35+ bezdzietne i do tego z problemami

Goya77, nie trać nadziei, choć wiem jak ciężko czasami bywa. Spróbuj może jeszcze w Katowicach w Angelius Provita u pani dr M.P. może coś wymyśli, popatrzy świeżym okiem, coś doradzi. Nie poddawaj się, jeszcze nie czas.

Witaj
nie jesteś sama, wiele z nas walczy i nic z tego nie wychodzi

Czy napro "leczyłaś się" 5 lat?
Ja boleję nad tym, że moja siostra tylko taką opcję rozważa a ma endo IV stopnia i nie pękające pęcherzyki

Witajcie dziewczynki. Moja historia niestety lub właśnie stety będzie tutaj jedną z wielu. Mam 35 lat i w 2014 zaliczyliśmy z mężusiem radosną "wpadkę" nieplanowaną, ale bardzo chcianą. W 10 tygodniu jednak serduszko przestało bić, więc łyżeczkowanie i od tamtej pory tulasy nasze są bezowocne.
Badań już przeszłam setki i wyszło Hashi i endomenda I stopnia. Reszta niby ok. Nasionka mojego M. radośnie pląsają i plasują się w normie statystycznej, więc tulimy się uparcie. Niestety bez rezultatów.
Oprócz tulenia do dzieła wkroczyła również moja gin i 2 razy próbowała w ramach IUI poprawić to, czegośmy nie dorobili. Niestety i jej nie poszło. Kilka cykli stymulowanych clo i lamette również pozostało bez echa.
Jem już chyba wyłącznie trawę...bo nietolerancje! Chleję Srocze ziółka, a nawet paskiem św. Dominika się owinęłam i tak latam już pół roku w kokonie, a rezultatów nie widać. Czasem sił mi brak, a czasem jestem tak pozytywnie nastawiona, że nie biorę pod uwagę, że się może nie udać.
Najgorszy jest od tych 3 lat comiesięczny czas, gdy zbliża się @. Ja już nie zliczę ile teściorów zrobiłam (to są chyba jedyne w życiu testy jakich nie zdałam) i niby człowiek wie, że nie ma co się nakręcać, a jednak jak tylko @ spóźnia się godzinę od razu teścior...kilka miesięcy temu spóźniła mi się menda 5 dni...i ile w tym czasie mądre dziewcze testów zrobiło??? 7!!! Bo przecież, poprzednie były chińskie, zepsute, zawierały same nieprawidłowe odpowiedzi, niedostosowane do moich siuśków...czy co tam jeszcze sobie wmówić można.
Gin coraz częściej mówi mi o IVF, ale na chwilę obecną nie mogę się zdecydować. Zaczęłam natomiast na własną rękę wpylać Castagnus. Na razie 1 cykl i śluzik jak ta lala (już nie pamiętam kiedy taki był piękniusi), poza tym nic nie zauważyłam (no może oprócz tego, że ze 3 dni po ovu M. nie mógł się do mnie zbliżać a czasem nawet odzywać - taki tam drobny PMS).
Teraz czekam na @, jak co miesiąc wierząc, że cholerstwo się nie pojawi i oczywiście rozważam czy i kiedy testować...
Dziewczynki załamanie się nic nam nie da, sytuacji nie poprawi, a pogorszyć i owszem może. Trzeba optymistycznie tulasić się, a żale wylewać na forum (jednym lub kilkudziesięciu - jak kto woli).
Yhhh ale elaborat wytworzyłam...uff

Ktoś tu jeszcze zagląda??
Jestem w trakcie leczenia, od stycznia br 2xivf.
Co mnie zdziwiło w klinice, że raczej wyglądałam na jedną ze starszych (mam 36 lat), zawsze myślałam, że właśnie w moim wieku jest najwięcej kandydatek na ivf... Wiadomo, czekając w kolejce do lekarza nie wiadomo z czym siedzą pary w poczekalni ale byłam 2x na punkcji i na 3 transferach to wszystkie buzie młode...

Dziewczyny pomocy. Dopada mnie już kryzys. Pojawiały się już wcześniej. Ale nigdy aż takie.... 37 lat. Sporo starań za nami i zero efektów. Cud się nie zdarzył i chyba przestaję wierzyć..... Zaczynam obwiniac siebie, partnera, Boga i wszystkie dziewczyny dookoła które mają dzieci...

.

Ja Cię doskonale rozumiem, też mi się zdarza, że nastrój u mnie szybuje w dół i dopada mnie załamka. Staram się to ukrywać, ale jest, jak jest. Trzeba działać. Wielu osobom się w końcu udaje. Życzę Tobie i sobie dużo siły:) Próbowaliście już wspomagania medycznego? Jakie są u Was problemy?

njut, no masz rację, że warto ciągle szukać dobrej kliniki.A w której klinice się leczysz?

Teraz planuję zmienić, już byłam u lekarza i jestem pozytywnie nastawiona. Pełny profesjonalizm, dawno nie czułam się tak dobrze po wizycie.

Słyszałam również, że po nieudanym in vitro warto szukać kliniki od trudnych przypadków..

tzn.?
która to?

Dołączam do was dziewczyny. 37 lat, czas starań lat 6, 3 poronienia. Zaczynam myśleć o adopcji....

Izalika może powinnaś jeszcze jakieś badania immunologiczne zrobić. Może tutaj jest problem.

czy robiliście jakieś badania po poronieniach?

Hej my robiliśmy, kariotypy, wszystkie hormonalne, histeroskopie, HSG i badanie nasienia.

Reni, chodziło chyba o pomoc w trudnych przypadkach medycznych. Ciąża po 35 chyba podpada pod to określenie..

aa
no to spora część lekarzy nie dźwiga niestety tematu

36 lat, 10 lat małżeństwa, ponad 5 lat intensywnych starań, rok temu rozbudzona nadzieja ale Marysia odeszła w 8 t.c. , mega nasilona depresja i brak checi do życia.
Tak bym siebie określiła w tej chwili
Kto mnie zrozumie jak nie Wy....

masz rację, że ze wsparciem jest łatwiej!! dlatego też tu wracam jak bumerang...
raz jest lepiej, raz gorzej, a raz odpuszczam zupełnie...a potem żałuję...

gdyby nie te uciekające lata... i strach... co jak i czy w ogóle... byłoby nam na pewno zdecydowanie łatwiej..a tak to cierpimy w środku, cierpią na tym też nasze związki...różnie się kończą...

z każdego doświadczenia jednak trzeba umieć wyciągnąć jakieś wnioski. i tak nie przewidzimy wszystkiego... możesz stwierdzić, zę łatwo to powiedzieć- wcale nie... też jestem nerwu, a może nawet choleryk i czarnowidz w tych tematach... cierpi na tym moja połówka- cud, że to jeszcze wytrzymuje... a ja bywam zazdrosna strasznie...jak kolejne koleżanki czy przyjaciółki zachodzą w ciążę...

znam temat... ale staram się nie poddawać!!

To może i ja do was dołączę, czym nas więcej to raźniej. Mam 35 lat staram się od 3. Z problemów mam wysokie NK , brak odpowiednich i Kirów i teraz dołączyło do tego zestawu niskie AMH 1. U męża niskie HBA nie wiem jak defragmentacja bo jeszcze nie badaliśmy.
Leczyłam się u zwykłego gina potem klinika a oni już tylko ivf. A ja teraz stoję w miejscu. Jestem bezradna czas leci, rezerwa spada ehhhhh

Esperanza Mia a wspomagacie się jakimiś suplementami??