Mocno kibicuję, żeby wyniki się poprawily:* Ściskam mocno:*

Mocno kibicuję, żeby wyniki się poprawily:* Ściskam mocno:*

Trzymam kciuki również, czekanie jest najgorsze!! Oby się poprawiło :)

Trzymam kciuki. Wiaodmo, czekanie najgorsze.

Dzięki dziewczyny, mam prośbę... Jeśli któraś z was jest wierzącą bardzo proszę o modlitwę w naszej sprawie .... 😘😘😘😘

✊✊✊

✊✊✊

Możesz liczyć na moją modlitwę. Wierzę w cud, który Was spotka.

✊✊

✊✊

Powodzenia 💚 najgorszy jest moment odebrania wyników. Wiem co czujesz bo mąż miał słaba morfologię i trząsłam się że stresu jak je obiecałam z portalu pacjenta. Wysyłam masę pozytywnej energii 🙂

Trzymam kciuki mocno

Dopiero jak zderzylismy sie z mezem z dlugimi staraniami to zrozumialismy, ze takie wiadomści moga bolec ale latwiej jest przejsc ten etap i wejsc w inny tzn fajnie ze sie im sie udalo my tez nie dlugo bedziemy sie chwalic bedzie Ci łatwiej tez bardzo przeżywałam to potem byłam obojetna a teraz sie ciesze że komus sie udalo ze nie musi tyle czekać co my

Wierz mi, że często nie wiemy o problemach z płodnością innych par. O tym się nie mówi, nikt tego nie ma na czole a jest mas masaaaaa. Jak tak popytasz innych to często też starali się po 2 lata i więcej. Niezmiennie trzymam kciuki za badanie 🙂

Ja zupełnie fb odstawiłam. Przez 3 lata żadnej aktywności. Teraz przegladam od czasu do czasu, ale nie udzielam sie, żadnych zdjec nie wstawiam. Teraz mnie to śmieszy już i uważam to za obciach. Polecam taki detoks😄

Ja też się na tym właśnie złapałam, kolejna moja znajoma wrzuciła zdjęcie z brzuchem, akurat jak ja miałam to przykre wydarzenie u siebie. Byłam zła że kurde "wszyscy jakoś tak bezproblemowo". Później dowiedziałam się od innej znajomej że ta dziewczyna starała się 4 lata i miała kilka poronień za sobą. Od teraz próbuję się już nie złościć na nikogo :)

Sumireguska u mnie nie chodzi o złość, a bardziej chyba o tą zazdrość... Dużo młodsze osoby, które kilka lat temu były w porównaniu do mnie dziećmi, teraz chodzą z brzuchami..... Wiem że problem niepłodności jest dość szeroki.. U mnie w rodzinie są dwa małżeństwa bezdzietne... Jedno z nich adoptowalo dwójkę dzieci.. Bliźniaków... Oprócz tego zbam jeszcze trzy małżeństwa z tym właśnie problemem... ☹️☹️☹️ Co za czasy ☹️☹️☹️

No to trzymam kciuki dalej 💚 temat dawstwa nasienia też wydaje mi się piekielnie trudny.. narazie o tym nie myśl, wszystko malutkimi kroczkami

No mi się wydaje, że ja w tym temacie mam gorsze opory niż mój mąż... A przynajmniej sądzę tak po tym co mówi...

Mamka no cudownie😍😍😍 ake też skorzystaliście z dawcy?

Tak mi strasznie przykro :( Nie przestawajcie chodzić do specjalistów, nie wiem na jakim etapie badań jesteście ale gdzieś wyczytałam, że jednak w większości przypadków „brak” plemników jest tylko pozorny i istnieje wiele opcji zabiegów/leków które mogą przywrócić drożność, czy spermatgeneze. Znacie już dokładną przyczynę? Czy lekarze powiedzieli że na 100% nie da się nic zrobić? Kochana nie poddawajcie sie!

Kochana a może biopsja jądra by coś dała? często tak się udaje uzyskać jakieś plemniki do in vitro. Wierzę, że jeszcze da się coś zrobić. Ściskam mocno:*

Przytulam wirtualnie! A właśnie tez pomyslałam o biopsji z jąder! Nie wiem gdzie mieszkacie, ale na Śląsku jest lekarz Anioł, który sie zajmuje niepłodnością, ma głowę otwarta, moze konsultacja? Dałaby nowe spojrzenie, moze z lekarzem bardzo wspierającym pacjenta in vitro nie byłoby takie straszne!

Przytulam wirtualnie! A właśnie tez pomyslałam o biopsji z jąder! Nie wiem gdzie mieszkacie, ale na Śląsku jest lekarz Anioł, który sie zajmuje niepłodnością, ma głowę otwarta, moze konsultacja? Dałaby nowe spojrzenie, moze z lekarzem bardzo wspierającym pacjenta in vitro nie byłoby takie straszne!

No my z Mazowsza... No przyczyną jest niestety nieprawidłowy kariotyp u męża... Dodatkowy chromosom X.. Mąż już raczej jest bardziej nastawiony na dawce, niż znowu mieć złudna nadzieję kilka miesięcy... Ale ha jakoś nie potrafię na te chwile tego zaakceptować jeszcze...

Kochana bardzo mi przykro:( Ale może biopsja mtese pomoże?

Ja na waszym miejscu wybrałabym się na konsultację do dr Wolskiego w Wawie, chyba że już byliście? Wypowiedziałby się czy w przypadku nieprawidłowego kariotypu w ogóle biopsja i ivf mają sens.

🙁 nie wiem co powiedzieć.. trzymajcie się mocno..

Kochana bardzo mi przykro ☹️ przepraszam, że napiszę tak bezpośrednio, ale może weźmie pod uwagę zapłodnienie nasieniem dawcy? Zobaczysz że pokochacie to maleństwo jak swoje, Twój mąż też był dla Ciebie obcym człowiekiem a pokochałaś go swoim sercem i ciałem. Bardzo Wam kibicuję 😘

Dzięki dziewczyny za wsparcie... Mąż właśnie wspominał o tym żebyśmy skorzystali z dawcy, to raczej po mojej stronie jest jakaś blokada przed tą decyzja.... A jeśli chodzi o konsultacje u wolskiego... W poniedziałek będziemy miec skonsultowane wyniki.... I powie co o tym myśli... Ale mój mąż nie chce już przechodzić przez kolejne miesiące nadziei i bardziej już jest za dawcą....

W sumie zastanawiałam się dziś jaką decyzję podjęłabym w tej sytuacji i myślę że osobiście wybrałabym Dawcę. Może tak jest lepiej, bo jednak w połowie bąbelek odziedziczy Twoje geny. Chociaż teraz latwo mi mówić, a jakby przyszło co do czego to nie wiem co bym czuła. Liczę na to że jakiejkolwiek decyzji nie podejmiecie to pokochacie tego bąblana maksa :* Spróbujcie może jeszcze dr Wolskiego?

Niestety wolski mówi to samo co inni, a do tego przy wadzie serca mojego męża byłoby zbyt duże ryzyko ☹️ także biopsje od razu odradził. Był szczery bo była u niego moja siostra która jak się okazało przy okazji rozmowy o nim że zna go osobiście bo pracują razem w jednym szpitalu.... Więc no jej nie ściemniał... Tylko powiedzial że nasz przypadek jest praktycznie skreślony....

Zawsze marzyłam żeby mieć takie szczęście w domu ♥️ korzystaj z tych psich przytulanek póki je masz ♥️

❤️❤️❤️❤️😊 W końcu jakiś miły dzień 😍😍😍😍

Super. A odnośnie dawstwa nasienia, myślę że musisz poszukać tutaj na ovu dziewczyn, które to przeszły i podzielą się z Tobą swoimi doświadczeniami i emocjami. Jestem pewna, że każda osoba ma na początku wątpliwości i obawy.. może taka rozmowa z kimś komu udało się urodzić dziecko dzięki dawcy pomoże Ci podjąć decyzję.

Bardzo Wam współczuję. Dajecie sobie czas. Zastanów się na spokojnie, odpocznij i z chłodną głową podejmijcie decyzję.

A czy w grę wchodzi tylko invitro? Inseminacja z nasieniem dawcy nie jest możliwa?

Czi inseminacja czy in vitro.. Dla mnie najgorsze jest podjęcie decyzji o skorzystaniu z dawcy 😐 niestety... Cholera, że też nasmusialo to spotkać... Dlaczego osoby które nie powinny mieć dzieci je rodzą a potem krzywdzą ☹️

Tak, tak wiem że zasadniczym problemem jest ten dawca.. ale z dwojga złego lepsza ta inseminacja. Nie ma za grosz sprawiedliwości na tym świecie 😔 będę się za Was modlić żeby Bóg pomógł Wam podjąć decyzję.

Kokoszka31 bardzo Ci dziękuję 😘😘😘😘 jak ja bym chciała nie musieć podejmować tej decyzji...

Bardzo mi przykro to slyszec. Musicie sobie dac chwile czasu na przemyslenie tej decyzji. Moze to nie bedzie nasienie meza ale to on bedzie wychowywal dziecko z toba i bedzie tata napewno cudnym. Dajcie sobie czas.

Na pewno potrzebujecie czasu, by podjąć tę decyzję. Mogę się tylko domyślać jak bardzo jest ciężka. Przy dawcy na pewno określa się fenotyp pary i na tej podstawie dobiera się dawcę jak najbardziej zbliżonego do Twojego męża. Powtórzę - absolutnie wiem, że to cholernie trudne. Ale wiem też, że pokochalibyście to maleństwo od pierwszej sekundy i Twój mąż byłby jego najprawdziwszym Tatą. Jedynym i wyjątkowym. Pozwól sobie na wszystkie emocje i cierpliwość. Wierzę bardzo, że ten smutek zamieni się w końcu w największa radość z możliwych ❤️

Na pewno potrzebujecie czasu, by podjąć tę decyzję. Mogę się tylko domyślać jak bardzo jest ciężka. Przy dawcy na pewno określa się fenotyp pary i na tej podstawie dobiera się dawcę jak najbardziej zbliżonego do Twojego męża. Powtórzę - absolutnie wiem, że to cholernie trudne. Ale wiem też, że pokochalibyście to maleństwo od pierwszej sekundy i Twój mąż byłby jego najprawdziwszym Tatą. Jedynym i wyjątkowym. Pozwól sobie na wszystkie emocje i cierpliwość. Wierzę bardzo, że ten smutek zamieni się w końcu w największa radość z możliwych ❤️

Bardzo wam dziękuję za wsparcie 😘😘😘😘 wiem że będzie idealnym tatą... Tego jestem pewna w 100 %. Myślę tylko czy nie będzie potem go bolały słowa typu "do kogo jesteś podobny... Do mamy czy taty"..... Ach w tej głowie mam milion myśli ZA i PRZECIW.... ☹️

ok dopiero przeczytałam ten post.. Kochana, decyzja jest ciężka jak cholera, nie wiem co czujesz mogę się domyślać, ale ja myślę że wybrałabym Dawcę. I szczerze mówiąc.. rodzina Wam takiego pytania, o którym piszesz, nie zada bo będą wiedzieli, a reszta ludzi? Walić ich. Liczycie się Wy. Kolejne miesiące badań, potencjalnych niepowodzeń będą tylko zasmucały Twojego M, a jednak każdy, nawet mega silny człowiek, ma swoje granice :( Może faktycznie podjęcie takiej decyzji da Wam wreszcie radość, spokój. On będzie szczęśliwy bo Ty będziesz szczęśliwa

Znam przypadek pary która związała się a dziewczyna miała malutkie dziecko z poprzedniego związku. Jejku, on go chyba bardziej pokochał niż jego prawdziwy ojciec, naprawdę, wszędzie razem. I dziecko też go na maksa pokochało Nie wiem co on czuje, ale wygląda jakby traktował go w 100% jak własne dziecko. I dzieciak pomimo upomnień mówi do niego już "tata". Może jest to możliwe? :) Przywiązanie emocjonalne silniejsze od genetycznego..

Sumireguska dziękuję za wsparcie 😘😘 jak to punkt widzenia zależy od punktu siedzenia... Jeszcze 2 lata temu byłam przeciwna in vitro... Nie mówiąc już o dawcy... A teraz???? To jedyny ratunek aby być mamą ☹️☹️☹️

Czytam Twój pamiętnik i z całych sił Ci kibicuje.... sytuacja jest trudna, nie ma dobrego punktu wyjścia. Ostatnio chodziłam na sesję pijawkami (u mnie efekty widoczne, walczyłam od bardzo dawna z cystą i nie pomagały żadne leki, lekarz kierował mnie na laparoskopię, po sesjach cysty brak) i pani fizjoterapeutka, która się zajmuje hirudoterapią bardzo poleca takie zabiegi mężczyznom. Sama bierze udział w szkoleniach na ten temat (bezpłodność u mężczyzn). Może to śmieszne...ale kto nie ryzykuje nie pije szampana.

Czytam Twój pamiętnik i z całych sił Ci kibicuje.... sytuacja jest trudna, nie ma dobrego punktu wyjścia. Ostatnio chodziłam na sesję pijawkami (u mnie efekty widoczne, walczyłam od bardzo dawna z cystą i nie pomagały żadne leki, lekarz kierował mnie na laparoskopię, po sesjach cysty brak) i pani fizjoterapeutka, która się zajmuje hirudoterapią bardzo poleca takie zabiegi mężczyznom. Sama bierze udział w szkoleniach na ten temat (bezpłodność u mężczyzn). Może to śmieszne...ale kto nie ryzykuje nie pije szampana.

A tak z innej strony, to nie myśleliście tez o adopcji prenatalnej albo adopcji dziecka? Moze to byłoby tez rozwiazanie, bo wtedy kwestia genów schodzi na drugi plan... i jest powiedzmy „sprawiedliwie”

JJ. No może i można by było spróbować, ake u nas niestety genetyka jest winna więc poważniejsza sprawa ☹️ NowaJaaa myśleliśmy również o adopcji, ale boimy się że kiedyś w przyszłości rodzice biologiczni by się odnaleźli, chcieli by odzyskać dziecko na przykład, czy inne problemy robić, a po drugie mąż chce żeby przynajmniej do mnie było podobne... Sam zaproponował to rozwiązanie, to po mojej stronie są większe obawy przed podjęciem tej decyzji, dlatego chciałam żebyśmy odczekali trochę.. Na spokojnie przemyśleli, żeby nie podejmować decyzji pod wpływem chwili, emocji... To musi być spokojna i dobrze przemyślana decyzja na całe życie...

Przeczytałam caly twój pamiętnik. To tak jakbym czytala o sobie. U nas to samo... azoospermia, małe jądra. Ale wejdź zobacz jak skończyła się nasza historia co nieco mam w pamiętniku:)

Przeczytałam caly twój pamiętnik. To tak jakbym czytala o sobie. U nas to samo... azoospermia, małe jądra. Ale wejdź zobacz jak skończyła się nasza historia co nieco mam w pamiętniku:)

Przeczytałam caly twój pamiętnik. To tak jakbym czytala o sobie. U nas to samo... azoospermia, małe jądra. Ale wejdź zobacz jak skończyła się nasza historia co nieco mam w pamiętniku:)

Przeczytałam caly twój pamiętnik. To tak jakbym czytala o sobie. U nas to samo... azoospermia, małe jądra. Ale wejdź zobacz jak skończyła się nasza historia co nieco mam w pamiętniku:)

Przeczytałam caly twój pamiętnik. To tak jakbym czytala o sobie. U nas to samo... azoospermia, małe jądra. Ale wejdź zobacz jak skończyła się nasza historia co nieco mam w pamiętniku:)

Bardzo mądrze. Odpocznij od tematu, zrób sobie detox od ovufriend i wróć do nas z decyzją jaka będzie dla Was najlepsza.

Na kilka miesięcy musialam uciec od of, ale pierwsze co zrobilam po powrocie to przeczytalam pamietnik. Justynko - przemysl, odetnij sie od forum, zajmij czyms innym. Mysle, ze decyzja przyjdzie naturalnie w pewnym momencie Twojego zycia. Ja juz od kilku miesiecy mysle o iui nasieniem dawcy, ale dalej nie jestem w 100℅ na tak. Tylko, ze ja nie wykorzystalam wszystkich mozliwosci i diagnoza mojego m. nie jest taka jak u Was. Trzymam kciuki, odpocznij!

Na kilka miesięcy musialam uciec od of, ale pierwsze co zrobilam po powrocie to przeczytalam pamietnik. Justynko - przemysl, odetnij sie od forum, zajmij czyms innym. Mysle, ze decyzja przyjdzie naturalnie w pewnym momencie Twojego zycia. Ja juz od kilku miesiecy mysle o iui nasieniem dawcy, ale dalej nie jestem w 100℅ na tak. Tylko, ze ja nie wykorzystalam wszystkich mozliwosci i diagnoza mojego m. nie jest taka jak u Was. Trzymam kciuki, odpocznij!

Na kilka miesięcy musialam uciec od of, ale pierwsze co zrobilam po powrocie to przeczytalam pamietnik. Justynko - przemysl, odetnij sie od forum, zajmij czyms innym. Mysle, ze decyzja przyjdzie naturalnie w pewnym momencie Twojego zycia. Ja juz od kilku miesiecy mysle o iui nasieniem dawcy, ale dalej nie jestem w 100℅ na tak. Tylko, ze ja nie wykorzystalam wszystkich mozliwosci i diagnoza mojego m. nie jest taka jak u Was. Trzymam kciuki, odpocznij!

Na kilka miesięcy musialam uciec od of, ale pierwsze co zrobilam po powrocie to przeczytalam pamietnik. Justynko - przemysl, odetnij sie od forum, zajmij czyms innym. Mysle, ze decyzja przyjdzie naturalnie w pewnym momencie Twojego zycia. Ja juz od kilku miesiecy mysle o iui nasieniem dawcy, ale dalej nie jestem w 100℅ na tak. Tylko, ze ja nie wykorzystalam wszystkich mozliwosci i diagnoza mojego m. nie jest taka jak u Was. Trzymam kciuki, odpocznij!

Na kilka miesięcy musialam uciec od of, ale pierwsze co zrobilam po powrocie to przeczytalam pamietnik. Justynko - przemysl, odetnij sie od forum, zajmij czyms innym. Mysle, ze decyzja przyjdzie naturalnie w pewnym momencie Twojego zycia. Ja juz od kilku miesiecy mysle o iui nasieniem dawcy, ale dalej nie jestem w 100℅ na tak. Tylko, ze ja nie wykorzystalam wszystkich mozliwosci i diagnoza mojego m. nie jest taka jak u Was. Trzymam kciuki, odpocznij!

Przemyślcie wszystko na spokojnie. Wierzę że będzie dobrze po mimo wszystko ✊❤️😘😘

Przemyślcie wszystko na spokojnie. Wierzę że będzie dobrze po mimo wszystko ✊❤️😘😘

Zawsze trzeba mieć wiare ✊✊✊🍀🍀🍀

Wyslalam Ci zaproszenie

Wyslalam Ci zaproszenie

Masakra. Takich użytkowników administratorzy serwisu powinni z miejsca blokować.

No mi się zrobiło strasznie przykro.. To wyszło tak jakby napisał "jak Twój mąż nie potrafi zrobić dzieciaka to ja Ci mogę zrobić" ale serio aż mnie zemdlilo na tą myśl ☹️☹️☹️

Wtf? No pewnie chce zarobić jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o kasę....

Widziałam kiedyś wywiad z takim "dawca". Nie potępiam, jeśli jest obopólna zgoda, może to komuś pomoc, to ok. Jednak pisanie do Ciebie z taką propozycją jest bardzo nie w porządku, to wykorzystanie Waszej trudnej sytuacji. Koniecznie zgłoś to do admina. I pamietaj, że dawca w klinice to zupełnie inna bajka, 100% bezpieczeństwa i anonimowości.

No i myślę że nasienie chyba jest oczyszczane mam nadzieję...

Przykro mi :( dzisiaj pisalam z dziewczyna co zdecydowala sie na inseminacje z nasieniem dawcy udalo jej sie ;) moze nie rezygnuj :*

Dobrze że zaczynasz się oswajać.. będzie jeszcze pięknie. Mąż pewnie poruszy temat, ale podejrzewam że on też wewnętrznie bardzo to przeżywa i potrzebuje trochę dystansu od tego wszystkiego

Mężczyźni wszystko przezywają na swój sposób... nie powinien tak mowić, ale moze lepiej ze teraz powiedział niz miałby to dusić w sobie. Trzymam kciuki za Wasza decyzje. A o adopcji myśleliście?

Z Mężem ustaliliśmy, że pragniemy dziecka ale nie za wszelką cenę. Nie kosztem naszego małżeństwa. Znasz Męża najlepiej, może potrzebuje po prostu więcej czasu, a może to rozwiązanie zawsze kladłoby się cieniem w Jego sercu. Nie podejmujcie tak ważnej decyzji za szybko. Przygladajcie się temu tematowi rzetelnie i uczciwie, myśląc o dobru Waszego małżeństwa. Powodzenia :*

Obawiam się, że Twój mąż potrzebuje jeszcze więcej czasu niż ci się wydaje. Dajcie sobie na wstrzymanie nawet do końca roku... Na zasadzie "niech się dzieje, co chce". Jesteście oboje przebadani, wiecie, na czym stoicie, więc w styczniu nie będziecie zaczynać od zera. I jeśli oboje dojrzejecie do decyzji o dawcy, to wtedy to zrobicie. A może przez ten czas wyjdą jeszcze inne problemy... Po prostu obawiam się o wasze małżeństwo... Czy chęć posiadania dziecka nie przysłoniła waszej miłości... Czy to nadal miłość.. czy może egoizm..

Obawiam się, że Twój mąż potrzebuje jeszcze więcej czasu niż ci się wydaje. Dajcie sobie na wstrzymanie nawet do końca roku... Na zasadzie "niech się dzieje, co chce". Jesteście oboje przebadani, wiecie, na czym stoicie, więc w styczniu nie będziecie zaczynać od zera. I jeśli oboje dojrzejecie do decyzji o dawcy, to wtedy to zrobicie. A może przez ten czas wyjdą jeszcze inne problemy... Po prostu obawiam się o wasze małżeństwo... Czy chęć posiadania dziecka nie przysłoniła waszej miłości... Czy to nadal miłość.. czy może egoizm..

Obawiam się, że Twój mąż potrzebuje jeszcze więcej czasu niż ci się wydaje. Dajcie sobie na wstrzymanie nawet do końca roku... Na zasadzie "niech się dzieje, co chce". Jesteście oboje przebadani, wiecie, na czym stoicie, więc w styczniu nie będziecie zaczynać od zera. I jeśli oboje dojrzejecie do decyzji o dawcy, to wtedy to zrobicie. A może przez ten czas wyjdą jeszcze inne problemy... Po prostu obawiam się o wasze małżeństwo... Czy chęć posiadania dziecka nie przysłoniła waszej miłości... Czy to nadal miłość.. czy może egoizm..

Zgadzam się, że potrzebujecie więcej czasu. Może rozmowa z psychologiem by pomogła?

To że tak powiedział to wyraz jego słabości w związku z tym co Was spotkało. Jestem pewna że to przetrawi, musi mieć czas na akceptację samego siebie.. musisz mu zadać pytanie na spokojnie czy jest w 100proc pewny że będzie w stanie zaakceptować dziecko które biologicznie nie będzie jego. Jeśli będzie choć cień wątpliwości musicie zaczekać lub rozważyć adopcję. Wierzę, że to tylko przejściowy kryzys i jeszcze będziecie szczęśliwi

Dzięki dziewczyny za wasze komentarze 😘😘😘 wydaje mi się że jako małżeństwo się raczej dogadujemy, mamy lepsze i gorsze dni jak każdy... Ale ten tekst podczas kłótni dał mi dużo do myślenia.... Jutro mamy chrzciny u siostry męża, on będzie chrzestnym, być może to też go w pewien sposób doluje? Niby cieszy się że będzie miał chrześniaczkę, ale.... No dam mu czas, przyslimy jeszcze raz wszystkie za i przeciw i mam nadzieję że coś postanowimy..

Myślę że twój mąż nie jest zdecydowany co robić, ma mieszane uczucia. Z jednej strony chce a z 2 może się boi..Może chodzi mu też o dawce, że nie będzie biologicznym ojcem dziecka. Bo faceci są dziwni, my inaczej postępujemy. Mój na dawce nigdy by się nie zgodził to temat tabu i koniec. Dla mnie bez różnicy by to było. My kobiety zawsze poszkodowane jesteśmy.

No niestety u nas tylko taka opcja... Albo dawca albo adopcja, wspólnie nie będziemy mieli możliwości być rodzicami ☹️

Tak bardzo Ci współczuję ❤ może musicie pogadać z psychologiem. Ile ja razy w myślach krzyczałam do siebie że jestem wybrakowana, pusta...wiem że tak nie jest ale ten żal i złość znajdowały ujście w takich słowach. Męża też pytałam czy na pewno mnie kocha skoro jestem taka "popsuta". Już, już miałam iść do psychologa ale jakoś zbierałam się psychicznie i podnosiłam z podłogi. Wasza sytuacja jest dużo trudniejsza to i może potrzebna jest mocniejsza artyleria. Przytulam Was mocno ❤

Bardzo ciężka decyzja... Trzymam za Was kciuki. A rozważacie adopcje?

Ja wczoraj poruszyłam z mężem ten temat. W sumie za bardzo nie chciał o nim gadać, faceci się boją trudnych tematów. Zapytałam go co zrobiłby w takiej sytuacji. Powiedział, że chciałby, żeby jedno z nas mogło mieć swoje biologiczne dziecko, skoro jest taka możliwość. Ale wiem, że są też pary, dla których to wydaje się niesprawiedliwością i decydują się na AZ lub adopcję. AZ rozważaliście?

Bycie we dwoje to też jakieś wyjście. Macierzyństwo to nie jedyna droga do spełnienia. Grunt żebyście byli w zgodzie ze sobą i żebyście nie żałowali żadnych decyzji w przyszłości. Dużo szczęścia dla Was 💜

Ojjj tak u mnie też taki wysype że az łzy do oczu napływają. Decyzja jest mega trudna więc wcale się nie dziwię..

Kokoszka31 no od kilku dni znajomi wstawiają swoje nowonarodzone dzieci... No taka decyzja musi być przemyślana, a nie dość że nie potrafię zacząć rozmowy z mężem o tym, on też nie porosza już tematu, to jeszcze do tego sama się zastanawiam jaka decyzja powinna być.. Wiem że tylko dawca lub adopcja... Kurcze, czyje że życie bez sensu przelatuje mi między palcami...

Aj, przez przypadek kliknełam lubię to. A Justynka, może łatwiejszą decyzją dla Ciebie i męża byłaby adopcja? Tylko przykre jest to, że to też kawał czasu trwa :(

A nie chcecie iść do psychologa, terapeuty? To jest bardzo ważna decyzja, która musi być przegadana wzdłuż i wszerz. Skoro żadne z Was nie może się przełamać i zacząć na ten temat rozmowy może warto iść do specjalisty. Bardzo mocno Wam kibicuje i trzymam kciuki

Macie bardzo ciężka decyzje przed sobą! Może fabrycznie psycholog byłby tu dobra opcja, nawet jak Mąż nie chce iść to idź sama, będziesz się mogła wygadać i może dojdziesz do jakiś wniosków co dalej. Wiele opcji macie do wyboru, bo i dawcę nasienia, i adopcje zarówno zarodka jak i dziecka, nie załamuj się. Będziecie rodzicami!

Zgadzam się z dziewczynami, trwanie w zawieszeniu jest najgorsze. Jezeli nie wiesz jak zacząć rozmowe z M. co jest zupełnie zrozumiałe to moze faktycznie zaproponuj wizytę u kogos neutralnego kto pomoze Wam przez te rozmowę przejsc.

Tak, a wysyp jest straszny. Moja przyjaciółka codziennie wysyła mi zdjęcia swojego babla - bo usiadl, bo zjadl, bo wypil, bo kupa... Jak wysyłała mi kilka fotek kazdego dnia to dla smiechu napisałam ze strasznie duzo tych fotek - to sie obraziła.. :P

No myślę o psychologu, ale mój raczej chyba nie da się na to namówić.. Po prostu i nas przestało się poruszać temat powiększenia rodziny ☹️ tak jakby nie było problemu, jakby rozwiązanie już było podjęte ☹️

To sa bardzo trudne decyzje na których podjecie potrzeba czasu. Ja sie ciagle bije z myslami o kd albo az... Takze wiem co przezywaliscie zanim podjeliscie decyzję. Powodzenia, 2021 musi byc lepszy!

Skorzystaliśmy z dawcy nasienia, decyzja była jedną z trudniejszych, ale też najlepszych w życiu, bo teraz na moich kolanach leży mały cud. Mąż kocha to maleństwo nad życie, jest Jego tak samo bardzo jak moje.

Czekamynadzidzie no to nie jest prosta decyzja, ja sama dzień dniu a się bije z myślami na ten temat.. Ale mój jednak najbardziej skłoniony jest ku dawcy, bo przynajmniej do mnie będzie podobne 😘😘😘 no ten rok odpuszczam już zupełnie... Bo serio jakiś pewchowy był.. Ale 2021... Wygląda szczęśliwie 😊😊😊❤️ Niki345 aż mi łezka poleciała jak czytałam Twój komentarz ❤️ i właśnie takie komentarze dają siłę, nadzieję i pragnienie walki o to co w życiu najważniejsze ❤️😘

Super wieści. 🙂 Byle do 2021

Cześć Justynko. Cały czas podczytuje co u was. Mam nadzieję że przyszły rok okaże się dla was łaskawy i powitacie na świecie Wasze dziecko. (bez znaczenia skąd będzie) bo będzie Wasze. Ten rok rzeczywiście nie należy do najłatwiejszych i lekkich ale patrzymy przed siebie w przyszłość. Cudownych świąt i pięknego nowego roku.

Cześć Justynko. Cały czas podczytuje co u was. Mam nadzieję że przyszły rok okaże się dla was łaskawy i powitacie na świecie Wasze dziecko. (bez znaczenia skąd będzie) bo będzie Wasze. Ten rok rzeczywiście nie należy do najłatwiejszych i lekkich ale patrzymy przed siebie w przyszłość. Cudownych świąt i pięknego nowego roku.

Staraj się myśleć o tym że to wasze dziecko. Nie doszukuj się negatywów, nie przypisuj mężowi negatywnych pobudek. Jeśli Ty będziesz myśleć o tym dziecku jak o waszym to tak będzie. Na pewno musicie o tym porozmawiać,upewnić się. Przecież znasz swojego męża i w wiesz kiedy czuję się do czegoś przymuszony a kiedy to jest jego decyzja. Będzie dobrze ja mam dobre przeczucia. Kibicuje Wam cały czas.

Angie moja pocieszycielko ty 😘😘😘❤️dziękuję.. Musimy jeszcze raz to wszystko przegadać i się określić.. Decyzja jest trudna, ale jest chcemy mieć dziecko jest jedyna..

Przepraszam że tak prosto z mostu Ale Moze niepotrzebnie czekasz aż to maz zacznie temat? Wiem że pewnie chciałabyś żeby to było z jego inicjatywy skoro to ma być dawca jego komórek.... Ale Moze warto delikatnie zacząć rozmowę? Jak nie stricte o dawcy to coś o dzieciaxh/lub po prostu o marzebiach/Waszych planach na przyszłość? Może to też jest dla niego jest trudne i nie wie Jak ma interpretować Twoje milczenie. U mnie to maz twierdzi że jak się nie uda to bierzemy dawce bo to i tak będzie JEGO dziecko i nie zamierza inaczej o tym myśleć A wcale nie jest taki przekonany że tak chce przekazywać swoje geny jeśli są "wadliwe" - mąż ma translokacja chromosomów. A ja póki co jaka jestem zjeżona na ta myśl i nie kontynuuje tematu - na razie próbujemy na naszych i liczę że jeszcze wyjdzie (Ale w głębi serca nie skreślam tej opcji) i gdyby chodziło o dawczynie komórek wiedząc że może maz pragnie dziecka też bym się zdecydowala.

Przepraszam że tak prosto z mostu Ale Moze niepotrzebnie czekasz aż to maz zacznie temat? Wiem że pewnie chciałabyś żeby to było z jego inicjatywy skoro to ma być dawca jego komórek.... Ale Moze warto delikatnie zacząć rozmowę? Jak nie stricte o dawcy to coś o dzieciaxh/lub po prostu o marzebiach/Waszych planach na przyszłość? Może to też jest dla niego jest trudne i nie wie Jak ma interpretować Twoje milczenie. U mnie to maz twierdzi że jak się nie uda to bierzemy dawce bo to i tak będzie JEGO dziecko i nie zamierza inaczej o tym myśleć A wcale nie jest taki przekonany że tak chce przekazywać swoje geny jeśli są "wadliwe" - mąż ma translokacja chromosomów. A ja póki co jaka jestem zjeżona na ta myśl i nie kontynuuje tematu - na razie próbujemy na naszych i liczę że jeszcze wyjdzie (Ale w głębi serca nie skreślam tej opcji) i gdyby chodziło o dawczynie komórek wiedząc że może maz pragnie dziecka też bym się zdecydowala.

Jeszcze jedna mammysl u Was biopsja kadra też nie wchodzi w grę? Chyba była taka para w cyklu o in vitro na TVN Player że Pan nie miał plemników i zrobili mu biopsja i im się udało - znaleźli tam i udało się w pierwszym transferze. Chyba w Novum Warszawa

Np biopsja microTESE

Olympionica no trudny dość to temat.. Niby było wszystko jasne, korzystamy z dawcy i tyle, ale jak przychodzi co do czego to ja myślę czy dobrze zrobimy.. Jeśli chodzi o biopsję u nas niestety odpada (konsultacja u Wolskiego, Novum). Mąż ma problemy kardiologiczne, i dr stwierdził że nie ryzykowałby w naszym przypadku.. Więc niestety ta opcja nie jest dla nas... Ale dziekuje, że o tym wspominasz 😘😘😘

Moze powinnaś sama zacząć temat bo wiesz jak to z facetami.. oni inaczej wszystko robią niż my ☺️ Twoje obawy są jak najbardziej zrozumiałe, ale myślę że w momencie pojawienia się dziecka na świecie, nie będzie ważne z jakiego plemnika powstało..

Moj maz patrzy i uwierzyć nie może ze jest tatusiem dwoch skarbów:) warto naprawde :-)

Moj mowi, ze nie wazne kto dał material genetyczny, wazne kto wychowuje to dziecko, bo przeciez to my bedziemy je tulic do snu, przebierac, wstawac w nocy, czytać bajki, przekazywać wartosci i to nas bedzie kochalo a my je i to jest najwazniejsze!

No mój też gadał wtedy, że to on będzie ojcem, że innej opcji nie ma jak dawca jeśli chcemy mieć dziecko... Nawet wspomnial czy jeśli się uda bez problemu to czy będę chciała mieć drugie nawet... A tu teraz znowu cisza i niewiedza 😐

A może umówcie się na konsultacje do psychologa który pracuje w klinice? Może takie spotkanie Wam pomoże?

Kochana ja tak teraz sobie myśle że wątpiwości nigdy nie znikną ale rzeczywiście moim zdaniem byłyby mniejsze gdyby mąż codziennie utwierdzał Cie w tym że będzie dobrze. Bez jego wsparcie bedzie Ci cieżko i ciągle będziesz się zastanawiała a co by było... Spójrz na to z innej strony, jeśli nie zrobicie tego to czy w przyszłości nie stwierdzicie że kurcze jednak to był błąd.. Jakakolwiek decyzje podejmiecie zawsze będą wątpliwosci i setki pytań, ale jeżeli we dwoje będziecie sie wzajemnie motywować i odganiać czarne myśli to będzie wam duzo łatwiej, życze ci mnósto sił :)

Podziwiam.... w życiu mi nic takiego nie przyszło do głowy , mężowi też. Bedzie dobrze :*

Podziwiam.... w życiu mi nic takiego nie przyszło do głowy , mężowi też. Bedzie dobrze :*

Myślę, że to przypadek. Nie bierz tego do siebie. Bardzo ważna decyzja, może faktycznie porozmawiajcie z psychologiem na temat adopcji. Czytając Twój pamiętnik odniosłam wrażenie, że wierzysz w Boga,więc nie powinnaś wierzyć w numerologię, horoskopy, zabobony itd.

Kochana a ja uważam ze możesz wierzyć w co tylko chcesz i jeżeli Ty czujesz że jest to znak to jest to znak! :) Może los podpowiada Ci co robić w tej sytuacji, jaka decyzje podjąć. Porozmawiaj z mężem, wierzę że będzie dobrze :*

Właśnie to jest najgorsze w świecie, że dobrzy ludzie którzy by dzieciom nieba przychylili tych dzieci często nie mogą mieć 😔 straszne jest to, że w rodzinach patologicznych rodzą się dzieci jedno za drugim. Ludzie nie dbają o swoje zdrowie o dzieci, a mogą się rozmnazac bez ograniczeń. A inni którzy na siebie chuchają, diety, leki, suplementy i bez skutku. Nigdy tego nie zrozumiem. A Wy będziecie cudownymi rodzicami, na pewno znajdziecie drogę do tego.

Jak radzisz sobie z tym ze bratowa przysyla Ci takie zdjecia,filmiki? Jak reagujesz...? Pytam bo mnie to dolowalo i ostatecznie uciekalam od utrzymywania regularnych kontaktow z osobami ktore maja dzieci... Bylo to dla mnie zbyt trudne...

Boo123 mam nadzieję że w końcu wszystko się ułoży wszystko jakoś 😘😘😘 no właśnie najgorsze jest to że są wielodzietne rodziny, gdzie dzieci są wychowywane przez ulicę a nie rodziców... I robią kolejne, bo teraz 500 plus...

Iiyama no czasami sobie radzę a czasami nie, chyba jak kazda z nas z tym problemem.. Nie mogę unikać kontaktu z osobami, które mają dzieci, bo bym musiała w domu siedziec tylko i kontakt z najbliższą rodzina urwać... No czasami dostanę filmik i sobie obejrzę i jest ok, ale czasami, tak jak wczoraj oglądałam go ze łzami w oczach, no ale nie powiem jej żeby mi nie przysyłała małej.. ☹️ Czasami jest tak że myślę sobie, że wszystko się ułoży, że i ja będę rozsyłała tego typu filmiki, a innym razem, że może być tak, że nigdy nie doświadczę tego jak to jest patrzeć na dziecko jak rośnie...

Myslalas o wizycie u psychoterapeuty? Z tego co piszesz nie jesteś gotowa na decyzje o dawcy. Moim zdaniem to musi być pewna i ugruntowana decyzja.

I nieważne czy z brzuszka czy z serca, bedziecie najlepszymi rodzicami.

Bardzo trzymam za Was kciuki! Zawsze jak dodajesz wpis to mam taka nadzieje, ze nadszedł cud i jakoś się udało, ze Bóg wysłuchał Waszych modlitw... tez jestem osoba wierząca i oprócz działania medycznego, to się duzo modliłam o dziecko... starłam się jakoś to zawsze rozumieć, chociaż było nie raz ciężko... tak jak piszesz to jest takie niesprawiedliwe ze niektórzy maja dziecko na pstryknięcie palcem i jeszcze tego nie doceniają a inni musza stoczyć walkę.. nie wiem co bym zrobiła w Waszej sytuacji... ale mysle, ze na pewno znajdziecie sposób żeby zostać rodzicami i wtedy będziecie i Wy i to dziecko najszczęśliwsi na świecie! Tylko niestety jest to kwestia czasu... może faktycznie przepracowanie tematu ze specjalista byłoby dobra opcja... Tobie jest ciężko, Twojemu Mężowi na pewno tez, każdemu z osobna i razem... a może przebadanie tematu przyniosłoby rozwiązanie, a nawet jak nie to może by Wam ulżyło...

NowaJaaa dzięki za wsparcie, mąż wyczuł, że coś jest nie tak i trochę pogadaliśmy, i pomogła mi chyba ta rozmowa... Może dlatego że mimo tego co nas spotkało jestem osobą wierzącą, to trudniej podjąć tego typu decyzję.. Ja chyba po prostu się uszukuje ciągle, że Bóg wyslycha modlitw... I że zdarzy się cud.. Ze sprawi że pojawi się ten jeden plemniczek który da nam to szczęście... Ale chyba sama siebie oszukuje w ten sposób...

Hej , mój mąż też ma azoospermie , jak mało kto rozumiem co czujesz . Też mam gorsze dni , pełne bólu , płaczu i żalu i pytań dlaczego ? Dlaczego właśnie my ? Sprawy nie ułatwia " wysyp" ciąż dookoła , dosłownie wysyp wszędzie w pracy , wśród znajomych , w rodzinie ...i te pytanie a kiedy wy ? 🤔 Najśmieszniejsze jest to że wszyscy u mnie w pracy myślą że nie mam dziecka bo czekam na umowę na stałe , czuje się jak egoistka w oczach innych ☹️prawda jest zupełnie inna , coraz częściej ostro odpowiadam za bardzo wścibskim osobom , ale nikt z nas nie chce zwierzać się pierwszej napotkanej osobie i tłumaczyć dlaczego nie mamy dzieci 🤦 Wczoraj też płakałam wieczorem , że życie jest niesprawiedliwe , po prostu niesprawiedliwe Na szczęście mam mądrego męża , który wspiera , darzy ciepłem , dba i troszczy się , jest moim przyjacielem . Jedyne co mogę ci doradzić to dbaj o relacje ze swoim mężem , dbaj o niego , pielęgnuj to co macie , cieszcie się z każdej drobnostki Wiem , że brzmi to słabo ale my podjęliśmy taka " walkę " i widać efekty 😊 Teraz to wasza relacja jest najważniejsza , musicie trwać w prawdzie między sobą , mówić sobie szczerze co was boli , co nie pasuje , ustalcie sobie granicę . Wierzę , że bedzie dobrze ! Życie jest niesprawiedliwe , ale Bóg nad nami czuwa i wszystko jest po coś 😊 Moj mąż po biopsji mTese - przygotujemy się do ivf , myślimy też o adopcji bardzo poważnie Wy również macie wiele możliwości , nie skreślaj siebie , nie skreślaj swojego męża , dbajcie o siebie❤️ Uwierz mi też wierzę że wystarczy 1 plemniczek i wydarzy się cud 😊nie jesteś sama 😊

Hej , mój mąż też ma azoospermie , jak mało kto rozumiem co czujesz . Też mam gorsze dni , pełne bólu , płaczu i żalu i pytań dlaczego ? Dlaczego właśnie my ? Sprawy nie ułatwia " wysyp" ciąż dookoła , dosłownie wysyp wszędzie w pracy , wśród znajomych , w rodzinie ...i te pytanie a kiedy wy ? 🤔 Najśmieszniejsze jest to że wszyscy u mnie w pracy myślą że nie mam dziecka bo czekam na umowę na stałe , czuje się jak egoistka w oczach innych ☹️prawda jest zupełnie inna , coraz częściej ostro odpowiadam za bardzo wścibskim osobom , ale nikt z nas nie chce zwierzać się pierwszej napotkanej osobie i tłumaczyć dlaczego nie mamy dzieci 🤦 Wczoraj też płakałam wieczorem , że życie jest niesprawiedliwe , po prostu niesprawiedliwe Na szczęście mam mądrego męża , który wspiera , darzy ciepłem , dba i troszczy się , jest moim przyjacielem . Jedyne co mogę ci doradzić to dbaj o relacje ze swoim mężem , dbaj o niego , pielęgnuj to co macie , cieszcie się z każdej drobnostki Wiem , że brzmi to słabo ale my podjęliśmy taka " walkę " i widać efekty 😊 Teraz to wasza relacja jest najważniejsza , musicie trwać w prawdzie między sobą , mówić sobie szczerze co was boli , co nie pasuje , ustalcie sobie granicę . Wierzę , że bedzie dobrze ! Życie jest niesprawiedliwe , ale Bóg nad nami czuwa i wszystko jest po coś 😊 Moj mąż po biopsji mTese - przygotujemy się do ivf , myślimy też o adopcji bardzo poważnie Wy również macie wiele możliwości , nie skreślaj siebie , nie skreślaj swojego męża , dbajcie o siebie❤️ Uwierz mi też wierzę że wystarczy 1 plemniczek i wydarzy się cud 😊nie jesteś sama 😊