No i dostałam kolejny okres,ale czego ja się spodziewałam, cudu?????
miałam dzisiaj kolęde,ksiądz zapytał nas czy nie czas już pomysleć o dzieciach ,i co ja miałam mu niby powiedzieć 
widzisz martuskacz nie pomyślałam by mu tak odpowiedzieć,jego pytanie wbiło mnie w fotel i odebrało mowę
dagna91 moja dieta jakoś odpłyneła w niepamięć,jestem tak zestresowana,że jem i jem a wiem,że powinnam schudnąć
co do inseminaci to ide w lutym do lekarza prawdopodobnie wtedy bede miała robioną
dagna91 moja dieta jakoś odpłyneła w niepamięć,jestem tak zestresowana,że jem i jem a wiem,że powinnam schudnąć
co do inseminaci to ide w lutym do lekarza prawdopodobnie wtedy bede miała robioną
Wiadomość wyedytowana przez autora 23 lutego 2013, 12:26
W marcu urodzi moja siostra nie wiem jak sobie z tym poradzę.
W marcu urodzi moja siostra nie wiem jak sobie z tym poradzę.
Przeczytałam dzisiaj wiersz pewnego księdza
In vitro to nasza jedyna szansa
to wołanie naszych serc
to nadzieja
to wszystko czego pragniemy
póżniej już tylko klinika
i wyprane do końca życia sumienie
ten kto pragnie przyjąć życie
nawet jeśli sam nie może go przekazać
może przyjąć dziecko ze swej rodziny
może iść do okna życia
może pójść do szpitala
i zapytać o porzucone maleństwo
może zapukać do drzwi domu dziecka
a nie do szkiełka w probówce
In vitro to nasza jedyna szansa
to wołanie naszych serc
to nadzieja
to wszystko czego pragniemy
póżniej już tylko klinika
i wyprane do końca życia sumienie
ten kto pragnie przyjąć życie
nawet jeśli sam nie może go przekazać
może przyjąć dziecko ze swej rodziny
może iść do okna życia
może pójść do szpitala
i zapytać o porzucone maleństwo
może zapukać do drzwi domu dziecka
a nie do szkiełka w probówce
Siedzę w pustym pokoju.
Gołe ściany pozwalają mi
na chwilę zamyślenia...
Samotność daje dużo czasu
na zastanowienie się nad codziennością...
Przytulam do siebie kolana,
opieram brodę na jednym z nich
i zatapiam się w potoku myśli.
Przypominam sobie, co było,
co straciłam, gdzie się potknęłam,
jakoś nie zauważam dobrych momentów...
Teraz kolej na teraźniejszość,
ale jej nie potrafię ocenić...
Jest prosta, a zarazem zbyt skomplikowana,
nie umiem wyciągnąć z niej wniosków...
A przyszłość? Co przyniesie?
Może trochę radości i beztroski,
a może masę kłopotów i cierpienia...
Może zabawę i harmonię,
a może łzy i rozczarowania...
Nie będę oceniać ani przewidywać.
Poczekam.
Przecież przyszłość zaczyna się już dziś...
Dziewczyny proszę o informacje jak wygląda inseminacja, trochę się boję.
Byłam dzisiaj u endokrynologa,jestem załamana złe wyniki tsh,insuliny oraz prolaktyny. Zwiększone dawki leków, we wtorek ginekolog.
No i dostałam,kolejna miesiaczka,kolejny cykl,kolejna porażka.
Wczoraj wieczorem jak już leżeliśmy w łóżku,mój mąż zadał mi pytanie " kochanie powiedz mi dlaczego tak jest,że inni mają dzieci a my ich nie mamy" i co ja miałam mu odpowiedzieć,przecież ja nie znam odpowiedzi na to pytanie a co więcej zadaje je sobie milion razy dziennie.
I po wizycie u ginekologa, w tym miesiacu inseminacja pod warunkiem,że pęcherzyki będą ze mną współpracowały, w poniedziałek wszystko sie wyjaśni
Kochane dziękuję Wam za miłe słowa. W poniedziałek 10 dzień cyklu i pierwszy dzień monitoringu cyklu,od tego wszystko zależy.
Jutro monitoring cyklu,wczoraj wieczorem trochę się odstresowaliśmy,wino owoce,serduszkowanie,takie naturalne i spontaniczne. Boję się co przyniesie ten cykl,zbyt dużo pokładam w tym nadziei.
Mam 2 pęcherzyki 14,9 i 11. Jutro lekarz powie mi co dalej.
Jestem już po usg,jest tylko jeden dominujący pęcherzyk,jestem załamana,liczyłam na kilka. Jutro o 7.30 inseminacja. Wiecie co myśle, dzisiaj jak się umawiałam w szpitalu to wyłam jak głupia nie mogłam przestac płakać,nie wierze po prostu ,że się uda.
Inseminacja nie doszła do skutku,mąż nie dał rady oddać nasienia. Wszystko jest do dupy,chciałabym umrzeć,nie mam dzisiaj siły.
Nie mam siły,upadłam i nie wiem jak wstać.
Nadal cierpię.....nie,nie nadal cierpmy.
Nic się nie dzieję tylko czas nie ubłagalnie do przodu biegnie.A MY ?, my wciąż mamy nadzieję,że zdarzy się cud.