🍁W listopadzie druga kreska ⏸️, latem w domu mała beksa 🍼

Witam Was dziewczyny już od dłuższego czasu śledzę forum i pomyślałam że może i ja podzielę się swoją historią. W ubiegłym roku we wrześniu postanowiliśmy z mężem postarać się o dzidziusia. W sumie pomysł był już w sierpniu, ale początkiem września lecieliśmy na wakacje i bałam się mogę się źle czuć bo przecież zajdę w ciążę zaraz za pierwszym razem…. no bo dlaczego nie? Nic bardziej mylnego 😔 mamy listopad następnego roku, a my nadal nie jesteśmy rodzicami niestety… mąż jest po badaniu nasienia z posiewem i okazało sie że ma bakterie ecoli i brał cipronex przez dwa tygodnie później kolejny posiew i wyszedł negatywny. Moje wyniki hormonów wszystkie w normie. W sierpniu miałam HSG i udrożniono lewy jajowód prawy był drożny. Mąż po wizycie u urologa dowiedział się że wyniki nasienia są ok, ale i tak dał mu suplementy bo powiedział że jest dobrze, ale zawsze może być lepiej. Na dzień dzisiejszy lekarz ginekolog powiedział, że wszystko jest ok teraz tylko działać i wyłączyć myślenie o tym, zapomnieć że mialo się jakiś zabieg i badania porostu startujemy od nowa. Niestety łatwo się mówi, a w praktyce to wygląda inaczej.
Ogólnie pisze to tutaj, ponieważ jestem w 22 dc i 9dpo. Mam cykle 24-26 dni a owulacja zwykle wypada pomiędzy 10/13 dc.
Zastanawiam się czy testować za 3 dni czy dać sobie spokój i poczekać do @? Już mam za sobą tyle niepowodzeń tyle przepłakanych dni, kłótni z mężem że nabrałam do tego trochę dystansu i powiem Wam szczerze, że już nie mam czegoś takiego że nie mogę wytrzymać z testami. Nie powiem ciekawa jestem ale już nie do takiego stopnia.
Zaznaczę że nie dawno moja przyjaciółka odwiedziła mnie z pozytywnym testem i jej się udało za pierwszym razem. Dla mnie to była radość przez łzy. Trochę czułam się jak egoistka że nie potrafię się cieszyć razem z nią 😔

Jeśli w złym miejscu napisałam post to proszę go usunąć. Pozdrawiam wszystkie staraczki i gratuluję tym, którym się już udało 🥰🥰