Wiem, ze z kazdym kolejnym cycklem frustracja rosnie. ..ale sie nie poddawaj. Ja rozpoczelam 22 cyckl staran!

Nie poddawajcie się! U nas 28 cykl starań. Frustracja i złość na pewno większa, ale pragnienie dziecka ciągle tak samo intensywne.

Czuje sie tak samo. My w pt mamy wizyte u androloga z tym samym problemem co wy... czasami to wolalabym to ja miec problem bo faceci sa troche oponi bo nie chca Slyszec o zlych rzeczach...

Jakie to brzmi znajomo.. starania robią z mózgu budyń.. kiedyś byłam świetnym pracownikiem, teraz mam wrażenie, że jestem rozlazłym leniwcem, bo w głowie siedzą tylko starania..

Powodzenia, mam nadzieję, że wkrótce napiszesz tu dobrą nowinę :*

Ostatnio mam wrażenie, że lekarze nie szukają przyczyny dlaczego jest problem z płodnością tylko idą droga na skróty i od razu ivf, bo tak najłatwiej. Dużo pomyślności i oby ciąża przyszła z zaskoczenia :)

Czasem taki reset się przydaje. Tak więc odpoczywaj. Wszystkiego dobrego i odpoczywaj!

Współczuje utraty bliskiej osoby

nie jesteś sama, również mam milion myśli na minutę i popadam ze skrajności w skrajność. Może przydałby się Nam psycholog? samej jest ciężko eh

będziesz fantastyczną matką. A starania potraktuj jako próbę dojrzałości. Na pewno po takim czasie będziemy dużo lepszymi i dużo bardziej świadomymi mamusiami :) in vitro to szansa na posiadanie dzieci. I tak to traktuj w razie gdyby już naprawdę nie było innego wyboru ;)

Powodzenia!

Pozytywne nastawienie też bardzo pomaga, więc powodzenia!

wow świetny wynik!!!!!!!! Niech maż bierze dużo supli i morfologia też się ładnie poprawi!!!! :) gratuluję wyniku, super!!! :)

z tymi emocjami tak już jest niestety .... nie jesteś sama. Spójrz na mnie 4 lata po ślubie i dalej nic ;( Jedyne co mnie pociesza, że jakaś szansa jest zawsze

Dobrze że umówiłaś się do psychologa. Pomoże Ci poukładać myśli i emocje. Ja na początku też mocno przeżywałam, z czasem się uodporniłam po prostu... Ale mam nadzieję że Ty nie będziesz się musiała z tym zmierzać za długo 😙 Trzymam kciuki!

Niestety tak będzie przez cały okres starań. No może ciut stabilniej, bo jednak człowiek chyba z czasem przyzwyczaja się do porażek i jakoś dzielniej je znosi, mniej go dotykają... ale są też i gorsze momenty. Ja CI powiem, że ja najbardziej właśnie przeżywałam te pierwsze miesiące... Teraz już jakoś inaczej do tego podchodzę ;) co nie znaczy, że jest łatwo.

oby już niedługo :*

Trzymam kciuki abyś niedługo była, trzeba walczyć, starania to koszmar, drenują związek, niszczą psychikę, ale się w końcu udaje, powodzenia!

Trafić na dobrego lekarza to chyba połowa sukcesu... Też byłam przekonana, że mój lekarz jest super, po czym po konsultacji z innym dowiaduje się, że są inne możliwości itd :( a morfologia nie jest przypadkiem wynikiem, który da się poprawić ? Może trzeba skonsultować z andrologiem?

Na pewno warto skonsultować diagnozę z innym lekarzem. Lekarze mają tendencje do nie -leczenia tylko kierowania od razu do in vitro. Dobrego lekarza nie jest łatwo znaleźć.. Powodzenia!

U mnie 33 lata i inne problemy zdrowotne, mąż 0%. Lekarz z jednej z klinik orzekł w styczniu br. że tylko in vitro... A jednocześnie leczyliśmy się w innej klinice i tam nawet lekarz prowadzący nie wspominał o procedurach, po prostu badał i leczył - skutecznie. Dlatego gorąco zachęcam Cię do konsultacji z innym lekarzem zanim wejdziecie w in vitro. Tym bardziej, że 2% to nie 0% Głowa do góry i spokojnych Świąt 😚

Starania o dziecko to jest cholernie delikatny i trudny temat a mam wrażenie, że wielu lekarzy zupełnie nie ma w tej materii wyczucia. Poszukałabym innego lekarza

Jesteśmy w podobnym wieku i staramy się o 1 dziecko. Tylko my się staramy od czerwca. Chociaż nasze plany się zmieniły i musimy na razie dać sobie spokój. Tylko planuje żebyśmy z mężem zrobili sobie badania.

gdzie idziesz do invicty i jakiego lekarza?

W Gdyni u dr Sowińskiej

My staramy się podobnie, teraz 13 cykl i ciągle pod górkę, a to moje choroby, a to bakteria, potem niedrożność. Juz za nami 2 iui i nadal nic. Zaczynam się robić sfrustrowana, też zaczynamy myśleć o in vitro. Mamy dosyc już starań ehh

zuzka, czy jajowody udało się udrożnić? Ja boję się, że przez to, że kiedyś miałam chlamydię mogę mieć niedrożne jajowody... Też powoli nastawiam się na invitro. Jeszcze jakiś czas temu myśl, że być może będziemy musieli skorzystać z tej metody był dramatem. Teraz myślę, że to może być dobre rozwiązanie, zwłaszcza że czas płynie, a młodszym się nie będzie ;) Nie myślę o tym, że jestem jeszcze młoda i że kobiety po 40 też rodzą dzieci. Chciałabym mieć siły wychować dziecko, być z nim jak najdłużej, doczekać się wnuków... A zwlekając niestety traci się lata, które spędzimy z naszymi pociechami.

Faktycznie krótka, może to być problem z produkcją progesteronu

kurcze też tak mam :( i też czasem plamienia się pojawiają. Bierzesz duphaston na wydłużenie drugiej fazy? Może by się u CIebie przydał. Podpytaj lekarza.

Nie biorę żadnych lekarstw. Żaden lekarz zresztą nie zwrócił na to szczególnej uwagi na te plamienia. Popytam o to na wizycie w invicta. W tym cyklu robię też badania hormonów i mam nadzieję, że one coś pokażą.

I taka postawa jest jak najbardziej prawidłowa! Każdej z nas się w końcu udaje, tylko nie można się poddawać :)

Tak, niektórzy to nie myślą w ogóle... tak jakby choremu powiedzieli: "wiesz, zdrowie to same problemy, trzeba chodzić do pracy, ciesz się, że możesz sobie leżeć" :P

Niestety syty godnego nie zrozumie.

*głodnego

Ja jeszcze się odniosę to Twoich wyników. Czy masz Pcos? Jaki jest obraz jajników na usg? Bo stosunek lh:Fsh jest ciut za wysoki. Powinien wynosić ok. 1. A masz 1,59. A co do dzieci. Ja w swojej pracy często mam do czynienia z nimi i np jak mam pod rząd piątkę 3letnich małych pacjentów z "buntem 3latka" to wracam do domu i faktycznie zaczynam się zastanawiać czy nie lepiej pozostać we dwójkę 😉 Na całe szczęście złość i zmęczenie szybko przechodzi 😁 Pewnie rodzice mówią tak w tych cięższych chwilach, bo z pewnością bardzo kochają swoje dzieciaki.

Wiki, co prawda kiedyś, gdy byłam nastolatką to lekarz podejrzewał u mnie pcos, ale ostatecznie wyniki tego nie potwierdziły. Ostatnie badania hormonów miałam ok 15 lat temu. Dopiero teraz je powtórzyłam i pokażę je przy najbliższej wizycie.

ludzie nie maja empatii ani nie mysla czasami jak osoba ktora sie stara to przezywa. Jezeli tego nie doswiadczyli, to nigdy tego nie pojma.

Ja ostatnio tekst od przyjaciolki usłyszałam że mam się zastanowić poważnie czy chce mieć dzieci bo to tyle stresu i wyrzeczeń. Wie że się staramy..wnerwila mnie tylko

aż kusi odpowiedzieć "to po co je mają"

Będzie dobrze! Trzymam kciuki, daj znać jak po! Gdyby coś miało wyjść nie tak to wiedzieć wcześniej takie rzeczy, niż marnowanie kolejne lata...

to lepiej wiedzieć wcześniej*

No to do dzieła! 🍀✊

Hej co do invicty jak bezpłatna konsultacja to pewnie korzystaj ! Co do leczenia to zmieniałam po czasie klinike na gametę i jestem bardzo zadwolona. Zupełnie inne podejście. Wiadomo każdy patrzy gdzie mu dobrze ;) jakbyś nie była zadowolona możesz zmienić nikt Ci nie zabroni ;)

Nie każdy jest wart rozmowy. Ja to widzę po moich rodzicach. Też żałuję, że powiedziałam. Przynajmniej wiesz, żeby następnym razem nie rozmawiać z nią na takie tematy. Ona się mądrkuje bo takich problemów nie miała. Jakby miała to by wtedy wiedziała co mówi. A nie jak ma dzieci na zawołanie. Dla pocieszenia: moi rodzice też uważają, że za mało seksu uprawiamy (a skąd oni wiedzą? któres z nich jest materacem? :D). Aha warto dodać, że po 2,5 roku starań tak uważają :D poza tym, może po hsg się wreszcie uda. Jest spora grupa dziewczyn która po hsg zachodzi naturalnie ;) a jesli chodzi o klinikę to polecam iść do kogoś sprawdzonego ;) nie mówię o klinice - bardziej o lekarzu. Jak już tak na poważnie bedziecie chcieli się leczyć ;)

Moja mama raz rzuciła taką radą, że to trzeba szczególnie w połowie cyklu się starać 😂 (wiedziała, że próbujemy od ponad roku). Jak ją wysmialam, to już nie wyskakuje z takimi "mądrościami". Nasi bliscy chcą dobrze, tylko często nie mają pojęcia z czym dokładnie się zmierzamy na codzień, i mówią cokolwiek im przychodzi do głowy nie zdając sobie sprawy, że to przynosi odwrotny skutek.

Oj, chyba bym się bardzo zdenerwowała podczas takiej rozmowy. Czasami sobie myśle ze osoby mające dzieci nie pojmują tego ze ktoś może mieć problem z płodnością i maja tylko jedna radę - więcej seksu bo na pewno jest za mało. Ech...Nie przejmuj się gadaniem siostry, głowa do góry :) z wizyty korzystaj- jestem zdania ze każda opinia się liczy i warto posłuchać różnych lekarzy. Jak Ci nie podpasuje to zmienisz klinikę i tyle. Na jednej klinice świat się nie kończy. Najważniejsze to coś robić bo czekanie jest dołujące. My tez za niedługo zaczniemy się leczyć ale zdecydowaliśmy się jednak na bociana.

Kiedyś zaczęłam temat niepłodności z siostrą (która ma dzieci), skończyło się tak samo jak u Ciebie. To była pierwsza i ostatnia nasza rozmowa na ten temat.