiedy tak naprawdę spodziewać się @. Odliczania nie będzie i oby tylko nie dopadło mnie szukanie objawów ciąży.---
A poza tym - urządzanie mieszkania na półmetku. Łazienki prawie gotowe, na ścianach pojawiają się kolory i jest coraz piękniej! W weekend zamówiliśmy wymarzone łóżko (idealne do starania
)) i jak dobrze pójdzie to za miesiąc wielka przeprowadzka..... )
Starać się na luzie, spontanicznie, nie odliczając....łatwo powiedzieć! Dotychczas kochaliśmy się przeważnie raz w tygodniu - w weekendy i to było dla nas tak akurat. Teraz, kiedy w dni płodne mamy się kochać co 2 dni, to się okazuje, że trudno robić to "spontanicznie". I z fizycznego punktu widzenia - wszytko ok, bez problemów. Ale w głowie brak fajerwerków i podniecenia takiego jak zwykle. (chociaż oczywiście niezmiennie jest przyjemnie ) Z drugiej strony szkoda nam odpuścić. Trudniejsze te starania niż myślałam - a wydawało mi się, że będzie to się wiązało tylko z mega przyjemnościami
Najgorzej, że przypuszczam, że ten cykl nie jest naszym ostatnim. Choroba na początku cyklu, bezsenność, stresy. Nawet nie przywiązuje wagi do mierzenia temperatury. Testy owulacyjne leżą nie ruszone. Kicham, smarkam i czekam na @.
) Z drugiej strony szkoda nam odpuścić. Trudniejsze te starania niż myślałam - a wydawało mi się, że będzie to się wiązało tylko z mega przyjemnościami Najgorzej, że przypuszczam, że ten cykl nie jest naszym ostatnim. Choroba na początku cyklu, bezsenność, stresy. Nawet nie przywiązuje wagi do mierzenia temperatury. Testy owulacyjne leżą nie ruszone. Kicham, smarkam i czekam na @.
W tym miesiącu mi wszytko jedno. Znaczy wiadomo - bardzo bym chciała, aby to był ostatni cykl starań, ale przez to przeciągające się przeziębienie nie mogę za bardzo polegać na moim organizmie w tym miesiącu. Dlatego postanowiłam, że do czasu potwierdzenia ewentualnej ciąży, będę żyła jak zwykle - i nie odmawiała sobie aktywności - nart, basenu, zumby - w obawie, że może zaszkodzą zagnieżdżeniu. Jak ma być, to będzie.
Znaczy wiadomo - bardzo bym chciała, aby to był ostatni cykl starań, ale przez to przeciągające się przeziębienie nie mogę za bardzo polegać na moim organizmie w tym miesiącu. Dlatego postanowiłam, że do czasu potwierdzenia ewentualnej ciąży, będę żyła jak zwykle - i nie odmawiała sobie aktywności - nart, basenu, zumby - w obawie, że może zaszkodzą zagnieżdżeniu. Jak ma być, to będzie.
Baby boom!
Gdzie nie spojrzę kobiety w ciąży! W pracy koleżanka rodzi w wakacje, kolegi dziecko urodzi się w marcu. Na facebooku co chwile ktoś ze znajomych ogłasza, że się spodziewa dziecka. Na osiedlu gdzie się wprowadzamy same małe dzieci... I przez to wszytko mam wrażenie, że to takie proste, że wszystkim się udaje, tylko ja muszę czekać.
Nie chciałabym być zazdrosna, bo to nie prowadzi do niczego dobrego, ale jednak coś kłuje od środka, że ja też, ja też chcę... Udało się, nie udało tym razem? Jeszcze za wcześnie na jakiekolwiek znaki, rozum mówi, żeby nie dopuszczać do siebie takich myśli - bo później tylko kolejne rozczarowanie. Serce jednak, serce jest uparcie optymistyczne. I szepcze "a może...dlaczego nie...". Tak bardzo bym chciała...
Gdzie nie spojrzę kobiety w ciąży! W pracy koleżanka rodzi w wakacje, kolegi dziecko urodzi się w marcu. Na facebooku co chwile ktoś ze znajomych ogłasza, że się spodziewa dziecka. Na osiedlu gdzie się wprowadzamy same małe dzieci... I przez to wszytko mam wrażenie, że to takie proste, że wszystkim się udaje, tylko ja muszę czekać.
Nie chciałabym być zazdrosna, bo to nie prowadzi do niczego dobrego, ale jednak coś kłuje od środka, że ja też, ja też chcę... Udało się, nie udało tym razem? Jeszcze za wcześnie na jakiekolwiek znaki, rozum mówi, żeby nie dopuszczać do siebie takich myśli - bo później tylko kolejne rozczarowanie. Serce jednak, serce jest uparcie optymistyczne. I szepcze "a może...dlaczego nie...". Tak bardzo bym chciała...
Przypływ endorfin!
Normalnie o tej porze cyklu powinnam być zestresowana i rozdrażniona, a jestem radosna i spokojna. Intuicja mi mówi, że coś się zmieniło. I tej optymistycznej myśli się będę trzymać. A jak przyjdzie @ trudno - optymizm i dobre samopoczucie na pewno nie zaszkodzi.
Staram sobie nie wmawiać objawów, tym bardziej że jest na nie za wcześnie. Jedyne nad czym się zastanawiam to mini skurcze i takiej jakby bulgotanie w brzuchu na wysokości pępka - chyba w jelitach?. Może to być tylko jakaś niestrawność, ale trudno mi nie przypisywać tego do ewentualnego nowego lokatora - a może po prostu za dużo słodyczy jem ostatnio - i może stąd te skurcze i zgaga? Okaże się za tydzień.
----
A oprócz tego mieszkanie prawie gotowe - zostały jeszcze tylko podłogi do zamontowania oraz montaż kuchni - to wszytko w przyszłym tygodniu)). Za dwa tygodnie planujemy przeprowadzkę. Cieszy mnie to ogromnie i odrobinę przeraża.
Normalnie o tej porze cyklu powinnam być zestresowana i rozdrażniona, a jestem radosna i spokojna. Intuicja mi mówi, że coś się zmieniło. I tej optymistycznej myśli się będę trzymać. A jak przyjdzie @ trudno - optymizm i dobre samopoczucie na pewno nie zaszkodzi.
Staram sobie nie wmawiać objawów, tym bardziej że jest na nie za wcześnie. Jedyne nad czym się zastanawiam to mini skurcze i takiej jakby bulgotanie w brzuchu na wysokości pępka - chyba w jelitach?. Może to być tylko jakaś niestrawność, ale trudno mi nie przypisywać tego do ewentualnego nowego lokatora - a może po prostu za dużo słodyczy jem ostatnio - i może stąd te skurcze i zgaga? Okaże się za tydzień.
----
A oprócz tego mieszkanie prawie gotowe - zostały jeszcze tylko podłogi do zamontowania oraz montaż kuchni - to wszytko w przyszłym tygodniu
)). Za dwa tygodnie planujemy przeprowadzkę. Cieszy mnie to ogromnie i odrobinę przeraża.
Wczoraj intuicja mi mówiła, że się udało. A palące piersi były jak namacalny dowód. I myślałam: co z tego, że test negatywny - przecież to dopiero 11 dzień @ na pewno się nie pojawi. A dziś znów spadłam z hukiem na ziemię. Piersi boleć nie chcą, szyjka chyba nisko (chyba, bo zawsze miałam problem z oszacowaniem) a intuicja mówi, żeby na wyjazd służbowy zaopatrzyć się w tampony. Byle więc do piątku.
No i kolejny cykl w trakcie. Tym razem jeszcze dziwniejszy. Temp. nie mierzyłam, ale po tym jak 10 dnia cyklu miałam mega płody śluz pomyślałam, a co mi tam - z ciekawości sprawdzę - i co? 37,80 czyli tyle ile zwykle miewałam już w 2 fazie. Czyli albo owu była bardzo szybko, albo w ogóle, albo już nie wiem co Zakręcona jestem. Serduszka są w razie co, ale szczerze mówiąc nie mam ciśnienia w tym cyklu. Się okaże...
Zakręcona jestem. Serduszka są w razie co, ale szczerze mówiąc nie mam ciśnienia w tym cyklu. Się okaże...
Zła! Jutro termin @ i coś czuję, że nadejdzie jak zwykle na czas. Zaczyna mnie coraz bardziej stresować to wszystko i dołować. A jeszcze jak na złość nasi najlepsi znajomi tylko pomyślą o dziecku i jest. Pierwsze dziecko było w 2 miesiącu starań, drugie w pierwszym...Ostatnio na kawie zaczęli znów sugerować, abyśmy i my się zaczęli starać...."no, nowe mieszkanie to już chyba możecie działać"...na co mąż nie wytrzymał i mówi, że już się staramy, ale na razie bez efektu, że nie wszyscy mają tak łatwo... Znajomym się zrobiło trochę głupio, po czym zaczęli dawać porady typu: że są takie testy owulacyjne.....wiec mąż znów mówi, że wiemy, że nie takie rzeczy robimy....ehh...znajomi pewnie już nie będą dopytywać, ale co co tego - zaraz zaczną się te pytania z innej strony. Chyba musimy uzbroić się w jakiś pancerz ochronny, bo czuję że coraz bardziej dotykają mnie te pytania. Jutro zacznie się 5 cykl...a we mnie coraz mniej nadziei.
Zaczyna mnie coraz bardziej stresować to wszystko i dołować. A jeszcze jak na złość nasi najlepsi znajomi tylko pomyślą o dziecku i jest. Pierwsze dziecko było w 2 miesiącu starań, drugie w pierwszym...Ostatnio na kawie zaczęli znów sugerować, abyśmy i my się zaczęli starać...."no, nowe mieszkanie to już chyba możecie działać"...na co mąż nie wytrzymał i mówi, że już się staramy, ale na razie bez efektu, że nie wszyscy mają tak łatwo... Znajomym się zrobiło trochę głupio, po czym zaczęli dawać porady typu: że są takie testy owulacyjne.....wiec mąż znów mówi, że wiemy, że nie takie rzeczy robimy....ehh...znajomi pewnie już nie będą dopytywać, ale co co tego - zaraz zaczną się te pytania z innej strony. Chyba musimy uzbroić się w jakiś pancerz ochronny, bo czuję że coraz bardziej dotykają mnie te pytania. Jutro zacznie się 5 cykl...a we mnie coraz mniej nadziei.
(( Mega dół! Od wczoraj zapłakana i nie umiem sobie z tym zupełnie poradzić. Zwykle jestem silna, ale w tym temacie nie mogę się pozbierać. Cholernie się boję! I czuje, że jestem z tym zupełnie sama. Mąż mnie takiej nie zna, ma pretensje ze to tak przezywam, że to przecież dopiero 4 próba. Uczepił się tego, że lekarz powiedział, że do roku starań to się nie ma co stresować. A ja nie umiem się nie stresować. Ja robię wszelkie badania, sprawdzam, mierze, nie pije alkoholu "na wszelki wypadek", a on nie umie nawet zrezygnować z noszenia komórki w spodniach, jak go prosiłam aby zaczął brać kwas foliowy, bo na pewno nie zaszkodzi to wziął jedną tabletkę i...zapomniał. Na to, aby zrobić badania nasienia też sam nie wpadnie - a ja bym chciała aby pewne rzeczy też z jego strony wyszły, zamiast udawać, że nie ma problemu - bo najwyraźniej jest.
Jak mu dziś to wszytko wygarnęłam to wyszedł z domu trzaskając drzwiami. Przez to całe staranie, wszytko się psuje między nami....
Pewnie kiedyś się będę z tego wszystkiego śmiać. Pewnie jeszcze tak będzie, że zapomnę o tym że kiedyś się bałam, że nie będę mieć dziecka. Będę się śmiała, że mogłam być zazdrosna o to, że ktoś jest w ciąży, że za kilka lat nie będzie miało znaczenia to czy starałam się 2, 5 czy więcej miesięcy. Tylko niech to kiedyś jak najszybciej przyjdzie.
Czuję, że owulka za pasem. Oby ten jeden, jedyny plemnik dał radę!
Dziś Wielki piątek i ja też już bym chciała pozbyć się tego mojego krzyża, który ostatnio dostarcza nam sporo łez i zmartwień. Boże, proszę pomóż nam z tym naszym małym, wielkim cudem.
Dziś Wielki piątek i ja też już bym chciała pozbyć się tego mojego krzyża, który ostatnio dostarcza nam sporo łez i zmartwień. Boże, proszę pomóż nam z tym naszym małym, wielkim cudem.
Dziś znów czuję jakbym była w ciąży. Chyba już ten niepoprawny optymizm i nieustająca nadzieja, to moja cecha nie do pokonania. Właściwie to nie mam przesłanek do tego, aby czuć się w ciąży - ale wystarczy, że zaczęło mnie łamać w kościach i zrobiłam się senna a już zapaliła się lampeczka nadziei. Tak mi błogo i spokojnie. Mąż za to zaczął się orientować gdzie może zrobić badanie nasienia i jakie warunki musi spełnić. Chciał już iść w ten piątek, ale może lepiej niech zaczeka do terminu mojej @....gdyby jednak się udało.
Tak mi błogo i spokojnie. Mąż za to zaczął się orientować gdzie może zrobić badanie nasienia i jakie warunki musi spełnić. Chciał już iść w ten piątek, ale może lepiej niech zaczeka do terminu mojej @....gdyby jednak się udało.
A dziś w planie - prace ogrodowe. Pierwszy raz w życiu! Na naszych 200m ogródku to za dużo nie poszalejemy, ale cieszy mnie to ogromnie! Na początek czeka nas grabienie, wyciąganie chwastów, wyrównywanie i wyciąganie kamieni - więc nic spektakularnego, a jednak nie mogę się doczekać, aż mąż wstanie i weźmiemy się do pracy!
Uwielbiam ten nasz nowy domek. Sąsiadujemy z lasami, więc z każdego okna mamy cudny widok, a jedyny hałas to trel ptaków (i czasem samoloty, bo to blisko lotniska). Na końcu naszych bliźniaków wybudowali nam śliczny plac zabaw - może to w końcu przekona Matyldę, aby się pojawiła!)
Dziś znów staram się nie dopatrywać symptomów ciąży i znów mi się to nie udaje. Chociaż w poprzednich miesiącach było to samo - i już powinnam wiedzieć, że ani ból piersi ani pulsowanie jajników nic nie znaczy, to jak największy uparciuch znów się nakręcam.
Uwielbiam ten nasz nowy domek. Sąsiadujemy z lasami, więc z każdego okna mamy cudny widok, a jedyny hałas to trel ptaków (i czasem samoloty, bo to blisko lotniska). Na końcu naszych bliźniaków wybudowali nam śliczny plac zabaw - może to w końcu przekona Matyldę, aby się pojawiła!
)Dziś znów staram się nie dopatrywać symptomów ciąży i znów mi się to nie udaje. Chociaż w poprzednich miesiącach było to samo - i już powinnam wiedzieć, że ani ból piersi ani pulsowanie jajników nic nie znaczy, to jak największy uparciuch znów się nakręcam.
Śniło mi się dziś, że byłam w ciąży! I to takiej zaawansowanej - 4-5 miesiąc. Uczucie niesamowite i było to takie realne! Brzuch trochę zawadzał, ale byłam bardzo szczęśliwa. Oby sen się jak najszybciej spełnił
Dziś pewnie wystartuję z nowym cyklem, oby to był ten ostatni.
Dziś pewnie wystartuję z nowym cyklem, oby to był ten ostatni.
Tym razem nie płakałam. Nawet nie było mi specjalnie smutno. Chyba powoli uczę się pokory. Zrobiliśmy wszytko co w naszej mocy, ale widocznie Bóg ma dla naszego dziecka inny plan. Pewnie Matylda chce się urodzić wiosną jak tata, albo latem jak mama - i przywitać kwitnący, słoneczny świat. Więc w brzuchu pojawi się najwcześniej w przyszłym cyklu, albo nawet jeszcze później. Cwaniara.
Dziś mężuś robi badanie nasienia. Bardzo bym chciała, aby wyniki były dobre, choć trochę się boję. W dzieciństwie miał zabieg i usunięcie jednego jądra, więc jest ryzyko, że coś jest nie tak - ale mocno wierzę, że to drugie jajko samo daje radę! Za kilka dni wszytko się wyjaśni.
Pewnie Matylda chce się urodzić wiosną jak tata, albo latem jak mama - i przywitać kwitnący, słoneczny świat. Więc w brzuchu pojawi się najwcześniej w przyszłym cyklu, albo nawet jeszcze później. Cwaniara.Dziś mężuś robi badanie nasienia. Bardzo bym chciała, aby wyniki były dobre, choć trochę się boję. W dzieciństwie miał zabieg i usunięcie jednego jądra, więc jest ryzyko, że coś jest nie tak - ale mocno wierzę, że to drugie jajko samo daje radę! Za kilka dni wszytko się wyjaśni.
Mężuś odebrał wyniki. Wczoraj mieliśmy jeszcze długą rozmowę, co by było gdyby - spodziewał się najgorszego. Ale najgorzej chyba nie jest - mieścimy się w normach Jedyne co jest niepokojące to procent prawidłowych plemników - 4% - czyli na granicy normy. Bardzo dużo problemy z główką (trochę nas to rozbawiło - mimo wszystko). Pewnie w przyszłym tygodniu wybierzemy się do lekarza na szczegółową interpretację. A tymczasem zaczynamy dni płodne Ten jeden szczęśliwy plemnik na pewno wyprzedzi te głupawe ))
Jedyne co jest niepokojące to procent prawidłowych plemników - 4% - czyli na granicy normy. Bardzo dużo problemy z główką (trochę nas to rozbawiło - mimo wszystko). Pewnie w przyszłym tygodniu wybierzemy się do lekarza na szczegółową interpretację. A tymczasem zaczynamy dni płodne Ten jeden szczęśliwy plemnik na pewno wyprzedzi te głupawe ))
Mój mąż ostatnio - zanim odebrał wyniki - zapytał, czy gdyby nie mógł mieć dzieci bym go zostawiła, przestała kochać? Bez chwili zawahania powiedziałam, że nie zostawiłabym go. Oczywiste jest, że nadal bym go kochała najmocniej na świecie i jakoś byśmy sobie ułożyli życie bez własnego dziecka. Może byśmy pomyśleli o adopcji, a może po prostu cieszylibyśmy się dziećmi przyjaciół. Bo chociaż marzenie o Maleństwie jest naszym największym marzeniem, chociaż od kilku miesięcy jest naszym największym celem i stale przewija się w naszych rozmowach i planach - to z mężem planuje spędzić całe życie.
Czasem ludzie o tym zapominają i starania o dziecko przesłaniają im całe życie. Przestają troszczyć się o siebie, poświęcać czas na pielęgnację związku - skupiając całe swoje życie na staraniach. Ja czasem też się zapominam. Ale później przypomina mi się to, co mi kiedyś powiedziała przyjaciółka: "Mąż powinien być na pierwszym miejscu. Dziecko na drugim." - wtedy się oburzyłam! Ale jak to?! Wytłumaczyła mi, że to z mężem się zestarzeje, że dziecko ma się przy sobie tylko ok. 20 lat, a później trzeba pozwolić mu rozwinąć skrzydła i "odlecieć". Wychowuje się je dla kogoś i oczywiście trzeba je darzyć ogromem miłości, ciepła, troski - dać mu wszytko co najcenniejsze, ale pamiętać, że za kilka lat zostaniemy znów sami, w 4 ścianach, z mężem. I dlatego nie można zapominać o tej relacji - z resztą, dziecko mające kochających się rodziców, rodzinę - zyska najwięcej.
Więc pamiętajmy o sobie - między odliczaniem do dni płodnych...i do zielonego! I korzystajmy z tego, że mamy tak dużo czasu dla siebie - bo nasz upragniony, mały szkrab nam sporo tego czasu zabierze na najbliższe kilka lat - czego wam (i sobie) bardzo życzę.
Czasem ludzie o tym zapominają i starania o dziecko przesłaniają im całe życie. Przestają troszczyć się o siebie, poświęcać czas na pielęgnację związku - skupiając całe swoje życie na staraniach. Ja czasem też się zapominam. Ale później przypomina mi się to, co mi kiedyś powiedziała przyjaciółka: "Mąż powinien być na pierwszym miejscu. Dziecko na drugim." - wtedy się oburzyłam! Ale jak to?! Wytłumaczyła mi, że to z mężem się zestarzeje, że dziecko ma się przy sobie tylko ok. 20 lat, a później trzeba pozwolić mu rozwinąć skrzydła i "odlecieć". Wychowuje się je dla kogoś i oczywiście trzeba je darzyć ogromem miłości, ciepła, troski - dać mu wszytko co najcenniejsze, ale pamiętać, że za kilka lat zostaniemy znów sami, w 4 ścianach, z mężem. I dlatego nie można zapominać o tej relacji - z resztą, dziecko mające kochających się rodziców, rodzinę - zyska najwięcej.
Więc pamiętajmy o sobie - między odliczaniem do dni płodnych...i do zielonego!
I korzystajmy z tego, że mamy tak dużo czasu dla siebie - bo nasz upragniony, mały szkrab nam sporo tego czasu zabierze na najbliższe kilka lat - czego wam (i sobie) bardzo życzę.
Od wczoraj do naszej rodziny dołączyła 7 tygodniowa bokserka. Jest śliczna, bystra i baaardzo absorbująca. O kupnie psa myśleliśmy już od dawna, ale wczoraj spontanicznie ostateczną decyzję podjęliśmy na wystawie psów. Mała pochodzi z Serbii ) Wczoraj ją przynieśliśmy do domu i chyba jej się bardzo podoba. Ja też się bardzo cieszę, chociaż dzisiejsza noc była w połowie nie przespana i dziś mi głowa pęka. Mamy taką wprawkę przed posiadaniem dziecka. No i coś innego mnie absorbuje zamiast dziecka - to dobrze, bo w końcu się będę mogła tak naprawdę wyluzować.
) Wczoraj ją przynieśliśmy do domu i chyba jej się bardzo podoba. Ja też się bardzo cieszę, chociaż dzisiejsza noc była w połowie nie przespana i dziś mi głowa pęka. Mamy taką wprawkę przed posiadaniem dziecka. No i coś innego mnie absorbuje zamiast dziecka - to dobrze, bo w końcu się będę mogła tak naprawdę wyluzować.
41 dzień cyklu. @ powinna być 10 dni temu, beta negatywna, objawów brak - o co więc chodzi? Mój organizm zwariował i zaczyna mnie to martwić. Temperatury różne wydaje mi się, ze owulka była, ale pewności nie mam. Bardzo mi się to nie podoba. Niech lepiej zacznie się już nowy cykl...
Niech lepiej zacznie się już nowy cykl...
Patrzę w lustro z rana. Oczy się radośnie błyszczą zielenią. Może to oczy matki - myślę, aby chwilę później rozsądek mnie szarpie za stopę i ściąga na ziemię. Brzuch boli, może to Ktoś się rozpycha - przemyka mi przez głowę, a rozsądek zrzuca na mnie cegłówkę. Głupia - mówi - nie nauczyłaś się jeszcze, że to nic nie znaczy, bo co wzlatywać wysoko. Będzie bolało - przestrzega. Cztery długie dni. Siódmy raz z rzędu. Czekanie. Nadzieje i takie drobnostki. Może ulotne, ale nie chcę mnie opuścić. Tylko Bóg wie, czy się spełnią. I kiedy.
Jacie... pamiętam moją przeprowadzkę w zeszłym roku. Nie mogłam się przyzwyczaić do nowego miejsca :-) życzę dużo radosnych chwil w nowym miejscu. I kupcie dobre łóżko. .. nasze skrzypi ;-)
no my już się nie możemy doczekać. Teraz mieszkamy w kawalerce, a przeprowadzamy się do malutkiego - ale jednak - bliźniaka. Osobny salon i sypialnia już nas cieszy, a co dopiero jeszcze taras i maleńki ogródek. :) Na wiosnę odetchniemy :)