🍋🍊🍉 IVF Sierpień 2023 🍉🍊🍋

Podobno duphaston nie wychodzi z krwi , wiec w praktyce pewnie prog jest wyższy. Może mnie ktoś poprawić jeśli się mylę ?

Cześć zbadaj w sobotę progesteron i betę bedziesz miała juz jakis obraz sytuacji. Nie denerwuj się i nie myśl o kasie, bo zwariujesz. Zawsze może w rodzinie ktoś poratuje. Ja mam dwa prolutexy i w piątek mam zejść do 1. Czytałam, że od początku ciąży tworzy się łożysko, które w pełni wykształca się w 18-20 tyg ciąży. Przyjmuje się niby, że od 12 tyg zmniejsza się leki, ale zmniejsza się je już wcześniej, gdyż łożysko już zaczyna wytwarzać progesteron. Najważniejsze to się nie denerwuj, kropkowi to nie pomaga. Trzymam kciuki🍀

Jeszcze jedna rzecz mi się nasunęła... Jestem otyła, od początku roku udało mi się zrzucić 15 kg, powinnam jeszcze trochę, ale pytałam się za każdym razem lekarza, czy może poczekać, może muszę schudnąć więcej, nieee, powinno być ok... Ja wiem, że dla niego jestem tylko kolejną pacjentką, ale czuję się totalnie niedoinformowana i traktowana wg jakiś schematów i tyle, o organizacji w klinice bym mogła książkę napisać... Za każdym razem jak tam jestem i wydaje mi się, że wiem gdzie iść to się mylę...
Też nie mieliśmy za bardzo wyboru, bo nasienie zostało tam zamrożone na szybko wtedy, a to Klinika przy szpitalu w mieście wojewódzkim... Nawet nie wiem czy jest możliwość przeniesienia nasienia i zarodków gdzie indziej...

Cześć dziewczyny, zarejestrowałam się na szybko, bo muszę się wygadać, mam nadzieję, że mogę Postaram się poczytać wątek od początku, jednak nie wiem czy mi się to uda, jeśli są jakieś zasady, o których nie wiem - proszę dajcie znać.

Może, postaram się krótko opisać naszą historię:
Mąż pod koniec 2016 roku zachorował na nowotwór, sprawy potoczyły się dość szybko, w lutym 2017 przed pierwszą chemią cudowny lekarz (gdyby nie on to byśmy nie pomyśleli raczej o tym) powiedział nam, że może być bezpłodny po leczeniu, no i że warto zamrozić nasienie, co uczyniliśmy. Zanim mąż wyzdrowiał, po drodze różne problemy, minęło sporo czasu. Kiedyś pytaliśmy się lekarzy czy jest szansa, że pomimo leczenia uda się, że mąż będzie płodny, niestety nikt nie umiał odpowiedzieć na to pytanie, więc stwierdziliśmy, że jak przyjdzie czas na dziecko to zrobimy badania nasienia itp. Około rok temu stwierdziliśmy dobra, wywalamy zabezpieczenia i niech się dzieje co chce, minęło pół roku i nic, ale w sumie nie spodziewałam się, że coś z tego będzie, bo sama mam problemy, PCOS, insulinooporność, niedoczynność tarczycy, rozwalone cykle, brak okresu itp. itd. Spodziewałam się, że pewnie czeka nas IVF, więc zaczęłam myśleć jakby tu zrobić badania, żeby za wiele nie wydać, bo pieniądze na pewno przydadzą się później. Znalazłam jakiś program diagnostyczny dla par, zapisaliśmy się i w styczniu 2023 mieliśmy pierwszą wizytę. Mąż miał zrobione badanie nasienia, ja AMH plus byłam w szpitalu na diagnostyce. Niestety na lutowej wizycie okazało się, że mąż ma zero plemników, załamał się. Pani doktor powiedziała, że można próbować inseminację, ale to trochę ryzykowne, bo szanse są małe, a mamy ograniczoną liczbę próbek nasienia. No więc zapisaliśmy się na wizytę kwalifikującą do IVF.
Lekarz oczywiście nas zakwalifikował do programu, udało się też załapać na program wojewódzki, który dawał 5000 zł dofinansowania. I kurcze, ja wiedziałam, że te koszty są olbrzymie, ale jak człowiek czyta i pytałam nawet babek w rejestracji, no to dopłaca się około 2000 zł do programu plus ewentualne leki, pomyślałam dobra jak będziemy miec z 5000 tysięcy to chyba wystarczy. Jak bardzo się myliłam....
Najpierw brałam hormonalną terapię zastępczą, chyba 2 miesiące, żeby w ogóle złapać jakikolwiek mój cykl, póżniej miałam scratching endometrium i tadam pierwszy koszt kilkuset złotych dodatkowy, no ale okej. No i zaczęła się stymulacja, na szczęście łapałam się na refundację leków, więc wydałam kilka stówek, ale bez dramatu. Stymulację zniosłam bardzo źle, pierwsze dni okej, ale im dalej w las, tym gorzej, okropne bóle itp. Potem okazało się, że grozi mi hiperstymulacja i na pewno nie będę miała świeżego transferu. Załamałam się, bo dofinansowanie dotyczyło tylko świeżego transferu. Mieliśmy cennik, ale te pozycje były tak niejasno opisane, nie wiedziałam co nas dotyczy, co nie. Podczas punkcji pobrano mi 17 oocytów, 2 były niedojrzałe, a 3 się rozpadły, więc zostało 12 i wszystkie zostały zapłodnione. Z tych 12 zostały 4, które zostały zamrożone. I kolejna niespodzianka, program obejmował mrożenie 3 zarodków, więc za każdą kolejną trójke trzeba było zapłacić około 1500 zł. Nie wiem ja chyba byłam jakaś naiwna, że uwierzyłam, że dopłacę, leki wykupie i tyle, ale naprawdę nikt ani słowem się nie zająknął o dodatkowych kosztach... No ale wiecie, w takiej sytuacji już się wykłada wszystko co się ma, bo co zrobić, jednak nasze oszczędności nie są bez końca, a cały czas z tyłu głowy miałam, kurde a jak się uda, to trzeba mieć trochę pieniędzy na wyprawkę itp. Nie wydam wszystkich pieniędzy, nie zadłużę się, bo co potem... Staram się rozsądnie do tego podchodzić.
Niestety dzień po stymulacji bardzo źle się czułam i zgodnie ze wskazówkami lekarza pojechałam do szpitala gdzie spędziłam dwa tygodnie... Już pominę co tam się działo, ale to był koszmar, następne dwa tygodnie po szpitalu, może nawet 3 nadal byłam bardzo obolała, nie miałam na nic siły, już miałam zwątpienia czy w ogóle dam radę później. Byłam na kontroli po szpitalu i znów dostałam rozpiskę co, jak i kiedy.
Znów scratching endometrium, okres i zaczęłam brać leki, jak wykupiłam receptę, to myslałam, że zawału dostane, zapłaciłam 2 tysiące (największy koszt Prolutex), od razu miałam wykupić 6 opakowań plus inne, no ale poszperałam w necie, że bierze się do 12 tygodnia, mówie dobra to jeszcze dokupie kilka opakowań, damy radę. W 14 dniu cyklu (31.07) miałam kontrole USG, endometrium chyba fajnie urosło - było 12 mm, byłam bardzo pozytywnie nastawiona do całego transferu, bo po prawie 2 miesiącach czekania w końcu miał nadejść ten dzień. Lekarz kazał przyjechac 03.08 na podanie osocza bogatopłytkowego (kolejne 600 zł) i badanie progesteronu. Wynik progesteronu miałam 10,80 na co lekarz 2 razy dziennie Prolutex, przyznam, że zrobiło mi się gorąco, bo opakowanie 7 dawek Prolutexu kosztuje około 180 zł, szybko policzyłam i mówię, Boże, a co dalej... W sobotę 05.08 był transfer i dostałam zalecenie aby 08.08 zbadać progesteron i wysłać sms do lekarza. Zrobiłam, wynik 16,5... Zmartwiłam się, bo wszędzie widziałam, że minimum 25, a po za Prolutexem 2x1 biorę jeszcze Duphaston 3x1 orax Cyclogest 2x1, więc myślałam, a co jak każe mi brać zastrzyki 3x1 albo więcej, przecież oszczędności skurczą się w ciągu miesiąca dramatycznie Napisałam sms o 16 we wtorek, bo tak otrzymałam wyniki i cisza... No ale przy stymulacji lekarz odpisywał mi na następny dzień rano. Wczoraj minął cały dzień i cisza, oczywiście już się stresowałam, nie wiedziałam co robić, dzisiaj rano postanowiłam napisać sms z pytaniem czy mam czekać na odpowiedź, czy to tylko informacyjnie miałam przesłać wynik. Odpisał niemal od razu Prolutex 3x1... Popłakałam się, raz, że boję się, że przez niski progesteron nic nie będzie, a dwa, że naprawdę zaraz skończą nam się pieniądze... Wiem, że cały mój wywód wokół tego się kręci, ale to jedna z największych obaw, gdybym wiedziała, że mam dużo zapasu finansowego, to byłabym o wiele spokojniejsza... Jestem załamana, nie wiem dlaczego mam tak niski progesteron... Nie wiem po co te wszystkie dodatkowe opcje, nie miałam żadnych specjalistycznych badań, tylko wiem o tym, o czym wiem od lat i pisałam na początku...
Więc dzisiaj jestem 5 dzień po transferze, w sobotę mam znów zbadać progesteron, nie wiem czy już badać betę, czy to za wcześnie. W klinice otrzymałam informację, że beta 10-14 dni po transferze i zakaz wykonywania testu z moczu...
Przepraszam, że tak długo, ale czy jest jakaś szansa na powodzenie przy niskim progesteronie?
Wiem też, że jeśli się nie uda, to będziemy musieli poczekać kilka miesięcy, żeby dozbierać pieniędzy, policzyłam, że każdy kolejny transfer to około 10 tysięcy

Cześć dziewczyny.
Witam się z Wami ponownie, w lipcu niestety transfer nieudany.
Proszę zapiszcie mnie na 18.08 - kriotransfer blaski 2bb, 24.08 - I weryfikacja, 28.08 - II weryfikacja bety.
Lekarz zalecił badanie kurczliwości macicy 3h przed transferem
Cieszę się, że znów szansa przede mną ale jednocześnie, zamartwiam się, że zarodek jest zbyt słaby aby mogło zaskoczyć (odganiam te mysli ale jednak one są...).

Dziękuję za odpowiedź, naprawdę staram się i do otrzymania wyników progesteronu byłam mega spokojna, zajęłam się szydełkowaniem i oglądaniem seriali.... Ale teraz mam nadzieję, jak tu się trochę wygadałam to będzie mi lepiej, bo nikt nie zrozumie jak osoba w podobnej sytuacji...
Ogólnie o naszych staraniach NIKT nie wie, jesteśmy z tym sami, wstydzimy się, nie chcemy ciągłych pytań a jak tam, a co tam, może to błąd ale tak czuliśmy. Zresztą ze strony męża nigdy nie było i nie będzie wsparcia w niczym, a ode mnie... Mam wrażenie, że byłoby A PO CO WAM TO, A TYLE PIENIĘDZY... I niby dobrze, że nikt nie pyta o dzieci (pewnie ze względu na chorobę mojego męża) ale z drugiej strony mi przykro, że nawet własna mama się nie zainteresuje niczym w tej kwesti

Dziękuję za odpowiedź, naprawdę staram się i do otrzymania wyników progesteronu byłam mega spokojna, zajęłam się szydełkowaniem i oglądaniem seriali.... Ale teraz mam nadzieję, jak tu się trochę wygadałam to będzie mi lepiej, bo nikt nie zrozumie jak osoba w podobnej sytuacji...
Ogólnie o naszych staraniach NIKT nie wie, jesteśmy z tym sami, wstydzimy się, nie chcemy ciągłych pytań a jak tam, a co tam, może to błąd ale tak czuliśmy. Zresztą ze strony męża nigdy nie było i nie będzie wsparcia w niczym, a ode mnie... Mam wrażenie, że byłoby A PO CO WAM TO, A TYLE PIENIĘDZY... I niby dobrze, że nikt nie pyta o dzieci (pewnie ze względu na chorobę mojego męża) ale z drugiej strony mi przykro, że nawet własna mama się nie zainteresuje niczym w tej kwesti

Przytulam Cię mocno kochana. Niestety to są ogromne koszty. Ja miałam bardzo podobne wydatki i leki. Być może jest tańszy zamiennik prolutexa i warto zapytać lekarza? 5dpt możesz już też badać betę, żeby sprawdzić czy dalsze przyjmowanie proga ma sens.

Rozumiem wstyd, ale wsparcie jest ważne. Przemyślcie komunikację z rodziną.
Byleby nie było jak u mnie. 1dpt dostałam pytanie co u dzidzi 🤣 oczywiście beta 10dpt 0

Helenko, dlaczego uważasz, ze zarodek jest zbyt słaby? Jeśli dobrze rozumiem jest blastką. BB to nie jest zły zarodek.
A jeśli chodzi Ci o dwójkę z przodu to moje po rozmrożeniu z 3bb zrobiły się 6bb

O, to tak jak u mnie.
Jak poprosiłam Mamę, żeby była ze mna na punkcji (wtedy jeszcze nie znałam dokładnej daty), to powiedziała, ze jej szkoda urlopu 😂 i do tematu nie wróciła, wiec jej nie było. Dlatego tez nie wie ani o pierwszym transferze, ani o drugim. Ona wychodzi z założenia, ze nie każdy musi mieć dzieci. Zasadniczo się zgadzam, nie każdy musi. Gorzej jak ktoś chce i nie może, ale tego już ona nie bierze pod uwagę
Pieniądze to wielka bolączka przy staraniach, rozumiem Cię w 100%. Tez liczę każda fakturę, dodatki, etc. Ucieszyłam się, jak doktor mi powiedział, ze AH zrobią za darmo. I zrobili, zawsze to coś. No i u mnie wszystkie badania rok ważne, wiec chociaż tego nie muszę liczyć za każdym razem. Ale beta z krwi 70 funtów to jakieś nieporozumienie.

Dziękuję za odpowiedź, naprawdę staram się i do otrzymania wyników progesteronu byłam mega spokojna, zajęłam się szydełkowaniem i oglądaniem seriali.... Ale teraz mam nadzieję, jak tu się trochę wygadałam to będzie mi lepiej, bo nikt nie zrozumie jak osoba w podobnej sytuacji...
Ogólnie o naszych staraniach NIKT nie wie, jesteśmy z tym sami, wstydzimy się, nie chcemy ciągłych pytań a jak tam, a co tam, może to błąd ale tak czuliśmy. Zresztą ze strony męża nigdy nie było i nie będzie wsparcia w niczym, a ode mnie... Mam wrażenie, że byłoby A PO CO WAM TO, A TYLE PIENIĘDZY... I niby dobrze, że nikt nie pyta o dzieci (pewnie ze względu na chorobę mojego męża) ale z drugiej strony mi przykro, że nawet własna mama się nie zainteresuje niczym w tej kwesti

Z tym zainteresowaniem tematem dzieci to jest trudny temat, ja o prawie wszystkim mówiłam rodzinie i z tym tematem nigdy nie było problemu. Mój kuzyn starszy ode mnie z dziewczyną nie mają dzieci i nikt się nie zapyta, bo to może być drażliwy temat, jak nie wychodzi. Jego dziewczyna bardzo kocha dzieci są już razem z 8 lat. Moja ciocia nie poruszy tematu, bo w sumie o takie rzeczy nie powinno się pytać, jak będą chcieli to powiedzą. Jak będziesz w ciąży, nie musisz mówić że jesteś w ciąży dzięki invitro, ale możesz poprosić o wsparcie finansowe, po potrzebujesz poprostu na leki i wizyty, bo takie dostałaś zalecenie od lekarza.

Trzymam kciuki żeby wszystko dobrze się potoczylo🙂

Co do zamienników Prolutexu jest taki czeski lek Agolutin. To też lek w formie zastrzyków ale już do podania domiesniowego . Jest tańszy niż prolutex. Z tym,.ze ja go koniec końców nie stosowałam i nie jestem w stanie wiecej podpowiedzieć.
Możesz podpytac na wątku z czeskimi klinikami, dziewczyny napewno chętnie coś więcej powiedzą 🙂

Cześć dziewczyny, zarejestrowałam się na szybko, bo muszę się wygadać, mam nadzieję, że mogę Postaram się poczytać wątek od początku, jednak nie wiem czy mi się to uda, jeśli są jakieś zasady, o których nie wiem - proszę dajcie znać.

Może, postaram się krótko opisać naszą historię:
Mąż pod koniec 2016 roku zachorował na nowotwór, sprawy potoczyły się dość szybko, w lutym 2017 przed pierwszą chemią cudowny lekarz (gdyby nie on to byśmy nie pomyśleli raczej o tym) powiedział nam, że może być bezpłodny po leczeniu, no i że warto zamrozić nasienie, co uczyniliśmy. Zanim mąż wyzdrowiał, po drodze różne problemy, minęło sporo czasu. Kiedyś pytaliśmy się lekarzy czy jest szansa, że pomimo leczenia uda się, że mąż będzie płodny, niestety nikt nie umiał odpowiedzieć na to pytanie, więc stwierdziliśmy, że jak przyjdzie czas na dziecko to zrobimy badania nasienia itp. Około rok temu stwierdziliśmy dobra, wywalamy zabezpieczenia i niech się dzieje co chce, minęło pół roku i nic, ale w sumie nie spodziewałam się, że coś z tego będzie, bo sama mam problemy, PCOS, insulinooporność, niedoczynność tarczycy, rozwalone cykle, brak okresu itp. itd. Spodziewałam się, że pewnie czeka nas IVF, więc zaczęłam myśleć jakby tu zrobić badania, żeby za wiele nie wydać, bo pieniądze na pewno przydadzą się później. Znalazłam jakiś program diagnostyczny dla par, zapisaliśmy się i w styczniu 2023 mieliśmy pierwszą wizytę. Mąż miał zrobione badanie nasienia, ja AMH plus byłam w szpitalu na diagnostyce. Niestety na lutowej wizycie okazało się, że mąż ma zero plemników, załamał się. Pani doktor powiedziała, że można próbować inseminację, ale to trochę ryzykowne, bo szanse są małe, a mamy ograniczoną liczbę próbek nasienia. No więc zapisaliśmy się na wizytę kwalifikującą do IVF.
Lekarz oczywiście nas zakwalifikował do programu, udało się też załapać na program wojewódzki, który dawał 5000 zł dofinansowania. I kurcze, ja wiedziałam, że te koszty są olbrzymie, ale jak człowiek czyta i pytałam nawet babek w rejestracji, no to dopłaca się około 2000 zł do programu plus ewentualne leki, pomyślałam dobra jak będziemy miec z 5000 tysięcy to chyba wystarczy. Jak bardzo się myliłam....
Najpierw brałam hormonalną terapię zastępczą, chyba 2 miesiące, żeby w ogóle złapać jakikolwiek mój cykl, póżniej miałam scratching endometrium i tadam pierwszy koszt kilkuset złotych dodatkowy, no ale okej. No i zaczęła się stymulacja, na szczęście łapałam się na refundację leków, więc wydałam kilka stówek, ale bez dramatu. Stymulację zniosłam bardzo źle, pierwsze dni okej, ale im dalej w las, tym gorzej, okropne bóle itp. Potem okazało się, że grozi mi hiperstymulacja i na pewno nie będę miała świeżego transferu. Załamałam się, bo dofinansowanie dotyczyło tylko świeżego transferu. Mieliśmy cennik, ale te pozycje były tak niejasno opisane, nie wiedziałam co nas dotyczy, co nie. Podczas punkcji pobrano mi 17 oocytów, 2 były niedojrzałe, a 3 się rozpadły, więc zostało 12 i wszystkie zostały zapłodnione. Z tych 12 zostały 4, które zostały zamrożone. I kolejna niespodzianka, program obejmował mrożenie 3 zarodków, więc za każdą kolejną trójke trzeba było zapłacić około 1500 zł. Nie wiem ja chyba byłam jakaś naiwna, że uwierzyłam, że dopłacę, leki wykupie i tyle, ale naprawdę nikt ani słowem się nie zająknął o dodatkowych kosztach... No ale wiecie, w takiej sytuacji już się wykłada wszystko co się ma, bo co zrobić, jednak nasze oszczędności nie są bez końca, a cały czas z tyłu głowy miałam, kurde a jak się uda, to trzeba mieć trochę pieniędzy na wyprawkę itp. Nie wydam wszystkich pieniędzy, nie zadłużę się, bo co potem... Staram się rozsądnie do tego podchodzić.
Niestety dzień po stymulacji bardzo źle się czułam i zgodnie ze wskazówkami lekarza pojechałam do szpitala gdzie spędziłam dwa tygodnie... Już pominę co tam się działo, ale to był koszmar, następne dwa tygodnie po szpitalu, może nawet 3 nadal byłam bardzo obolała, nie miałam na nic siły, już miałam zwątpienia czy w ogóle dam radę później. Byłam na kontroli po szpitalu i znów dostałam rozpiskę co, jak i kiedy.
Znów scratching endometrium, okres i zaczęłam brać leki, jak wykupiłam receptę, to myslałam, że zawału dostane, zapłaciłam 2 tysiące (największy koszt Prolutex), od razu miałam wykupić 6 opakowań plus inne, no ale poszperałam w necie, że bierze się do 12 tygodnia, mówie dobra to jeszcze dokupie kilka opakowań, damy radę. W 14 dniu cyklu (31.07) miałam kontrole USG, endometrium chyba fajnie urosło - było 12 mm, byłam bardzo pozytywnie nastawiona do całego transferu, bo po prawie 2 miesiącach czekania w końcu miał nadejść ten dzień. Lekarz kazał przyjechac 03.08 na podanie osocza bogatopłytkowego (kolejne 600 zł) i badanie progesteronu. Wynik progesteronu miałam 10,80 na co lekarz 2 razy dziennie Prolutex, przyznam, że zrobiło mi się gorąco, bo opakowanie 7 dawek Prolutexu kosztuje około 180 zł, szybko policzyłam i mówię, Boże, a co dalej... W sobotę 05.08 był transfer i dostałam zalecenie aby 08.08 zbadać progesteron i wysłać sms do lekarza. Zrobiłam, wynik 16,5... Zmartwiłam się, bo wszędzie widziałam, że minimum 25, a po za Prolutexem 2x1 biorę jeszcze Duphaston 3x1 orax Cyclogest 2x1, więc myślałam, a co jak każe mi brać zastrzyki 3x1 albo więcej, przecież oszczędności skurczą się w ciągu miesiąca dramatycznie Napisałam sms o 16 we wtorek, bo tak otrzymałam wyniki i cisza... No ale przy stymulacji lekarz odpisywał mi na następny dzień rano. Wczoraj minął cały dzień i cisza, oczywiście już się stresowałam, nie wiedziałam co robić, dzisiaj rano postanowiłam napisać sms z pytaniem czy mam czekać na odpowiedź, czy to tylko informacyjnie miałam przesłać wynik. Odpisał niemal od razu Prolutex 3x1... Popłakałam się, raz, że boję się, że przez niski progesteron nic nie będzie, a dwa, że naprawdę zaraz skończą nam się pieniądze... Wiem, że cały mój wywód wokół tego się kręci, ale to jedna z największych obaw, gdybym wiedziała, że mam dużo zapasu finansowego, to byłabym o wiele spokojniejsza... Jestem załamana, nie wiem dlaczego mam tak niski progesteron... Nie wiem po co te wszystkie dodatkowe opcje, nie miałam żadnych specjalistycznych badań, tylko wiem o tym, o czym wiem od lat i pisałam na początku...
Więc dzisiaj jestem 5 dzień po transferze, w sobotę mam znów zbadać progesteron, nie wiem czy już badać betę, czy to za wcześnie. W klinice otrzymałam informację, że beta 10-14 dni po transferze i zakaz wykonywania testu z moczu...
Przepraszam, że tak długo, ale czy jest jakaś szansa na powodzenie przy niskim progesteronie?
Wiem też, że jeśli się nie uda, to będziemy musieli poczekać kilka miesięcy, żeby dozbierać pieniędzy, policzyłam, że każdy kolejny transfer to około 10 tysięcy

Niepłodna wiem, że to trudne ale spróbuj się teraz relaksować dla dobra zarodka. Poczekajcie na wynik bety i na spokojnie.

Ja trochę rozumiem, że lekarz nie wie ile się płaci za mrożenie zarodków; takie informacje powinien przekazać koordynator, administracja lub położna. Ale jeśli lekarz ewidentnie Ci nie pasuje, to ja bym go zmieniła do kolejnego transferu. Macie 4 zarodki, to super wynik!