Kto stara sie o pierwsze dziecko i jeszcze nie ma?

o jejku to tez dużo przeszłaś brak ciąży boli, ale wiadomość że się w niej jest i jednak nic z tego chyba boli jeszcze bardziej nie wiem ale mogę się domyślać... i współczuje , ze musiałaś przez to wszystko przechodzić

Czytam i czytam wszystkie te wiadomości płynące z serca każdej z Was i na prawdę My wszystkie przeżywamy to samo.. nie ważne czy ktoś kończy tylko na naturalnych staraniach, czy ktoś decyduje się walczyć dalej i korzysta z in vitro , czy wgl. nie podejmuje walki.. Niepłodność to straszne dziadostwo , które zabiera każdej z Nas radość życia i tu nie ma z czym dyskutować.. Jedne z Nas wyjdą z tego bardziej obronnie, innych złamie ona na dłużej.. ale i tak każdą z nas ta niepłodność przeora.. i niestety ale nawet jak się uda zajść w ciąże, czy adoptować i mieć już dziecko to wiem , ze i tak to co do tej pory przeszłyśmy przez Nią zostanie w naszych głowach i sercach do końca życia.

Nie tak dawno powiedziałam Mężowi, że chciałabym wrócić do pierwszego roku po ślubie , gdzie nie chcieliśmy jeszcze dzieci, gdzie sie zabezpieczaliśmy bo to podróż poślubna, kupno mieszkania, remont .. Wgl zero myślenia o dzieciach, kobiety w ciąży nie robiły na mnie wrażenie, a wiadomości o kolejnych ciążach w rodzinie czy znajomych były dla mnie radością.. i M odpowiedział mi " no to spróbuj wrócić " .. no ale właśnie , już się nie da... moment w którym każda z Nas podejmuję świadomą decyzję o tym , że to już ten czas to jak otwarcie w naszych przypadkach " puszki pandory".. bo jakby się udało od razu to nie ma o czym mówić, a jeśli się nie udaje jak Nam to ja nawet teraz jak słyszę jak ktoś na ślubie mówi ze planuje co najmniej 3 i to od razu to w głowie mi się rodzi " oj czekaj , nie bądź taki mądry , zobaczysz z czasem".. albo myślę sobie " co oni wygadują , to nie jest tak prosto".. i wtedy zdaje sobie sprawę jak ta niepłodność zmieniła moje myślenie i jak jestem "uczulona" na ten temat... a pewno sama tak mówiłam , tylko teraz po tych przejściach już tego nie pamiętam , albo nie chce pamiętać.
Każda z Nas mogłaby książkę napisać o tym ..

Oj ja też chętnie bym wróciła do takiego myślenia, które miałam rok po ślubie. Fajnie byłoby zapomnieć o tych doświadczeniach walki z niepłodnością ale tak jak piszesz już nie da się wrócić a te przeżycia będą rzutować na dalsze życie. Nawet jak w końcu się uda to będzie to z tyłu głowy. Zazdroszczę takim parom, które nie mają tej wiedzy i świadomości tego luzu na początku starań. Ja też byłam nieświadoma jak wielkim problemem jest niepłodność i jak bardzo zmienia ogólne podejście do życia. Przed leczeniem niepłodności nie chodziłam do żadnych specjalistów, nie robiłam rutynowych badań krwi. Dobrze się czułam to niczego sobie nie sprawdzałam. Teraz to jak obsesja. Nawet jak lekarz mówi, żeby nie badać to ja czuje, że chcę.

Wojaniela to mamy bardzo podobne przypadki tylko u mnie jeszcze są niedrożne jajowody. Oprócz tego niski estadriol ale ewolucje są. Z pakietu pcos - nie mam tylko niedoczynnosci tarczycy - ale żaden lekarz nigdy bardziej się tym nie interesował, bo TSH zawsze było w normie. Po 1 ciąży zatrzymanej i kolejnych 5 nieudanych transferach postanowiłam jednak na własną rękę zbadać tarczycę i czekam na wizytę u immunologa.

Lekarz mi powiedział że nie wiadomo.. gdzieś czytałam że jak padają w 3 dobie to może być to wina plemnika. Ogólnie brak diagnozy. Lekarz jedynie mi proponuje inny zestaw leków przy stymulacji i może się uda, bo w każdym cyklu niby inaczej..

My się leczymy w Oviklinice. Podjęliśmy decyzję o zmianie na Novum. Zobaczymy co tam nam zaproponują. W Oviklinice nie zaproponowano mi badań czy innego rozwiązania niż zmiana leków, co patrząc na to że zmiana protokołu nic nie dała uważam za chybione.

Też to gdzieś wyczytałam, że na początku plemnik jest odpowiedzialny za rozwój zarodka i jak padają na początku to wina plemnika. Myślałam, że po takim ivf embriolog daje odpowiedź na takie pytanie i lekarz ma jakiś pomysł na dalsze leczenie. Novum ma chyba bardzo dobre opinie jeśli chodzi o ivf.

Co do Novum - pewnie nie wszyscy będą mieć taką opinię, ale w moim przypadku mimo kokejnych nie udanych transferów przygotowanie do każdego następnego było takie same niezależnie od lekarza, który mnie przygotowywał (a kilku ich tam już przerobiłam). I to zawsze ja wychodziłam z inicjatywą żeby coś zmuenić.

Wiesz co możesz przy kliknięciu poczytać w moich poprzednich postach co przeżyłam po pierwszym transferze. Powiem tak w skrócie.. po naszych pytaniach co może być przyczyną takiego stanu rzeczy usłyszałam od Pani Embriolog słowo "Pomidor". Z tego co dowiedziałam się na grupie Ovikliniki na tym forum to jej ulubiona odpowiedź. Absolutnie nie usłyszeliśmy żadnej odpowiedzi ani nawet hipotezy a o tym plemniki wiem tylko z internetu. Od nich tego nie usłyszałam. Proponują kolejne procedury bez żadnej pogłębionej diagnostyki. Dlatego zmieniany klinikę. Zobaczymy jak podjedzie do tego inny lekarz a przede wszystkim embriolog. Sugerowano nam też na forum , że może embriog też nie był najlepszy a Novum ma opinię że posiadają bardzo dobrych Embriologow...

Ja jestem zapisana do dr Lewandowskiego i słyszałam że on wszystko prowadzi sam od początku do końca.. mamy nadzieję że coś wymyśli...

Czytam Wasze wpisy i tyle chciałabym Wam napisać...
Ale żeby nie zanudzić postaram się krótko.

Żyjcie pełnią życia. Chcecie zmienić pracę- zmieńcie. Chcecie się napić wina z mężem- to się napijcie. Nie odkładajcie życia na później!
Cokolwiek nam ono przyniesie, życie mamy tylko jedno i mimo całego bólu- jest piękne i NASZE ❤️

Kolejne, to zawsze ufajcie sobie! Kobieca intuicja jest niezawodna.
Ja też czułam, że coś jest nie tak, mimo zapewnień ówczesnej lekarki o książkowych cyklach. Miałam rację. Niepotrzebnie straciłam rok. Wystarczyło sobie wierzyć..

I ostatnie.
Dróg do macierzyństwa jest wiele. Każda z nas musi sobie odpowiedzieć na kilka pytań: "bycie matką czy bycie w ciąży?", "biologia/genetyka czy rodzicielstwo?". Chodzi o to, czy istotne jest dla nas samo bycie w ciąży czy ważne tylko by być matką oraz czy koniecznie chcemy mieć genetycznie swoje dziecko, czy "po prostu" mieć dziecko.
Potem, zależnie od odpowiedzi, mamy szereg możliwości...
Moja historia w stopce.
Postawiłam na ciążę, ale niekoniecznie genetykę. Marzyłam zawsze, żeby poczuć jak to jest jak pod sercem rozwija się życie i kopie w pęcherz moczowy 😉 jakie to uczucie karmić piersią... Moje komórki były już za słabe, ale wierzyłam i wierzę w swój organizm. Postanowiliśmy z Mężem spróbować z KD- on ma geny, ja upragnioną ciążę.
Przeszłam długą drogę.
Nadal idę, niepewna co będzie jutro.
I wiecie co? Było warto.

Walczcie o marzenie, ale żyjcie każdego dnia ❤️
Trzymam kciuki za Nas wszystkie

Hej u nas właśnie był ostatni cykl "naturalny" Pan lekarz jeszcze chciałby żebyśmy kilka miesięcy próbowali " naturalnie "... ale ja już nie mam pojęcia prostu sił.... staramy się równo od 3 lat... z czego rok w klinice niepłodności:(ale żyje i cieszę się tym ze w przyszłym miesięcu idziemy do nowego lekarza-NOWA NADZIEJA
POZDRAWIAM WAS DZIEWCZYNY BARDZO SERDECZNIE

Bardzo ładnie A nawet pięknie napisane )) trzeba żyć i cieszyć się chwilą.. ale najgorsze jest to kiedy uderzy nas nas ta smutna rzeczywistość... ze chcemy, staramy Się, robimy wszystko by być mama ;((
Z drugiej strony .... ( możecie mnie zlinczować) nie wyobrażam sobie zaadoptować dziecka:( chce mieć swoje i tyle.........takie są moje odczucia i tyle....także proszę nie komentujcie tego...spokojnej nocy

Nie chce się wypowiadać na temat programów....ale mam nadzieje ze w przyszłym miesiącu będę mogła juz więcej powiedzieć otóż zmieniamy lekarza,który prowadził do nikąd... I jeszcze kilka kilkanaście miesięcy straconych bo strasznie nalegał na wizytę u Paśnika... a wiadomo jak to z wizytami y niego jest.... ja po prostu jestem już tak zmęczona,zniesmaczony,wkurw''''''. Nowy cykl, nowa nadzieja ) pozdrawiam, dobrej nocy dziewczyny:)

Trinity_Nea
Pięknie napisane ❤️

Hej
Czy wy dziewczyny też tak się kiepsko czujecie na stymulacji do in vitro, ?
Ja już nie wiem jak sobie ze sobą poradzic, ciągle mam uderzenia gorąca, strasznie się denerwuje cały czas i chce mi się płakać...

Myślałam że jak zaczniemy stymulację a skończymy anty to będzie już ok ale ta karuzela coraz szybciej się kręci...

Ja na szczęście tylko słyszałam o takich dolegliwościach. Sama ich nie doświadczyłam.
Ponoć to normalne.
Współczuję...

Już wiem czuje się kiepsko bo pomimo stosowania stymulacji moje jajniki nie reagują i mam tylko jeden malutki pęcherzyk... Masakra..

O kurcze to może leki nie za bardzo a to pierwsza stymulacja?

Miałam ten sam problem, pomimo mega dużych dawek leków był jeden góra dwa, ale było duzo, ale wszystkie puste

Jakie masz amh? I jaka to stymulacja? I właśnie - miałaś jakąś wcześniej czy to pierwsza?