Oczekiwanie na zielone swiatlo - dla tych ktore czekaja na wznowienie staran

Czekam cały czas. Dzwoniłam nawet do nich, wyniki czekają na wprowadzenie do systemu. Jak dziś do 18 nie będzie, to dopiero jutro

My też chcemy się starać od razu. Nie wytrzymam tego czekania do 3@... Ciekawe kiedy przyjdzie pierwsza @, na razie chyba się nie zapowiada

U mnie za pierwszym razem @ byla po 5 tygodniach. Oby teraz nie byla pozniej.
Ja jeszcze karmie piersia, wiec moje cykle sa nieregularne. Musze mala odstawic niedlugo, bo w razie ciazy i lekow nie moge kp.

A jak sie wogole czujesz?

Ostatnio mam jakiś krysys. Chyba fakt, że zaraz będziemy organizować pochówek do mnie dociera. Dopóki wyniki badań były odległe, to jakoś podświadomie wypierałam niektóre myśli. Jak jutro z rana będą wyniki to pójdę od razu do szpitala po akt urodzenia i do urzędu. Teść obiecał pomoc załatwić pochówek, bo dla mnie to zbyt wiele.
Dzisiaj np bylam na zakupach i wracając do domu całą drogę myślałam o moim maluchu Każdego dnia o nim myślę, ale zwykle to były wieczory, albo krótko przed zaśnięciem. Ostatnio taka nostalgia dopada mnie też w dzień. A jak u Ciebie? Jak się czujesz?

Cześć She Wolf :*

Mogę do Was przyłączyć dziewczyny?

Najlepsza dla mnie jest taka szara strefa. Na razie chyba nie chcę się starać. Zresztą ginekolog kazał odczekać 3 cykle mimo, że nie miałam zabiegu.

Bitter hej Kochana! No jasne, zostan z nami :*
Zaczniesz sie starac jak bedziesz gotowa. Nic na sile.
To Ty sobie musisz wszystko poukladac. Najtrudniej jest poukladac sobie wszystko w glowie. Niektorym to wychodzi szybciej, innym pozniej.

Monika strasznie Ci wspolczuje Znam to uczucie, ta pustke kiedy wraca sie do domu, a tam czeka na nas tylko maz. Nie slychac smiechu dziecka, nie czuc jego zapachu.
Ta sa bardzo trudne chwile.
Powiem Ci, ze ja jakos w sobie tlumie te emocje. Jak tylko zaczynam myslec o stracie, to zamazuje ten obraz i staram sie myskec o czym innym. To chyba nuezbyt dobre, ale nie mam sily na zalobe.
Ciekawe czy to mnie dopadnie w pewnym momencie.... boje sie tego

Właśnie odebrałam wyniki badań genetycznych. Wszystkie chromosomy prawidłowe, więc coś ze mną jest nie tak, że ciąża obumarła

Kurcze No to faktycznie kiepsko.
Teraz w takim razie powinnas zrobic badania, no i w ciazy pewnie zelazny zestaw.
Jaki kwas foliowy bierzesz? Zwykly, czy metylowany? Warto brac ten drugi, bo jest latwiej przyswajalny.
A dawka witaminy D? Bedziesz sprawdzac jej poziom?

Kwas foliowy to biorę na zmianę. Teraz mam zwykły, wcześniej brałam Prenatal uno, a w nim był metylowany. Na razie kupiłam witaminy kompleksowe falvit, bo mi strasznie włosy wypadają. Może jak uzupełnię witaminy to będzie poprawa. Witam D miałam na granicy normy i od roku łykam 2000 jednostek. Dzisiaj zamówiłam zestaw z test dna na trombofilię, może coś wykaże. Jutro zrobię też ANA, bo dzisiaj już nie zdążyłam.

Jesli mialas wit D graniczna, to 2000j moze nie wystarczyc do uzupelnienia zapasow. Zrob jeszcze raz badanie moze?
Ja biore teraz 4000j.
Do mnie dzis przyszedl zestaw do pobrania z testDna. Jutro go odesle i bede czekala na wyniki z niecierpliwoscia. Nie moge sie doczekac wszystkich badan, a tu jeszcze musze czekac miesiac

Na jakie badania czekasz miesiąc?
Co do Wit D to mam ją też w falvicie - niby 100% dziennego zapotrzebowania plus co najmniej godzinę dziennie njestem na słońcu. Nie chciałabym przedawkować
Ale fakt, może warto powtórzyć badanie

Hej, przykro mi że musisz dołączyć do takiego wątku jak się czujesz?
Ja byłam u 3 lekarzy i każdy mówi co innego odnośnie wznowienia starań- Endokrynolog za 3 cykle, ginekolog za 2 a drugi ginekolog, że od razu można My działamy od razu, bo mam długie i nieregularne cykle, więc ciężko się wstrzelić. Jak do końca roku się nie uda to robimy drugie podejście do ivf

Czekam, bo dopiero za miesiac lece do Polski. Teraz robie tylko trombofilie.

Mysle, ze warto zbadac ta wit D. Ja tez ciagle jestem na zewnatrz, mimo to biore wieksza dawke, bo takie zalecenia gdzies czytalam.

Dzis spotkalam kolezanke z ktora wspolnie zaszlysmy w ciaze. Nie moglam patrzec na jej brzuch. Glupio mi, ale unikam jej. Ona tez jakos nie przejawia checi spotkan. Pewnie tez nie wie jak sie zachowac.
No coz, dobrze ze mam wsparcie u innej kolezanki. Ale ona poronila 8 razy, wiec dokladnie wie jakiego wsparcia potrzebuje...

Ojej to faktycznie jednej i drugiej stronie ciężko. Ona nie wie jak się zachować a Ty najchętniej byś uciekała na widok ciężarnych Doskonale to rozumiem. Musimy być dobrej myśli, że na wiosnę już będziemy z wielkimi brzuchami biegać.
Ta koleżanka, która poroniła 8 razy, musi być bardzo silną osobą. Ja bym chyba się załamała...

Dokladnie, obie sie czujemy niekomfortowo. Kiedys pewnie sie znowu zbliżymy, ale na razie lepiej mi kuedy jej nie widuje. Zreszta, za kazdym razem mysle sobie, ze ciaza to nie gwarancja urodzenia zywego dziecka, choc wstydze sie, ze takie mysli mi przychodzą kiedy o niej mysle

Ta druga kolezanka jest dla mnie wzorem. Cale zycie miala pod gorke, ale mimo niepowodzen, w koncu doczekala sie cudnej coreczki. Dlatego na jej przykladzie widac, ze warto walczyc o swoje szczescie.

Ważne, że masz wsparcie bliskich osób. Dzięki niemu łatwiej przez to wszystko przejść
Do mnie jutro ma przyjechać kurier z paczką z test.dna. Dowiem się chociaż czy trombofilę czy nie. Zawsze to jakiś krok do przodu w diagnostyce

To prawda. Samej chyba bym nie dala rady. Ja jestem osoba, ktora potrzebuje kogos blisko caly czas. Inaczej zamknelabym sie w sobie.

Ja dzis odeslalam koperte z moim materialem do testDna. Powinni ja dostac na poczatku tygodnia. A potem tylko czekanie na wynik. Chyba bym chciala zeby wyszla mi jakas mutacja, bo znalabym wtedy prawdopodobna przyczyne ....

MonikA miło, że pytasz.
Źle się czuję i bez wątpienia popadam w jakąś depresje. Ciągle bym spała. Zmuszam się do każdej najmniejszej czynności. Mąż wcale ze mną nie rozmawia o poronieniu, może dlatego, że strasznie zamknęłam się w sobie.
Ten weekend będzie dla mnie ciężki. W niedziele przypada rocznica 1-wszego poronienia Jestem całkiem rozbita

Dodatkowo nie wiem za bardzo co zrobić ze szczątkami Marcelinki. Od środy mam ją w domu. Boże jakbym chciała, żeby żyła, była ze mną, płakała, machała rączkami
Nie chcę chować Marcelinki gdzieś w ogródku bo kto wie co jeszcze będziemy na nim robić, nie chcę jej wiecznie przenosić. Pomyślałam by kupić ręcznie robiony kuferek/szkatułkę i włożyć do niego testy, kartę ciąży i prochy Marcelinki w jakimś ślicznym puzderku. Tylko nie wiem jak te szczątki spalić by uzyskać prochy...

Dobrze dziewczyny, że porobiłyście te badania. Może akurat traficie w sedno. Ja jutro idę na badania immunologiczne. Ciekawe czy coś w nich wyjdzie.

BitterSweetSymphony, myślę że mężowi też jest ciężko i dlatego unika rozmowy. Widzi też, że jesteś przybita i pewnie nie chce pogłębiać tego stanu. Musicie dać sobie trochę czasu. Ja to rozumiem, bo sama po diagnozie nie miałam ochoty na rozmowy. Potrzebowałam tylko bliskości męża. Jeśli będziesz gotowa porozmawiać z mężem to mu o tym powiedz i poczekaj aż on też wykaże taka chęć. Pewnie sprawy, np związane z pochówkiem, trzeba prędzej czy później przedyskutować. Możecie też skorzystać z pomocy psychologa, czasem taką rozmowa z obcą osobą pomaga. Wierzę, że razem dacie radę przez to przejść. Musicie być silni i otwarcie mówić o swoich uczuciach!

Co do szczątków, to może zgłoś się do krematorium? Myślę, że mogą pomóc. Samodzielne palenie może być dla Was bardzo trudnym doświadczeniem Poprzednią córkę pochowaliście, jeśli mogę zapytać?

My dzisiaj idziemy do urzędu po akt martwego urodzenia i do księdza żeby ustalić termin pochówku. Zdecydowaliśmy, że synek zostanie pochowany z dziadkami w grobowcu rodzinnym. Osobny pomnik byłby zbyt traumatyczny dla nas, a z kolei mogiła wspólna dzieci nienarodzonych wydawała nam się taka 'obca'

Szczerze, też mam nadzieję, że coś mi wyjdzie. Takie szukanie w ciemno przyczyn poronienia wśród tylu dostępnych badań jest trudne i kosztowne. Niestety wciąż dla wielu lekarzy pierwsze poronienie to tylko przypadek i nie chcą kierować na badania Teraz chociaż wiem, że wad genetycznych nie było, więc spróbuję pomęczyć lekarza na kolejnej wizycie, żeby coś doradził

Pozwolicie Panie, że też się wtrace. Przez to że po pierwszym poronieniu nie kierują na badania, tym wydaje mi się że większy strach przed kolejnym niepowodzeniem z powodu tej wielkiej niewiadomej co było przyczyną. Ja właśnie tak mam. Lekarz zalecił pół roku poczekać, tym samym mnie nastraszyl, że przecież nie chcemy powtórki, więc lepiej poczekać. Już 5 Msc mija a ja chcę i się boję