W końcu się uda na pewno. Trzymam za Ciebie kciuki, żebyś wytrwała w oczekiwaniu. Żeby przyszedł czas na Ciebie.

Dzięki:) Bardzo staram się wierzyć, ale ta nadzieja ze mnie już powoli ulatuje...Tak staramy się "z automatu", bez wiary. Nie wiem czy to ma sens.

Kochanie, jeśli już byłaś w ciąży to prawdopodobnie nie ma przeszkód, by znowu w niej być. A poronienie...wiem, że to może zabrzmieć okrutnie, ale myślę, że tak po prostu miało być. Może była jakaś przeszkoda, może natury genetycznej? Sama borykam się z podobnymi do Twoich rozterkami, tak jak całe mnóstwo innych kobiet. Każda ciężarna koleżanka, czy kuzynka powoduje, że mnie ściska w środku:( Może, to blokada psychiczna powoduje brak ciąży. Sama wybieram się do psychologa, bo najbliżsi cierpią z mojego powodu, bywam taka humorzasta, zła, czepliwa itd. Od mojego ginka dostałam namiary na akupunkturzystę, więc pewnie też skorzystam. Wszystko po to, żeby się wyciszyć. A tymczasem trzymam kciuki:)

Ja również trzymam kciuki. W trakcie starań też czułam ogrom uczuć, których nie kontrolowałam, a które niszczyły przede wszystkim mój związek. Starałam się skupić na miłości do partnera i myśleniu o tym, że najważniejsze, że jesteśmy razem. Ciąża przyszła, oczekiwana, chociaż uważam, że miałam wiele lepszych cykli, w których mogłam zajść. Udało się w jednym z tych najgorszych, gdy leczyłam zęba kanałowo.

Też jestem w trakcie, więc to może jakiś patent;)

Przeczytałam Twój pamiętnik jednym tchem. Powiem Ci, że dzielimy ze sobą wiele odczuć. Niestety, tych negatywnych póki co, takich jak rozgoryczenie, złość, zwątpienie. Bardzo mi przykro z powodu tego co spotkało Cię w szpitalu, jak Cię potraktowali :( Znieczulica na takich oddziałach to chyba norma. Ja, jak traciłam ciążę spędziłam w szpitalu 4 dni. Koszmar: zachowanie lekarzy, większosci pielęgniarek i te wszechobecne dźwięki ktg... Obyśmy nigdy więcej nie musiały przez to przechodzić. Oby żadna kobieta nie musiala.

Jeśli juz raz zaszlas w ciaze tzn. ze mozesz zajsc naturalnie. Fakt, to loteria i nigdy nie przewidzisz kiedy to sie stanie. Mi osobiscie pomoglo zrobienie monitoringu, bo w koncu wiedzialam jak mam brac leki i ze faktycznie owuluje. Teraz w ciazy ciagle mysle o tym czy wszystko jest w porzadku. Tym bardziej, gdy czytam na przyklad Twoja historie. Mialas jakies objawy obumarcia zarodka?

A co jeżeli zajdziesz w ciążę? Zrobiłaś jakieś badania w związku z tym poronieniem?

Werix - nie miałam absolutnie żadnych objawów, wszystko było super, zresztą objawy ciążowe przeszły mi dopiero po łyżeczkowaniu. Ale na Twoim miejscu chyba opuściłabym różową stronę, żeby się tak nie zadręczać, w Twoim stanie to niewskazane:) Musisz starać myśleć pozytywnie :) Robiłam badania hormonów TSH, przeciwciała tarczycowe, FT4, LH/FSH, progesteron, tylko prolaktyna wyszła trochę podwyższona, ale już ją zbiłam castagnusem. Poza tym wszystko ze mną ok i lekarz się dziwi, że tak długo nam się nie udaje. Mąż ma wyniki bez rewelacji, ale w granicach normy. Werix może masz rację z tym monitoringiem, bo nigdy jeszcze go nie robiłam...

Mam podobne nastawienie :(

I to jest dobre podejście :)

Super, że czujesz się na nowo silna :) Pozdrawiam i życzę powodzenia w staraniach!

Tak trzymaj :)

A mierzysz sobie temperaturę? Nowy cykl - nowe możliwości :) Pozdrawiam

kiedyś mierzyłam...ale strasznie tego nie lubiłam;) takie to nieprzyjemne i wydawało mi się, że obarczone są te pomiary dużym błędem, więc i tak niewiele mi podpowiedzą.

Wiesz, ja też w pewnym etapie starań zetknęłam się z naprotechnologią i wizytami za 250 zł. Niezbyt dobrze to wspominam. Lekarz próbował wmówić mi wszystkie choroby świata, ciągle płakalam bo taka tragedia niby u mnie w organizmie byla... Teraz jesteśmy 3 miesiące w klinice, zrobili mężowi dokladniejsze badania. Prawidłowych plemnikow ma 2%. Naturalnie udało nam się raz, cuda się nie powtarzają. Przygotowujemy się do IUI i IVF. A naprotechnologia... Ze mną jest wszystko w porządku. Czasami tylko dostaję zastrzyk na pęknięcie pęcherzyka, tak na wszelki wypadek. Wizyta w klinice 120 zł. U naprotechnologa - 250 zł + zakup planszy, naklejek i innych cudów. Skalkuluj sama. Moja sugestia - przebadaj męża dokladnie. Pozdrawiam i życzę wytrwałości <3

Czytam Twój pamiętnik i nasuwa mi się jedno pytanie... Czy lekarz konkretnie Ci powiedział, co jest problemem u Ciebie? Bo to, że wyniki nie takie to troche diagnoza w połowie drogi. Polecam Ci ze szczerego serca wizytę w klinice niepłodności. Są tam lekarze, którzy na prawdę znają się na tym co robią. W Niemczech lekarz ginekolog, który podjąłby się leczenia mojego PCO pod kątem zajścia w ciążę, miałby sprawe w sądzie za błąd w sztuce, od razu wysłał mnie do Kliniki, a ja nie żałuję (konkretnie się mną zajęli). Podobnie powinno być i u Nas w Polsce. A potem czyta się tutaj w pamiętnikach, że lekarz uczył się na pacjencie i właściwie to nie wiedział dokładnie jak pomóc. Nie walcz na własną rękę tylko udaj się po pomoc do specjalistów, tak z własnego doświadczenia Ci powiem. Ja byłam o wiele spokojniejsza kiedy już wiedziałam na czym konkretnie polega problem.

Też myślę o psychologu, ale potrzebne jest skierowanie, więc najpierw do rodzinnego. Wydaje mi się, że jestem spokojniejsza, ale to chyba pozory, bo co pomyślę, że znowu się nie udało, to boli gdzieś w środku...

Też myślę o psychologu... Mam wrażenie, że sama sobie nie poradzę. Mam nadzieję, że Tobie pomoże :)

Insulinooporność jest bardzo częsta przy PCO, więc jak najbardziej jest to niestety choroba realna. Ja miałam zaraz na początku leczenia sprawdzane czy mam insulinooporność. Na szczęście jeszcze nie mam. Ale od swojej Pani Dr wiem, że znacząco wpływa na rodzaj leczenia i dobór leków.

Przeczytałam twój pamiętnik i życzę Ci z całego serca byś w końcu ujrzała piękne dwie kreski na teście ciążowym, które przyniosą szczęśliwe zakończenie. Czytając twoje wpisy przypomniał mi się mój czas starań o maluszka - ta frustracja kiedy przychodziła kolejna @, wylane wtedy łzy, ukłucie w sercu, gdy dowiadywałam się o kolejnej ciąży koleżanki itp. Dziś, czytając twój pamiętnik, siedzę obok łóżeczka i patrzę na moja księżniczkę, jak słodko sobie śpi, właśnie skończyła 4 tyg. I mimo, że te pierwsze tygodnie są bardzo trudne, mała ma dodatkowo problemy z brzuszkiem, to wiem, jakie dotknęło mnie szczęście - a czytając pamiętniki, doceniam to jeszcze bardziej. Kibicuje ci bardzo, by takie szczęście dotknęło i ciebie. Nie poddawaj się i nigdy nie trać nadziei. Wiem, że często jest trudno, są chwile załamania, tez je przechodziłam, ale naprawdę warto wierzyć! !!!

Dziękuję Ci bardzo za ten komentarz. Widzę, że też długo staraliście się o dziecko, 2 lata to szmat czasu. U nas na liczniku prawie 2,5 ale mam nadzieję, że nasza historia skończy się podobnie do Waszej, czyli z happyendem :)

Jak ja Ciebie rozumiem. Wspieram. Bedzie wtedy jak sie nie bedziesz spodziewala ;) zobaczysz.

Hej! A co to za malkontenctwo?! Głową do góry:)

Zuch dziewczyna :D

wkręciłam się w Twój pamiętnik. Życzę Ci mega szczęścia !! Z reguły jestem optymistką ( ale choleryczką i panikarą również ) i wierzę, że się uda.

Ta zazdrość jest okropna... Sama mam ją w sobie i jestem na siebie za to wściekła. Pamiętam jak bliska koleżanka powiedziała mi, że się starają o dziecko i jeszcze w tym roku chce mieć bąbla. Załamałam się. Wiem, to dopiero starania, ale jeszcze miesiąc wcześniej mówiła, że nie chce mieć dziecka, a tu taka zmiana? Bałam się, że jej się uda zajść w tę ciążę, a ja dalej będę żyła nadzieją. I byłam na siebie zła za takie myśli. Bałam się, że to przyciągnie nieszczęście. Skrzacie, pamiętaj, że nie jesteś sama na polu bitwy. Niestety jest nas wiele, ale w końcu nam też musi się udać wygrać.

Ta zazdrość o wściekle zielonych oczkach... skąd to znam? A no z własnego podwórka. Tego samego dnia brało dokładnie chyba 6 Par ślub co my: dalsi znajomi, koleżanka z podst., kuzyni itd. Wszyscy już z pierwszym dzieckiem na ręku... Tak, doskonale Ciebie rozumiem :).

Dzisiaj jedna koleżanka z dezaprobatą skwitowała wydawanie pieniędzy na drogie dziecięce rzeczy i ubranka, na co ja zareagowałam, że nie w jej gestii jest zaglądanie do kieszeni innych. W duchu sama wiem, że oszalejemy na punkcie naszego dziecka i nie będziemy oszczędzać na niczym :)

Acha, a to a propos zazdrości, bo miałam jej ochotę powiedzieć, że niech nie liczy cudzego, tylko swoje i powinna była się zastanowić, czy ją stać na 3 dzieci, ale ugryzłam się w język, bo wiem, że to byłoby w złości i trochę w zazdrości.

Dzięki za wsparcie dziewczyny, dobrze jest widzieć, że nie tylko ja mam w sobie tą okropną zazdrośnicę;)

jestem z Toba .. bede tu zagladac i wyczekiwac tego Twojego szczescia :) trzymam mocno kciuki i przesylam Ci troche mojej wiary i nadzieji na czas gdy Tobie jej brakuje ..powodzenia

Dziękuję Ci bardzo:):*

powodzenia oby do zieleności:)

Zobaczycie, nadejdzie dzien, że i my przejdziemy na filetową stronę mocy ;).

tez czekam niecierpliwie jestem 7 dp ovulacji ktora prawdopodobnie sie pojawila i to juz jest cud :)) mam nadzieje ze obie bedziemy niedlugo skakac z radosci !!!!! to ten miesiac !!

Wszystko jest zapisane tam u Pana Boga :) Trzeba wierzyć :)

Powodzenia!

będzie ! :)

Podwójny:)

muszę zacząć organizować zakładu bukmacherskie :P przynajmniej przy negatywie miałabym na pocieszenie kasę na zakupy haha :P dzięki dziewczyny, jesteście kochane! Werix jak tam u Ciebie? Ty chyba już 3 trymestr zaczynasz, no nie?

Nie no co Ty! Dopiero kończę czwarty miesiąc. Niestety moja ciąża jest bardzo dokuczliwa i czasem przez te wszystkie rewelacje żołądkowe mam myśli w stylu: Po co mi to było?! ale po chwili doprowadzam się do porządku, wracając myślami do okresu starań i do ostatniego usg.

Wiem, jak się czujesz i że żadne słowa pociechy nie działają w takich chwilach:( ale życzę ci, byś doczekała się swojego szczęścia jak najszybciej!

strasznie mi przykro przytulam z całych sił i wierzę że następny cykl będzie szczęśliwy:)

Wbrew pozorom takie afirmacje naprawdę działają. Co prawda trzeba czekać czasem i kilka miesięcy, ale wszystkie rzeczy, które w ten sposób sobie powtarzałam, spełniły się :)

Robiłam na nietolerancję glutenu, wyszło, że go toleruję :)

Odpoczywaj :)