jeśli o mnie chodzi, to bardzo szybko dochodzę do siebie. owszem jeszcze mnie pobolewa to tu to tam, ale absolutnie w normie. niestety nie obyło się bez hemoroidów i teraz się czopkuję i te sprawy. wiem, okropne, ale piszę ku pamięci, bo normalnie to człowiek lubi wypierać "złe", więc niech chociaż będzie napisane.

moje ciało wygląda, no cóż... jak ciało kobiety w połogu. na początku bałam się patrzeć na swój brzuch i cyce-jak-donice, ale już jestem oswojona. wreszcie też mam normalne nogi i widzę swoje kostki. niby też zeszła mi woda z dłoni, ale widać jeszcze nie cała, bo wciąż nie mogę założyć ani obrączki, ani pierścionka. kilogramy nagromadzone podczas ciąży lecą w dół na łeb na szyję. aktualnie ważę już tylko 4,5 kg więcej względem wagi z początku ciąży. oczywiście pamiętam, że miałam się nie przejmować wagą w ogóle i w sensie działań faktycznie się nie przejmuję, bo jem co chcę i ile chcę, oraz absolutnie nie uprawiam żadnych ćwiczeń, ale to tym bardziej aż człowiekowi się robi (dosłownie) lekko, że ten ubytek wagi to tak sam z siebie. dodatkowo nie przestałam się pocić jak mysz i z tego powodu wciąż non stop muszę zmieniać piżamę na świeżą.

nie wiem czy wcześniej wspominałam, ale przez pierwsze dwa tygodnie od urodzenia nie przyjmujemy gości. również w szpitalu na moją prośbę odwiedzał mnie tylko Mąż. nie wszyscy w rodzinie do końca się z tym pogodzili, ale na szczęście jak dotąd nikt nie zjawił się niezapowiedziany, więc przynajmniej uszanowali.

p.s. Ciocie, które upominają się o zdjęcia są upraszane o cierpliwość i o instrukcje. o cierpliwość, bo ja to jednak wstydzioch jestem i nawet się jeszcze nie odważyłam ogłosić potomka na fb. i o instrukcje, bo za cholerę nie wiem jak się tutaj dodaje zdjęcia gdybym się już jednak zdecydowała.

Ciąża zakończona 19 stycznia 2017

Kontynuacja pamiętnika w KidzFriend - zapraszamy