Sikorka myślę sobie że może to zmęczenie faktycznie, bo 6 dni pracy w tygodniu to za dużo zwyczajnie. Że może niedobór słońca się odzywa (sama mieszkałam kiedyś na wyspie, najpierw na jednej potem na drugiej i na obu odczuwałam objawy depresji spowodowanej brakiem słońca). I przy okazji rozumiem Twoją samotność, mimo, że nie jesteś tam sama. Ja sobie z nią nie poradziłam i wróciłam... Że ciężkie chwile za Tobą i to całkiem świeża jeszcze sprawa i wiem doskonale, co czujesz pisząc, że się boisz, bo sama nie wiem jak się teraz odważę (mimo, że podchodzę do poronienia możliwie pragmatycznie i godzę się z tym "bo takie są statystyki - na kogoś zwyczajnie czasem trafia")... Jakbyś chciała się wygadać - jestem do dyspozycji :) Sama się teraz trochę wyizolowałam, bo ci, co wiedzą patrzą na mnie z takim smutkiem, że się pod tym ich spojrzeniem rozklejam, a nie chcę... A ci co nie wiedzą są jeszcze gorsi... Ściskam Cię mocno. I życzę Ci, żeby jutro było lepsze.

Też mieszkam na obczyźnie, i bardzo dobrze Cię rozumiem... Piszesz że nie układa się Tobie z mężem, że masz za dużo na głowie... W tym upatrywałabym się właśnie przyczyn niepowodzeń... Zacznij najpierw od porządkowania tego co wkoło Ciebie ... Porozmawiaj na początek ze swoim partnerem, że potrzebujesz go i że to bardzo ważne dla Ciebie... Pomyśl jeśli uda się Tobie zajść w ciążę a nie poukładasz spraw z mężczyzną swojego życia sytuacja może się jeszcze pogorszyć ... Obowiązków będzie o wiele więcej, będziesz potrzebowała mega wsparcia od niego a gdy nie dostaniesz tyle ile oczekujesz może być krucho :( Mężczyźnie trzeba wyłożyć wszystko na tacy i wprost czego oczekujemy bo inaczej nie zrozumie :)

Wierzę że tym razem się uda! Trzymam kciuki zebyś szczęsliwie donosiła ciąże i obdarowała Adasia rodzeństwem ;)

O raaaany! No to ja kciuka mocno mocno zaciskam, żeby tym razem było szczęśliwie... I czekam na wieści :)

Dziękuję i gratulacje trzymam kciuki żeby wszytsko pozytywnie przebiegło! I żeby to były spokojne 9 miesięcy ;) ;)