🐺 Wilcze Dzieciątka🤰🏼✨

Juz sobie działałam na piłce i z miednicą przed tymi feralnymi prenatalnymi, mam nadzieję jednak , ze moja szyjka nie jest jednak krótka na 3 cm , a rzeczywiście bardziej 3.64 bo to jednak jest różnica. Trzymam za to mocno kciuki! Koniecznie chce juz isc do fizjo bo muszę sprawdzić jak tam mięśnie mojego brzucha no i ta miednica. Jestem tak zdeterminowana na SN i szybkie dojście do siebie,ze bede starać robić sie wszystko aby to sie udalo. Boję sie cesarki jak ognia. Jeśli jednak będzie konieczna medycznie no to wiadomo, nie będę z tym walczyć

Doskonale rozumiem, jeśli nie będzie wskazań do cięcia, to też bym zdecydowanie wolała rodzić sn

Ale ostatnio zaczęłam już myśleć o porodzie, dziecko u mnie gdyby się urodziło teraz, to ma już jakieś szanse przeżyć poza brzuchem, więc jakieś bardziej realne się to zrobiło i zaczęłam się trochę stresować 🙈

Noo ta babeczka od prenatalnych tez mówiła zeby te 3 tygodnie sie oszczędzać do wizyty u prowadzącego i on sprawdzi czy sie skraca czy nie. Bo moze byc tak , że mam fizjologicznie krótką i nic nie bedzie sie działo. A nie mamy odniesienia, bo ja nie wiem ile ta szyjka miala na początku ciąży

A w którym tygodniu jesteś? 🙈

Ja właśnie też mam za sobą jedna cc i mimo że super doszłam do siebie to nie chciałabym drugiej. To jednak operacja, powikłania różne mogą się zdążyć, sama blizna potrafi sprawić mnóstwo problemów potem. Żeby nie było rozumiem chęć cc ale to dla mnie na pewno nie jest pójście na łatwiznę.

Nie no żaden rodzaj porodu nie jest pójściem na łatwiznę. Ważne żeby każda kobieta miała wybór i możliwość żeby urodzić w jak najlepszych warunkach i z najlepszą możliwą opieką medyczną.

Właśnie często słyszę ze kobieta poszła na łatwiznę bo chciała cesarkę co jes chore.
pamiętam moja go kolegę po wycięciu laproskopowo wyrostka który nie mógł nic nosić i był na l4 prze, miesiąc i jęczał cały czas i był na mocnych przeciwbólowych. A kobieta po poważnej operacji stawia się na nogi i mów masz tu dziecko ogarni. Ale nie damy Ci nic mocnego przeciwbólowego bo karmisz....

Końcówka 24

No dokładnie, rozcinają Ci pół brzucha, a ktoś mówi, że to pójście na łatwiznę 🤯
Nie mam odniesienia, bo jeszcze nie rodziłam, ale generalnie poród jakikolwiek wydaje się mega trudną sprawą 😅

Poród to tam… „chwila” bólu, którego potem się nie pamięta. Dopiero potem zaczyna się jazda 😂
Jutro wraca mój high need child (był tydzień nad morzem z dziadkami) a mąż sobie leci bezczelnie do Brazylii 😂 Do tego ma cały tydzień być brzydka pogoda. Co ja zrobię 😂 osiwieje. Chociaż i tak codziennie tęskniłam za Pieronem.
🥹🥹🥹

Niby tak, ale historie są różne, tyle rzeczy już słyszałam, że może pójść nie coś nie tak, że indukowany dużo bardziej boli, że później jakieś komplikacje możliwe itd, itd, że boję się po prostu:) Mimo, że staram się nastawiać, że mimo wszystko będzie okej, na pewno będzie bolało, ale będę próbować przygotować się na miarę możliwości i damy radę

A później nooo tak, to też inny level Tyle, że to już dla mnie bardziej znane, bo bardzo długo pracowałam z dziećmi w różnym wieku i różnych ilościach na raz, także stwierdzam, jak dałam radę opiekować się przez kilka dni sama piątką, to może ze swoim jednym jakoś dam radę. A od kilku lat też w połowie czasu mieszkam z pasierbem, także wstawiania nocne do karmienia, wszelkie okresy buntów dwulatka, trzylatka i co tam jeszcze jest już za mną, obecnie wulkan energii z prawdopodobnie ADHD. Także jak się dowiedziałam, że u nas też będzie chłopiec, to się trochę załamałam, bo bardzo się boję że będzie podobny, mimo że pasierb prawdopodobnie jest takim małym chaosem po swojej matce. Także myślę, że będzie ciężej, bo jednak dojdzie stres o własne dziecko i taka większa odpowiedzialność, ale jednocześnie myślę, że w wielu kwestiach będzie łatwiej, właśnie dlatego, że to własne dziecko 😅

Nana11 - z dziewczynkami z możliwym ADHD jest tylko pozornie łatwiej😅 słucham teraz kursu o emocjach A.Misiak i bardzo ciekawą rzecz powiedziała - dzieci 2-3 lata myślą, że my współdzielimy z nimi myśli i że jak on prosi o piciu to on jest święcie przekonany, że dostanie piciu w kubeczku w kolorze niebieskim i my mu specjalnie na złość daliśmy w zielonym.

Ja jeszcze nie miałam swojego błękitnego porodu także nie piszę z doświadczenia, ale jeśli już zaczynacie myśleć o strachu przy porodzie itp to poszperajcie sobie w tym temacie. Niektórym kobietom się to udaje i sama znam jedną osobę, ktòra mówiła, że miała tak udany VBAC, że aż by się bała mieć kolejny poród, żeby tego swojego wyobrażenia nie tracić. Życzę każdej z Was błękitnego porodu (sobie również choć mój ostatni poród nie napawa mnie optymizmem ).
A oksytocyna z zewnątrz u mnie jest paskudna i teraz jeśli będzie próba SN to jest mało argumentów, które mnie przekonają do podłączenia się poraz 3 pod te substancje (ale to i tak zależy jak mi się to w czasie porodu ułoży i czy w ogole życie dziecka nie będzie wymagało cc na zimno lub proby przyspieszenia akcji SN)

Nana napisałam to trochę żartobliwie Moje dziecko do ok 3rż było aniołem. Teraz jakby nadrabia wszystko kumulacja buntów 2 i 4 latka 😂 Dzięki wcześnemu wspomaganiu rozwoju zrobił się tak kontaktowy..mądry..a w tym wszystkim złośliwy i totalny indywidualizm mu wszedł. Ciężko mi za nim momentami nadążyć mimo że jestem nauczycielem i terapeutą to moje metody na własnym dziecku sprawdzają się w 6 na 10 sytuacji. 😅

Co do porodu.. jakbym opisała, to wyszedłby niezły emocjonalny-bólowy thriller 😅 ale wiesz co? Tego bólu serio się nie pamięta, strachu też nie.. a zakładam że wszystkie przejdziemy poród bez komplikacji i żadna z nas nie będzie miała żadnej traumy. 💪🏻💪🏻

A propo adhd! Moja koleżanka wspomagająca ze szkoły zrobiła sobie niedawno diagnozę w kierunku add i adhd. I jak w życiu był nie pomyślała, tak diagnoza wyszła jej pozytywna. Na codzień dziewczyna spokojna, flegmatyczna… Potem na Ig wyskakiwały mi filmiki na ten temat (oczywiście iphony podsłuchiwały ) i faktycznie u dziewczyn/kobiet są objawy bardziej pod depresje moim zdaniem niż nadpobudliwość psychoruchowa. I wiele z tego też pasuje mi do mnie 😂 także oprócz rysów spektrum widzę też adhd. Tak się kończy jak się zacznie pracę w niebieskiej szkole. 😂

A no tak, jak adhd, to niełatwo pewnie w żadnej sytuacji, ale u mnie dochodziło mnóstwo takich psychicznych "obaw" przed chłopcem - nie tylko ze względu na samego pasierba, co głównie przez jego matkę, która mi tak dała w kość i od której słyszałam o sobie tak chamskie rzeczy (ale prawie nigdy nie w twarz, chyba że akurat dostała ataku szału i zaczynała kurwić i się wydzierać na mnie na żywo 🥲), że chcę być od niej jak to możliwe najdalej, nie chce żeby wiedziała nic o nas (dlatego pasierb też o tym że będzie miał brata dowiedział się dopiero niedawno, jak już byłam w połowie szóstego miesiąca i szczerze mam nadzieję, że trochę mu wyleciało z głowy i mamusi się nie chwalił specjalnie) i ogólnie mam od niej taki odrzut, że "skoro ona ma chłopca, to ja chcę inaczej" 😅
A tak się boję, że włączy mi się okropna rywalizacja, że w końcu będę mogła jej "pokazać"? jak się wychowuje dziecko, bo miałam jej niezwykle dużo do zarzucenia obszarów, gdzie zaniedbuje w jakiś sposób dobro dziecka (nie że krzywda bezpośrednia, ale takie wiecie, telefon i bajka do jedzenia przed 1 rokiem życia, zero rutyny jakiejkolwiek, kładzenie dwulatka do spania po wizycie w sklepie o 23 nie jako wyjątkowe wydarzenie, na śniadanie codziennie hot-dog albo cebularz z żabki, bo czwarty dzień z rzędu zaspali i nie zdążyli na śniadanie w przedszkolu, itd mnóstwo tego typu sytuacji), gdzie nie mogłam się odezwać, bo "przecież nie moje dziecko" i w tych bardziej hardcorowych kwestiach, co mogło mieć faktycznie już jakiś większy wpływ, kiedy mąż próbował zwrócić jej na coś uwagę, to była ZAWSZE mega afera i później była specjalnie złośliwa przez parę tygodni, dopóki nie zapomniała o sytuacji. A weź człowieku duś w sobie, jak są takie okresy, że co prawie tydzień jest sytuacja, że ona wyjeżdża, albo chce zmienić grafik, albo co gorsza zapomni powiedzieć że wyjeżdża i się dowiadujemy godzinę przed, albo że nie ma jej w domu, bo zapomniała, a my odwozimy dziecko, albo ma spotkanie, ale niani nie ogarnie. Gdzie teoretycznie jest na sztywno ustalone pół tygodnia tu, pół tam... I my jakoś potrafimy sobie zorganizować plany, tak żeby jej nie rozwalać wszystkiego co chwilę 🙄
Dobra, bo to jest temat wielka i rwąca rzeka, a mi tu taki żalpost wyszedł, przepraszam 😅

Coś błękitnego porodu - coś zaczęłam szukać kiedyś, ale nie udało mi się znaleźć konkretnie jak dobrze się przygotować pod tym względem, oprócz konkretnie jakiś płatnych kursów.

Ale taka ciekawostka - jeśli chcecie korzystać z aromaterapii w porodzie (ja np koooocham olejki, robię sobie i rodzinie własne perfumy i mieszanki), to podobno żeby miało to największy sens, to trzeba najpierw "zakotwiczyć" zapach. Tzn i bez też to może coś dać, typu np. niektóre substancje zawarte w konkretnych olejkach pomagają oddychać, uspokajają, rozszerzają naczynia krwionośne itd, więc to na pewno też coś daje, ale na psychikę najlepiej zadziała, jeśli ten zapach będzie nam się wcześniej z czymś kojarzył i będziemy go np podczas ciąży używać w miłych momentach albo wyobrażać coś sobie podczas wdychania. I dzięki temu później mózg "skojarzy" zapach z bezpieczeństwem i dobrym samopoczuciem i to podobno jakoś ułatwia ☺️ Nie wiem na ile to jest prawda, ale brzmi całkiem logicznie 😅

Haha, co do filmików to mi też wyskakują non stop, gdyby tylko to diagnozowało ludzi, ile w tym bingo uzbierasz, to już bym miała papierek na AuDHD 😂
Śmieję się, ale faktycznie u mnie bardziej depresyjnie/lękowo i na to już faktycznie miałam diagnozy od lekarzy, ale na ile to naprawdę związane czy nie u mnie, to ciężko powiedzieć. Ludzie są na tyle różni, że każdy coś tam myślę, że ma "innego" w mózgu

Ja jestem zdania że nie ma ludzi neurotypowych. Każdy ma jakiegoś bzika Pracuje z samymi dziećmi w spektrum i właśnie ostatnio wpadła mi w ręce książka o adhd i agresji pod kątem osób w SPE ale mój kalafiorowaty mózg jeszcze czeka na przebudzenie, żeby móc czytać coś bardziej ambitnego.

Nana bycie ,, Macochą'' to cholernie trudna rzecz, myślę że nawet może być bardziej skaplikowana od adopcji bo jednak jesteś ta trzecia osoba wiec podziwiam. Myślę że teraz przede wszystkim twój partner będzie miał niesamowicie ciężkie zadanie żeby opiekawc się tobą a jednocześnie żeby jego syn nie poczuł się pominięty. Zwlasza przy takiej matce jak opisujesz.

Oj potwierdzam, wyzwanie niesamowite. Bycie tą trzecią osobą jest przewalone, to jak wszystko trzeba w jakiś sposób wyważać, tak żeby dla każdego było dobrze, bardzo ciężkie.
Ja sobie też sama utrudniam, bo czuję jakieś głupie poczucie misji, zamiast odpuścić i pójść na łatwiznę, to czuję, że u nas wszystko musimy "nadrabiać" - tzn jeśli wiem, że w tamtym domu ogląda bardzo dużo bajek, to u nas oprócz wspólnego domowego kina raz na kilka tygodni nie ma ekranów w ogóle, zamiast tego będę zachęcać do książeczek; wiem że tam je fatalnie - to u nas będę promować głównie warzywa i domowe jedzenie; tam śpi jak chce - ja pilnuje rutyny, żeby o 20 najpóźniej to już chociaż zbierać go do łóżka; tam co chwilę dostaje jako zabawki jakieś świecące kolorowe gówienka - u nas próbuję zachęcać do klocków, rysowania, jakiś zabaw z figurkami albo ruchowych itp. Tłumaczę dużo, uczę nowych rzeczy. W czym na pewno słabiej mi idzie niż biologicznej matce, to w cierpliwości do niego 😅 Wkurzam się czasami mocno, szczególnie jak akurat ta mi zalazła za skórę wcześniej. Ale też jakbym odpuszczała tyle co ona, to podejrzewam, że też bym była bardziej zrelaksowana.
Jeszcze jakby to nie przynosiło jakiś efektów, to może bym machnęła ręką, ale kurcze - nie woła u nas tych bajek, uwielbia książkowe rutyny, idzie spać zwykle w miarę ładnie (jak na dziecko, bo wiadomo, przykryć 138 razy, ja jeszcze chcę się bawić itd też występuje), przed przedszkolem nie ma awantur, tymi zabawami, które organizujemy jest zainteresowany, większość rzeczy co ugotuję je ze smakiem i mówi że gotuję najlepsze jedzenie i cztery razy bierze dokładkę.

Tylko oczywiście mamusia i tak najlepsza, bo przecież lizak i baja są dla 4,5 latka prostsze i przyjemniejsze...

Także takie rozdarcie - robić to co najlepsze dla dziecka czy to co łatwiejsze... 🤷🏻‍♀️

Nana myślę, że Chłopak szybko doceni czas spędzony z Wami. No właśnie.. bo Wy mu dajecie CZAS a nie tylko zapychacze w postaci bajek czy bezsensownych zabawek. 🩷
Z drugiej strony faktycznie czeka Was trudny okres. W sumie jesteśmy trochę w podobnej sytuacji (bez drugiej żony w tle u mnie). Też bardzo się martwię jak poukładać w przyszłości relacje Rysia z Heniem. Młody zrobił się bardzo zaborczy i wszystko musi być jego. I niestety dużo winy w tym naszej i teściów. Rozpieściliśmy Go jak dziadowski bicz. Ma wszystko co chce, od zawsze. Niestety bajki u nas są ale staram się wybierać takie, które jak najmniej przebodzcowuja. Zabawek grających i świecących nie miał nigdy, bo ostro tego pilnowaliśmy. Książeczki czytać bardzo lubi i mamy swoją rutynę z tym związana. No i borykamy się z wybiórczością pokarmową, która nie wiem skąd się wzięła. Muszę się w tym temacie doedukowac. Diagnozowaliśmy się pod kątem SI ale skończyło się na podejrzeniu które osteopata i fizjo obalili. Ehhh no. Daleko nam do ideału Czasem to jest misja pt przetrwanie.

Ps Życzę Ci dużo siły i upartosci w trzymaniu się własnych zasad 💪🏻🌻