male podsumowanie ostatnich dni.
w srode niestety musiala ja odebrac ze zlobka po godzinie. super sie bawila, ale katar i kaszel byly zbyt natarczywe mimo braku goraczki. wczoraj zostala w domu. dzis tylko sladowe ilosci kataru, wiec poszla do zlobka.
iiiiiiiiiiiiiiiii
po raz pierwszy ani razu nie plakala. jak weszlysmy od razu wyciagnela raczki do cioci. zjadla cale sniadanie, potem super sie bawila, dzic byla tez piaskowanica, ponoc super sama wszystko ogarniala (a byla moze 2 razy na mazurach). potem obiadek caly zjadla i odebralam ja przed drzmeka. jejuuuuu. jaki kamien z serca.tym, ktore maja rozterke czy oddac dziecko do zlobka, czy gotowe, czy da rade. moge smialo napisac, ze na pocztaku myslalam, ze zrezygnujemy, jesli to tulenie i placz beda za dlugo trwaly. ale prawda jest taka, ze dzieci ukladaja to sobie w glowkach. zaczynaja doceniac chwile gdzie moga robic inne rzeczy niz w domu, gdzie maja inne dzieci i zabawki. Moja Olcia otworzyla sie na ten swiat i serce mi sie raduje.
gdy po nia wyszlam byla sama na slai zabaw, bo dzieci byly kladzione spac i ciocia, ktora byla na sali zabaw przewijala inne dziecko (w tym samym pomieszczeniu). Gdy Ola mnnie zobaczyla, od razu sie usmiechnela, ja wyciagnelam rece przez barierke, zeby sama podeszla. a ona pieknie wstala, wyciaga raczki i leci do mnie. Boszzzzzzz. jaka to piekna chwila dla mnie byla. widzialam, ze jest tam szczesliwa i czuje sie pewnie.
aaaa, no wlasnie. od kilku dni Ola sama chodzi. potrafi przejsc i nawet troche przebiec cale mieszkanie, czasem sie wywraca na pupe i niestety z wygody czesto proci, zeby chodzic za reke. Ale juz potrafi chodzic
nawet psa goni wokol stolu na nogach nie czworakach
jest fajnie.
w poniedzialek, jesli nic sie nie zmieni, to moj P bierze urlop i idziemy do kina i na obiad!!!! pierwszy raz do kina od 14 miesiecy razem!!!!!!!! (tzn w ogole, bo osobno nie chodzimy ).
jest duzo zalet zlobka. doceniam to po dniach choroby, gdy doslownie juz nie wiedzialam co jej wymyslac do zabawy, bo najchetniej to chciala byc noszona albo prowadzana za reke. niczym bawic sie nie chciala, ja niczego zrobic nie moglam. przez kaszel noce byly tragiczne. ja na skraju wyczerpania fizycznego (co kaszlniecie, to ona placz i kazala sie brac na rece z lozeczka. nie pozwalala mi usiasc, wiec musialam stac i tulic i kolysac... no super o 1,2,3,4 w nocy. rewelacja) . dlatego mialam kryzys. nawet sie rozbeczalam jednego wieczoru i z mezem nie zmaienilam zadnego slowa. mam poczucie, ze Ola interesuja sie wszyscy. nikt przy niej nie pomaga, ale o mnie nawet nikt nie zapyta jak ja to znosze, jak daje rade. Przeciez Ola taka grzeczna i rozumna. no tak. tak jest. tylko Wy wiecie jak to jest samotnie zajmowac sie dzieckiem. dlatego tak jak Jezyk, zaczelam wreczac ojcu dziecko i mowic, ze musze zorbic zupe, isc na zakupy itp... ja po prostu nie dam rady.
zlobek jest zbawieniem, choc narazie jest tam na malo czasu i niewiele moge zorbic. samotne zakupy bez pospiechu (wiem, rarytas!!!), gotowanie, szybkie ogarniecie chaty, pranie, 30 min na kawe i znowu przez park popierdzielam z psem po Ole. w nastepnym tyg, jesli nic nie pokrzyzuje nam planow chce ja oddac w poniedzialek do 15, a od wtorku juz do 16. docelowo bede ja odbierac o 16.30.
jest mi zle i przykro, bo niby w lipcu mialam iec duzo czasu dla siebie. chcialam nadrobic duzo rzeczy, wejsc na dyski firmowe, poczytac jakie projekty teraz realizujemy, zeby wejsc 1 sierpnia juz wprowadzona w tematy. chcialam pocwiczyc, podietowac sie intensywnie, pomaseczkowac....
nie zrealizowalam nic przez choroby.
dlatego sters przed powrotem do pracy narasta, czuje presje i niedosyt wiedzy. a wiem, ze bede zajmowala sie projektami w innym dziale niz moj poprzedni, wiec wypadaloby tez poznac podstawowe mapy procesow, by wiedziec w jaki sposob zeposly dzialaj. lubie byc profesjonalna i przygotowana i nie lubie robic z siebie manekina, co sie nie zna... dlatego jestem zla, ze nie mam czasu dla siebie.
niby moglabym wieczorami, gdy Ola idzie spac ok 19-20... tylko, ze wtedy jest czas na chill, serial, ksiazke, posiedzienie na balkonie i pogadanie z mezem.... chce tez odpoczac po claym dniu.
aaaaaaaaaaa. jeszcze jedna nowinka. od 3 dni, to maz usypia Ole. wczoraj ja robie kolacje (bylo pozno, bo po 20 i Ola nie chciala spac, bo miala 2 drzemki po 1,5 w ciagu dnia przez chorobe), aP. chodzi z ola po przedpokoju za reke. w ktoryms momencie P. mowi, "mama, papa, Ola idzie spac". ja sobie mysle. taaaaaaaa, eheeeeee. jasne. przeciez nie jest spiaca... i koniec. jak wychodze po minucie z kuchni, drzwi od pokoju Oli zamkniete. 10 min. Ola spi. co sie okazalo. Ola wziela ojca za reke, zrobila matce papa i centralnie zaprowadzila go do pokoju na spanie. no suuuuper. fajnie, ze lubi zasypiac z tatusiem. dzis rano ustalilismy, ze to on usypia, skoro Ola tak wybrala
alez jestem przebiegla
Ola duzo rozumie. prawie nie mowi. tzn mowi, ale chinsku. czasem mamamam, czasem tata, czasem dada. reszta to jej jezyk. ale rozumie chyba wszystko. gdy mowie idziemy czyscic nosek bziubziu, ona bierze mnie za reke i prowadzi do miejsca gdzie jest odkurzacz z katarkiem, gdy mowie idziemy myc zabki szuszuszu, to samo. ostatnio po kapieli, mowie, ze bedziemy suszyc wloski szuszuszu, a ona lapie za szczoteczke... moja wina. pomylilam hasla na suszarke nie ywmyslilam jeszcze jak pytam, czy chce sniadanko/obiadek itp kiwa glowa, wyciaga pusty talerzyk, tzn ze chce dokladke no kurcze fajnie sie robi
wiem, ze wiekszosc z Was jest zawiedziona BLW, ale ja sie ciesze. w zlobku Ola sama je. bez problemu stale pokarmy. byl problem z kanapkami, ale zaczelam maglowac kanapki w domu, w sensie z twarogem, wedlinka itp.. tylk otroche warzyw do tego (wczesniej bylo wiecej warzyw niz kanapek). nauczyla sie. zupy podobno sama macha lyzka. ale w domu srednio. ostatnio dalam jej na probe plastikowy widelec do drugiego dania, a ta zaczela nieporadnie, ale nadziewac i wkladac do buzi. to wyniosla ze zlobka. nie dawalam jej wczesniej, bo nie chcialam, zeby sie nie nadziala tym plastikiem i nie zrazila. ale ona kuma to, wiec kwestia cwiczen. oczywiscie jak sie zniecieprliwi, to raczkami je. dlatego jesli tylko dziecko akceptuje BLW, to dla mnie to jest akurat hit tylko nie kazde malenstwo ma predyspozycje.
ostatnio na blacie w kuchni ja posadzilam, smazylam jej placuszki bananowe. obok byla miseczka z owoacmi, gdy placki przestygly, polozylam talerzyk obok Oli. a ta, SAMA, bez mojej pomocy i pokazywania przeklada raczka owoce z miseczki na placuszki potem bierze placka do buzi.
dzieci rozumieja wieej niz nam sie wydaje. moje dziecko w ostatnich dniach mega mnie zaskakuje. zaczelam jej zatem tlumaczyc wiecej niz robilam dotychczas. myslalam, ze to takie lanie slow... ale nie. to nie idzie w proznie!!!!
w srode niestety musiala ja odebrac ze zlobka po godzinie. super sie bawila, ale katar i kaszel byly zbyt natarczywe mimo braku goraczki. wczoraj zostala w domu. dzis tylko sladowe ilosci kataru, wiec poszla do zlobka.
iiiiiiiiiiiiiiiii
po raz pierwszy ani razu nie plakala. jak weszlysmy od razu wyciagnela raczki do cioci. zjadla cale sniadanie, potem super sie bawila, dzic byla tez piaskowanica, ponoc super sama wszystko ogarniala (a byla moze 2 razy na mazurach). potem obiadek caly zjadla i odebralam ja przed drzmeka. jejuuuuu. jaki kamien z serca.tym, ktore maja rozterke czy oddac dziecko do zlobka, czy gotowe, czy da rade. moge smialo napisac, ze na pocztaku myslalam, ze zrezygnujemy, jesli to tulenie i placz beda za dlugo trwaly. ale prawda jest taka, ze dzieci ukladaja to sobie w glowkach. zaczynaja doceniac chwile gdzie moga robic inne rzeczy niz w domu, gdzie maja inne dzieci i zabawki. Moja Olcia otworzyla sie na ten swiat i serce mi sie raduje.
gdy po nia wyszlam byla sama na slai zabaw, bo dzieci byly kladzione spac i ciocia, ktora byla na sali zabaw przewijala inne dziecko (w tym samym pomieszczeniu). Gdy Ola mnnie zobaczyla, od razu sie usmiechnela, ja wyciagnelam rece przez barierke, zeby sama podeszla. a ona pieknie wstala, wyciaga raczki i leci do mnie. Boszzzzzzz. jaka to piekna chwila dla mnie byla. widzialam, ze jest tam szczesliwa i czuje sie pewnie.
aaaa, no wlasnie. od kilku dni Ola sama chodzi. potrafi przejsc i nawet troche przebiec cale mieszkanie, czasem sie wywraca na pupe i niestety z wygody czesto proci, zeby chodzic za reke. Ale juz potrafi chodzic
nawet psa goni wokol stolu na nogach nie czworakach jest fajnie.
w poniedzialek, jesli nic sie nie zmieni, to moj P bierze urlop i idziemy do kina i na obiad!!!! pierwszy raz do kina od 14 miesiecy razem!!!!!!!! (tzn w ogole, bo osobno nie chodzimy
).jest duzo zalet zlobka. doceniam to po dniach choroby, gdy doslownie juz nie wiedzialam co jej wymyslac do zabawy, bo najchetniej to chciala byc noszona albo prowadzana za reke. niczym bawic sie nie chciala, ja niczego zrobic nie moglam. przez kaszel noce byly tragiczne. ja na skraju wyczerpania fizycznego (co kaszlniecie, to ona placz i kazala sie brac na rece z lozeczka. nie pozwalala mi usiasc, wiec musialam stac i tulic i kolysac... no super o 1,2,3,4 w nocy. rewelacja) . dlatego mialam kryzys. nawet sie rozbeczalam jednego wieczoru i z mezem nie zmaienilam zadnego slowa. mam poczucie, ze Ola interesuja sie wszyscy. nikt przy niej nie pomaga, ale o mnie nawet nikt nie zapyta jak ja to znosze, jak daje rade. Przeciez Ola taka grzeczna i rozumna. no tak. tak jest. tylko Wy wiecie jak to jest samotnie zajmowac sie dzieckiem. dlatego tak jak Jezyk, zaczelam wreczac ojcu dziecko i mowic, ze musze zorbic zupe, isc na zakupy itp... ja po prostu nie dam rady.
zlobek jest zbawieniem, choc narazie jest tam na malo czasu i niewiele moge zorbic. samotne zakupy bez pospiechu (wiem, rarytas!!!), gotowanie, szybkie ogarniecie chaty, pranie, 30 min na kawe i znowu przez park popierdzielam z psem po Ole. w nastepnym tyg, jesli nic nie pokrzyzuje nam planow chce ja oddac w poniedzialek do 15, a od wtorku juz do 16. docelowo bede ja odbierac o 16.30.
jest mi zle i przykro, bo niby w lipcu mialam iec duzo czasu dla siebie. chcialam nadrobic duzo rzeczy, wejsc na dyski firmowe, poczytac jakie projekty teraz realizujemy, zeby wejsc 1 sierpnia juz wprowadzona w tematy. chcialam pocwiczyc, podietowac sie intensywnie, pomaseczkowac....
nie zrealizowalam nic przez choroby.
dlatego sters przed powrotem do pracy narasta, czuje presje i niedosyt wiedzy. a wiem, ze bede zajmowala sie projektami w innym dziale niz moj poprzedni, wiec wypadaloby tez poznac podstawowe mapy procesow, by wiedziec w jaki sposob zeposly dzialaj. lubie byc profesjonalna i przygotowana i nie lubie robic z siebie manekina, co sie nie zna... dlatego jestem zla, ze nie mam czasu dla siebie.
niby moglabym wieczorami, gdy Ola idzie spac ok 19-20... tylko, ze wtedy jest czas na chill, serial, ksiazke, posiedzienie na balkonie i pogadanie z mezem.... chce tez odpoczac po claym dniu.
aaaaaaaaaaa. jeszcze jedna nowinka. od 3 dni, to maz usypia Ole. wczoraj ja robie kolacje (bylo pozno, bo po 20 i Ola nie chciala spac, bo miala 2 drzemki po 1,5 w ciagu dnia przez chorobe), aP. chodzi z ola po przedpokoju za reke. w ktoryms momencie P. mowi, "mama, papa, Ola idzie spac". ja sobie mysle. taaaaaaaa, eheeeeee. jasne. przeciez nie jest spiaca... i koniec. jak wychodze po minucie z kuchni, drzwi od pokoju Oli zamkniete. 10 min. Ola spi. co sie okazalo. Ola wziela ojca za reke, zrobila matce papa i centralnie zaprowadzila go do pokoju na spanie. no suuuuper. fajnie, ze lubi zasypiac z tatusiem. dzis rano ustalilismy, ze to on usypia, skoro Ola tak wybrala
alez jestem przebiegla Ola duzo rozumie. prawie nie mowi. tzn mowi, ale chinsku. czasem mamamam, czasem tata, czasem dada. reszta to jej jezyk. ale rozumie chyba wszystko. gdy mowie idziemy czyscic nosek bziubziu, ona bierze mnie za reke i prowadzi do miejsca gdzie jest odkurzacz z katarkiem, gdy mowie idziemy myc zabki szuszuszu, to samo. ostatnio po kapieli, mowie, ze bedziemy suszyc wloski szuszuszu, a ona lapie za szczoteczke... moja wina. pomylilam hasla
na suszarke nie ywmyslilam jeszcze jak pytam, czy chce sniadanko/obiadek itp kiwa glowa, wyciaga pusty talerzyk, tzn ze chce dokladke no kurcze fajnie sie robi wiem, ze wiekszosc z Was jest zawiedziona BLW, ale ja sie ciesze. w zlobku Ola sama je. bez problemu stale pokarmy. byl problem z kanapkami, ale zaczelam maglowac kanapki w domu, w sensie z twarogem, wedlinka itp.. tylk otroche warzyw do tego (wczesniej bylo wiecej warzyw niz kanapek). nauczyla sie. zupy podobno sama macha lyzka. ale w domu srednio. ostatnio dalam jej na probe plastikowy widelec do drugiego dania, a ta zaczela nieporadnie, ale nadziewac i wkladac do buzi. to wyniosla ze zlobka. nie dawalam jej wczesniej, bo nie chcialam, zeby sie nie nadziala tym plastikiem i nie zrazila. ale ona kuma to, wiec kwestia cwiczen. oczywiscie jak sie zniecieprliwi, to raczkami je. dlatego jesli tylko dziecko akceptuje BLW, to dla mnie to jest akurat hit
tylko nie kazde malenstwo ma predyspozycje.ostatnio na blacie w kuchni ja posadzilam, smazylam jej placuszki bananowe. obok byla miseczka z owoacmi, gdy placki przestygly, polozylam talerzyk obok Oli. a ta, SAMA, bez mojej pomocy i pokazywania przeklada raczka owoce z miseczki na placuszki potem bierze placka do buzi.
dzieci rozumieja wieej niz nam sie wydaje. moje dziecko w ostatnich dniach mega mnie zaskakuje. zaczelam jej zatem tlumaczyc wiecej niz robilam dotychczas. myslalam, ze to takie lanie slow... ale nie. to nie idzie w proznie!!!!
A wiec nastal ten dzien.
Dzis wrocilam do pracy. I dzis zdalam sobie sprawe jak wazne bylo przeprowadzenie stopniowej adaptacji w zlobku. Otoz wczoraj wieczorem olsnilo mnie, ze tak naprawde moje pojscie do pracy zmieni dla Oli tylko rytual wstawania i zmieni sie osoba do odprowadzania do zlobka. Nic poza tym. Poza tym, bedzie zyla w rzeczywistosci ktora dobrze zna! Bo nadal bedzie tam do 16, bo nadal mama odbierze razem z psem, nadal pojdziemy karmic kaczki po drodze w parku, a potem bedzie domowy obiadek, zabawa i przytulanie.
Rzeczywistosc sie zmienia, ale dla mnie.
Dzis wstalam o 6.10 (normalnie wstajemy ok 8, plan byl o 6, ale nie dalam rady). I te 10 min juz na wstepie mnie opoznilo.
Najpierw lazienka, makijaz, potem szykowanie sniadania, potem obudzic Ole (plan o 7), zjesc razem sniadanie, wyprowadzic psa, dac buziaka w czolko i wyjsc do pracy 7.30 aby byc na 8. Taki jest plan, ktory zajmuje mi wg tego co dzis wyszlo 1h 45min (mialam sie zmiescic maks w 1.5 h – nie smiejcie sie, ja jestem bardzo zasadnicza i punktualna. Nawet z Ola na czas jestem w stanie sie zorganizowac) . Juz wiem, ze musze Ole zaczac budzic przed 7, nie o 7. Bo ona jest nieprzytomna nie plakala, ale smiala sie i nie chciala jesc sniadanka, bo za szybko to dla niej. No ale na szcescie zjadla ze dwie lyzki robionego przeze mnie twarozku ze szczypiorkiem , ze dwa gryzy bulki z maslem i plasterek pomidora. Zawsze cos na zoladeczek spadlo. A w zlobku o 9 maja tez sniadanie, wiec luzik. Do zlobka Ole odprowadzil maz. I taki jest plan. On prowadza ja do zlobka na ok 8.15- a ja maks 16.15 ja odbieram. Dzis bede testowac o ktorej ja odbiore wychodzac z pracy o 15 (musze wrocic do domu, wskoczyc w dresy i z psem przejsc park – zlobek po drugiej stronie). Chce zmiescic sie w godzinie od wyjscia z pracy. Oby. dzis czas pokaze.
A ja po powrocie czuje sie zagubiona i samotna. Moj szef jest w innym kraju, zespolu nie mam na miejscu – jestesmy rozproszeni po swiecie (mam samodzielnie funkcjonujace stanowisko i wspieram od strony zarzadzania projektami prace innych zespolow operacyjnych), ale poki co nie wiem kogo bede wspierac. moj szef tylko upewnil sie czy dzis wracam, ale gdzie mam siedziec itd, ogarnialam juz sama. Ma to swoje zalety, bo wybralam sobie super miejscowke z widokiem na Pola Mokotowskie. Ale z drugiej strony nie mam takiego poczucia, ze ktos sie o mnie troszczy. Cala masa nowych twarzy (nie bylo mnie 2 lata). Ja nie znam ich, oni nie znaja mnie. Przechodze przez najnowsze maile, stare kasuje bez czytania, bo po co, jak info niekatualne. Ogladam najnowsze prezentacje firmy... i ogolnie sie nudze! Czekam na rozmowe z moim szefem w przyszlym tygodniu, ma tez mnie odwiedzic i wtedy ustalimy priorytety. A do tego czasu bede chyba bimbac. Co prawda mamy dzisiaj pierwszego calla, gdzie szef chce abym sie przedstawila, opowiedziala o swoich 11 latach w firmie i wczesniejszym doswiadczeniu. Ale tak poza tym, mam nadzieje, ze tak pozostanie jak najdluzej. Czego sie boje? Zasypania iloscia projektow (osoba ktora to robila odeszla w marcu i wszystko lezy odlogiem do tej pory) i przez to pracy po nocach. Chce ustalic z szefem jak bedzie, ze wychodze zawsze o 15, a reszte dopracowuje wieczorem. Pragne tez aby zgodzil sie na uklad, ze jesli Ola chora, to pracuje z domu, a nie L4. Bo prawda jest taka, ze jak jest duzo pracy to kiedys i tak na L4 pracowalam, wiec nie oszukujmy sie, ze nic nie robie. Po prostu w innych godzinach.
Boje sie, aby mojego planu nie zniszczono. Chce byc w pelni dostepna dla dziecka od momentu odbioru ze zlobka, do momentu pojscia spac. Jesli bedzie trzeba bede spala 3h, ale nie ma opcji zebym pracowala jak kiedys... zobaczymy jak to zostanie przyjete.
Dzis wrocilam do pracy. I dzis zdalam sobie sprawe jak wazne bylo przeprowadzenie stopniowej adaptacji w zlobku. Otoz wczoraj wieczorem olsnilo mnie, ze tak naprawde moje pojscie do pracy zmieni dla Oli tylko rytual wstawania i zmieni sie osoba do odprowadzania do zlobka. Nic poza tym. Poza tym, bedzie zyla w rzeczywistosci ktora dobrze zna! Bo nadal bedzie tam do 16, bo nadal mama odbierze razem z psem, nadal pojdziemy karmic kaczki po drodze w parku, a potem bedzie domowy obiadek, zabawa i przytulanie.
Rzeczywistosc sie zmienia, ale dla mnie.
Dzis wstalam o 6.10 (normalnie wstajemy ok 8, plan byl o 6, ale nie dalam rady). I te 10 min juz na wstepie mnie opoznilo.
Najpierw lazienka, makijaz, potem szykowanie sniadania, potem obudzic Ole (plan o 7), zjesc razem sniadanie, wyprowadzic psa, dac buziaka w czolko i wyjsc do pracy 7.30 aby byc na 8. Taki jest plan, ktory zajmuje mi wg tego co dzis wyszlo 1h 45min (mialam sie zmiescic maks w 1.5 h – nie smiejcie sie, ja jestem bardzo zasadnicza i punktualna. Nawet z Ola na czas jestem w stanie sie zorganizowac) . Juz wiem, ze musze Ole zaczac budzic przed 7, nie o 7. Bo ona jest nieprzytomna nie plakala, ale smiala sie i nie chciala jesc sniadanka, bo za szybko to dla niej. No ale na szcescie zjadla ze dwie lyzki robionego przeze mnie twarozku ze szczypiorkiem , ze dwa gryzy bulki z maslem i plasterek pomidora. Zawsze cos na zoladeczek spadlo. A w zlobku o 9 maja tez sniadanie, wiec luzik. Do zlobka Ole odprowadzil maz. I taki jest plan. On prowadza ja do zlobka na ok 8.15- a ja maks 16.15 ja odbieram. Dzis bede testowac o ktorej ja odbiore wychodzac z pracy o 15 (musze wrocic do domu, wskoczyc w dresy i z psem przejsc park – zlobek po drugiej stronie). Chce zmiescic sie w godzinie od wyjscia z pracy. Oby. dzis czas pokaze.
A ja po powrocie czuje sie zagubiona i samotna. Moj szef jest w innym kraju, zespolu nie mam na miejscu – jestesmy rozproszeni po swiecie (mam samodzielnie funkcjonujace stanowisko i wspieram od strony zarzadzania projektami prace innych zespolow operacyjnych), ale poki co nie wiem kogo bede wspierac. moj szef tylko upewnil sie czy dzis wracam, ale gdzie mam siedziec itd, ogarnialam juz sama. Ma to swoje zalety, bo wybralam sobie super miejscowke z widokiem na Pola Mokotowskie. Ale z drugiej strony nie mam takiego poczucia, ze ktos sie o mnie troszczy. Cala masa nowych twarzy (nie bylo mnie 2 lata). Ja nie znam ich, oni nie znaja mnie. Przechodze przez najnowsze maile, stare kasuje bez czytania, bo po co, jak info niekatualne. Ogladam najnowsze prezentacje firmy... i ogolnie sie nudze! Czekam na rozmowe z moim szefem w przyszlym tygodniu, ma tez mnie odwiedzic i wtedy ustalimy priorytety. A do tego czasu bede chyba bimbac. Co prawda mamy dzisiaj pierwszego calla, gdzie szef chce abym sie przedstawila, opowiedziala o swoich 11 latach w firmie i wczesniejszym doswiadczeniu. Ale tak poza tym, mam nadzieje, ze tak pozostanie jak najdluzej. Czego sie boje? Zasypania iloscia projektow (osoba ktora to robila odeszla w marcu i wszystko lezy odlogiem do tej pory) i przez to pracy po nocach. Chce ustalic z szefem jak bedzie, ze wychodze zawsze o 15, a reszte dopracowuje wieczorem. Pragne tez aby zgodzil sie na uklad, ze jesli Ola chora, to pracuje z domu, a nie L4. Bo prawda jest taka, ze jak jest duzo pracy to kiedys i tak na L4 pracowalam, wiec nie oszukujmy sie, ze nic nie robie. Po prostu w innych godzinach.
Boje sie, aby mojego planu nie zniszczono. Chce byc w pelni dostepna dla dziecka od momentu odbioru ze zlobka, do momentu pojscia spac. Jesli bedzie trzeba bede spala 3h, ale nie ma opcji zebym pracowala jak kiedys... zobaczymy jak to zostanie przyjete.
chwile mnie nie bylo. duzo sie zmienilo, wyjasnilo...
ale po kolei.
w ostatnich 3 tygodniach wyszly nam 3 zeby, kolejny w trakcie produkcji. co oznacza, ze pstatnie tygodnie jak nie urok to sraczka. doslownie. albo gil z kaszlem, albo ostatnio delikatny rota wirus. ciagle cos. ja niestety musze chodzic do pracy. tesciowa przyjechala na 5 dni w zeszlym tygodniu pomoc odbierac Ole wczesniej ze zlobka... ciezki to byl tydzen, ale jakos przetrwalismy. w tym tygodniu juz w sobote zaczal sie nowy katar i nowy kaszel. do zlobka chodzi, bo nie ma wyjscia. humor dopisuje, apetyt dopisuje, zero placzu, zero goraczki wiec teoretycznie moze chodzic. praktycznie wolalabym miec ja w domu.
w pracy u mnie komplikacje. moja rola ewaluowala. wymagane sa podroze jeszcze bardziej niz kiedys.... we wrzesniu musz eleciec do usa na tydzien. niby fajnie, ale nie wyobrazam sobie zostawic Oli. wiem, ze bedzie tesknic, ja bede pewnie ryczec po nocach. ale nie mam wyjscia. pracy teraz nie zmienie. a wewnetrznie nie mam jak sie przeniesc. dlatego zamiast na urlop do juraty we wresniu ja lece do stanow (bylam tam dokladnie 2 lata temu, gdy dowiedziala sie, ze jestem w ciazy... jak mysle o jedzeniu, pokoju, ulicach, az mnie mdli jakbym byla znowu w ciazy. ja nie mialam typowych mdlosci, ale reagowalam na zapach i smak niektorychb potraw. juz rzygam tym wszystkim. jakbym sie cofnela w czasie. nie chce. musze. nie mam wyjscia..... zdecydowalismy, ze maz w tym czasie wezmie urlop w pracy. wiec Ola bedzie chodzila do zlobka, jesli zdrowie pozwoli, ale dzieki temu on wszystko bedzie mogl ogarnac wokol dziecka.... ja nie wiem jak to bedzie. podobno dzieci czasem zaskakuja i potrafia latwo zaadaptowac sie do sytuacji. ale czy moja Ola tak bedzie miala? do tej pory to ja sie nia zajmowalam. moj maz niewiele przy niej robil. ja wiem, ze stanie na wysokosci zadania. ale nie umiem sobie wyobrazic tygodnia bez niej. nie oceniajcie mnie, ze godze sie na taki wyjazd. nie mam wyboru. gdy dowiedzialam sie o wyjezdzie i zaczelam sie wykrecac, to uslyszalam cyt."it's a part of your job" i kilka innych subtelnych sugestii. w nowej pracy wiem, w rolach w jakcich sie widze i do jakich mam zbudowane kompetencje tez wymagane bylyby podroze na poczatku i to chyba nawet czestsze niz ta jedna teraz. poza tym tutaj moge duzo z domu pracowac, gdzies indziej musialabym sie dostosowac, szczegolnie na poczatku, zeby dostac umowe na czas nieokreslony (innej nie biore pod uwage, nie ma takiej opcji. musimy sie nie tylko wyzywic, ale splacac hipoteke, kredyt ...). a gdybym nie mogla pojawic sie w biurze, bo Ola chora lub wyjsc wczesniej, pewnie umowy probnej by mi nie przedluzyli.
dlatego jestem miedzy mlotem a kowadlem. wiem, co jest najlepsze dla mojego dziecka. ale zostac w domu nie moge. nie ma takiej opcji.... serce mis ei kroi.
wybaczcie, ze takie elaboraty i to sluzbowe, ale nie mam gdzie wylac tej goryczy.
jest mi z tym bardzo zle
ale po kolei.
w ostatnich 3 tygodniach wyszly nam 3 zeby, kolejny w trakcie produkcji. co oznacza, ze pstatnie tygodnie jak nie urok to sraczka. doslownie. albo gil z kaszlem, albo ostatnio delikatny rota wirus. ciagle cos. ja niestety musze chodzic do pracy. tesciowa przyjechala na 5 dni w zeszlym tygodniu pomoc odbierac Ole wczesniej ze zlobka... ciezki to byl tydzen, ale jakos przetrwalismy. w tym tygodniu juz w sobote zaczal sie nowy katar i nowy kaszel. do zlobka chodzi, bo nie ma wyjscia. humor dopisuje, apetyt dopisuje, zero placzu, zero goraczki wiec teoretycznie moze chodzic. praktycznie wolalabym miec ja w domu.
w pracy u mnie komplikacje. moja rola ewaluowala. wymagane sa podroze jeszcze bardziej niz kiedys.... we wrzesniu musz eleciec do usa na tydzien. niby fajnie, ale nie wyobrazam sobie zostawic Oli. wiem, ze bedzie tesknic, ja bede pewnie ryczec po nocach. ale nie mam wyjscia. pracy teraz nie zmienie. a wewnetrznie nie mam jak sie przeniesc. dlatego zamiast na urlop do juraty we wresniu ja lece do stanow (bylam tam dokladnie 2 lata temu, gdy dowiedziala sie, ze jestem w ciazy... jak mysle o jedzeniu, pokoju, ulicach, az mnie mdli jakbym byla znowu w ciazy. ja nie mialam typowych mdlosci, ale reagowalam na zapach i smak niektorychb potraw. juz rzygam tym wszystkim. jakbym sie cofnela w czasie. nie chce. musze. nie mam wyjscia..... zdecydowalismy, ze maz w tym czasie wezmie urlop w pracy. wiec Ola bedzie chodzila do zlobka, jesli zdrowie pozwoli, ale dzieki temu on wszystko bedzie mogl ogarnac wokol dziecka.... ja nie wiem jak to bedzie. podobno dzieci czasem zaskakuja i potrafia latwo zaadaptowac sie do sytuacji. ale czy moja Ola tak bedzie miala? do tej pory to ja sie nia zajmowalam. moj maz niewiele przy niej robil. ja wiem, ze stanie na wysokosci zadania. ale nie umiem sobie wyobrazic tygodnia bez niej. nie oceniajcie mnie, ze godze sie na taki wyjazd. nie mam wyboru. gdy dowiedzialam sie o wyjezdzie i zaczelam sie wykrecac, to uslyszalam cyt."it's a part of your job" i kilka innych subtelnych sugestii. w nowej pracy wiem, w rolach w jakcich sie widze i do jakich mam zbudowane kompetencje tez wymagane bylyby podroze na poczatku i to chyba nawet czestsze niz ta jedna teraz. poza tym tutaj moge duzo z domu pracowac, gdzies indziej musialabym sie dostosowac, szczegolnie na poczatku, zeby dostac umowe na czas nieokreslony (innej nie biore pod uwage, nie ma takiej opcji. musimy sie nie tylko wyzywic, ale splacac hipoteke, kredyt ...). a gdybym nie mogla pojawic sie w biurze, bo Ola chora lub wyjsc wczesniej, pewnie umowy probnej by mi nie przedluzyli.
dlatego jestem miedzy mlotem a kowadlem. wiem, co jest najlepsze dla mojego dziecka. ale zostac w domu nie moge. nie ma takiej opcji.... serce mis ei kroi.
wybaczcie, ze takie elaboraty i to sluzbowe, ale nie mam gdzie wylac tej goryczy.
jest mi z tym bardzo zle
od 14 sierpnia Ola byla w domu.
w ciagu 2 tygodni przeszlysmy z kataru z kaszlem w nachodzaca trzydniowke i rotawirusa (te osttanie raczej nie zlapane w zlobku, bo w nim nie byla).
jestem zmeczona chorobami.
dzis Olcia wrocila do zlobka. niestety pol dnia ciocie ja tulily, a ona poplakiwala. adaptacja od nowa. mam nadzieje, ze dziewczynka bedzie silna i szybko sobie przypomni, ze mama wraca i odbiera.... i oby szybko nie zlapala kolejnego syfu.
ja w pracy powoli sie odnajduje. wtorki mam masakre. mimo, ze pracuje normalnie (8-16), to tego dnia chodze raczej na 14 do pracy, wychodze ok 19 i pozniej jeszcze z domu mam od 20.30 do 22 spotkania (wirtualne)... uroki pracy z inna strefa czasowa. reszta tygodnia raczej ok. to czego nie skoncze do 16, moge zrobic gdy Ola spi. oby nie bylo duzo wyjazdow. to sie jakos ogarnie. to duza szansa dla mnie i przeogromne wyzwanie. boje sie czy dzwigne, czy dam rade. ale innej opcji nie ma. musze byc silna za nas obie.
w ciagu 2 tygodni przeszlysmy z kataru z kaszlem w nachodzaca trzydniowke i rotawirusa (te osttanie raczej nie zlapane w zlobku, bo w nim nie byla).
jestem zmeczona chorobami.
dzis Olcia wrocila do zlobka. niestety pol dnia ciocie ja tulily, a ona poplakiwala. adaptacja od nowa. mam nadzieje, ze dziewczynka bedzie silna i szybko sobie przypomni, ze mama wraca i odbiera.... i oby szybko nie zlapala kolejnego syfu.
ja w pracy powoli sie odnajduje. wtorki mam masakre. mimo, ze pracuje normalnie (8-16), to tego dnia chodze raczej na 14 do pracy, wychodze ok 19 i pozniej jeszcze z domu mam od 20.30 do 22 spotkania (wirtualne)... uroki pracy z inna strefa czasowa. reszta tygodnia raczej ok. to czego nie skoncze do 16, moge zrobic gdy Ola spi. oby nie bylo duzo wyjazdow. to sie jakos ogarnie. to duza szansa dla mnie i przeogromne wyzwanie. boje sie czy dzwigne, czy dam rade. ale innej opcji nie ma. musze byc silna za nas obie.
jakos nie mam weny na pisanie.
za mna 6cio dniowy wyjazd bez Oli.
tat spisal sie na medal. Ola tylko czasem darła sie : "maaaamaaaaaa". ale to sporadycznie. byla lekko osowiala, bo tesknota byla. ale bardzo duzo pomogla tu rutyna do zlobka. za dnia sie nie nudzila, zna otoczenie i byla radosna. troche marudna wieczorami, ale spodziewalam sie tego.
gdy wrocilam nie wiedzialam jaka bedzie reakcja. zakladalam rozne scenariusze, ale tego nie przewidzialam. jak tylko weszlam do drzwi, Ola sie usmiechnela. wyciagnela do mnie raczki, ale zanim sie przytulila przygladala sie mojej twarzy, upewniajac sie, ze to ja. po chwili znowu sprawdza i patrzy na mnie i sie przytula. robila tak jeszcze kilka razy w ciagu dnia. przeurocze to bylo. nie nosi natomiast zadnych sladow traumy. uspokoila sie i spi dluzej w trakcie drzemek. wszystko wrocilo do normy.
w ciagu tygodnia zaczela wiecej gadac po swojemu. jakies nowe dziwne chinskie slowa urocza jest. i zaczyna byc bardzo samodzielna. mozna dac jej talerzyk i niesie do lawy, gdzie ma postawiony taborecik. niestety nie chce siedziec w foteliku przy stole. w koncu juz jest dorosla 
ona ma swoj taborecik i swoj stolik przepieknie je lyzeczka zupy roznej gestosci. jednak jedzenie widelcem jest problematyczne. stara sie nim jesc jak lyzczka, czasem tylko skuma, ze trzeba nadziac. poza tym mozna jej juz wydawac drobne polecenia. typu zniaes bluzeczke do swojego pokoju. chodz umyc zabki. itd. przesmieszna jest, kiedy zje swoje danie i bierze talerzyk i wrecz biegnie do kuchni wyciagajac raczki do blatu - to znaczy, ze ma byc dokladka
w wozku zaczyna nie chciec siedziec. w trakcie spaceru sie buntuje i ona bedzie chodzic. sama. oczywiscie w kierunku totalnie przeciwnym. strasznie mnie to irytuje, szczegolnie, ze z 40 min zrobily sie 2h na jedno wyjscie jak postanowi wedrowac .... ehhhhh. tylko cierpliwosc nas uratuje
w zlobku jest super. ponoc jedyne dziecko ktore nie placze w ciagu dnia (nie liczac rozstan, bo jak ja ja odprowadzam, to niezmiennie dramat). bardzo sie ciesze z podjecia tej decyzji, aczkolwiek boje sie kolejnej fali chorob. teraz leci trzeci tydzien jak chodzi ciagiem... caly okres wczesniej od adaptacji do 3 tyg temu byly przeplatane choroby. podobno dzieci w jej grupie teraz kaszlace i zasmarane. tylko czekam, az sie zacznie u nas. choc od 3 tyg podaje syrop na uodpornienie. podobno kladzie na lopatki wszystkie nowoczesne wynalazki. 5ml syropu zawiera: Imunoglukanu (beta-(1,3/1,6)-D-glukan) 50mg, witaminy C 50mg (62,5%). polecony przez farmaceutke, ktora ma dwoje odchowanych dzieci, gdy konsultowalam jaki tran kupic. ponoc wymiata na dluzsza mete i ma bardzo naturalny sklad. takze licze na to, ze nam pomoze jakos przetrwac.
ciesze sie, ze wrocilam, ale odpoczelam tez i na nowo ucze sie cierpliwosci w niektorych sytuacjach.
za mna 6cio dniowy wyjazd bez Oli.
tat spisal sie na medal. Ola tylko czasem darła sie : "maaaamaaaaaa". ale to sporadycznie. byla lekko osowiala, bo tesknota byla. ale bardzo duzo pomogla tu rutyna do zlobka. za dnia sie nie nudzila, zna otoczenie i byla radosna. troche marudna wieczorami, ale spodziewalam sie tego.
gdy wrocilam nie wiedzialam jaka bedzie reakcja. zakladalam rozne scenariusze, ale tego nie przewidzialam. jak tylko weszlam do drzwi, Ola sie usmiechnela. wyciagnela do mnie raczki, ale zanim sie przytulila przygladala sie mojej twarzy, upewniajac sie, ze to ja. po chwili znowu sprawdza i patrzy na mnie i sie przytula. robila tak jeszcze kilka razy w ciagu dnia. przeurocze to bylo. nie nosi natomiast zadnych sladow traumy. uspokoila sie i spi dluzej w trakcie drzemek. wszystko wrocilo do normy.
w ciagu tygodnia zaczela wiecej gadac po swojemu. jakies nowe dziwne chinskie slowa
urocza jest. i zaczyna byc bardzo samodzielna. mozna dac jej talerzyk i niesie do lawy, gdzie ma postawiony taborecik. niestety nie chce siedziec w foteliku przy stole. w koncu juz jest dorosla ona ma swoj taborecik i swoj stolik przepieknie je lyzeczka zupy roznej gestosci. jednak jedzenie widelcem jest problematyczne. stara sie nim jesc jak lyzczka, czasem tylko skuma, ze trzeba nadziac. poza tym mozna jej juz wydawac drobne polecenia. typu zniaes bluzeczke do swojego pokoju. chodz umyc zabki. itd. przesmieszna jest, kiedy zje swoje danie i bierze talerzyk i wrecz biegnie do kuchni wyciagajac raczki do blatu - to znaczy, ze ma byc dokladka w wozku zaczyna nie chciec siedziec. w trakcie spaceru sie buntuje i ona bedzie chodzic. sama. oczywiscie w kierunku totalnie przeciwnym. strasznie mnie to irytuje, szczegolnie, ze z 40 min zrobily sie 2h na jedno wyjscie jak postanowi wedrowac .... ehhhhh. tylko cierpliwosc nas uratuje
w zlobku jest super. ponoc jedyne dziecko ktore nie placze w ciagu dnia (nie liczac rozstan, bo jak ja ja odprowadzam, to niezmiennie dramat). bardzo sie ciesze z podjecia tej decyzji, aczkolwiek boje sie kolejnej fali chorob. teraz leci trzeci tydzien jak chodzi ciagiem... caly okres wczesniej od adaptacji do 3 tyg temu byly przeplatane choroby. podobno dzieci w jej grupie teraz kaszlace i zasmarane. tylko czekam, az sie zacznie u nas. choc od 3 tyg podaje syrop na uodpornienie. podobno kladzie na lopatki wszystkie nowoczesne wynalazki. 5ml syropu zawiera: Imunoglukanu (beta-(1,3/1,6)-D-glukan) 50mg, witaminy C 50mg (62,5%). polecony przez farmaceutke, ktora ma dwoje odchowanych dzieci, gdy konsultowalam jaki tran kupic. ponoc wymiata na dluzsza mete i ma bardzo naturalny sklad. takze licze na to, ze nam pomoze jakos przetrwac.
ciesze sie, ze wrocilam, ale odpoczelam tez i na nowo ucze sie cierpliwosci w niektorych sytuacjach.
Ola 2 dni temu skonczyla 16 miesiecy.
W poniedzialek zostala w domu, bo od piatku wieczora katar/kaszel. ale dzieki lekom na uodpornienie duzo lagodniej przeszla wirusa. od wtorku chodzi do zlobka. nadal lekki katar, ale najgorzej jest po przebudzeniu. jak juz sie "odflegmi" (katarek pomaga z nosem, a inhalacje pomagaja przy kaszlu), to w ciagu dnia malo oznak choroby.
odkrylam jak rozstawac sie z Ola w zlobku bez placzu. rozbieram ja nie w przedpokoju, gdzie sa pufy do siedzenia, ale przy barierkach zabezpieczajacych na sale. jak tylko zdejme z niej ubranie wierzchnie, otwieram barierke, Ola sama przechodzi do sali i od razu wyciaga raczki do cioci. ciocia tuli i jest bardzo ok. nie jest zachwycona, ale nie placze. wczoraj musialam zrobic maly porzadek na jej poleczce. wiec mialam okazje na zywo zobaczyc co robi w ok 5 min po oddaniu. i ku mojemu zaskoczeniu, jak juz znikne z jej pola widzenia, Ola zaczyna sie usmiechac, macha raczka do przychodzacych dzieci jakby je witala i ogolnie jest super. Ciocie w zlobku na pytanie czy wszystko ok, czy miala humor po calym dniu odpowiadaja: "czy Ola plakala? nieeeeeeeee. przeciez Ola to Ola". radosna z niej dziewczynka. naprawde. tak sie ciesze, ze trafil mi sie taki egzemplarz. co nie oznacza, ze jest latwa w obsludze. Ola mowi moze 3 slowa. bardzo duzo rozumie. ale tez bardzo duzo uwagi wymaga. gdy jestesmy w domu i czegos chce, gdy cos upadnie/wpadnie, gdy zobaczy cos nowego. trzeba od razu sie przy niej zjawic i pomoc/wytlumaczyc itd. jak sie niecierpliwi, potrafi rzucic jakims przedmiotem i piszczec. wymuszara nie jest. ale tzreba byc bardzo cierpliwym.
aha. tata przestala mowic. mama jest na fali na maksa. tylko "mama" to jak zauwazylismy nie oznacza dla niej osoby. "Mama" mowi zawsze gdy czegos chce. wiec jak slysze "mammmaaaa" to trzeba leciec, bo potrzeba sie pojawila
ostatnio dalam jej do zabawy mazaki (zly pomysl, ciezko w domyciu), potem kupilam kredki swiecowe. Ola uwielbia rysowac. pierwszego dnia siedziala na taboreciku przy lawie chyba godzine. Dalam jej wielki zeszyt a4 do mazania. zmieniala strony gdy zarysowala cala. potem niczym kilkulatek brala zeszyt na podloge, kladla sie na brzuszku i dalej rysowala. wygloadalo to bosko. bo tak robia dzieci duzo starsze, gdy np rysuja czy czytaja. byla skupiona i gaworzyla sobie pod noskiem rysujac. no boskie to bylo.
ze smiesznych rzeczy. wyciagnelam tipi, ktore nie spotkalo sie z jej zainteresowaniem 4 miesiace temu... o matko. jaki szal dupy byl. niestety nie mozna jej samej zostawic, bo odbijala sie od scianek namiotu niczym od siatek trampoliny i skakala w srodku. wiec trzeba trzymac nogi, zeby sie zawalilo na nia. brykala chyba z godzine. smiala sie, piszczala. ja juz mialam dosyc, wiec sposobem schowalismy za drzwi tipi, gdy Ola byla przewijana w swoim pokoju. gdy wrocila byla bardzo zawiedziona, ze nie ma tipi. poszla sprawdzic tam gdzie zawsze stalo. nie ma. odpuscila. my zadowoleni, ze mozna odpoczac, a ona po chwili zauwazyla, ze tipi jest za drzwami. ale co nas rozbroilo w tej sytuacji. szla z drugiej strony sciany zobaczyc czy jest tipi nie zagladala za drzwi. taki malutki glupolek z niej jeszcze. zrobila tak kilka razu. patrzy za szybe i myk sprawdzic tyl sciany. hahahahahaha. padlam.
dzis rozpakowala ze mna cala zmywarke. podaje mi wszystko do chowania. wiadomo, trzeba uwazac na szklane rzeczy. ale cie chce jej wykluczac z takich obowiazkow. niech sie uczy. szczegolnie, ze jej ulubiona zabawa to nasladowanie. ostatnio pranie sciaga mi caly czas z suszarki. zaklada sobie na szyje niczym szalik swoje rzeczy i idze do swojego pokoju polozyc obok szafki.... to nic, ze nadal mokre ale i tak. wsperam to, bo z czasem sie przyda.
porzadnicka jest nadal. gdy dostanie cale jablko. szuka talerzyka, zeby polozyc owoc. gdy rosypia sie kredki, bierze kubeczek i chowa wszystkie do niego. gdy rozsypujemy klocki do zabawy, po skonczonej zabawie pomaga mi je schowac do pudelka.
te chwile rozbrajaja mnie na maksa. bo widze, ze dorasta.
moim zdaniem od ok roku do teraz jest najfajniejszy okres macierzynstwa. kiedy jest juz troche smaodzielna, kiedy mozna sie z nia dogadac (oprocz mama,tata mowi: "tak", "nie" oraz czasem "dac"). to spokojnie wystarczy do komunikacji. ale nie moge doczekac sie jak zacznie wiecej mowic. uwielbiam gdy mowie do niej: chodz sie przytulic, a ona biegnie i wtula sie w moje ramiona. (to oczywiscie tylko wtedy gdy ona chce, bo czasem kiwa glowa na nie - i nie ma przytulania ). gdy mowie: daj buziaka, pochyla glowke, zeby calowac ja w czubek glowy (ja sie ciesze, nie chce zeby babcie i inne calowaly ja po twarzy ) i jest cala masa rzeczy, ktore mnie ujmuja, tylko tak trudno zebrac to w calosc.
z rzeczy trudnych: chodzenie wieczorne spac. o matko. tragedia. widac, ze zmeczona, zatacza sie jak pijana,przewraca itd. do lozka nie, bo ryk. musi sie tak dobic, ze sama bierze mnie za reke i prowadzi do lozeczka. tylko ten proces zamiast 15 min jak kiedys teraz trwa czasem 1.5 h. czasem sie w lozeczku rozmysli i dalej kaze sie wyjmowac do zabawy. i tak w kolko.
pogorszylo sie jedzenie. juz nie zawsze chce caly posilek. wczoraj no zjadla ze dwie garascie makaronu swiderki gotowanego. to nic, ze obok warzywka i mieso. tylko makaron. dzis na sniadanie chleb razowy z maslem. pomidora nie ruszyla, choc wczoraj na sniadanie zjadla wlasnie calego pomiroda i nic wiecej. wiec juz widze, ze ma wybiorcze zachcianki i jedzie jakos jednoporduktowo w diecie. wazne ze je, wazne ze kazdego dnia cos innego zje, wiec nie martwie sie tak o braki. ale wez kobieto badz madra i przewidz co tym razem bedzie na tapecie...
W poniedzialek zostala w domu, bo od piatku wieczora katar/kaszel. ale dzieki lekom na uodpornienie duzo lagodniej przeszla wirusa. od wtorku chodzi do zlobka. nadal lekki katar, ale najgorzej jest po przebudzeniu. jak juz sie "odflegmi" (katarek pomaga z nosem, a inhalacje pomagaja przy kaszlu), to w ciagu dnia malo oznak choroby.
odkrylam jak rozstawac sie z Ola w zlobku bez placzu. rozbieram ja nie w przedpokoju, gdzie sa pufy do siedzenia, ale przy barierkach zabezpieczajacych na sale. jak tylko zdejme z niej ubranie wierzchnie, otwieram barierke, Ola sama przechodzi do sali i od razu wyciaga raczki do cioci. ciocia tuli i jest bardzo ok. nie jest zachwycona, ale nie placze. wczoraj musialam zrobic maly porzadek na jej poleczce. wiec mialam okazje na zywo zobaczyc co robi w ok 5 min po oddaniu. i ku mojemu zaskoczeniu, jak juz znikne z jej pola widzenia, Ola zaczyna sie usmiechac, macha raczka do przychodzacych dzieci jakby je witala i ogolnie jest super. Ciocie w zlobku na pytanie czy wszystko ok, czy miala humor po calym dniu odpowiadaja: "czy Ola plakala? nieeeeeeeee. przeciez Ola to Ola". radosna z niej dziewczynka. naprawde. tak sie ciesze, ze trafil mi sie taki egzemplarz. co nie oznacza, ze jest latwa w obsludze. Ola mowi moze 3 slowa. bardzo duzo rozumie. ale tez bardzo duzo uwagi wymaga. gdy jestesmy w domu i czegos chce, gdy cos upadnie/wpadnie, gdy zobaczy cos nowego. trzeba od razu sie przy niej zjawic i pomoc/wytlumaczyc itd. jak sie niecierpliwi, potrafi rzucic jakims przedmiotem i piszczec. wymuszara nie jest. ale tzreba byc bardzo cierpliwym.
aha. tata przestala mowic. mama jest na fali na maksa. tylko "mama" to jak zauwazylismy nie oznacza dla niej osoby. "Mama" mowi zawsze gdy czegos chce. wiec jak slysze "mammmaaaa" to trzeba leciec, bo potrzeba sie pojawila
ostatnio dalam jej do zabawy mazaki (zly pomysl, ciezko w domyciu), potem kupilam kredki swiecowe. Ola uwielbia rysowac. pierwszego dnia siedziala na taboreciku przy lawie chyba godzine. Dalam jej wielki zeszyt a4 do mazania. zmieniala strony gdy zarysowala cala. potem niczym kilkulatek brala zeszyt na podloge, kladla sie na brzuszku i dalej rysowala. wygloadalo to bosko. bo tak robia dzieci duzo starsze, gdy np rysuja czy czytaja. byla skupiona i gaworzyla sobie pod noskiem rysujac. no boskie to bylo.
ze smiesznych rzeczy. wyciagnelam tipi, ktore nie spotkalo sie z jej zainteresowaniem 4 miesiace temu... o matko. jaki szal dupy byl. niestety nie mozna jej samej zostawic, bo odbijala sie od scianek namiotu niczym od siatek trampoliny i skakala w srodku. wiec trzeba trzymac nogi, zeby sie zawalilo na nia. brykala chyba z godzine. smiala sie, piszczala. ja juz mialam dosyc, wiec sposobem schowalismy za drzwi tipi, gdy Ola byla przewijana w swoim pokoju. gdy wrocila byla bardzo zawiedziona, ze nie ma tipi. poszla sprawdzic tam gdzie zawsze stalo. nie ma. odpuscila. my zadowoleni, ze mozna odpoczac, a ona po chwili zauwazyla, ze tipi jest za drzwami. ale co nas rozbroilo w tej sytuacji. szla z drugiej strony sciany zobaczyc czy jest tipi nie zagladala za drzwi. taki malutki glupolek z niej jeszcze. zrobila tak kilka razu. patrzy za szybe i myk sprawdzic tyl sciany. hahahahahaha. padlam.
dzis rozpakowala ze mna cala zmywarke. podaje mi wszystko do chowania. wiadomo, trzeba uwazac na szklane rzeczy. ale cie chce jej wykluczac z takich obowiazkow. niech sie uczy. szczegolnie, ze jej ulubiona zabawa to nasladowanie. ostatnio pranie sciaga mi caly czas z suszarki. zaklada sobie na szyje niczym szalik swoje rzeczy i idze do swojego pokoju polozyc obok szafki.... to nic, ze nadal mokre
ale i tak. wsperam to, bo z czasem sie przyda.porzadnicka jest nadal. gdy dostanie cale jablko. szuka talerzyka, zeby polozyc owoc. gdy rosypia sie kredki, bierze kubeczek i chowa wszystkie do niego. gdy rozsypujemy klocki do zabawy, po skonczonej zabawie pomaga mi je schowac do pudelka.
te chwile rozbrajaja mnie na maksa. bo widze, ze dorasta.
moim zdaniem od ok roku do teraz jest najfajniejszy okres macierzynstwa. kiedy jest juz troche smaodzielna, kiedy mozna sie z nia dogadac (oprocz mama,tata mowi: "tak", "nie" oraz czasem "dac"). to spokojnie wystarczy do komunikacji. ale nie moge doczekac sie jak zacznie wiecej mowic. uwielbiam gdy mowie do niej: chodz sie przytulic, a ona biegnie i wtula sie w moje ramiona. (to oczywiscie tylko wtedy gdy ona chce, bo czasem kiwa glowa na nie - i nie ma przytulania
). gdy mowie: daj buziaka, pochyla glowke, zeby calowac ja w czubek glowy (ja sie ciesze, nie chce zeby babcie i inne calowaly ja po twarzy ) i jest cala masa rzeczy, ktore mnie ujmuja, tylko tak trudno zebrac to w calosc.z rzeczy trudnych: chodzenie wieczorne spac. o matko. tragedia. widac, ze zmeczona, zatacza sie jak pijana,przewraca itd. do lozka nie, bo ryk. musi sie tak dobic, ze sama bierze mnie za reke i prowadzi do lozeczka. tylko ten proces zamiast 15 min jak kiedys teraz trwa czasem 1.5 h. czasem sie w lozeczku rozmysli i dalej kaze sie wyjmowac do zabawy. i tak w kolko.
pogorszylo sie jedzenie. juz nie zawsze chce caly posilek. wczoraj no zjadla ze dwie garascie makaronu swiderki gotowanego. to nic, ze obok warzywka i mieso. tylko makaron. dzis na sniadanie chleb razowy z maslem. pomidora nie ruszyla, choc wczoraj na sniadanie zjadla wlasnie calego pomiroda i nic wiecej. wiec juz widze, ze ma wybiorcze zachcianki i jedzie jakos jednoporduktowo w diecie. wazne ze je, wazne ze kazdego dnia cos innego zje, wiec nie martwie sie tak o braki. ale wez kobieto badz madra i przewidz co tym razem bedzie na tapecie...
Rzecz, która mnie niepokoi... Ola chyba w żłobku zobaczyła jakieś dziecko robiące fiołki . Zrobiła jednego przy nas na łóżku. Próbuje też na podłodze, ale ja powstrzymuje. Wiem, że kiedyś to będzie norma. Ale to chyba za wcześnie!!!??? Czy Wasze maluchy też próbują?
jakos cicho tu ostatnio. nic nie piszecie Dziewczyny. jak zyjecie? jak Wasze maluchy?
u nas Ola nadal niewiele mowi. najczescie uzywane slowa to tata, mama, tak. zaczela mowic BA na bach, gdy upadnie, KA - na Slomke (naszego psa). ale idzie sie z nia dogadac o wszystko. dobrze ja czytam, ona sama duzo pokazuje.
wydaje dzwieki jak robi piesek, ktoek, krowka. nie do konca tak jak to brzmi, ale ja rozrozniam. piesek jest najbardziej podobny do "chau-chau", choc brzmi bardziej jak "hu-hu"
gdy ogadamy ksiazeczke, potarfi wskazac zwierzatka o jakie ja pytam.
uwielbia ukladac drewniane ukladanki. najfajniej jej idzie (100% bezblednosci) z ukadanka, ktora pod danym elementem ma takie samo zdjecie jak na puzzlu. wysypujemy wszystko na podloge i pytam ja gdzie jest krowa/swinka itd, ona lapie puzzla i pozniej pytam ja, a gdzie jest na planszy? i ona wklada w odpowiednie okienko. mega duma mnie rozpiera.
lubi tez ukladac wierze z klockow.
uwielbia sprzatac. gdy chce ja przebrac i podaje ubranka czyste, to zanosi je do pralki myslac, ze to do prania. gdy szykujemy kapiel, to podaje jej rzeczy i ona ladnie zanosi do lazienki. rozpakowywanie zmywarki przeszlo na level up, teraz nie tylko podaje, ale wrzuca co jej sie nawinie w raczki do akurat otwartej szafki.. trzeba uwazac, zeby nic nie potlukla. nadal chodzi jak pijana, szczegolnie gdy jest spiaca. na spacerze potrafi przejsc spokojnie dystans 1,5km. na wybory w niedziele poszla z nami na pieszo. wzielismy wozek, ale w ogole z niego nie skorzystala jak sie na cos uprze to jest dramat i histeria. nic nie idzie wytlumaczyc, naogol pozwalam jej sie wywrzesczec i pozniej proponuje przytulanie. tlumacze tez, ale widze, ze pona nie chce sluchac
do zlobka poki co chodzi nadal. naprawde wierze w moc tego leku na odpornosc. nawet jak lapala ostatnio katar, wo widzialam, ze o wiele lagodniej przechodzi chorobe. bede kontynuowac aplikacje leku.
Ola uwielbia rysowac, nadal zmienia sobie siedzenie przy lawie na lezenie na brzuszku i rysowanie dalej.
na gwiazdke planujemy kupic na spolke z dziadkami kuchnie dla dzieci do zabawy. to jest ulubiony "mebel" na wszelkich placaw zabaw i knajpach do jakich chodzimy. potrafi sie bawic sama z godzine. martwie sie tylko, ze za duzo miejsca nam zajmie w mieszkaniu, no ale czego sie nie robi
z nowych rzeczy to ostatnio zaczela chodzic na kolanach. to zapewne jakis kolejny etap. nie robi tego czesto, ale jak ma maly dystans do rpzejscia, to wlasnie z siadu wstaje na kolanka i przechodzi te trzy kroki.
za nami jakis skok rozwojowy. przez 4 dni od ok 3 w nocy do samego rana wybudzala sie z krzykiem co 15 min. ja chodze jak zombie, bo przeciez jak mozna tak spac
ale po akcji nocnej widze, ze jest jakas doroslejsza. rzeczy ktore umiala robi dokladniej itp.
i urosla chyba. jakos z dnia na dzien serio. 2 tyg temu zakladalam jej jedna bluzke, ktora byla przyduza. zalozylam ja dzisiaj, a pona jakas tak krotka
Olka uwielbia gotowac. kaze sie brac na rece i miesza w garach. probowac chce. kuchara mi rosnie. jestem zachwycona. niestety w tych czasach nie kazdy bawi sie w gotowanie. a ja uwazam, ze to wielki talent, ktory trzeba pielegnowac. nie moge doczekac sie, jak bedzie mi pomagala tak naprawde
w pracy poukladalam sobie wszystko. duzo pracuje z domu, bo moge. wieczorne spotkania ze Stanami poprzekladalam tak, ze tylko w czwartek koncze o 17, czyli najpozniej. czasem wpadnie cos ad-hock, wtedy ustawiam calle na po 20. mam pewnosc, ze Ola spi i moge sie skoncentrowac.
chcialabym tez bardzo, zebysmy zalapali sie do panstwowego przedszkola. ... nie wiem, czy jest tak ciezko jak ze zlobkami. czy sa jakies kryteria finansowe jak przy zlobkach, kiedy zapisywac sie na liste? probowalam googlowac, ale jakos niewiele jest na ten temat w necie. tak od strony praktycznej.
u nas Ola nadal niewiele mowi. najczescie uzywane slowa to tata, mama, tak. zaczela mowic BA na bach, gdy upadnie, KA - na Slomke (naszego psa). ale idzie sie z nia dogadac o wszystko. dobrze ja czytam, ona sama duzo pokazuje.
wydaje dzwieki jak robi piesek, ktoek, krowka. nie do konca tak jak to brzmi, ale ja rozrozniam. piesek jest najbardziej podobny do "chau-chau", choc brzmi bardziej jak "hu-hu"
gdy ogadamy ksiazeczke, potarfi wskazac zwierzatka o jakie ja pytam.
uwielbia ukladac drewniane ukladanki. najfajniej jej idzie (100% bezblednosci) z ukadanka, ktora pod danym elementem ma takie samo zdjecie jak na puzzlu. wysypujemy wszystko na podloge i pytam ja gdzie jest krowa/swinka itd, ona lapie puzzla i pozniej pytam ja, a gdzie jest na planszy? i ona wklada w odpowiednie okienko. mega
duma mnie rozpiera.lubi tez ukladac wierze z klockow.
uwielbia sprzatac. gdy chce ja przebrac i podaje ubranka czyste, to zanosi je do pralki
myslac, ze to do prania. gdy szykujemy kapiel, to podaje jej rzeczy i ona ladnie zanosi do lazienki. rozpakowywanie zmywarki przeszlo na level up, teraz nie tylko podaje, ale wrzuca co jej sie nawinie w raczki do akurat otwartej szafki.. trzeba uwazac, zeby nic nie potlukla. nadal chodzi jak pijana, szczegolnie gdy jest spiaca. na spacerze potrafi przejsc spokojnie dystans 1,5km. na wybory w niedziele poszla z nami na pieszo. wzielismy wozek, ale w ogole z niego nie skorzystala jak sie na cos uprze to jest dramat i histeria. nic nie idzie wytlumaczyc, naogol pozwalam jej sie wywrzesczec i pozniej proponuje przytulanie. tlumacze tez, ale widze, ze pona nie chce sluchac do zlobka poki co chodzi nadal. naprawde wierze w moc tego leku na odpornosc. nawet jak lapala ostatnio katar, wo widzialam, ze o wiele lagodniej przechodzi chorobe. bede kontynuowac aplikacje leku.
Ola uwielbia rysowac, nadal zmienia sobie siedzenie przy lawie na lezenie na brzuszku i rysowanie dalej.
na gwiazdke planujemy kupic na spolke z dziadkami kuchnie dla dzieci do zabawy. to jest ulubiony "mebel" na wszelkich placaw zabaw i knajpach do jakich chodzimy. potrafi sie bawic sama z godzine. martwie sie tylko, ze za duzo miejsca nam zajmie w mieszkaniu, no ale czego sie nie robi
z nowych rzeczy to ostatnio zaczela chodzic na kolanach. to zapewne jakis kolejny etap. nie robi tego czesto, ale jak ma maly dystans do rpzejscia, to wlasnie z siadu wstaje na kolanka i przechodzi te trzy kroki.
za nami jakis skok rozwojowy. przez 4 dni od ok 3 w nocy do samego rana wybudzala sie z krzykiem co 15 min. ja chodze jak zombie, bo przeciez jak mozna tak spac
ale po akcji nocnej widze, ze jest jakas doroslejsza. rzeczy ktore umiala robi dokladniej itp.
i urosla chyba. jakos z dnia na dzien
serio. 2 tyg temu zakladalam jej jedna bluzke, ktora byla przyduza. zalozylam ja dzisiaj, a pona jakas tak krotka Olka uwielbia gotowac. kaze sie brac na rece i miesza w garach. probowac chce. kuchara mi rosnie. jestem zachwycona. niestety w tych czasach nie kazdy bawi sie w gotowanie. a ja uwazam, ze to wielki talent, ktory trzeba pielegnowac. nie moge doczekac sie, jak bedzie mi pomagala tak naprawde
w pracy poukladalam sobie wszystko. duzo pracuje z domu, bo moge. wieczorne spotkania ze Stanami poprzekladalam tak, ze tylko w czwartek koncze o 17, czyli najpozniej. czasem wpadnie cos ad-hock, wtedy ustawiam calle na po 20. mam pewnosc, ze Ola spi i moge sie skoncentrowac.
chcialabym tez bardzo, zebysmy zalapali sie do panstwowego przedszkola. ... nie wiem, czy jest tak ciezko jak ze zlobkami. czy sa jakies kryteria finansowe jak przy zlobkach, kiedy zapisywac sie na liste? probowalam googlowac, ale jakos niewiele jest na ten temat w necie. tak od strony praktycznej.
Wiadomość wyedytowana przez autora 15 października 2019, 12:38
EwkaKonewka
https://www.i-apteka.pl/product-pol-2794-Imunoglukan-P4H-plyn-dla-dzieci-powyzej-1-roku-zycia-i-doroslych-120ml.html
Tylko u nas w składzie substancja konserwujące to sorbinian potasu. Nie wiem czy to to samo co w skladzie wymienionym z linka.co do smaku to jest taki cytrynowy, lekko słodki. Moje dziecko chętnie przyjmuje
https://www.i-apteka.pl/product-pol-2794-Imunoglukan-P4H-plyn-dla-dzieci-powyzej-1-roku-zycia-i-doroslych-120ml.html
Tylko u nas w składzie substancja konserwujące to sorbinian potasu. Nie wiem czy to to samo co w skladzie wymienionym z linka.co do smaku to jest taki cytrynowy, lekko słodki. Moje dziecko chętnie przyjmuje
Wiadomość wyedytowana przez autora 15 października 2019, 18:58
Anemic, ale u nas chaos jest na porzadku dziennym. tylko niektore zabawy polegaja na zbieraniu klockow, kredek, noszeniu prania, czy wyladowaniu zmywarki itp. a gdy ja sprzatam Ola mi pomaga. natomiast przez wiekszosc dnia zabawki sa wrecz wypatroszone w prawie wszystkich czesciach mieszkania ( w lazience notorycznie zrzuca szampony itd z wanny na podloge). dla mnie to jest ok, ale ucze ja, ze tak 2-3 razy dziennie sprzatamy. na szczescie garnie sie do tego
Ciekawy artykuł, podnoszący na duchu mamy planujące tylko jedno dziecko.
https://www.focus.pl/artykul/jak-wychowac-jedynaka?page=1
A ja dziś zalpost robię. strasznie mnie zdenerwowala jedna laska w pracy. ogolnie nie lubie jej od zawsze, ale nigdy tego nie okazywalam. spotkalysmy sie w kuchni i z grzecznosci zapytalam, jak tam jej corka (jest o ponad pol roku starsza od mojej), czy choruje, bo sezon na gila rozpoczety itp. a ona na to z pogardliwym wzrokiem odparla, ze jej dziecko nigdy nie chorowalo i nie wie co to znaczy. ja na to, no tak ona do zlobka nie chodzi, to nie ma tez kontaktu z wirusami jak dzieci zlobkowe. a ta do mnie. no ja nie popieram zlobka i nie wyobrazam sobie poslac dziecka do takiej instytucji.... tematu nie ciagnelam, poszlam sobie, bo kawa gotowa. nie mialam ochoty dyskutowac.
ale sie wkurwilam na maksa i poczulam jak najgorsza matka. po pierwsze dzieci, ktore sa w domu z nianiami itd, tez choruja. jakos mi sie wierzyc nie chce, ze przez dwa lata jej dziecko nie mialo nawet kataru. dla mnie sciema. po drugie. rozumiem , ze nie kazde dziecko nadaje sie na zlobek i ta instytucja nie jest dla kazdego. ale ja nie krytykuje jej za to, ze nie socjalizuje swojego dziecka, ktore pewnie wyrosnie na tak zadzierajaca nosa panne jak jej mamusia.... do tego uwazam, ze poza chorobami zlobek ma duzo zalet jesli dziecko sie w nim zaadaptuje i moja corka jest tego przykladem.
ale dla mnie to kolejny przyklad jak matka matce wilkiem. a ja tylko chcialam grzecznie zagadc. jak nie ma o czym, to wiadomo o dzieciach... a po 2 minutach rozmowy odechcialo mi sie wszystkiego.
https://www.focus.pl/artykul/jak-wychowac-jedynaka?page=1
A ja dziś zalpost robię. strasznie mnie zdenerwowala jedna laska w pracy. ogolnie nie lubie jej od zawsze, ale nigdy tego nie okazywalam. spotkalysmy sie w kuchni i z grzecznosci zapytalam, jak tam jej corka (jest o ponad pol roku starsza od mojej), czy choruje, bo sezon na gila rozpoczety itp. a ona na to z pogardliwym wzrokiem odparla, ze jej dziecko nigdy nie chorowalo i nie wie co to znaczy. ja na to, no tak ona do zlobka nie chodzi, to nie ma tez kontaktu z wirusami jak dzieci zlobkowe. a ta do mnie. no ja nie popieram zlobka i nie wyobrazam sobie poslac dziecka do takiej instytucji.... tematu nie ciagnelam, poszlam sobie, bo kawa gotowa. nie mialam ochoty dyskutowac.
ale sie wkurwilam na maksa i poczulam jak najgorsza matka. po pierwsze dzieci, ktore sa w domu z nianiami itd, tez choruja. jakos mi sie wierzyc nie chce, ze przez dwa lata jej dziecko nie mialo nawet kataru. dla mnie sciema. po drugie. rozumiem , ze nie kazde dziecko nadaje sie na zlobek i ta instytucja nie jest dla kazdego. ale ja nie krytykuje jej za to, ze nie socjalizuje swojego dziecka, ktore pewnie wyrosnie na tak zadzierajaca nosa panne jak jej mamusia.... do tego uwazam, ze poza chorobami zlobek ma duzo zalet jesli dziecko sie w nim zaadaptuje i moja corka jest tego przykladem.
ale dla mnie to kolejny przyklad jak matka matce wilkiem. a ja tylko chcialam grzecznie zagadc. jak nie ma o czym, to wiadomo o dzieciach... a po 2 minutach rozmowy odechcialo mi sie wszystkiego.
Wiadomość wyedytowana przez autora 18 października 2019, 14:20
Dzień dobry rotawirusie.
Rzyganie od 19 do 21. Dziś rozwolnienie.
Na szczęście narazie nie ma dramatu. Chyba dzięki szcsepieniu. Ale kolejny dowód na to, że się nie uchroni
Rzyganie od 19 do 21. Dziś rozwolnienie.
Na szczęście narazie nie ma dramatu. Chyba dzięki szcsepieniu. Ale kolejny dowód na to, że się nie uchroni
Wiadomość wyedytowana przez autora 23 października 2019, 12:05
Wczoraj rota dopadla mnie. mysalam, ze umre. wieczorem dreszcze i totalny bol wszystkich miesni i kosci. poszlam spac o 19. wstalam jak nowo narodzona.
Ola tez juz wrocila do formy. dzis na sniadanie nawet zjadla 2 jajka na miekko!!! w srode nic nie zjadla, tylko pila wode i mleko, a wczoraj juz zjadla 3 miski krupniczku. wiec wraca do formy.
Ola tez juz wrocila do formy. dzis na sniadanie nawet zjadla 2 jajka na miekko!!! w srode nic nie zjadla, tylko pila wode i mleko, a wczoraj juz zjadla 3 miski krupniczku. wiec wraca do formy.
Wiadomość wyedytowana przez autora 25 października 2019, 12:40
Moje dzicko mnie rozwalil ostatnio. Nie wiedzialam, ze takie zachowania mozna juz u tak malych dzieci odnotowac. Co sie stalo?
Bylo mi ostatnuio bardzo zle i smutno. Bylam przeciazona i zostawiona sama sobie z cala logistyka, do tego kwekajaca Ola, bo ciagle czegos chce itd itp. Rozplakalam sie. Tak z bezsilnosci. Usiadlam i ryczalam.
A moje dzicko podeszlo do mnie, zaczelo raczkami dotykac moich lez. Zaczelam jej tlumaczyc, ze przepraszam, ale mamie jest przykro, ze to sa lzy, ze za chwilke bedzie mi lepiej. A ona majac w buzi swojego smoczka, poszla do lozeczka, gdzie ma zapasowy, przyniosla mi go, podala i usiadla mi na kolanach wtulajac sie we mnie. Siedzialysmy w bezruchu ok 10 min. Nic nie chciala, niegdzie sie nie wyrywala. Po prostu wtulila sie i siedziala. To chyba byla jedna z 10 najwaspanialszych chwil macierzynstwa. Czy to mozliwe, ze zrozumiala? Zachowanie wskazuje, ze tak. Bardzo mnie zaskoczyla. Plakac chcialo mi sie tym bardziej, myslac, ze jak moge pozwolic sobie na chwile slabosci, gdy mam taka cudowna kruszyne u swojego boku
Bylo mi ostatnuio bardzo zle i smutno. Bylam przeciazona i zostawiona sama sobie z cala logistyka, do tego kwekajaca Ola, bo ciagle czegos chce itd itp. Rozplakalam sie. Tak z bezsilnosci. Usiadlam i ryczalam.
A moje dzicko podeszlo do mnie, zaczelo raczkami dotykac moich lez. Zaczelam jej tlumaczyc, ze przepraszam, ale mamie jest przykro, ze to sa lzy, ze za chwilke bedzie mi lepiej. A ona majac w buzi swojego smoczka, poszla do lozeczka, gdzie ma zapasowy, przyniosla mi go, podala i usiadla mi na kolanach wtulajac sie we mnie. Siedzialysmy w bezruchu ok 10 min. Nic nie chciala, niegdzie sie nie wyrywala. Po prostu wtulila sie i siedziala. To chyba byla jedna z 10 najwaspanialszych chwil macierzynstwa. Czy to mozliwe, ze zrozumiala? Zachowanie wskazuje, ze tak. Bardzo mnie zaskoczyla. Plakac chcialo mi sie tym bardziej, myslac, ze jak moge pozwolic sobie na chwile slabosci, gdy mam taka cudowna kruszyne u swojego boku
Wszystkiego dobrego Wszystkim w Nowym Roku.
Troszke mnie tu nie bylo. szczerze mowiac nie odczulam tego plynacego czasu. powiedzialabym, ze ostatnie 1,5 miesiaca minely mi jak dwa tygodnie co najwyzej.
Co u nas? z jednej strony duzo, z drugiej niewiele Ola motorycznie super rozwinieta. Z mowieniem idzie jej opornie Ale tez robi postepy. ostatnio zaczela pokazywac palcem i pytac" to to?" (czyli co to?/kto to?). nie chce powtarzac z nami slow, aleostatnio namowilam ja na powiedzenie "dzidzia" i powtarza bez problemu. Jak widzi znajomych psiarzy na spacerach to juz z daleka macha do nich reka i krzyczy" czeee, czeee" (czyli czesc). mozna sie z nia dogadac. nawet przez sen kiedy wybudzi sie na mleko. ja pytam chcesz mleczko, a ona tak slodko i stanowczo mowi" TA!". po Swietach, o ktorych napisze za chwile, ciagle mowi "baba bwwwwww" (czyli jedziemy do babci samochodem - no kurde nie, nie jedziemy. mozemy co najwyzej wyjsc na spacer ). sporo jest takich pojedynczych sytuacji, az trudno zapamietac i spisac.
Swieta: po raz pierwszy postanowilismy nie nocowac u tesciow. Pojechalismy na Wigile do rodzicow meza, wrocilismy na noc. idealnie wycyrklowalismy wyjazd i przyjazd. Ola spala wiekszosc podrozy w obie strony. a wracajac (zawinelismy sie ok 18) zasnela w aucia, obudzila sie przy wyjmowaniu z samochodu i narekach znaioslam juz ja. ta sie w windzie cieszy. mysle sobe: no zajebiscie. pospala ponad godzine to teraz da nam do wiwatu. a sie okazuje, ze rozebralam ja, dalam mlesio i poszla grzecznie spac dalej. bajka w Wigilie do 2 w nocy skrecalismy kuchnie dla niej. dostala od dziadkow. perzent strzelony w dyche, tylko gdy Olka wstaje ok 6 rano, to newiele czasu nasen pozostalo. Pierwszy dzien Swiat spedzilismy smai w domu. najlepsza decyzja ever. Ola bawila sie prawie caly czas kuchnia, a my wypoczywalismy na kanapie zajadajac pysznosci swiateczne otrzymane dzien wczesniej drugiego dnia Swita pojechalismy do mojej rodziny. schemat ten sam. wyjazd na drzemke, powrot ok 18 na nocne spanie. udalo sie ja tak zamo przneiesc i polzyc spac jak w wigilie u wujka pograla na pianinie. byla zachwycona. po raz kolejny widzimy, ze to dziecie moze isc kiedys w kierunku muzyki. no zobaczymy.
co mnie martwi. mimo, ze zlobek, ze zawsze ja socjalizowalam itd. Gdy idziemy na plac zabaw (taki pod dachem, gdzie mozna sie do skarpetek rozebrac) Ola jest strasznie zaborcza. nie chce rezygnowac z upatrzonej zabawki, nie cche sie dzielic. gdy juz odejdzie od zabawki, robi papa i do nei j nie wraca, ale gdy tylko zpbaczy, ze inne dziecko podchodzi od razu odgania je od zabawki. doslownie odgania. pokazuje tez nunu..... do tego od ponad tygodnia pies nie mzoe sie kolo mnie polozyc albo na jej rzeczach. od razu podchodzi i odgania psa. zazdrosna sie jakas zrobila. wiem, ze w okolichach 1,5 roku pojawia sie lek separacyjny. moze to jakies poboczne objawy. ale postanowilismy czesciej z nia gdzies wychodzic do roznych srodowisk, zeby ten nasz dzikusek zaczal sie jakos dzieli i dostrzegac, ze sa inni i nie zawsze wszystko jest na zawolanie. a zjawisko jest o tyle ciekawe, bo pytalam w zlobku jak Ola sobie radzi, czy sie dzieli itd. tam niby nie ma tego problemu. do tego Ola jest bardzo zaangazowana w gimnastyke i zajecia plastyczne. wszystko wykonuje i wodac, ze ja cieszy. nadal pogodna. i widac, ze raczej bezproblemowa. nie wiem. musz epoczytac troche na ten temat, bo mnie w ten weekend na placu zabaw zaskoczyla strasznie. nigdy nie chcialam miec dziecka, co drze sie najglosniej, kladzie na podlodze, bo ona teraz tego chce i koniec. a wychodzi na to,ze wlasnie mierze sie ze spojrzneiami innych matek. faktem jest, ze Ola ma dopiero 17 miesiecy skonczone. inne dzieci byly starsze mialy ok 3 lat i wiecej. wiec tez nie moge porwnywac jej do nich. ale jednak jakos tak mnie to martwi. smiejemy sie z mezem, ze ludzie mysla, ze ona jest jakas uwstecnziona w zachownaiu. a to dlatego, ze Ola jest dosyc wysoka i szczupla dziewczynka. przy niektorych drobnych 2 latkach wydaje sie byc od nich starsza, a zachwouje sie jak brzdac i nie mowi. i ci rodzice nie wiedzac w jakim jest wieku patrza na nas z politowaniem. akurat z tego mamy pompe oboje. ale po raz kolejny mozna zauwazyc jak sie jest pod obstrzalem i krytyka innych. na dluzsza mete jest to meczace.
a mnie na koniec stycznia znowu szykuje sie wyjazd. tym razem na 1.5 tyg. logistycznie itd o nic sie nie boje. tylko ta rozlaka z corka.... znowu nie opusci mnie na krok. i nie oszukujmy sie. najlepsza nawet opieka mamy nigdy nie zastapi. dlatego troszke serce mi sie kroi. no ale, jestem pracujaca matka. musze tez niestety isc na pewne kompromisy. a idzie mi dobrze. zasuga jest to, ze w sumie odkad Ola poszla do zlobka w lipcu to tak sumarycznie moze nie bylo jej razem 3 tygodnie w zlobku. resztze czasu chodzi. dzieki temu ja moge pracowac i tez realizowac siebie. moge sie pochwalic, ze dostalam awans. czekam na papiery do podpisania. takze zle nie jest.
Ten rok stawiamy na oszczedzanie i zdrowy styl zycia. od ciazy zgubilam 8 kg. cel na koniec roku niezrealizowany. mialam zrzucic 15 do tego czasu. dlatego wraz z nowym rokiem nowe postanowienia i narazie idzie mi dobrze. zaczelam tez regularnie cwiczyc, czego nie robilam wczesniej z lenistwa. takze licze na jakies postepy w tym temacie na koniec stycznia. to zapwne naladuje mnie energia na kolejne tygodnie i mam nadzieje, ze wytrwam i w diecie iw aktywnosci fizycznej
Troszke mnie tu nie bylo. szczerze mowiac nie odczulam tego plynacego czasu. powiedzialabym, ze ostatnie 1,5 miesiaca minely mi jak dwa tygodnie co najwyzej.
Co u nas? z jednej strony duzo, z drugiej niewiele
Ola motorycznie super rozwinieta. Z mowieniem idzie jej opornie Ale tez robi postepy. ostatnio zaczela pokazywac palcem i pytac" to to?" (czyli co to?/kto to?). nie chce powtarzac z nami slow, aleostatnio namowilam ja na powiedzenie "dzidzia" i powtarza bez problemu. Jak widzi znajomych psiarzy na spacerach to juz z daleka macha do nich reka i krzyczy" czeee, czeee" (czyli czesc). mozna sie z nia dogadac. nawet przez sen kiedy wybudzi sie na mleko. ja pytam chcesz mleczko, a ona tak slodko i stanowczo mowi" TA!". po Swietach, o ktorych napisze za chwile, ciagle mowi "baba bwwwwww" (czyli jedziemy do babci samochodem - no kurde nie, nie jedziemy. mozemy co najwyzej wyjsc na spacer ). sporo jest takich pojedynczych sytuacji, az trudno zapamietac i spisac.Swieta: po raz pierwszy postanowilismy nie nocowac u tesciow. Pojechalismy na Wigile do rodzicow meza, wrocilismy na noc. idealnie wycyrklowalismy wyjazd i przyjazd. Ola spala wiekszosc podrozy w obie strony. a wracajac (zawinelismy sie ok 18) zasnela w aucia, obudzila sie przy wyjmowaniu z samochodu i narekach znaioslam juz ja. ta sie w windzie cieszy. mysle sobe: no zajebiscie. pospala ponad godzine to teraz da nam do wiwatu. a sie okazuje, ze rozebralam ja, dalam mlesio i poszla grzecznie spac dalej. bajka
w Wigilie do 2 w nocy skrecalismy kuchnie dla niej. dostala od dziadkow. perzent strzelony w dyche, tylko gdy Olka wstaje ok 6 rano, to newiele czasu nasen pozostalo. Pierwszy dzien Swiat spedzilismy smai w domu. najlepsza decyzja ever. Ola bawila sie prawie caly czas kuchnia, a my wypoczywalismy na kanapie zajadajac pysznosci swiateczne otrzymane dzien wczesniej drugiego dnia Swita pojechalismy do mojej rodziny. schemat ten sam. wyjazd na drzemke, powrot ok 18 na nocne spanie. udalo sie ja tak zamo przneiesc i polzyc spac jak w wigilie u wujka pograla na pianinie. byla zachwycona. po raz kolejny widzimy, ze to dziecie moze isc kiedys w kierunku muzyki. no zobaczymy.co mnie martwi. mimo, ze zlobek, ze zawsze ja socjalizowalam itd. Gdy idziemy na plac zabaw (taki pod dachem, gdzie mozna sie do skarpetek rozebrac) Ola jest strasznie zaborcza. nie chce rezygnowac z upatrzonej zabawki, nie cche sie dzielic. gdy juz odejdzie od zabawki, robi papa i do nei j nie wraca, ale gdy tylko zpbaczy, ze inne dziecko podchodzi od razu odgania je od zabawki. doslownie odgania. pokazuje tez nunu..... do tego od ponad tygodnia pies nie mzoe sie kolo mnie polozyc albo na jej rzeczach. od razu podchodzi i odgania psa. zazdrosna sie jakas zrobila. wiem, ze w okolichach 1,5 roku pojawia sie lek separacyjny. moze to jakies poboczne objawy. ale postanowilismy czesciej z nia gdzies wychodzic do roznych srodowisk, zeby ten nasz dzikusek zaczal sie jakos dzieli i dostrzegac, ze sa inni i nie zawsze wszystko jest na zawolanie. a zjawisko jest o tyle ciekawe, bo pytalam w zlobku jak Ola sobie radzi, czy sie dzieli itd. tam niby nie ma tego problemu. do tego Ola jest bardzo zaangazowana w gimnastyke i zajecia plastyczne. wszystko wykonuje i wodac, ze ja cieszy. nadal pogodna. i widac, ze raczej bezproblemowa. nie wiem. musz epoczytac troche na ten temat, bo mnie w ten weekend na placu zabaw zaskoczyla strasznie. nigdy nie chcialam miec dziecka, co drze sie najglosniej, kladzie na podlodze, bo ona teraz tego chce i koniec. a wychodzi na to,ze wlasnie mierze sie ze spojrzneiami innych matek. faktem jest, ze Ola ma dopiero 17 miesiecy skonczone. inne dzieci byly starsze mialy ok 3 lat i wiecej. wiec tez nie moge porwnywac jej do nich. ale jednak jakos tak mnie to martwi. smiejemy sie z mezem, ze ludzie mysla, ze ona jest jakas uwstecnziona w zachownaiu. a to dlatego, ze Ola jest dosyc wysoka i szczupla dziewczynka. przy niektorych drobnych 2 latkach wydaje sie byc od nich starsza, a zachwouje sie jak brzdac i nie mowi. i ci rodzice nie wiedzac w jakim jest wieku patrza na nas z politowaniem. akurat z tego mamy pompe oboje. ale po raz kolejny mozna zauwazyc jak sie jest pod obstrzalem i krytyka innych. na dluzsza mete jest to meczace.
a mnie na koniec stycznia znowu szykuje sie wyjazd. tym razem na 1.5 tyg. logistycznie itd o nic sie nie boje. tylko ta rozlaka z corka.... znowu nie opusci mnie na krok. i nie oszukujmy sie. najlepsza nawet opieka mamy nigdy nie zastapi. dlatego troszke serce mi sie kroi. no ale, jestem pracujaca matka. musze tez niestety isc na pewne kompromisy. a idzie mi dobrze. zasuga jest to, ze w sumie odkad Ola poszla do zlobka w lipcu to tak sumarycznie moze nie bylo jej razem 3 tygodnie w zlobku. resztze czasu chodzi. dzieki temu ja moge pracowac i tez realizowac siebie. moge sie pochwalic, ze dostalam awans. czekam na papiery do podpisania. takze zle nie jest.
Ten rok stawiamy na oszczedzanie i zdrowy styl zycia. od ciazy zgubilam 8 kg. cel na koniec roku niezrealizowany. mialam zrzucic 15 do tego czasu. dlatego wraz z nowym rokiem nowe postanowienia i narazie idzie mi dobrze. zaczelam tez regularnie cwiczyc, czego nie robilam wczesniej z lenistwa. takze licze na jakies postepy w tym temacie na koniec stycznia. to zapwne naladuje mnie energia na kolejne tygodnie i mam nadzieje, ze wytrwam i w diecie iw aktywnosci fizycznej
przeczytalam, poryczalam sie.... moja matka na mnie nie czekala i nie byla dla mnie nigdy ani wsparciem ani przyjaciolka... ale ja wlasnie chce byc taka matka dla swojego dziecka:
zrodlo: mamadu.pl
"Zmiana była stopniowa i niemal niezauważalna.
Najpierw odsunęłaś się delikatnie, kiedy próbowałam Cię objąć, gdy wychodziłyśmy razem ze sklepu. Potem drzwi do twojego pokoju zaczęły cicho zamykać się za każdym razem, gdy weszłaś do środka. Zaczęłaś częściej chodzić do przyjaciół, niż pytać, czy obejrzymy razem film lub napijemy się razem gorącej czekolady.
Wiem, że należało się tego spodziewać. Wiem, że dorastasz i to naturalne. Jednak trudno mi nie rozpaczać, kiedy przypomnę sobie dni, w których byłam centrum Twojego wszechświata.
Zaledwie minutę temu przytulałaś się do moich nóg, gdy próbowałam zostawić Cię w przedszkolu... Dosłownie przed chwilą Twoim ulubionym zajęciem było chodzenie po domu w moich czerwonych szpilkach za dużych o 10 rozmiarów...
Teraz te buty są na Ciebie za małe, a makijaż potrafisz zrobić lepszy niż ja. Nie potrzebujesz mnie, bym wybrała ci ubrania lub pomogła zdjąć płatki śniadaniowe z górnej szafki. Nie trzymasz mnie za rękę na spacerach, nie przychodzisz rano do łóżka, żeby się przytulić...
Za każdym razem, kiedy się odsuwasz, czuję, że moje serce pęka.
Głośno wzdychasz, gdy znów pytam, jak było w szkole i przewracasz oczami, gdy chcę założyć kosmyk Twoich włosów za ucho. Czasem celowo jesteś okrutna. Komentujesz, że obiad Ci nie smakuje lub rzucasz wrogie spojrzenia, gdy próbuję żartować przy Twojej przyjaciółce.
Jednak wiedz, że codzienne obserwowanie jak dorastasz w swoim pięknym ciele, jest dla mnie wielkim darem. To źródło bólu i radości zarazem. Nigdy bym tego nie zrozumiała, gdybym tego nie doświadczyła.
Duma mnie rozpiera, gdy się uczysz i z pasją zajmujesz się zajęciami pozaszkolnymi. Robisz to z entuzjazmem, którego w życiu nie widziałam. Uwielbiam patrzeć, jak dbasz o siebie i wyrastasz na dumną, dobrą, pomocną kobietę.
To napięcie między nami bywa nie do zniesienia. Dlatego, mimo że wiem, że usłyszę 'nie', zapraszam Cię na kawę, proponuję coś do jedzenia, gdy jesteś zajęta. Bo wiedz, że córki zazwyczaj wracają do swoich mam nawet po długiej rozłące.
Wiem o tym, bo też jestem córką. Niemal z dnia na dzień zapomniałam, że moja mama jest moją najdroższą przyjaciółką. Wiem, że trudno jest Ci to sobie wyobrazić, ale to prawda.
Też byłam nastolatką i też odsuwałam od siebie mamę, tak jak Ty teraz odsuwasz mnie. Walczyłam z jej uczuciami, myślałam, że jej obecność mnie ogranicza. Jednak ona cierpliwie czekała, i tak ja będę czekać na Ciebie. I trzymam się nadziei, że któregoś dnia, w niedalekiej przyszłości, wrócisz do mnie.
Wrócisz do mnie tu, gdzie już teraz czekam z otwartymi ramionami. Bo to właśnie robią matki dla swoich córek, które w okresie dorastania żyją w przekonaniu, że muszą uciec z matczynego więzienia".
zrodlo: mamadu.pl
"Zmiana była stopniowa i niemal niezauważalna.
Najpierw odsunęłaś się delikatnie, kiedy próbowałam Cię objąć, gdy wychodziłyśmy razem ze sklepu. Potem drzwi do twojego pokoju zaczęły cicho zamykać się za każdym razem, gdy weszłaś do środka. Zaczęłaś częściej chodzić do przyjaciół, niż pytać, czy obejrzymy razem film lub napijemy się razem gorącej czekolady.
Wiem, że należało się tego spodziewać. Wiem, że dorastasz i to naturalne. Jednak trudno mi nie rozpaczać, kiedy przypomnę sobie dni, w których byłam centrum Twojego wszechświata.
Zaledwie minutę temu przytulałaś się do moich nóg, gdy próbowałam zostawić Cię w przedszkolu... Dosłownie przed chwilą Twoim ulubionym zajęciem było chodzenie po domu w moich czerwonych szpilkach za dużych o 10 rozmiarów...
Teraz te buty są na Ciebie za małe, a makijaż potrafisz zrobić lepszy niż ja. Nie potrzebujesz mnie, bym wybrała ci ubrania lub pomogła zdjąć płatki śniadaniowe z górnej szafki. Nie trzymasz mnie za rękę na spacerach, nie przychodzisz rano do łóżka, żeby się przytulić...
Za każdym razem, kiedy się odsuwasz, czuję, że moje serce pęka.
Głośno wzdychasz, gdy znów pytam, jak było w szkole i przewracasz oczami, gdy chcę założyć kosmyk Twoich włosów za ucho. Czasem celowo jesteś okrutna. Komentujesz, że obiad Ci nie smakuje lub rzucasz wrogie spojrzenia, gdy próbuję żartować przy Twojej przyjaciółce.
Jednak wiedz, że codzienne obserwowanie jak dorastasz w swoim pięknym ciele, jest dla mnie wielkim darem. To źródło bólu i radości zarazem. Nigdy bym tego nie zrozumiała, gdybym tego nie doświadczyła.
Duma mnie rozpiera, gdy się uczysz i z pasją zajmujesz się zajęciami pozaszkolnymi. Robisz to z entuzjazmem, którego w życiu nie widziałam. Uwielbiam patrzeć, jak dbasz o siebie i wyrastasz na dumną, dobrą, pomocną kobietę.
To napięcie między nami bywa nie do zniesienia. Dlatego, mimo że wiem, że usłyszę 'nie', zapraszam Cię na kawę, proponuję coś do jedzenia, gdy jesteś zajęta. Bo wiedz, że córki zazwyczaj wracają do swoich mam nawet po długiej rozłące.
Wiem o tym, bo też jestem córką. Niemal z dnia na dzień zapomniałam, że moja mama jest moją najdroższą przyjaciółką. Wiem, że trudno jest Ci to sobie wyobrazić, ale to prawda.
Też byłam nastolatką i też odsuwałam od siebie mamę, tak jak Ty teraz odsuwasz mnie. Walczyłam z jej uczuciami, myślałam, że jej obecność mnie ogranicza. Jednak ona cierpliwie czekała, i tak ja będę czekać na Ciebie. I trzymam się nadziei, że któregoś dnia, w niedalekiej przyszłości, wrócisz do mnie.
Wrócisz do mnie tu, gdzie już teraz czekam z otwartymi ramionami. Bo to właśnie robią matki dla swoich córek, które w okresie dorastania żyją w przekonaniu, że muszą uciec z matczynego więzienia".
O wow. strasznie czas zlecial.
nie mam wiele czasu, i nawet nie wiem jak nadrobic zaleglosci. moze wiec skoncentruje sie na sytuacji obecnej.
Ola 2 latka i prawie 2 miesiace. niezmiennie jest bardzo radosna dziewczynka. mamy za soba chyba bunt dwulatka, bylo ciezko. wszystko na nie, wymuszanie i placz. trwalo ok 3 tyg. co prawda goprzej wyobrazalam sobie ten bunt. dotarlo do mnie, ze to bylo to, gdy z dnia na dzien wrocilo moje "stare" dziecko. jest tez strasznym uparciuchem, wszystko musi byc tak jak ona chce. tlumacze, miwe itd. nie dziala. czasem musze postawic na swoim (idziemy na zakupy, a ona twierdzi, ze idziemy inna droga. gdy wyznaczona przez mnie trasa jest taki lament, ryk, jakby ja rozdzielali. tak jest tez z kilkoma innymi rzeczami. to tylko przyklad. no coz. uczy sie autonomii, ale tez nie chce, zeby nauczyla sie, ze wszystko jest tak jak ona chce. nie takie jest zycie. wiec przynajmniej 2x w tyg mamy akcje uswiadamiania.
chodzi do zlobka nadal. po otwarciu po pandemii az w podskokach leciala. teraz jest jakis regres. zaczal sie etap mamoza i od 2 tygodni nie chce sie rozstawac ze mna w zlobku. pracujemy nad tym.
mowi nadal niewiele. Ale jest progres. Smiac mi sie chce jak w sobote gdy wychodzimy na spacer mowi :auto NIE!". vhodzi o to, ze do zlobka jezdzimy samochodem, ze wzgledu na to by byc na 9max. jadac wozkiem trwaloby to 3 godziny nie 10 minut, no bo to ona dyktuje ktoredy jechac wozkiem.... lub ucieka.... i gdy przychodzi weekend, auto kojarzy jej sie chyba z tym i musimy ja zapewniac, ze idziemy wozkiem do parku na spacerek. a ona z wielka radoscia krzyczy "TAK!". no bo o to jej chodzilo. czasem powtorzy jakies slowo, ale nadal daleka droga do przynzania, ze zaczela mowic.
z hitow. odpieluchowujemy sie. ona juz z pol roku temu wykazywala czesciowa gotowosc. czesciowa, bo jak zrobila siku, czy kupe to mowila sisi lub kupa, ze zrobione i trzeba przewinac. wiec wiem, ze moglismy zaczac juz wtedy, ale przez Covid, prace z domu itd nie mialam na to sily. czasem posadzona na nocnik zrobila siku, ale to bylo na zasadzie 2 razy w tygodniu. pozniej ja nie mialam czasu i olalam temat. stwierdzilam, ze zaczekam jak bedzie w pelni swiadoma. od dwoch tygodni w zlobku panie zdejmuja jej pieluche i calymi dniami bylo ok. zakladana pielucha byla przy odbiorze, bo z doswiadczenia wiem, ze w drodze powrotnej Ola zrobila siku lub kupe. wiec jej... nie ufalam. ale przelamalam sie w miniony piatek. stwierdzilam. ok, jesli w zlobku daje rade, to czemu nie w domu. i tak od 5 dni w ciagu dnia zero pieluchy, zakladamy tylko na noc. i od dwoch dni widze, ze pielucha nocna totalnie sucha. mimo, ze jeszcze kilka dni temu potrafila ja spompowac tak, ze wisiala do kolan po nocy. w ciagu tych 5 dni miala 3 wpadki tylko. w domu nie sygnalizuje zawsze, trzeba ja pytac lub wylapac moment kiedy kuca. w zlobku pokazuje ZAWSZE. o co ma do niej zal w czym ja jestem gorsza od cioc, zeby mi sie nie przynac? hahha. minus jest taki, ze widze, ze blokuje sie na kupe. kiedys potrafila sie wyproznic 7x dziennie. zawsze ok 15 min po posilku. od piatku zalatwia sie raz dziennie. wczoraj widzialam, ze boli brzuszek i puszcza baki. az zaczela robic kupe w majtki i szybko posadzilam ja na nocnik. mimo, ze 3 sek wczesniej pytalam czy nie chce. ale jak juz zrobi ta kupe, to serce rosnie. piekna "dorosla" kupa. ja wiem, ze mozecie powiedziec, ze to obrzydliwe. ale ja jestem dumna z tej kupy, tak jak z pierwszego swiadomego "mama" wiem, ze to poczatek podrozy bez pieluchy, wiem ze moze byc regres itd. ale z jednego jestem zadowolona. w sumie idzie to bez wiekszego wysilku z naszej strony. dziecko dojrzalo do tego samo. i faktycznie teoria sie sprawdza. jesli moment jest odpowiedni, jesli dziecko jest swiadome. idzie naprawde gladko. zobaczymy co dalej.
mam milion rzeczy do opisania. ale kurcze nie dam rady teraz.
musze przejrzec Wasze pamietniki. mam ogromne zaleglosci. czesc z Was powitala swoje kolejne dzieciatka na swiecie!!!! serce rosnie. Wszystkim wtornym i nowym mamom zycze spokoju i wiele radosci. aby poczatki nie byly trudne i dzieciatka byly zdrowe i pieknie spaly/jadly.
pozdrawiam Was.
nie mam wiele czasu, i nawet nie wiem jak nadrobic zaleglosci. moze wiec skoncentruje sie na sytuacji obecnej.
Ola 2 latka i prawie 2 miesiace. niezmiennie jest bardzo radosna dziewczynka. mamy za soba chyba bunt dwulatka, bylo ciezko. wszystko na nie, wymuszanie i placz. trwalo ok 3 tyg. co prawda goprzej wyobrazalam sobie ten bunt. dotarlo do mnie, ze to bylo to, gdy z dnia na dzien wrocilo moje "stare" dziecko. jest tez strasznym uparciuchem, wszystko musi byc tak jak ona chce. tlumacze, miwe itd. nie dziala. czasem musze postawic na swoim (idziemy na zakupy, a ona twierdzi, ze idziemy inna droga. gdy wyznaczona przez mnie trasa jest taki lament, ryk, jakby ja rozdzielali. tak jest tez z kilkoma innymi rzeczami. to tylko przyklad. no coz. uczy sie autonomii, ale tez nie chce, zeby nauczyla sie, ze wszystko jest tak jak ona chce. nie takie jest zycie. wiec przynajmniej 2x w tyg mamy akcje uswiadamiania.
chodzi do zlobka nadal. po otwarciu po pandemii az w podskokach leciala. teraz jest jakis regres. zaczal sie etap mamoza i od 2 tygodni nie chce sie rozstawac ze mna w zlobku. pracujemy nad tym.
mowi nadal niewiele. Ale jest progres. Smiac mi sie chce jak w sobote gdy wychodzimy na spacer mowi :auto NIE!". vhodzi o to, ze do zlobka jezdzimy samochodem, ze wzgledu na to by byc na 9max. jadac wozkiem trwaloby to 3 godziny nie 10 minut, no bo to ona dyktuje ktoredy jechac wozkiem.... lub ucieka.... i gdy przychodzi weekend, auto kojarzy jej sie chyba z tym i musimy ja zapewniac, ze idziemy wozkiem do parku na spacerek. a ona z wielka radoscia krzyczy "TAK!". no bo o to jej chodzilo. czasem powtorzy jakies slowo, ale nadal daleka droga do przynzania, ze zaczela mowic.
z hitow. odpieluchowujemy sie. ona juz z pol roku temu wykazywala czesciowa gotowosc. czesciowa, bo jak zrobila siku, czy kupe to mowila sisi lub kupa, ze zrobione i trzeba przewinac. wiec wiem, ze moglismy zaczac juz wtedy, ale przez Covid, prace z domu itd nie mialam na to sily. czasem posadzona na nocnik zrobila siku, ale to bylo na zasadzie 2 razy w tygodniu. pozniej ja nie mialam czasu i olalam temat. stwierdzilam, ze zaczekam jak bedzie w pelni swiadoma. od dwoch tygodni w zlobku panie zdejmuja jej pieluche i calymi dniami bylo ok. zakladana pielucha byla przy odbiorze, bo z doswiadczenia wiem, ze w drodze powrotnej Ola zrobila siku lub kupe. wiec jej... nie ufalam. ale przelamalam sie w miniony piatek. stwierdzilam. ok, jesli w zlobku daje rade, to czemu nie w domu. i tak od 5 dni w ciagu dnia zero pieluchy, zakladamy tylko na noc. i od dwoch dni widze, ze pielucha nocna totalnie sucha. mimo, ze jeszcze kilka dni temu potrafila ja spompowac tak, ze wisiala do kolan po nocy. w ciagu tych 5 dni miala 3 wpadki tylko. w domu nie sygnalizuje zawsze, trzeba ja pytac lub wylapac moment kiedy kuca. w zlobku pokazuje ZAWSZE. o co ma do niej zal
w czym ja jestem gorsza od cioc, zeby mi sie nie przynac? hahha. minus jest taki, ze widze, ze blokuje sie na kupe. kiedys potrafila sie wyproznic 7x dziennie. zawsze ok 15 min po posilku. od piatku zalatwia sie raz dziennie. wczoraj widzialam, ze boli brzuszek i puszcza baki. az zaczela robic kupe w majtki i szybko posadzilam ja na nocnik. mimo, ze 3 sek wczesniej pytalam czy nie chce. ale jak juz zrobi ta kupe, to serce rosnie. piekna "dorosla" kupa. ja wiem, ze mozecie powiedziec, ze to obrzydliwe. ale ja jestem dumna z tej kupy, tak jak z pierwszego swiadomego "mama" wiem, ze to poczatek podrozy bez pieluchy, wiem ze moze byc regres itd. ale z jednego jestem zadowolona. w sumie idzie to bez wiekszego wysilku z naszej strony. dziecko dojrzalo do tego samo. i faktycznie teoria sie sprawdza. jesli moment jest odpowiedni, jesli dziecko jest swiadome. idzie naprawde gladko. zobaczymy co dalej.mam milion rzeczy do opisania. ale kurcze nie dam rady teraz.
musze przejrzec Wasze pamietniki. mam ogromne zaleglosci. czesc z Was powitala swoje kolejne dzieciatka na swiecie!!!! serce rosnie. Wszystkim wtornym i nowym mamom zycze spokoju i wiele radosci. aby poczatki nie byly trudne i dzieciatka byly zdrowe i pieknie spaly/jadly.
pozdrawiam Was.
nie chce zapeszac ale chyba sie udalo z odpieluchowaniem.
po nocy/drzemce pielucha sucha.
od wczoraj kupa na nocnik tez. z kupa byl problem, bo trzemala wszystko caly dzien i pozenij przysiadala 100 razy na minute na nocnik. czula parcie, ale nie mogla wysiedziec. w rezultacie zdarzyly sie drobne wypadki obok nocnika,.... z ohydnych rzeczy, raz nie zauwazylam i wdepnelam bosa stopa... nie pytajcie jakie to uczucie. myslalam, ze sie porzygam ale od wczoraj wysiaduje na nocniku. co prawda, jak chce kupe mowi sisi, ale ja widze po niej kiedy chodzi o kupe
za dnia nie nosi pieluchy wcale. zero wpadek z sikami. jesli kupa utrzyma ten trend, to mozna mowic o sukcesie i o tym, ze najprawdopodobniej mamy w domu ostatnia w zyciu paczke pieluch. chce jeszcze na noc tylko jej zakladac, ale jak tylko sie skonczy paczka, nie zamierzam kupowac nowej.
yuhoooooooooooo. poszlo gladko. dziec byl gotowy i widze, ze jej sie to podoba! a to wazne
w zlobku jest poprawa od wczoraj. znowu idzie chetnie. sadze, ze regres zwiazany byl ze skokiem. Rozwoj mowy. kilka nowych slow : auto jedzie, Ola tez, tam jest itd. kilka na raz. bardzo proste zdania sie pojawiaja. ale idzie sie dogadac poza tym w tym samym czasie odpieluchowanie. wiec sadze, ze emocje sie nalozyly.
chwile zaczekam poobserwuje. jesli pozegnanie z pielucha jest na stale, to kolejny etap odstawienie smoczka.... tak smoczka. moje dziecko jest od niego uzaleznione niestety
z pozytywow nocne karmienia mlekiem odstawione. pije tylko na noc (nawet jak jest napchana po kolacji po kokarde) i czesto prosi rano. ale to jest dla mnie akceptowalne poki co.
po nocy/drzemce pielucha sucha.
od wczoraj kupa na nocnik tez. z kupa byl problem, bo trzemala wszystko caly dzien i pozenij przysiadala 100 razy na minute na nocnik. czula parcie, ale nie mogla wysiedziec. w rezultacie zdarzyly sie drobne wypadki obok nocnika,.... z ohydnych rzeczy, raz nie zauwazylam i wdepnelam bosa stopa... nie pytajcie jakie to uczucie. myslalam, ze sie porzygam
ale od wczoraj wysiaduje na nocniku. co prawda, jak chce kupe mowi sisi, ale ja widze po niej kiedy chodzi o kupe za dnia nie nosi pieluchy wcale. zero wpadek z sikami. jesli kupa utrzyma ten trend, to mozna mowic o sukcesie i o tym, ze najprawdopodobniej mamy w domu ostatnia w zyciu paczke pieluch. chce jeszcze na noc tylko jej zakladac, ale jak tylko sie skonczy paczka, nie zamierzam kupowac nowej.
yuhoooooooooooo. poszlo gladko. dziec byl gotowy i widze, ze jej sie to podoba! a to wazne
w zlobku jest poprawa od wczoraj. znowu idzie chetnie. sadze, ze regres zwiazany byl ze skokiem. Rozwoj mowy. kilka nowych slow : auto jedzie, Ola tez, tam jest itd. kilka na raz. bardzo proste zdania sie pojawiaja. ale idzie sie dogadac
poza tym w tym samym czasie odpieluchowanie. wiec sadze, ze emocje sie nalozyly.chwile zaczekam poobserwuje. jesli pozegnanie z pielucha jest na stale, to kolejny etap odstawienie smoczka.... tak smoczka. moje dziecko jest od niego uzaleznione niestety
z pozytywow nocne karmienia mlekiem odstawione. pije tylko na noc (nawet jak jest napchana po kolacji po kokarde) i czesto prosi rano. ale to jest dla mnie akceptowalne poki co.
Wiadomość wyedytowana przez autora 14 lipca 2020, 14:18
Jestem w 98proc przekonana,że w środę poronilam naturalnie.
Nie staramy się o 2gie dziecko, ale chyba była wpadka. Miałam okres 2 tyg temu.o czasie, normalnie, a teraz w środę pojawiło krwawienie. Narastalo. Potem wydalam dziwne cząstki , jak w połogu... Nie bolało...fizycznie. Ale jakoś nie mogę się pogodzić z ta myślą, sadze że to mogło być dziecko. Trwało dokladnie 2.5 dnia... jak mogłam nie poczuc, że mogę być w ciąży??? Nigdy tak wcześniej się nie stało. Najgorsze, że nie ma jak iść do lekarza.. czy wszystko jest ok? Nie wiem.
Jestem rozbita
Nie staramy się o 2gie dziecko, ale chyba była wpadka. Miałam okres 2 tyg temu.o czasie, normalnie, a teraz w środę pojawiło krwawienie. Narastalo. Potem wydalam dziwne cząstki , jak w połogu... Nie bolało...fizycznie. Ale jakoś nie mogę się pogodzić z ta myślą, sadze że to mogło być dziecko. Trwało dokladnie 2.5 dnia... jak mogłam nie poczuc, że mogę być w ciąży??? Nigdy tak wcześniej się nie stało. Najgorsze, że nie ma jak iść do lekarza.. czy wszystko jest ok? Nie wiem.
Jestem rozbita
no i znowu 2 miesiace przelecialy przez palce.
Ola odpieluchowana na dzien. Na noc pielucha. nie naciskam. widze, ze jeszcze nie jest gotowa i nawet 5cio latki miewaja nocne wpadki, jesli fizjologia jeszcze nie jest gotowa. ale czasem zdarza sie sucha pieluch po nocy (1-2x na 2 tygodnie), czasem zsiusia sie w nocy i budzi, zeby zmienic pieluche, a czasem przesika ja tak, ze pizame trzeba zmieniac, a sie ine obudzi do rana. za dnia. bez problemu. na zewnatrz bez problemu. w smaochodzie rowniez ok. wola, ze chce siusiu i nawet potrafi zatrzymac ok 15 min, zbey np zjechac gdzies na parking, jesli jestesmy na uatostradzie. takze jestem zadowolona.
odsmoczkowanie. zakonczone sukcesem. poszlismy droga: zbierz wszystkie smoczki i wybierz sobie w sklepie jaka zabawke chcesz. opowiadalam jej o odsmoczkowaniu juz miesiac przed. tydzien przed mowilam, ze w nastepna sobote stanie sie to i to. gdy przyszed dzien (sobota 2 tyg temu), zebralismy wszyyyystkie msoczki do torebki, pojechalismy do Smyka. Ola przeszczesliwa! w domu juz mowila, ze chce misia za smoczki. no i got. wchodzimy do sklepu iiiiiiiiiiiii. ZADEN mis jej sie nie podobal ( a ja sie balam, ze pol sklepu bedzie chciala).... ze 30 min ogladalismy 100 roznych zabawek/misiow/samochodow i innych... juz zrezygnowana podjechalam blizej kas poszukac innych zabawek. i BANG! Ola wypatrzyla misia, tego fisher price - szczeniaczek uczniaczek, tylko wersja siostry. Zachwycona. Mis rozowy (ma fjiola na pukcie tego koloru - o tym pozniej). pytam, czy na pewno ten mis jest godny jej smoczkow. Ona TAAAAK. jedziemy do kasy. kurde. facet za lada. do tego plakietka: ucze sie... no zajebiscie. nie skumal na poczatku o co chodzi, przestraszyl sie, ze chcemy za zabawke placic smoczkami, mimo ze pokazywalam mu karte w drugiej rece i Oli jeszcze raz tlumaczylam co sie stanie, tak aby on slyszal. Moze powinnam wczesniej podejsc i wyjasnic... ale kasjerzy sie czesto zmieniaja. no ale dobra. poszlo. udalo sie. wymiana zakonczona, Ola zachwycona. Po powrocie do domu nadala misiowi imie, MISKA.. pokazala wszystkie swoje zabawki, swoj pokoj itd. 3 godziny pozniej zrozumiala jaka decyzje podjela. chciala smoczka, wiec tlumacze jej, ze nie ma i co sie stalo. Olka w ryk. uciekla do innego pokoju, nie chciala sie tulic. chciala byc sama. ewidentnie byla zla na siebie i decyzje jaka podjela. takich akcji byly jeszcze dwie. Ale o dziwo ani razu juz nie poprosila o smoczka ( a potrafila go caly dzien ciumkac). na noc zasypianie bez problemu. drzemki.... w domu od odsmoczkowania ani jednej. w zlobku zasypia normalnie na drzemki. smoczka nie wola. jestem przeszczesliwa, ze wybralam te metode odstawienia. u nas sie powiodla. skutek uboczny, widze, ze jest torche bardziej drazliwa czasami i zdarzyly nam sie ze 3 mega histeryczne akcje, jakich nie bylo wczesniej. Ale wiem, ze to minie. jestem cierpliwa.
Mowa. zaczela mowic duzowiecej. potrafi nazwac polowe zwierzatek i innych rzeczy z ksiazeczek jakie ma. niektore niewyraznie, ale widac, ze wie jakiego slowa uzyc. niektore inne rzeczy nadal nazywa "dzwiekonasladowczo". ale na pytanie "jak sie czyjesz?" odpowie czasem "dobrze" lub "nie czyuje sie" (gdy czuje sie kiepsko - byla osttanio chora). mowi "mokra pieluszka" po przebudzeniu, probuje powiedziec dzien dobry i dowidzenia. rozbraja mnie czestotliwosc mowienia "prosze", gdy cokolwiek podaje. a najslodsze jest gdy mowi " prosze mamus". bo tak sie do mnie zwraca "mamus". kocham - uwielbiam. 100 razy lepsze niz MAMA. a sama to wymyslila. na tate tez mow tatus, nie tata. powtarza tez czasowniki, nie tylko rzeczowniki, nazywa czynnosci niektore. kolory podstawowe tez mowi, troche przeinacza. ale powoli do celu. rozkreca sie dziewczynka.
za nami wyjazd na podlasie we wrzesniu. bylo cudnie. wynajelismy dzialke, ze sprzetem typu trampolina, zjezdzalnia, piaskownica, domek wspinaczkowy z kuchnia do gotowania na pietrze, kulki, ksiazki, chustawki i inne. wszystko dla niej caly dzien. calymi dniami siedzielismy na zewnatrz. maz bawil sie w piromana (albo ogniska caly dzien albo grille), chodzilismy na grzyby z psem, bylo sielsko, blogo, powoli!!!!!! decyzja zapadla, nie kupimy drugiego mieszkania pod wynajem (taki byl plan- ale dzieki opatrznosci nie zrobilismy tego, bo Corona zweryfikowala, ze nie ma komu teraz wynajmowac). za to kupimy dzialke rekreacyjna. kiedy? musimy jeszcze poodkladac, moze za rok, ale max za dwa. chce zeby Ola zdarzyla beztrosko sie jeszcze pobawic.
mialam pisac o rozowym kolorze i ubieraniu sie. nie dam juz dzis rady. postaram sie dokonczyc niedlugo.
Kocham te moja corcie!
Ola odpieluchowana na dzien. Na noc pielucha. nie naciskam. widze, ze jeszcze nie jest gotowa i nawet 5cio latki miewaja nocne wpadki, jesli fizjologia jeszcze nie jest gotowa. ale czasem zdarza sie sucha pieluch po nocy (1-2x na 2 tygodnie), czasem zsiusia sie w nocy i budzi, zeby zmienic pieluche, a czasem przesika ja tak, ze pizame trzeba zmieniac, a sie ine obudzi do rana. za dnia. bez problemu. na zewnatrz bez problemu. w smaochodzie rowniez ok. wola, ze chce siusiu i nawet potrafi zatrzymac ok 15 min, zbey np zjechac gdzies na parking, jesli jestesmy na uatostradzie. takze jestem zadowolona.
odsmoczkowanie. zakonczone sukcesem. poszlismy droga: zbierz wszystkie smoczki i wybierz sobie w sklepie jaka zabawke chcesz. opowiadalam jej o odsmoczkowaniu juz miesiac przed. tydzien przed mowilam, ze w nastepna sobote stanie sie to i to. gdy przyszed dzien (sobota 2 tyg temu), zebralismy wszyyyystkie msoczki do torebki, pojechalismy do Smyka. Ola przeszczesliwa! w domu juz mowila, ze chce misia za smoczki. no i got. wchodzimy do sklepu iiiiiiiiiiiii. ZADEN mis jej sie nie podobal ( a ja sie balam, ze pol sklepu bedzie chciala).... ze 30 min ogladalismy 100 roznych zabawek/misiow/samochodow i innych... juz zrezygnowana podjechalam blizej kas poszukac innych zabawek. i BANG! Ola wypatrzyla misia, tego fisher price - szczeniaczek uczniaczek, tylko wersja siostry. Zachwycona. Mis rozowy (ma fjiola na pukcie tego koloru - o tym pozniej). pytam, czy na pewno ten mis jest godny jej smoczkow. Ona TAAAAK. jedziemy do kasy. kurde. facet za lada. do tego plakietka: ucze sie... no zajebiscie. nie skumal na poczatku o co chodzi, przestraszyl sie, ze chcemy za zabawke placic smoczkami, mimo ze pokazywalam mu karte w drugiej rece i Oli jeszcze raz tlumaczylam co sie stanie, tak aby on slyszal. Moze powinnam wczesniej podejsc i wyjasnic... ale kasjerzy sie czesto zmieniaja. no ale dobra. poszlo. udalo sie. wymiana zakonczona, Ola zachwycona. Po powrocie do domu nadala misiowi imie, MISKA.. pokazala wszystkie swoje zabawki, swoj pokoj itd. 3 godziny pozniej zrozumiala jaka decyzje podjela. chciala smoczka, wiec tlumacze jej, ze nie ma i co sie stalo. Olka w ryk. uciekla do innego pokoju, nie chciala sie tulic. chciala byc sama. ewidentnie byla zla na siebie i decyzje jaka podjela. takich akcji byly jeszcze dwie. Ale o dziwo ani razu juz nie poprosila o smoczka ( a potrafila go caly dzien ciumkac). na noc zasypianie bez problemu. drzemki.... w domu od odsmoczkowania ani jednej. w zlobku zasypia normalnie na drzemki. smoczka nie wola. jestem przeszczesliwa, ze wybralam te metode odstawienia. u nas sie powiodla. skutek uboczny, widze, ze jest torche bardziej drazliwa czasami i zdarzyly nam sie ze 3 mega histeryczne akcje, jakich nie bylo wczesniej. Ale wiem, ze to minie. jestem cierpliwa.
Mowa. zaczela mowic duzowiecej. potrafi nazwac polowe zwierzatek i innych rzeczy z ksiazeczek jakie ma. niektore niewyraznie, ale widac, ze wie jakiego slowa uzyc. niektore inne rzeczy nadal nazywa "dzwiekonasladowczo". ale na pytanie "jak sie czyjesz?" odpowie czasem "dobrze" lub "nie czyuje sie" (gdy czuje sie kiepsko - byla osttanio chora). mowi "mokra pieluszka" po przebudzeniu, probuje powiedziec dzien dobry i dowidzenia. rozbraja mnie czestotliwosc mowienia "prosze", gdy cokolwiek podaje. a najslodsze jest gdy mowi " prosze mamus". bo tak sie do mnie zwraca "mamus". kocham - uwielbiam. 100 razy lepsze niz MAMA. a sama to wymyslila. na tate tez mow tatus, nie tata. powtarza tez czasowniki, nie tylko rzeczowniki, nazywa czynnosci niektore. kolory podstawowe tez mowi, troche przeinacza. ale powoli do celu. rozkreca sie dziewczynka.
za nami wyjazd na podlasie we wrzesniu. bylo cudnie. wynajelismy dzialke, ze sprzetem typu trampolina, zjezdzalnia, piaskownica, domek wspinaczkowy z kuchnia do gotowania na pietrze, kulki, ksiazki, chustawki i inne. wszystko dla niej caly dzien. calymi dniami siedzielismy na zewnatrz. maz bawil sie w piromana (albo ogniska caly dzien albo grille), chodzilismy na grzyby z psem, bylo sielsko, blogo, powoli!!!!!! decyzja zapadla, nie kupimy drugiego mieszkania pod wynajem (taki byl plan- ale dzieki opatrznosci nie zrobilismy tego, bo Corona zweryfikowala, ze nie ma komu teraz wynajmowac). za to kupimy dzialke rekreacyjna. kiedy? musimy jeszcze poodkladac, moze za rok, ale max za dwa. chce zeby Ola zdarzyla beztrosko sie jeszcze pobawic.
mialam pisac o rozowym kolorze i ubieraniu sie. nie dam juz dzis rady. postaram sie dokonczyc niedlugo.
Kocham te moja corcie!
Czyli czasemŻłobek ma wiele zalet i ja to rozumiem, ale to chyba nie zmienia tego że każda matka boi się rozstania z dzieckiem :) pytanie też w jakim wieku lepiej. Lepiej jak jest malutkie bo szybciej się przyzwyczaja, A może lepiej jak jest starsza bo bardziej rozumne? Ale za to adaptacja może iść dłużej. Ja bym chciała żeby mój miał przynajmniej półtora roku, a będzie miał niespełna roczek :( u oleńki adaptacja przebiegła dosc szybko. W końcu dopiero zaczęła przygodę ze żłobkiem a już tak dobrze się odnajduje w nowym miejscu. Doskonale rozumiem twoje rozgoryczenie z powodu niewypełnienia planów. Ja też gówno zrobiłam przez te miesiące. I po każdej dłuższej drzemce mam wyrzuty sumienia że ja zmarnowalam. Ale po prostu czasem muszę się położyć plackiem i już nic nie robić. Mam nadzieję że w pracy będą dla ciebie wyrozumiali. A powiedz nie masz wyrzutów sumienia w związku ze żłobkiem? Dokładnie chodzi mi o ilość godzin jakie tam spędza dziecko. Moje byłoby odbierane około 16: 00-16.30. zaprowadzane różnie bo pracujemy zmianowo. Ale najwszesniej o 6:30 (czasem później). Czyli czasem spędzałoby tam 10 godzin. Ja nie wiem gdzie pracują ludzie w moim mieście (albo skąd mają babcie na emeryturze) ale o 15:00 prawie wszystkie dzieci są odbierane, a przychodzą około 8:00. Jest mi z tym źle i nie mogę się z tym pogodzić. Udanej randki z mężem ;)
Dzięki za komentarz :) Jak najbardziej jestem za tym, żeby na wadze była pieluszka, ale tym razem wagi nie starowali, bo położyłam małą na wadze razem z pieluszką i waga wyjściowa była 0 :/. A co do mierzenia, to poprzednio pielęgniarka przykładała metrówkę wzdłuż ciała, nie prostując dziecka, ale uwzględniają zagięcia ciałka i chyba to było bardziej miarodajne.
Ja Cie rozumiem :* U nas blw razem z karmieniem. Dbam zeby zawsze Hanka miala cos do samo Wez ielnego jedzenia. Akurat u nas kanapki sa hitem, ale niektóre warzywa ja brzydzą np.cukinia. Ja z Hanka gadam od początku jak "ze starym" i choc nie mowi czasami wydaje takie śmieszne dźwięki,macha reka jakby potakiwała :) zazdroszczę usypiania przez tate
Sliczne te emelki ale drogie skurczybyki
Sliczne te emelki ale drogie skurczybyki