Profertil kto z was stosował?

No niestety, do przewidzenia było, że u każdego suplement może inaczej działać. My się dowiemy dopiero w maju jaki będzie skutek.

Tak ja piszecie, jedne parametry się poprawiaja inne pogarszają, u nas jest to samo.

annana88 - nie martw się. Pamiętaj, że lepiej mieć mniej ale za to szybkich i zdrowych plemniczków niż dużo słabych i wolnych. Będzie dobrze

Skrzydlata - my też szykujemy się na maj na ponowne badania. Do tego czasu chcemy zrobić hormony i badanie usg jąder by na wizycie w klinice mieć pełen obraz naszej sytuacji.

Gosia - my jedziemy 10 maja. I tak sobie myślę, że będę się jeszcze bardziej stresować niż ostatnio, bo przy pierwszych badaniach zawsze jest nadzieja, że wszystko dobrze działa. A teraz to tylko się modlić, żeby lekarz utrafił z tym suplementem. Niby nam mówił na wizycie, że on to wszystkim swoim pacjentom poleca i u każdego jest poprawa, no ale zawsze może być ten pierwszy raz...

Trzy dni temu mąż zaczął drugie opakowanie. Na razie ciąży nie ma, bo na wykresie już temperatura spada. W niedziele pewnie przyjdzie @. Szczerze to po tych 9 miesiącach starań to ja już nie mam siły. Są takie momenty gdy chcę po prostu odpuścić bo niestety zaczęliśmy już się kochać niemalże na akord... A mój mąż stwierdził: "nigdy bym nie przypuszczał, że starania o dziecko to będzie droga przez mękę..."

Mam niestety takie samo zdanie jak Twój mąż.

Niestety. Póki jest dwoje zdrowych ludzi to dziecko pojawia się w pół roku i to bez specjalnego celowania w owulacje. Ja ledwo opanowałam moje PCOS i mam piękne owulacje i hormony w normie, to nagle wyszło, że mąż niedomaga z plemnikami.
Z jednej strony forum pomaga, bo wymiana informacji, doświadczeń i wsparcie, a z drugiej strony widzisz jak inne dziewczyny po kolei zachodzą w ciążę, a Ty nie. I nie oszukujmy się, można innym kibicować, gratulować, a gdzieś w środku to boli.

No nic, zatroszczmy się o naszych Panów w dniu ich święta, podawajmy suplementy i módlmy się żeby rosły zdrowe żołnierzyki

Skrzydlata, u nas to samo, skupiliśmy się na moim PCO i IO a za jakiś czas wyszedł problem z nasieniem a tego w ogóle nie braliśmy na początku pod uwagę i to był niestety błąd.

sylwia80 - bo to zawsze tak jest, że się na początku zakłada, że wszystko jest ok. Ja teraz mam do siebie pretensje, że nie zrobiłam badań mężowi na samym początku. No ale z drugiej strony po co od razu zakładać że jest źle i ciągać po badaniach. No i jeszcze coś mi mówiło "przecież mam PCOS to chyba nie możliwe żeby los nas tak dobrał, że z moim mężem też jest coś nie tak". No ale jednak. Ale poradzimy sobie. Wszystkie tu sobie w końcu poradzimy z tym tematem

Witajcie Dziewczyny
Jeśli chodzi o Profertil - mój M bierze go od 3 miesięcy.
A od ponad roku Salfazin.

Teraz jestem po IUI i nasienie poprawiło się gdzieś o 1/3.
I koncentracja i ilość i ruch postępowy.


Jeśli chodzi o starania: ja też uważam, że to droga przez mękę.
I dla mnie i dla M. Mamy już dwoje dzieci, 3 poronienia na koncie.
Wszystkie 5 ciąż z I cyklu. A od roku lipa: najpierw wada macicy-operacja, potem wyszła niedrożność - laparoskopia w styczniu br.

I powiem Wam, że IUI miałam wiecie dlaczego: bo M nie daje rady...
Nie ma problemy poza dniami płodnymi, ino wejdę w płodne - niedomaga. I tym samym tracę cykl.

Też mam już myśli czy by tym wszystkim nie pieprznąć. Wykańcza nas to psychicznie. Ale jak już się tyle poświęciło, zainwestowało - to teraz wycofać się... ???

Alisa wcale mnie nie zdziwiło to co napisałaś a propo męża, jesteś zestresowany staraniami, presja itp.
Większość facetów tak ma, bo w tych staraniach nie ma już żadnej spontaniczności.

No zgadza się, tak jest. Ale bez w ciążę nie zajdę. Trzeba sobie jakoś z tym poradzić - pytanie tylko jak...

Skrzydlata - nie martw się. Pomyśl sobie, że i tak bardzo szybko zaczęliście z badaniami (przecież to dopiero Wasz 9 cs-inni czekaliby pełne 12 mce by w ogóle wybrać się do lekarza). Może to małe pocieszenie, bo taka nasza ludzka natura, że chcemy mieć wszystko już i teraz ale pamiętaj, że jesteś jeszcze młoda (ja w maju kończę 32 lata a mój mąż 36). Nie macie jeszcze takiej "biologicznej" presji czasu więc głowa do góry-będzie dobrze

sylwia80 - chyba nikt, kto nie musiał naprawdę starać się o dziecko, nie zrozumie par starających się. Oni po prostu nie zdają sobie sprawy, że w tych staraniach nie chodzi tylko o same ale budzi to tyle emocji (od wyczekiwania, niepokoju, strachu i nadziei po załamanie, złość, gniew), że po kilku miesiącach takiego cyklicznego, emocjonalnego rollercostera człowiek ma po prostu dość ...

A ja muszę Wam powiedzieć, że wyniki badań męża (oczywiście na początku mnie przybiły-był płacz i bezradność) ale teraz paradoksalnie uspokoiły. Odpuściłam sobie mierzenie temperatury, wyczekiwanie na owulacje i planowanie w tych dniach bo i po co Nie myślę już, że jak zajdę w ciążę w marcu, to urodzę na Boże Narodzenie i w co ja się ubiorę latem na wesela koleżanek ... Zaczęłam za to myśleć by złożyć papiery na wizę i w końcu polecieć z mężem do USA odwiedzić rodzinę i pozwiedzać albo znowu zapisać się na runmagedon ...

Jest mi na pewno łatwiej bo mam już syna z pierwszego związku a mój mąż nie ma ogromnego ciśnienia na własne dziecko (mamy podobne zdanie- bardzo byśmy chcieli wspólne dziecko ale jak nie będzie to nie będzie). Czasami się zastanawiamy ile z tego ciśnienia na dziecko jest nasze a ile to tak naprawdę oczekiwania rodziny, przyjaciół... Wymyśliłam sobie nawet swoje motto: wolę mieć dobrego i kochającego męża i nie mieć dzieci niż mieć tych dzieci dużo za to z mężem ma mi się nie układać. Wiem, że to takie pocieszanie się ale co mi zostało

Alisa - skoro Was tak męczą te starania o 3 dziecko, to może faktycznie sobie odpuście na jakiś czas? Macie 2 więc na pewno nie ma takiej już presji, jak przy pierwszym dziecku. Moim zdaniem, jeśli odczuwasz, że z Waszą rodziną źle się dzieje przez te starania, to zdecydowanie bym odpuściła.

Gosiu: nie mogę odpuścić, nie na tym etapie. Jestem po laparoskopii, zabiegu na macicy. Moja rezerwa jajnikowa kończy się więc w tej sytuacji przerwa tylko mi zaszkodzi. I może być za późno. .
Czy nie ma presji... sądzę że teraz dopiero ona jest. Bo po tym wszystkim co zainwestowałam nie wyobrażam sobie by mogłoby się nie udać.
Wspomnę ze ja mam 38lat a mój M 43.
Latka lecą...

Gosia, dokładnie jak napisałaś ktoś to nie jest na naszym miejscu nie jest nawet w stanie wyobrazić sobie jakie to trudne.

U nas starania są o pierwsze dziecko a dodatkowo jesteśmy wiekowi i jeszcze bardziej mnie to stresuje.

Alisa - to zmienia postać rzeczy. Walczcie bo faktycznie czas leci i jeśli odpuścicie teraz, to raczej koniec pieśni będzie ...
Choć czasami życie lubi też zaskoczyć i właśnie wokół mnie coraz więcej ciąż-wpadek u kobiet 40letnich To może i my nie jesteśmy jeszcze takie stare i nam się uda tak cudownie "wpaść"

Sylwia- najlepszy tekst to "wrzućcie na luz i się nie stresujcie" Tylko konia z rzędem temu, kto powie jak to zrobić Dzisiaj mnie natchnęło, żeby iść do ginekologa i zrobić sobie komplet badań z monitoringiem cyklu. Co prawda w grudniu robiłam hormony i było wszystko OK ale nie wiem czy u mnie w 100% wszystko w porządku. Rozumiem, że Twoje PCO i IO jest pod kontrolą i tylko już czekacie na dobre wyniki męża?

"Uwielbiam" ten tekst szczególnie jak mówią to osoby które starały się dwa miesiące. One się faktycznie nastresowaly !!!
Czy tak pod kontrola nie nie jestem pewna, od dwóch tyg biorę merformine i euthyrox bo endo stwierdził ze trochę TSH trzeba obniżyc. Od paru miesięcy pije Inofem. Miałam raz monitoring i owulacja była.

Boje się, ze się nie doczekamy poprawy nasienie i już powoli się oswajam z in vitro.

Witajcie dziewczyny. U nas byl podobny problem. Dopiero po roku lekarz namowil mnie zeby maz zrobil badanie. Poszlo z oporami, ale wyszedl spory problem z iloscia, jakoscia, ruchliwoscia ... dostal profertil. Wlasnie skonczyl brac 3 miesiac. Jestem tu nowa i czytam co jeszcze biora wasi. Musze tez sie tym zainteresowac.
Zaluje tez strasznie ze nie zajelismy sie tym od poczatku. Caly czas tylko sobie wyrzucalam PCOS . Teraz juz wiem ze walke z nieplodnoscia trzeba zaczac od poczatku razem. Nawet profilaktycznie.
Ps. SKRZYDLATA. W jakis sposob poradzilas sobie z owulacjami. Ja niestety nigdy na monitoringu nie zobaczylam jajeczka wiekszego niz 9 mm ;( wszystkie na bacznosc siedza i daja rezultat dlugasnych cykli.

Moje a bierzesz coś na PCO ? Typu ovarin, Inofem ?

Kiedys bralam ovarin. Lekarz mi powiedzial ze to moze troszke pomoc ale problemu i tak nie rozwiaze. Ale od nowego cyklu zaczne brac. Wlasnie zapisalam sie na forum i przypomnialyscie mi o tym suplemencie

A endokrynolog coś radzi ?
U nas podobne problemy, ja PCO i lekka IO a partner problemy z nasieniem.