Witajcie, chciałam się podzielić z Wami naszą historią. Może co niektóre staraczki mnie pamiętają bo miałam wcześniej pseudonim Monka. Staramy się z mężem prawie 8 lat i po początkowych staraniach wyszła nam w badaniach azoospermia i po biopsji w 2014 wyszło totalne ZERO. I tak od tej pory aż do teraz daliśmy sobie spokój a wizja dawcy nasienia była dla mnie nie do pomyślenia. W międzyczasie były ciąże u znajomych i rodziny i teraz moja bratowa oznajmiła że też jest w stanie błogosławionym. Pomyślałam Boże, czemu nas tak doświadczasz?! Ciebie chyba nie ma...
Na YouTube "przez przypadek" oglądałam rekolekcje z Witkiem Wilkiem i codziennie słucham antidotum. znalazłam też blog "zbudź się" gdzie dziewczyna opowiada o swoim życiu i jak to jej Bóg pomaga. Powiedziałam sobie: dobra Boże jeśli jesteś to daj mi jakiś znak. Oddałam mu nasze życie i powiedziałam rób co chcesz🙂
Mój mąż nie mógł już dłużej wytrzymać i mówi do mnie że zapisał się na seminogram i że to nasza ostatnia szansa. Ja do końca nie wierzyłam że będzie dobrze i że będą jakieś plemniki ,bo przecież miał biopsję i nic wtedy nie wyszło. Myślę sobie no dobra , powierzyłam to Bogu i jakie było moje zdziwienie jak dziś odbieraliśmy badania i wyszły plemniki!!! Boże nie mogłam uwierzyć 😄 nie wyszło tego wiele bo są ale nieruchome ,wyszła nam oligozoospermia. Doktor mówi nam że szanse na in vitro są i zlecił nam badania , mężowi zapisał lek extra perm na polepszenie plemników i dał nadzieję że może się udać.
W lipcu kazał powtórzyć seminogram i w sierpniu możemy startować w procedurę. Sama nie wiem czy to zrobimy ale można powiedzieć że to prawdziwy cud że te plemniki są a miało już ich nie być. Chciałam dać Wam nadzieję że mimo sytuacji naprawy beznadziejnej dzieją się cuda. Pozdrawiam Was gorąco 🥰
Martina123 lubi tę wiadomość
Martina123 lubi tę wiadomość
