Nowe dziewczyny

Hej Natka, miałam mieć stymulację owulacji ale nie doszło do niej ze względu na słabe nasienie męza, lekarz po prostu stwierdził, ze szkoda mojego zdrowia bo przy takich wynikach nie zajdę w ciąze zioła ojca sroki tez przetestowane, nie czułam zadnej poprawy, nic się nie zmieniło takze na jakis czas odstawiłam. teraz skupiamy się głównie na poprawie wyników męza. Zamówiłam mu duzo róznych witamin, które wyczytałam na forum, ze poprawiają iloścć i jakość nasienia, prosiłam by rzucił palenie (chociaz i tak duzo nie pali na szczęście) i aby uprawiał jakiś sport to zgodził się na bieganie, nawet luźne majtki mówie by nosił mam nadzieję, ze to trochę pomoze. Na razie i tak musimy czekać na wyniki kariotypu męza, wtesdy tez będzie miał ponowne badanie nasienia, mam nadzieje, ze do tej pory cos drgnie. Niestety ostatnio dopadło go zapalenie dziąsła i musiał przyjmowac antybiotyk. Na ten czas odstawiliśmy suplementację bo to i tak byłoby bez sensu. Odkąd podjęliśmy decyzje o staraniach wszystko idzie nie tak. Co chwila któreś z nas choruje jak nie covidy to jakieś inne paskudztwa.

Hej dziewczyny też jestem nowa i mam pcos .
Jestem w tych sprawach zielona możecie mi wytłumaczyć co to jest ten Wiesiołek ?na co jest ?czy można go dostać bez recepty czy trzeba mieć? na co ogólnie pomaga ? Co jeszcze pomaga żeby były owulację przy pcos .

Hej dziewczyny też jestem nowa i mam pcos .
Jestem w tych sprawach zielona możecie mi wytłumaczyć co to jest ten Wiesiołek ?na co jest ?czy można go dostać bez recepty czy trzeba mieć? na co ogólnie pomaga ? Co jeszcze pomaga żeby były owulację przy pcos .

Sarenka no to kiepsko. Ale jak tak lekarz zdecydował. Ogólnie ta stymulacja mało kosztowna a możliwe, że by pomogła. Bo te invitro to już chyba taka konieczność. Bierzcie witaminki na odporność, dbajcie o siebie i aby się udało ❤️🙂

chciałabym aby to wystarczyło. In vitro jest szalenie kosztowne i na te chwile przy innych wydatkach mozemy o nim zapomnieć. Jakby udało się poprawić jakość nasienia od razu bym pobiegła na stymulację

Hej wszystkim!
Od pewnego czasu obserwuję forum i czytam, czytam, czytam. Przez długi czas nie chciałam się udzielać, mając wrażenie, że jak tu dołączę na stałe będę nakręcać się jeszcze bardziej. Doszłam jednak do wniosku, że to chyba jedyne miejsce i jedyne kobiety, które mogą się tu wygadać, czują pełne zrozumienie i wsparcie. Założyłam nowy wątek, bo szczerze mówiąc sama nie wiem od czego mogłabym tu zacząć. Może jest takich dziewczyn więcej. Tu możemy opowiedzieć o sobie i się poznać, potem dołączyć do kolejnych tematów. Co myślicie?

Na początku chciałam Wam powiedzieć, że wszystkie jesteście wspaniałe! Dajecie tu tyle ciepła i nadziei. Jesteście wielkie.
Opiszę swoją historię: mam 28 lat, mój mąż 30. O dziecko staramy się od czerwca 2021. W lutym ubiegłego roku podjęliśmy decyzję, że zaczynamy. Ja chciałam podejść do tego z rozsądkiem (co po upływie czasu stwierdzam, że nie było dobre, lepiej chyba zacząć spontanicznie). Poszłam do lekarza, zrobiłam zalecone badania i tu zaczęły się schody. W kwietniu lekarka powiedziała, że mam dwurożną macicę i mogę przez to mieć poronienia. Wystraszyłam się i dopóki nie skonsultowałam tego z innym lekarzem nie zaczęliśmy próbować. Koniec końców okazało się, że się pomyliła i wszystko jest ok. Wszelkie badania hormonów, krwi wyszły ok. W sierpniu okazało się, że byłam w ciąży biochemicznej, doszło do poronienia zatrzymanego, więc na początku września miałam zabieg łyżeczkowania. Pierwsza miesiączka po zabiegu była w październiku, mega bolesna, jak nigdy wcześniej. Uznaliśmy, że powrócimy do starań w listopadzie. Wtedy zachorowałam na covida, więc zaczęliśmy od grudnia. Byłam pełna nadziei i optymizmu, który już jest równy 0. Bo do tej pory nic się nie wydarzyło. Wiem, ze to krótki czas i staram się być spokojna, ale czuję przygnębienie. Przez ostatnie cykle miałam duży problem z suchością i brakiem widocznego śluzu płodnego. W tym cyklu zaczęłam pić olej z wiesiołka i pić dużo wody i powiem Wam, że bardzo pomogło. Miałam co do tego cyklu wielkie nadzieje, ale niestety nic z tego. Nie dostałam jeszcze miesiączki, powinna być jutro lub w piątek, ale całym ciałem czuję, że będzie, bo już od kilku dni typowo pobolewa mnie brzuch i jestem poddenerwowana. Ta wiosna jest dla mnie trudna, ludzie wychodzą na dwór, cieszą się, a ja najchętniej zaszyłabym się w domu. Do tego pracuję w przedszkolu, widzę mamy w ciąży, a koleżanka z pracy również stara się o dziecko i cały czas porusza ze mną temat ciąży, to dla mnie za ciężkie. Czasem wracam do domu i ryczę. Z żalu, bezsilności, niepokoju. Praca mi nie służy, ale uznałam, że teraz to chyba jednak nie najlepszy czas na zmianę. Zaczęłam się zastanawiam nad ziołami ojca Sroki, o których piszecie. Wybieramy się też do dietetyka. Wiem, że najlepiej odpuścić tylko jak to zrobić? Co miesiąc sobie to mówię, ale nie potrafię przestać myśleć. Mam dość życia od miesiączki do miesiączki. Nie wiem czy któraś z Was dotrwa do końca, ale musiałam się wygadać, bo dziś mam mega trudny dzień, a oprócz męża nie mam nikogo z kim mogłabym pogadać.

Sarenka polecam wszystkie zalecenia dziewczyn z akademii, jeśli jest co poprawiać w nawykach żywieniowych, to niskie że szybko dieta, trochę sportu przynieść spore korzyści

Hej wszystkim, ja też jestem nowa...przyszłam tutaj bo na początku wydawało nam się, że przecież zajście w ciąże nie może być aż tak trudne, po prostu musimy się bardziej starać. Po roku okazało się, że staranie nie daje nic. Diagnostyka, szukanie specjalistów, diety propłodnościowe, łykanie suplementów. Ostatecznie klinika leczenia niepłodności, zaczynamy od inseminacji. Jedna bez efektów, druga (w trakcie) to ciąża biochemiczna...czekamy właśnie na krwawienie.

Dość szybko przeszyliśmy od w miarę spokoju do nerwów i poczucia, że nasze siły i chęci nic tutaj nie dadzą.

Do tego rady teściowej, która po raz milionowy mi musi opowiedzieć, że ona też miała problem ale pojechali z teściem na wakacje i akurat zaskoczyło. Co oczywiście wzbudza we mnie poczucie winy, że u nas nie zaskakuje. To samo dobre rady aby się zrelaksować - no niestety na zawołanie to nie działa.

Nigdy nie sądziłam, że taka historia mnie spotka i będę się musiała zmierzyć z tymi emocjami i bólem (ale czy któraś z nas tak sądziła?).

Zobaczymy co dalej będzie, ale wasze wpisy dają mi siłę i pozwoliły się też trochę wyciszyć i uspokoić.

Hej dziewczyny, mozecie napisać coś więcej o tym oleju z wiesiołka? w jakiej formie spozywacie kapsułki czy olej, ile razy dziennie, moze jakąś konkretną firmę polecacie?

My z męzem staramy sie od 9 miesięcy i niestety nic z tego. U mnie PCOS i bardzo nieregularne okresy z owulacją raz na jakiś czas a u męza słabe wyniki nasienia. Lekarz z kliniki niepłodności proponuje in vitro co jest niestety dołujące bo nie za bardzo nas na to w chwili obecnej stać. Dookoła kolezanki w ciązy lub mają już 2 dzieci a u nas nadal nic. Oboje jesteśmy po 30r.z. i coraz częściej mam w zyciu momenty mocnych dołków. Do tego ciągle w pracy pytają kiedy zajdę w ciąze (nienawidzę takich pytań).

Cześć,
Też jestem nowa na forum. Staramy się od listopada. Od razu się udało, ale okazało się ciaza biochemiczna. Od tej pory staramy się z przerwami, ale na razie bez rezultatów.
Tak, to czekanie od miesiączki do miesiączki jest wykańczające, szczególnie, że gdzie się nir obejrze ktoś jest w ciąży lub wlasnie urodził - w pracy, w rodzinie, wśród znajomych. . . .

Maggie, u mnie też podobnie. Udało się (po inseminacji co prawda) ale też biochemiczna. Właśnie czekam na jej zakończenie

Niestety tak to jest, że widzimy to czego najbardziej pragniemy. Ja ostatnio przestałam obserwować kilka kont na instagramie bo jedna dziewczyna w ciąży z bliźniakami, inna wrzuca codzienne stores z karmienia malucha...Moja kuzynka zaszła przypadkiem w trzecią ciążę...nie jest łatwo.