Październikowe mamy 2017
-
WIADOMOŚĆ
-
dzień dobry
o matko - III trymestr - jak to poważnie!
narobiłyście mi smaka tą wareczką...mimo że piwa nie lubię! za to ja wczoraj zrobiłam sobie mini kawę - głowa mnie bolała i stwierdziłam, że muszę wypić małą kawę
wczoraj mój nastrój był masakryczny! mam wrażenie, że od prawie tygodnia niemal nieczuję Maleństwa, więc zrobiłam sobie reżim w łóżku - nawet zasnęłam! chyba z trzeci raz w ciąży kimka w dzień! i zauważyłam, że ruchy mam zupełnie inne - nie wszystkie czuję sama z siebie - muszę mieć rękę na brzuchu, żeby je wyczuć. np rano mój Mąż miał łokieć na brzuszku i mówi - kopie! ja zaś nie czuję...to trzymam dłonie na brzuszku i rzeczywiście, są kopniaczki! więc mam taką dziwną zmianę w odczuwaniu? któraś tak ma?
wieczorem był w obi - ktoś nam mega zarysował i wgniótł autko - to był na policji (okropnie to wygląda!), tydzień temu wyburzając ściankę tak pierdolnął, że ma trzy szwy na policzku (już zdjęte na szczęście - z tym też był przebój, bo na IP mu założyli, a w przychodni nie chcieli mu zdjąć, bo nie jest zapisany, a w prywatnym naszym firmowym nie ma tego w pakiecie o.0, w końcu udało się na nfz, masakra!) no i ta naprawa auta przez prawie miesiąc (przez co początek remontu się opóźnił
) i wiele innych, ale koniec! i tak już się wyżaliłam wystarczająco!
później smutkowałam - ja już tęsknię mega, jak Mąż ma nadgodziny, albo jak teraz przez tydzień byłam u mamy, a on zaczął remont. a niektóre z Was? te delegacje, wyjazdy
mój na miejscu, płaca licha, ale mam go codziennie
tresele, nieśmiała - jak się czujecie? jest szansa na wyjście w weekend? i w ogóle...jak jedzenie w szpitalu dla ciężarnych? ściskam nadal mocno!💒Love💒. 10 08 2013
👼. 07 2016
❤️Synek ❤️ 17 10 2017
Czekamy na Rodzeństwo...🥰
-
Ja tak też wczoraj myślałam sobie, że już na prawdę niedługo i będziemy się szykować z torbami, a dopiero co był 4-5-8 tc i jak to szybko zleciało... Masakra
Ale to fajnie, jak przekroczymy wszystkie 30 tc to już w ogóle będzie bajka
Ps. Kimmy, co z Wami? Normalnie martwię się o Was?
MałaMi88, KasiaHaBe, Caro lubią tę wiadomość
-
Witam ja juz po obchodzie. Zjebali mi humor, powiedzieli ze do czwartku nie wyjde, a później to zobaczymy
Zrobili mi dzis badanie poziomu magnezu, czekam na wyniki. Echhh, juz bym chciala byc w domu, w swoim lozku i spac z na4zeczonym. Brakuje mi tego.
Jedzenie w szpitalu? Hmmmm, masakra. Dwie kromki chleba, kawalek masla, kawalek serka topionego, to śniadanie.
Na kolacje tez 2 kromki chleba, maslo i 2 plastry szynkowej.
O powiem wam ze to jeszcze mozna przezyc. Najgorsze są obiady. Wogole czy zupa czy ziemniaki czy mieso ani grama soli, pieprzu i zadnych innych przypraw.
-
I tak czytając Was tutaj na forum i patrząc na siebie to chyba coś "nie tak" jest z tymi kobietami w ciąży, hormony robią swoje. Różne humory i nastroje itp.
Oczywisice nie pisze tego złośliwie, tylko takie mnie przemyślenia naszły
I chyba prawie wszystkie, albo się przeprowadzacie, albo jakieś remonty, tylko ja nic nie robię, poza wymianą mebli w jednym pokoju Malowanie było dokładnie rok temu i nie jest źle, więc niech tak jest dalej, tym bardziej, że tylko to wynajmujemy jak na razie
-
Moj na szczescie ma dg i mimo, ze dosc duzo pracuje, to jak go potrzbuje, rzuca wszystko i jest w domu. Ja akurat ciaze mam totalnie bezproblemowa, ale corcia mi w kosc potrafi dac...
Poza tym po pprodzie bylo ciezko z nia bo miala spore problemy gastronomiczne. Malo snu, duzo placzu, jeczenia, wyginania sie samemu w domu mozna oszalec z takim dzieckiem! Po czasie tez sie przekonalam, ze charakterek tez ma i dowalalo oliwy do ognia. Troche jezdzilam do mamy na wies, to ona pomagala itd. Bez rodziny, sama bym sue wykonczyla przy niej.
Dzieci sa rozne oczywiscie, mam nadzieje, ze z tych choc troche bedzie normalniej
-
Szpitale na nfz chetnie trzymaja ciezarne bo to dobre zrodlo dochodu....taka niestety brutalna prawda. Jal bylam w szpitalu na poczatku ciaxy tez codziennie przedluzali mi pobyt choc nie robili juz zadnych badan. Dopiero jak zapytalam prof na obchodzie dlaczego nie moge juz wyjsc stwierdzil jak pani chce to w sumie moze i podpisal wypis. Ja w szpitalu bardzo zle sie czuje i jefyne o czym marze to wyjsc.
Starania od 2013r.
2015r. - 2x IUI hsg, histeroskopia
2 maja 2016r. IVF ciąża biochemiczna
12 lipca 2016r. CRIO
12 sierpnia 2016r. CRIO kariotypy ok
3 stycznia 2017r. szczepienia, intralipid i transfer ❤
02.09.17r. urodziła się Tosia ❤
15.10.18r. Aniołek 21.07.19r. urodził się Franio❤ -
Skurcze są teraz np 10-15 skurczy ale co 3-4 godziny wiwc jest lepiej, bo wcześniej byly całą dobępatulla wrote:Nieśmiała, to, że mówią, że do czwartku nie wyjdziesz, to też nie wiadomo. Oni zmieniają zdanie często. Ale niech Was przebadają i jak by nie było lepiej, że jesteście tam. A skurcze uspokoiły się?
-
Witam się dziś w ten słoneczny dzień Z humorem już trochę lepiej u mnie, dzięki za wsparcie! Mąż wczoraj powiedział, że niby to ostatni taki dłuższy wyjazd do końca roku, ale coś mi się wydaje, że tylko chciał mnie pocieszyć, a nie, że tak oni mu powiedzieli... no ale nic jakoś dam radę, muszę w końcu
Natikka ja wczoraj też srednio po tej Warce i ta głowa chyba jeszcze bardziej po niej rozbolała, w nocy i nad ranem jeszcze mnie nawet bolała, teraz po śniadaniu jest już dobrze...
Jedzenie w szpitalu, niestety porażka... I kobieta w ciązy powinna mieć urozmaiconą, zdrową diete, a tu standard białe pieczywo + najtańszy kawałek szynki... Nieśmiała trzymaj się, obyś wyszła szybciej niż mówią...
No i my z mężem też zawsze razem, pierwszy raz się rozstalismy na 2 tygodnie przy 1 delegacji w kwietniu i był szok, aczkolwiek miałam wtedy chorego psa, wiec codziennie u weta itd. to mi czas zleciał bardzo szybko... później kolejne delegacje i tak jakoś się w końcu człowiek przyzwaczaja, mimo, ze nie jest fajnie... ale teraz 3 dni w domu i wyjazd na miesiąc, to już przesada. Pójdę tam na skargę jak urodzę, a mąż w delegacji bedzie, zamiast być przy mnie! Ja oczywiście nigdy nie chciałam mieć męża w delegacjach, bo już chrzestna moja tak od poczatku ma, że wujek raptem 2-3 razy do roku w domu, praca w Holandii, nie w delegacjach, a ona zawsze z dzieciakami, z tym, że jeszcze babcia w podwórku to trochę raźniej, sama od 8 chyba lat wyjezdza tez tam do wujka do pracy to im lepiej, ale ja tak bym nigdy nie chciała... z reszta moje rodzenstwo też ma średni kontakt z ojcem i nawet nie lubią jak on wraca... smutne, ale prawdziwe, jak praktycznie widują się od święta i jak wróci to zaburza w pewnym sensie rytm życia, bo tak naprawdę nie wie jak tutaj sobie radzą sami, telefon, czy skype to nie to samo... dlatego jak już się trochę odbijemy z tych pożyczek, kredytów i trochę się ustabilizuje nam sytuacja finansowa, to za kilka lat mąż musi mieć pracę stacjonarnie, bo nie wyobrażam sobie, żeby dzieciaki miały tatę na odległość... koniec zamulania już
Biorę się zaraz za ogarnianie tej siłowni-pierdolnika, zacznę wynosić i porządkować te rzeczy co tam są, mąż wróci powynosi te większe i obiecał, że dziś zdzwoni się z poleconym przez kolegę gościem, który zrobi ten pokoik, zawsze coś, bede spokojniejsza oby tylko wypaliło, bo terminy moga być różne...
Powodzenia na wizytach i miłego dnia!
Julianek
01.04.2016r. Aniołek 12tydz [*] a myślałam, że robisz Mamusi Prima Aprilis...
-
Dokładnie jak pisze Nieśmiała z tym jedzeniem...na szczęście mąż mi na bieżąco dowoził. Po tygodniu leżenia w szpitalu wracam do domu! Wczorajsze USG dopplera wykluczylo zakrzepice, pokazało, że mam drożne żyły, zastawki sprawne, jedynie w lewej nodze wolniejszy przepływ krwi, clexane 0,6 do końca ciąży, przy odpoczynku nogi w górze i dużo spacerować, nie ma żadnego zagrożenia.
Mimo wszystko nie uspokaja mnie to. Bol lewej nogi tuż koło kostki jest okropny, zwłaszcza gdy wstaje w nocy do ubikacji, albo rano...w ciągu dnia jak rozchodze jest lepiej...najgorsze jest to, że przez lewa nogę zbyt mocno obciazalam prawa i wczoraj pojawił się też lekki ból w prawej. To jest jakieś nieprawdopodobne co się dzieje, czuje się bezsilna...brzuszek coraz większy, boje się, że upadne i zrobię dziecku krzywdę...Nie wiem gdzie mam się udać...mówią ze ból minie...ale skoro nie ma zakrzepów to co jest jego przyczyną...nikt nie potrafi udzielić mi odpowiedzi...także ciesze się ze wychodzę, a jednocześnie boje każdego kolejnego dnia...
-
nadziejastru wrote:Zajmują się instalowaniem parku maszynowego w firmach na całym świecie i testami tych maszyn... ogólnie to miał na całkiem inne stanowisko mieć (gorzej płatne (stacjonarnie) ale lepsze od poprzedniej pracy, no ale wykazał się szybko wiedzą, umiejętnościami i go zaraz przenieśli wyżej, z tym, że praca wiąże się z delegacjami właśnie). Tylko wszystko fajnie, najpierw miało być szkolenie przez pierwszy rok i żadnych wyjazdów, potem co najwyżej na 2-3 tygodnie 4 razy do roku... no to wspólnie ogólnie podjeliśmy decyzje, że wydaje się dobrą opcją ta praca i dzięki delegacjom szybciej spłacimy kredyt, kupimy samochód... ale już po tych raptem kilku miesiącach mam dość tej jego pracy, więcej go nie ma jak jest + remont w dupie, dzidziuś w drodze, jakoś całkiem sobie inaczej to wyobrażałam i już zaczynam się coraz mniej cieszyć z tego wszystkiego, a wizja samotnie siedzącej w domu matki z dzieckiem i psem mnie przeraża... a o pracy będe mogła pomarzyć, jak tylko ja jestem na miejscu...
No faktycznie, mało kolorowo, ale trzeba mieć nadzieję, że jednak zmniejszą ilość wyjazdów Twojemu mężowi. Może jak się bardziej w tej pracy "zadomowi" i będzie miał więcej do powiedzenia. No i coś za coś - mój mąż pracuje w tzw budżetówce, więc nie ma problemu z urlopami, zapłacą na czas itp, ale znowu płaca nie powala. Choć i tak jest lepiej niż było. No ale musieliśmy zrezygnować z wynajmu i przenieść się do jego rodzinnego domu, zeby trochę kasy odłożyć... a nas się jeszcze tak pieniądz nie trzyma, jak tylko możemy trochę odłożyć to się pojawiają nieprzewidziane wydatki, najczęściej auto. A to stuknęłam w gościa, a to się coś popsuje. Wczoraj nam przeglądu nie podbili, bo się okazało, że gdzieś tam olej cieknie Także wszystko ma plusy i minusy i kazdy jakis krzyż niesie. Trzymaj się
-
Anulka87 wrote:
wczoraj mój nastrój był masakryczny! mam wrażenie, że od prawie tygodnia niemal nieczuję Maleństwa, więc zrobiłam sobie reżim w łóżku - nawet zasnęłam! chyba z trzeci raz w ciąży kimka w dzień! i zauważyłam, że ruchy mam zupełnie inne - nie wszystkie czuję sama z siebie - muszę mieć rękę na brzuchu, żeby je wyczuć. np rano mój Mąż miał łokieć na brzuszku i mówi - kopie! ja zaś nie czuję...to trzymam dłonie na brzuszku i rzeczywiście, są kopniaczki! więc mam taką dziwną zmianę w odczuwaniu? któraś tak ma?
Też zauważyłam już jakiś czas temu, że nie wszystkie ruchy czuję, ale po brzuchu widać, że się rusza, bo faluje skóra. A czasem czuję jak się napina, a po brzuszku nic nie widać. Także nie panikowałabym, najważniejsze, że są ruchy
Anulka87, MałaMi88 lubią tę wiadomość
-
Patulla - ja też nic nie robię (to znaczy remontów, meblowania...) w sumie muszę rzeczy wyciągnąć z szafy, przeprać i dokupić kosmetyki. Także z ciekawości podczytuje dziewczyny i kibicuję !
Treselle - dobrze, że już wychodzisz choć lepiej by było jakby ta noga nie dawała żadnych objawów. A co na to lekarze ?
Nieśmiała - wiem, że leżenie w szpitalu żadna przyjemność, ale może uda się wcześniej wyjść.
Właśnie ma pytanie dot. spinania brzuszka. Jak siedzę czy leżę jest OK, wstaję to boczki brzucha czuję napięte ale nadbrzusze już nie ...
Może wczoraj sobie znowu za bardzo pofolgowałam. Łaziłam sporo po sklepie a dziś chyba powinnam poleżeć bo jakoś tak nie za bardzo.
PS jaki probiotyk polecacie (mam grzybicę pochwy i dowcipnie biorę globulki, smaruję się kremem) ale myślałam żeby coś jeszcze na odbudowę flory (oprócz kefiru bo już mi bokiem wychodzi)
-
Patulla dzięki, bo już się martwiłam... a mimo że Matiego straciłam bardzo dawno, 18 lipca minie kolejna już okrągła rocznica to strach mam cały czas i jak tylko coś jest nie tak to się zaczynam nieźle nakręcać.
Co do lactovaginalu to mam ale myślę o jakimś doustnie a działającym nie tylko na układ pokarmowy.
