Starania po hsiteroskopie 2019

Maz był dzisiaj odebrać wyniki, morfologia 9 % to chyba nie ma tragedii?

To super wynik 😄 zazdroszczę. A jaka ilość i ruchliwość ?

1 572.3x10^6 przy normie od 39x10^6 jesli to jest ilosc bo pisze liczba a ruch postepowy 58%. Nic mi te liczby nie mówią na dzien dzisiejszy, ale nie ma nic ponizej normy. Mam ochotę rzucic to ginekologow a biurko i powiedzieć "pudlo" bo powiedzial ze to musi być wina meza bo ze mna jest ok. No a to ja jestem ta gorszq

No to super wynik.
Nie myśl że jesteś gorsza bo się zablokujesz psychicznie. Niestety niektórzy potrzebują więcej czasu żeby zaskoczyć a Wam się już raz udało więc uda się kolejny. Teraz usunęłaś polipa, ktory z pewnością był przeszkodą więc macie większe szanse i na pewno się uda. Ciesz się że wyniki męża są ok bo niestety ale nasienie ciężko jest poprawic, wiem bo walczymy o to już kilka lat i niestety bez skutku. Nie obwiniaj się bo to w niczym nie pomoże.

Dzieki za wsparcie ;*
Poprostu mam wrażenie, ze ginekolodzy od razu zakladali wine meza bo wiedza ze faceci nie chca sie badac i maja pacjentke z glowy, bo generalnie zaden ginekolog mi badań nie zlecal bo ovu mam to jest dobrze. Prolaktyne sobie wybadalam z internetu i poszlam z wynikiem w zebach, wtedy tez powiedzial ze to mogla byc przyczyna poronienia. No i tak ciagle co ja wyciagne to ze to to. A sami z siebie nic nie szukali. Cud ze ten polip sie nagle ukazal...
Teraz z wynikami meza jestem bardzo ciekawa dalszej drogi, domyślam sie ze zaleci naturalne starania przez pol roku skoro nie ma polipa. Dalej będę badac sie internetowo

U mnie jest podobnie. Skupili się tylko na mężu a mnie olali. Poprzedni gin nawet nie zlecił drożności jajowodów. Teraz w klinice leczenia niepłodności jest trochę inaczej. Może teraz jak lekarz zobaczy że Twój mąż ma świetne wyniki to zajmie się bardziej Tobą. Ale nie myśl że coś w Tobie musi być nie tak bo nawet całkiem zdrowym osobom starania mogą zająć około roku j to jest normalne, a Ty miałaś polipa więc ten czas odpada. Może to właśnie polip był przyczyną poronienia. Musisz zmienić nastawienia na bardziej pozytywne, zobaczyć że pewne przeszkody już usuneliscie. Ja wiem że łatwo się mówi bo sama przechodzę zalamania bo staram się już bardzo długo ale wiem że negatywne nastawienie i nastawianie się na to że się nie uda w niczym nie pomoże. Więc głowa do góry, pierś do przodu i do dzieła. 😄

Jakos tak strasznie zalamana nie jestem, ale musze przyznac, ze wiekszosc moich mysli skupia sie na staraniach. Kurcze, serio mozna wyluzowac? Mam juz milion zajec zeby zająć mysli ale i tak jedno mam w glowie. I wlansie rosnie ta frustracja. Analizuje wszystko od początku do konca, planuje. Nie wiem jak przestać sie nakrecac. Nie wierzę ze ludzie odpuszczają i nagle nie chca dziecka i wtedy sie udaje

Teraz umówić sie do ginekologa i niech dziala. Czuje ze po Nowym Roku sie uda, mam jakas taka date w glowie i byle do niej dotrwac. Niestety tych dat juz trochę bylo no ale moze w koncu ruszy jak mamy meza zaliczonego

Ja też myślę że nie idzie przestać o tym myśleć bo bardzo tego chcemy więc chcąc nie chcąc myśli zawsze będą koło tego krążyć. Chodzi mi bardziej o to żeby nie nastawiać się negatywnie w sensie że na pewno coś jest nie tak a lekarze jeszcze tego nie wykryli. Oczywiście badania nie zaszkodzą. My staramy się już bardzo długo bo około 7 lat tylko wcześniej to było bardziej tak że liczyliśmy na wpadkę. Ja już nawet przed poznaniem mojego męża, przed staraniami wmawiałam sobie że coś ze mną jest nie tak bo miałam bardzo długie, bolesne miesiączki trwające czasem miesiącami i ok 2 dni przerwy i znów ale byłam młoda i wstydziłam się iść do lekarza ale w głowie miałam że na pewno nie będę mogła mieć dzieci przez to potem nawet nie myślałam o zabezpieczeniach i wydaje mi się że psychicznie miałam blokadę od początku. Potem wmawiałam sobie że mam niedrożne jajowody, endometrioze a nic takiego jednak nie mam. U nas jest słabsze nasienie i to może być przyczyną tego że jeszcze się nie udało ale myślę że ta moja psychika też dużo robi bo nie jest tak że plemników nie ma wcale, jest ich mniej ale są więc przez tyle lat myślę że jednak by się udało. Teraz sobie wmawiam że wszystko jest ok ze mną, że mamy szansę na ciaze. Sama siebie przekonuje ale oczywiście badam się dalej. Wybacz tak dlugi wywód ale u mnie tak to właśnie wyglada. Ty jesteś w lepszej sytuacji, raz udało się zajść niestety poroniłas co jest straszne ale skoro raz się udało to uda się kolejny ale wiesz że w ta ciążę możesz zajsc i teraz szczęśliwie urodzisz. Mi przez te 7 lat nie udało się ani razu.

Od kiedy wiecie ze maz ma takie nasienie?
Ja po 3 latach napewno biore sie za papierologie do adopcji, nie myslalaas o tym?
Nie rozpisze sie teraz za bardzo bo musze juz wychodzic do pracy :* ale dzis ostatni dzien i urlop

4 lata temu robił pierwsze badanie. Myślałam ale niestety nie mamy swojego domu tylko wynajęte mieszkanie dlatego daliśmy sobie czas do końca roku, jeśli nie wyjdzie to bierzemy się za oszczędzanie na dom a później adopcja bo na razie to wszystkie pieniądze szły w klinike.
Zazdroszczę wakacji, my w tym roku nigdzie nie jedziemy.

Strasznie ci współczuję najgorsze ze gdy się slyszy takie historie to od razu sie mysli ze zeby tylko mnie to nie spotkalo... No naprawde nie zazdroszczę... Nie wiadomo tez co nas czeka tak naprawde
My wakacje kupiliśmy juz dawno z myślą wlasnie ze na nie nie pojedziemy i zaliczka przepadnie bo będzie ciaza. Myslalam ze takim planowaniem w przód los zrobi na przekór

Powiem Ci że teraz jak już podjęliśmy decyzję że do końca roku i koniec to jest mi jakoś lżej. Wybrałam inny cel niż ciaza, budowa domu to też moje marzenie od zawsze a niestety teraz jesteśmy tak pomiędzy bo ani dziecka ani domu a lata uciekają. Dziecko i tak mam nadzieję że będę kiedyś miała jak nie biologiczne to adopcyjne i będę je kochać równie mocno ale to plan na za ładnych parę lat. Ale jakoś mi łatwiej bo wiem że do czegoś bedziemy dążyć a nie tak jak teraz tkwić w takim zawieszeniu.

A nie chcecie ivf zrobić? Amh masz malutkie jak na swój wiek i to może być przyczyna bo komórki moga być słabe.

Wcześniej amh było wyższe a też nie wychodziło. Nie chcemy ivf bo jest to mnóstwo pieniędzy a i tak nie wiadomo czy się uda. Wolę te pieniądze oszczędzić i włożyć w dom i później starać się o adopcje bo za kilka lat mogę zostać z niczym i nawet nie mieć szans na małe dziecko z adopcji

Mnie powiedziała jedna gin, że jak amh spada drastycznie to od poczatku mogły być komórki słabej jakości. Niestety to może potwierdzić dopiero ivf. Niemniej trzymam kciuki za każdą decyzje!

Możliwe że tak jest ale nie będę się już tym zadreczac bo czuję że już zmarnowałam dużo czasu a tak jak pisałam wyżej odkąd zdecydowaliśmy się to zakończyć to czuję się jakaś spokojniejsza. Może nam się to jeszcze odmienić wiadomo ale myślę że to najrozsądniejsza decyzja

My też idziemy w tym kierunku. Oczywiście starać się będziemy, ale nie za wszelką cenę. Nie chcemy w tej gonitwie utracić z oczu siebie, naszych marzeń i pragnień. A czego by nie mówić, to przedłużające się starania są okropne dla psychiki i strasznie drenują portfel. Myślę, że jest to aspekt, o którym wciąż mówi się za mało, bo życie samo w sobie jest drogie (a teraz jeszcze podrożało), pensje nie rosną, kliniki słono sobie liczą za swoje usługi, a na NFZ pod względem starań ciężko liczyć.

My też będziemy się starać ale już bez kliniki. Oni i tak już nam nie pomoga, jedynie in vitro a na to nas nie stać a wlanie są też inne plany i marzenia które trzeba zacząć realizować. Niestety nie każdy może mieć wszystko

Czy miałyście może mocniejsze @ po zabiegu?