Jak sobie poradzic psychicznie z nieplodnoscia?:(

Dzięki za rady: ustaliliśmy z mężem że w piątek rzuca! <jupi>
zorientuję się w kwestii AMH

Co do IUI faktycznie jest promyk nadzieji, że nie będzie już to problemem, ale wolę to wypierać z wiadomych względów (
w końcu to wątek poświęcony radzeniu sobie psychicznie z niepłodnością)- dla mnie mnie lepiej kiedy wypieram myślenie o tym że się uda- wtedy mniej boli kiedy przyjdzie @

A Wy jak sobie radzicie? Dla mnie nie sama @ jest najgorsza ale 2-3 dni przed- niepewność i niecierpliwość

Mi jest już smutno, kiedy zaczynam odczuwać objawy zbliżającej się @. Wiem, że czasem w szczęśliwych cyklach też tak jest, ale mi się wydaje, że ten mój szczęśliwy będzie zupełnie inny. W dniu kiedy @ się zjawia oczywiście płaczę i jest mi źle. Ciężko jest mi wtedy zebrać myśli. Trwa to parę dni. Dobrym sposobem na radzenie sobie wtedy jest tak, jak tu już koleżanka napisała mieć jakiś plan B na wypadek, gdy @ jednak się zjawi. Ja zaczynam to właśnie stosować i rzeczywiście jest nieco łatwiej. Nie można też stale myśleć o ciąży, bo człowiek się wykończy. Warto poszukać hobby lub czegoś, co nas odciągnie. Ja cieszę się, że pracuję, bo wtedy też nie myślę o tym wszystkim. Ogólnie jest ciężko, ale zawsze pociesz mnie widok suwaczków dziewczyn tu na forum, które po długich staraniach są w ciąży i to jest ta nadzieja, która mnie napędza, że ja też w końcu się doczekam.

Moim hobby jest bieganie- ale mam obawę biegać żeby wysiłek nie był zbyt intensywny.
Poza tym nie mogę całymi dniami tylko biec:)
Pomaga też natłok zadań do wykonania.