Wróciłam z wojaży. Sama się sobie dziwię jak ja to przeżyłam 🙈 Nocne loty, godziny wykładów, wieczorne zasiadane, wielogodzinne i oczywiście zakrapiane alkoholem kolacje, na których piłam hektolitry wody i herbaty i odliczałam godziny do powrotu do hotelu.
Czuję się natomiast wyjątkowo dobrze. Nadal. Czasem mnie coś przymdli, czasem mam ochotę na drzemkę, ale suma Summarum - wszystko inaczej niż w tej poprzedniej ciąży. Bardzo bałam się wczorajszego dnia (5+0), bo wtedy zaczęły się bóle jak na okres, na które nospa mi nie pomagała, plamienia i krwawienia. Teraz jest spokojnie. Wiem, że to nic może nie oznacza, ale staram się cieszyć każdym spokojnym i dobrym dniem. Jak mam dostać strzała, to i tak dostanę. Wcześniejszą paranoją tego nie zastopuję, jeżeli z ciążą coś jest nie tak.
Mam natomiast jakąś infekcję. Jutro idę z tym do gina z Medicover i zobaczymy. Poproszę o wymazy.
Czy kusi mnie dalsze robienie bety i analizowanie przyrostów? Oczywiście, chociaż mniej niż przed wyjazdem. Pożyłam chwilę normalnym, pracowym życiem, wyszłam z dresów i czeluści swojego mieszkania i tym samym jakoś się zdystansowałam.

Plan jest taki, że jutro gin, ogarnięcie sprawy infekcji / podrażnienia od luteiny, wizyta u profesor: 26.10 (może tuż przed zrobię betę i proga bo chciała; mam z zeszłego tygodnia i nie wiem czy to ma być bardzo aktualne czy po prostu beta u prog w ciąży).
Na USG w klinice jestem umówiona dopiero na 7.11, po powrocie mojego lekarza. Chciałabym w spokoju do tego czasu wyczekać.
No i oczywiście jestem już tym dniem przerażona.

21 dpt
Zrobiłam betę i proga przed wizytą u profesor.
Prawie zemdlałam z emocji - 14321 💗💗💗🚀🚀🚀
Najpierw źle zobaczyłam i myślałam, że 1000 coś, ale patrzę i coś za dużo tych cyferek.
Jestem w górnych granicach widełek z magicznej tabelki. Nie jak poprzednio, z krwotokami, nerwicą, słabą betą na tym etapie.
Wiem, że dalej muszę być czujna, ale naprawdę nie liczyłam na tak piękny wynik.
Mam też wyniki cytokin. Ochrona zarodka il10 ponad 3 tys. Po pierwszej ciąży miałam 300 coś atak na zarodek nisko.
Pojutrze wizyta u profesor. Dam znać jak poszło i co powiedziała. 🍀

Sowella dziękuję za kciuki, dobre myśli i wsparcie 😘

Jestem po wizycie. Jak na razie, po wynikach wszystko w porządku i czekamy. Beta ładna, progesteron ok, witamina D do monitorowania (mam bardzo wysoką - 96, pytała o dawki). Dorzuciła mi NAC 1 x dziennie. Mam zielone światło na aktywność fizyczną - joga ok, pilates ok, spacery wiadomo ok, Body Pump - nie, ćwiczenia z obciążeniem własnego ciała lub max 6 kg ok, rower - nie. Na współżycie czerwone światło. Bardzo się cieszę z aktywności, bo się bałam cokolwiek robić a już mnie zaczyna wszystko boleć przy takim bezruchu. Nie zamierzam szaleć, joga i spacery na razie wystarczą. Potem może dorzucę pilates.
Mam trzymać dietę z niskim IG.
Luteinę zamieniła mi na Cyclogest - jest podobno lepszy i zaradzi na podrażnienia. Zostawiła Duphaston i Estrofem. Na USG w klinice 7.11 reakcja - "bardzo dobrze, pierwsze USG robimy w 6-8 tc". Zważyła mnie, ciśnienie zmierzone - wyszło za wysoko 137/89 i kazała mi teraz tego pilnować, ale jestem przekonana że to stres na wizycie. Mam zegarek z tętnomierzem i widziałam jak od momentu wejścia do gabinetu wali mi serce. Teraz z powrotem mam moje tętno spoczynkowe czyli 53. No ale kupię ten ciśnieniomierz i niech mąż się przyucza na pielęgniarza
Kolejna wizyta 16.11, już po USG. Muszę zrobić mocz, morfologię, witaminę D i ferrytynę. I czekamy.

Chciałabym pójść na ciążowe L4 już, tak złą aktualnie mam atmosferę w pracy . Ale nie mogę teraz, bo jak nie dociągnę tego projektu, o którym wspominałam, do końca, to nie wiem czy będę miała do czego wracać, a to stresuje mnie bardziej niż sama praca. Muszę sobie jakoś przepracowac w głowie brak motywacji, po prostu spiąć się i zrobić swoje. Dam radę, nie jedno bagienko zawodowe zniosłam, to i tu jakoś zagryzę zęby. Inna sprawa, że jestem nieco rozchwiana emocjonalnie przez hormony, więcej rzeczy mnie wkurza, może za bardzo emocjonalnie reaguję.

Zaczynam się stresować jutrzejszą wizytą.
Bo do tej pory same nudy - okropne samopoczucie, przysypianie połowy dnia, mdłości na zmianę z jakimś wilczym apetytem z przeróżnymi zachciankami (kanapki z twarożkiem, twarożek z powidłami, kwaśne żelki, zupa zalewajka itd.). Od dnia następującego po wizycie u prof. jestem okropnie zmęczona. Cieszyłam się na aktywność fizyczną ale cóż.. 2 razy byłam na jodze, czasem poczłapię na jakiś spacer i to by było na tyle.
Nie ma plamień, krwawienia, skurczy, więc nie panikuję.
Wiem, że wszystkie objawy są prawidłowe, ale nic mnie już nie zdziwi.
Plan na dzisiejsze popołudnie: wysłać dwa maile i zrobić jeden krótki dokument, zapakować zmywarkę (spore wyzwanie), 30 min spaceru zahaczając o pocztę.
Wieczorem jakiś głupi, odmóżdżający film typu Bridget Jones.

Mam w ogóle od jutra ciężki i intensywny tydzień. Spotkanie, pogrzeb, szkolenie które prowadzę, wyjazd do Rodziców w weekend bo Mama miała operację. Mam więc nadzieję Kropku, że tam jesteś, masz się dobrze i się jutro zobaczymy, a potem dalej będziemy sobie spokojnie brać tabletki, jeść kanapeczki, leżeć z pieskami i zdrowo rosnąć 🙏

💓🐻

https://zapodaj.net/plik-fNTTVGMADy

Mój mały Gumiś żyje 🥹
CRL: 1,39 cm
FHR: 154 bpm
Z USG idealnie jak z kalendarza: 7+5.

Ale żeby nie było tak różowo, to wczoraj wieczorem znalazłam nitkę krwi na papierze. Dziś rano jasno różowiutkie plamienie. Nie spalam całą noc i byłam pewna, że już po wszystkim.
Doktor oczywiście kazał się tym nie przejmować, ale bardzo się zmartwiłam. Teraz byle jakoś doczekać do kolejnego USG za 2 tygodnie 🙏 W międzyczasie kontrola u profesor.

Boże błagam, niech ten mały Cud trwa 🙏🙏🙏

Mało zaglądam do mojego pamiętniczka ostatnio, ale raz, że nic super ciekawego się nie dzieje (z wyjątkami, zaraz opiszę), a dwa, i to jest ten ważniejszy powód, boję się, że zaraz coś zapeszę.
Dzisiaj wychodzi 9+0, podsumowanie wizyty u Profesor i przestroga przed przypadkowymi lekarzami z Medicover czy Luxmed.

Samopoczucie. Od 3 tygodni czuję się fatalnie. Cieszyłam się z zielonego światła na aktywność fizyczną ... no więc jak zrobię 10 tys kroków dziennie i pójdę raz na tydzień na jogę to jest wielki sukces. W domu sodoma i gomora. Jak mam więcej siły to posprzątam i coś pogotuję, jak mniej to żyjemy jak studenci w akademiku, bo mąż z kolei ciągle w rozjazdach. Poza tym z niego to taki gospodarz, że mógłby założyć bloga "Chu**wy pan domu" - wersja dla facetów . Mdłości obecne (umiarkowane), wielki apetyt nadchodzący falami obecny. Waga +1 kg od dnia transferu czyli chyba ok. Mam nadzieję, że nie będę prędko wielorybem.
Nie miałam pojecia, że w ciąży można być tak bardzo zmęczonym, że wyciągnięcie prania z pralki i rozwieszenie go jest wyzwaniem. Ale nie narzekam. Zniosę wszysko, oby tylko z Dzieckiem wszystko było dobrze.

Niestety miałam znowu incydent plamienia. Bardzo mnie to zestresowało. Co prawda to plamienie, w porównaniu do tamtego z poprzedniej ciąży to taki pikuś, podbarwiony kawą z mlekiem śluz czasami, niemniej jednak zamieram na ten widok. Do tego stopnia, że we wtorek umówiłam wizytę na cito w Medicover, żeby sprawdzić, czy ciąża nadal jest żywa. Nigdy przenigdy tego nie róbcie. Na cito w Medicover oznacza konowała z oceną 1,5 - 2 gwiazdki na Znanym Lekarzu. Lekarz od "opieki w ciąży" a od razu zaznaczyła, że nie zna się na USG ale sobie "pomoże". Było to dokładnie 8+5. Ciąża żywa 💗 Jakość USG dramatyczna. Serduszko pięknie biło, ale oczywiście nie zmierzyła (pewnie nie umie). Zmierzyła dziecko i wyszło jej 1,75 cm czyli na moje oko za mało (powinno być 2 cm), ale widziałam, że jest większe niż na USG w klinice tydzień wcześniej. I widać już było nawet takie małe łapki 😍Nie przejmuję się tym pomiarem jakoś bardzo i czekam na wizytę u dr Dz 21.11.
No i hit. Wypatrzyła, że Dziecko oprócz pęcherzyka jest w takim jakby worku. I zaczęła kminić co to za worek, że "dziwne", "on jest jakby w takim swoim worku". Specjalistą od USG nie jestem, ale myślę na tym fotelu skonsternowana, że chyba tak ma przecież być... i że to chyba owodnia zarodka czy jakoś tak, że w klinice też był ten "worek" i wszystko było ok. Oraz jak się wejdzie w google to też ten "worek" czasem widać.... Kazała mi pilnie się skonsultować z moimi lekarzami, najlepiej jeszcze dzisiaj, żeby sprawdzili co to za worek. Ciężko to skomentować.... Aż mi wstyd za tę kobietę.
Druga rzecz, stwierdziła że "mało się rusza". Zarodek 8 tygodniowy miał fikać koziołki? Nacisnęła mi na brzuch tak punktowo (!!!) to się poruszył... No cóż. Nigdy więcej nie pójdę do Medicover na jakiekolwiek badanie w ciąży. Tylko mój lekarz / inny lekarz polecany / szpital.
Niemniej jednak, co najważniejsze - ciąża 2 dni temu żywa.
Moja paranoja nie wynika tylko z moich lęków, traum i doświadczeń. Nadal siedzę na wątku miesięcznym inv i listopad zaczyna się każdego dnia od jakiejś okropnej wiadomości. Tylu złych wydarzeń w jednym miesiącu od dawna nie było. Powinnam nie wchodzić i nie czytać, nie brać sobie do głowy, ale ciężko mi nie śledzić historii Dziewczyn. Przez prawie rok lub dobrych kilka miesięcy człowiek jednak się zżywa.

Zrobiłam badania zlecone przez profesor i Dr Dz. Wszystko dobrze:
Morfologia i mocz - wszystko w normie.
Witamina D - 74 ng/ml
Ferrytyna - 31 ng/ml (przed ciążą było szalone 18 ng/ml więc jest to ogromny sukces, że poszła do góry. Buraki i mięso robią robotę)
Glukoza - 81 ng/ml
TSH - 1,250 mU/l

Dzisiaj wizyta u profesor. Kazała schodzić już z Estrofemu, ale tu się nie posłucham. Wszędzie czytałam, że schodzi się po 10 tc i tak też mówi mój lekarz z kliniki. W tym zakresie słucham się jego, bo jednak trzaska te in vitro i cykle sztuczne na codzień. Na plamienia dorzuciła mi Cyclo 3 Fort, NAC 2 x dziennie (aby wspomóc implantację), bezwględny zakaz dźwigania i współżycia. Na współżycie nie mam totalnie ochoty. Mąż chyba sobie jakoś radzi bo nie marudzi Z dźwiganiem to przyznaję.. jestem typem wielbłąda i Zosi Samosi. Zawsze wielka, ciężka torebka. Zawsze jakieś toboły. Na bank ma więcej niż 6 kg. Wypakowałam po wizycie połowę rzeczy. Na zakupy też zdarza mi się pojechać samej. Większość rzeczy zostawiam w aucie w garażu i mąż potem wynosi, ale jednak chyba zdarza mi się dźwignąć. Muszę się pilnować.
Clexane między 14:00 a 16:00. Pamiętałam o tym jej zaleceniu, ale brałam rano teraz, bo tak mi wygodniej. Zmienię jednak, skoro znowu to podkreśliła. Mam pilnować ciśnienia, bo takie graniczne i w razie czego skonsultować się z kardiologiem, aby uniknąć nadciśnienia w ciąży.
Reszta leków bez zmian. Aktywność bez zmian, ale z basenem mam się jeszcze wstrzymać. Kolejna wizyta po prenatalnych - 14 grudnia. Umówiona jestem na 11 grudnia (12+ 4) do Dr Hameli Olkowskiej. Powiedziała, że "bardzo dobra lekarka" i że mogę przyjść z samym USG jak nie będzie jeszcze wyników Pappa. Chciała mi wogóle dać skierowanie na NFZ, ale powiedziałam, że chcę iść do wybranego lekarza, w wybranym już terminie i te 600 zł w tę czy we wtę. to przy tych kosztach nie robi nam wielkiej różnicy.
Na Nifty pro też jesteśmy zdecydowani. Ja się wahałam, ale tu mąż podjął męską decyzję - robimy i to jak najwcześniej się da. Dla mojego świetego spokoju.
I czekamy 🙏🙏🙏

Pracuję głównie z domu i to ma 1/4 gwizdka. Robię minimum co muszę, ale na L4 nie chcę i nie mogę jeszcze pójść. Za duże ryzyko, że wszystko pójdzie nie tak i wówczas zostanę na lodzie - bez ciąży, z kiepską sytuacją w pracy. Nie chce mi się jak nigdy, ale przez kolejne 4 tygodnie chcę domknąć ten gów***ny projekt, w który mnie wkręcili, zamknąć większość swoich spraw i jeżli prenatalne wyjdą dobrze, od stycznia po mału znikać. Zająć się w końcu na 100% SOBĄ.
Do sprawdzenia jedna rzecz - z marcową pensją dostaję bonus za cały 2023 rok. Czy jak będę na L4 to wówczas będzie się to wliczało do wymiaru zasiłku macierzyńskiego ? Jeśli nie i warunkiem aby się wliczało, jest aktywna praca w marcu, to wówczas na jeden miesiąc wrócę, bo zwyczajnie szkoda mi tych pieniędzy z ZUS-u. Należą się i mi i mojemu Dziecku.

Daleko wybiegam myślami... jeszcze wszystko może pójść nie tak, ale racjonalna część mnie wie, że z każdym dniem ryzyko jest coraz mniejsze.
Kolejne USG mam 21.11. Dr mówił, że to taki mocno graniczny już czas. No i potem oczywiście prenatalne. Bardzo się boję, ale żyję tą swoją rutyną i jakoś funkcjonuję. Śniło mi się dzisiaj coś, jakieś głupoty, ale na pewno miałam wielki ciążowy brzuch. Mam nadzieję, że moja podświadomość mnie nie zwodzi.

Nasz Dzidziuś ma 2,79 cm, GA: 9+4 (wg transferu 9+5, więc prawie że idealnie), FHR: 166 bpm. Jest już taki małym Misiaczkiem, widać było jak rusza nóżkami. Niesamowite uczucie. Niesamowita ulga. I wzruszenie na twarzy Męża.
11 grudnia mamy prenatalne, wcześniej w międzyczasie ogarniamy Nifty Pro. Mam też szereg badań do zrobienia, głównie wirusówki. Mam też od przyszłego tygodnia schodzić z leków. Proga boję się odstawić Muszę o tym poczytać.
No i mam kartę ciąży

Nie ma w nas żadnej dzikiej euforii, dalej mało w ogóle rozmawiamy o ciąży i jesteśmy w trybie "czekamy", ale dzisiaj nam wystarczyło jedno spojrzenie i jeden uśmiech do siebie.

Ponieważ profesor nic nie wspomniała o odstawieniu proga już na tym etapie (i wiadomo, nic nie wyjaśnia), zaczęłam grzebać w necie szukając dlaczego. I trafiłam na bardzo ciekawy artykuł. Podrzucam ku pamięci:

https://www.forumginekologii.pl/artykul/progesteron-i-jego-zastosowanie-w-wybranych-patologiach-ciazy

Jak nie wierzę w horoskopy, tak podobno wczoraj była jakaś pełnia w Bliźniętach powodująca konflikty i nerwowość.

Gównoburza na forum o to, że nie wolno zapytać czy komuś doszedł detektor na wątku miesięcznym przyprawiła mnie o takie ciśnienie, że mi zegarek wysłał alarm o za wysokim tętnie. Mężowi nawet się nie przyznałam co zeżarło mi nerwy, bo to jednak racjonalny facet jest.
Detektor mi przyszedł wczoraj po południu. Mam Sonoline B, kupiłam nowy ale z drugiej ręki na Vinted, za mniej niż połowę ceny. Znalazłam tętno Dziecka wczoraj praktycznie bez problemu.No, może z małym incydentem gdzie źle wpięłam kabel 🤦‍♂️. Dzisiaj rano było ciężko, w końcu znalazłam, ale ponieważ to kolejny niepotrzebny stres, to jego użycie będę sobie dozować w odstępach kilkudniowych, jak nie tygodniowych. Niemniej jednak, w momentach niepokoju pomaga, szczególnie jak się jest po poronieniach i codziennie pada w głowie pytanie "czy serduszko jeszcze bije ?".
Druga rzecz, która mnie wczoraj przybiła - kwestia mieszkania. Mamy fajne mieszkanie, 50 mkw, ale jest totalnie, absolutnie nieprzygotowane na 3 osobową rodzinę. Jest spory salon łączony z kuchnią, sporo przestrzeni, ale łazienka i sypialnia bardzo małe. Jednocześnie boję się o ciążę i czy z Dzieckiem wszystko ok, czy ją donoszę i martwię (już) jak ja sobie poradzę. Nie wiem o dzieciach absolutnie nic, muszę odgracić mieszkanie, jakoś zorganizować tu przestrzeń itd. Już od jakiegoś czasu myślimy o kupnie czegoś większego. I tu następuje ciężkie zderzenie z rzeczywistością życia w naszym kraju. Dom - nie stać nas na dom w obrębie Warszawy, dom pod Warszawą - przeraża mnie kwestia dojazdów, gdzie oboje w dalszej perspektywie codziennie musimy być w centrum, do tego Dziecko i jego logistyka. Poza tym lubimy oboje miejskie życie na codzień. No to mieszkanie może ? Znalazłam fajne, od dewelopera oczywiście, dzielnica moja ukochana, kawałek od centrum ale blisko metra, blisko las, parki. Nie wielkie, bo znowu na ok 100m2 nas nie stać, tak 70+. Cena? 1 mln 600 tys + 100 tys za miejsce postojowe. Po podpisaniu umowy rezerwacyjnej od razu trzeba wpłacić 30%. Nikt na żadne kredytowanie czy sprzedaż poprzedniej nieruchomości nie będzie czekał, bo "proszę Pani, te mieszkania rozchodzą się na pniu". Zatkało mnie. Wkurzyłam się. Cena, podejście do klienta, to w jakim kierunku ten rynek poszedł. Mamy prawie po 40 lat, zarabiamy nieźle, ale wiadomo oboje na etatach, więc walizki pieniędzy z biznesów nie mamy i jest problem przeprowadzić się do mieszkania dwadzieścia parę metrów większego niż obecne. Odkładam temat więc na jakiś czas, przeorganizuję tu przestrzeń i zobaczymy. I chyba poczekam na bezpieczniejszy czas tej ciąży.
W piątek przychodzi do mnie pielęgniarka pobrać krew na Nifty. Skorzystaliśmy z promocji na Black Friday i wyszło 1905 zł.
Czy zaczynam się stresować? Jeszcze nie, ale w przyszłym tygodniu będę chodziła po ścianach.