Jestem w przedostatnim cyklu przed rozpoczęciem procedury in-vitro. Myślę, że w tym cyklu są słabe szanse na zafasolkowanie, bo mąż wyjeżdża w "strategiczne" dni prawdopodobnie. Lipcowy cykl będzie za to intensywny - mamy urlop, jedziemy w ciepłe rejony, mamy nadzieję, że ten cykl będzie udany Jeśli nie, to w sierpniu zaczynam brać tabletki anty, aby wyciszyć jajniki a we wrześniu stymulacja i .... zaczynamy z tym koksem

M chyba jednak będzie w tym cyklu, w odpowiednim czasie, w odpowiednim miejscu czyli przy mnie w domku, a nie w delegacji. Tak dużo jeździ, a zawsze jakoś się udaje

Boli jajnik, booolliii...

Wczoraj była owu.Rano jeszcze jajnik pobolewał, ale wieczorem już nie. Serduszka były więc zrobiliśmy z naszej strony co możemy M wyjechał właśnie na 4 dni.

Wczoraj wyczytałam, że nasz "wspaniałomyślny" polski rząd zdecydował o dofinansowaniu w in vitro również leków do stymulacji. Świetnie Zawsze to jakieś 4 tys. zł do przodu.

Oczywiście nie czuję, żebym była w ciąży. Nigdy nie byłam, wiec nie wiem co czuć, ale zapewne coś tam czuć. Ja nie czuję

No i przyszła małpa. Daję naturze jeszcze jeden cykl, a potem liczę na inny cud. Cud IVF.

Jutro wizyta w klinice. Powstał mały zonk, ponieważ mój doktorek jest na urlopie i zastępuje go jakaś babeczka, która w dodatku jest nowa. Na tej wizycie miałam dostać anty przed ivf i pewnie skierowanie ma masę badań. Generalnie juz miałam zrezygnować, gdy się dowiedziałam, że doktora nie ma, ale M się uparł, żeby pójść. Ten doktorek nie do końca przypadł mu do gustu i chce zobaczyć, co będzie mówił inny lekarz. No więc idziemy, pewnie na darmo, ale kto wie
Oczywiście cały czas mam nadzieję, że w tym cyklu jednak się udało, ale również oczywiście fizycznie nie czuję, żebym była w ciąży. Dodatkowo owulacja chyba była później niż zwykle, więc na razie nie mam po co testować.

I po wizycie. Pani doktor była super. Miałam Usg z którego wynika, że owulacja w tym cyklu na pewno była. Przepisała mi anty i dała skierowanie na kilka badań mi i M, ale w sumie nie ma tego wiele. W tej mojej klinice nie robią wielu badań, tylko to, co koniecznie trzeba. Czy to dobrze, czy źle, to się okaże. Tak mniej więcej wychodzi na to, że stymulację rozpocznię na samym początku września.
Nie mogę powiedzieć, że już nie mogę się doczekać. Zdecydowanie wolałabym szczęśliwy finał tego cyklu.

Powoli zaczynam mieć objawy na zbliżającą się @. Również powoli zaczynam sobie zdawać sprawę z tego, że prawdopodobnie przejdę procedurę IVF. Przecież ja się panicznie boję wszystkiego związanego z zastrzykami!!!!! A punkcja będzie dla mnie najpoważniejszym zabiegiem medycznym, jaki kiedykolwiek miałam w życiu!!! Nigdy nie przeszłam żadnej, nawet najmniejszej operacji czy zabiegu. Ani jednego dnia nie spędziłam jako pacjent w szpitalu.
Chyba robi mi się niedobrze...

Jeszcze nie dostałam @, ale już kupiłam tabletki anty. Czuję, że przyjdzie cholera jutro, to już będę miała. Najwyżej będę 19 zł w plecy, jeśli się okaże, że jest zielono. Nie będę płakać, jeśli się antyki nie przydadzą
Testować nie mam ochoty. Najwcześniej zrobię to w poniedziałek, czyli za 3 dni, jeśli się szanowna nie pokaże.

Wiec przyszła małpa. Gdy to zauważyłam, to po raz pierwszy na ten widok ścisnęło mi gardło z żalu i strachu. IVF już mnie nie ominie.

I przyszła kolejna mapa - po tabletkach anty. Rozkręciło się na dobre od samego rana. Jutro wizyta w klinice i ( mam nadzieję) start stymulacji. Wszystko wskazuje, że raczej tak będzie. I cieszę się i boję się ale chyba bardziej cieszę.

Jestem po wizycie. Stymulacja rozpoczęta. Dużo krwi mi pobrali. Wieczorem w klinice 1/2 ampułki gonapeptylu, na którym uczyłam się robić zastrzyk. Od dziś do niedzieli gonapeptyl 1/2 ampułki rano, a wieczorem gonal 200 jedn. W poniedziałek podgląd i ewentualne korekty gonalu.
Muszę sobie zrobić USG piersi i mam za dwa dni rozmowę z anestezjologiem.
I TAK LECI KABARECIK

Tak podskórnie czuje, że jestem przerażona.

Jestem chora. Od wczoraj na antybiotyku. No po prostu bosko, bo przecież jestem w trakcie stymulacji.

Dziś miałam punkcję. Nie bylo się czego bać. Jedyne czego się bałam, to że będę gadać głupoty pod wpływem narkozy, ale chyba tak nie było Oczywiście na początku byłam troszkę przerażona. Pierwsze w życiu znieczulenie, weflon, średnio atrakcyjna pozycja do zabiegu
Na razie nic nie boli, a minęło siedem godzin, no ale zobaczymy wieczorem.

Dziś był transfer. Podano mi w trzeciej dobie jednego dzidziola klasy 8B.
Ogólnie jajeczek miałam 12, z czego 9 dojrzałych. Zapłodnić mogli tylko 6. Ostatecznie zapłodniło się 4, ale tylko 3 dorwało do trzeciej doby. Jednego mam już ze sobą, a na zamrożenie mam na ten moment 1 dzidziola klasy tez 8B i 1 dzidziola klasy 6C. Mam nadzieje, że dotrzymają do mnożenia. Kocham je wszystkie.
Generalnie nie udźwignęłam tego dnia psychicznie. Płakałam w trakcie całego transferu. Dopiero dziś dowiedziałam się, że zostały tylko trzy dzidzie i tak mnie to podłamało. Nikt się mną w zasadzie w klinice nie przejął. Powiedzieli tylko żeby dużo pić, jeść białko i teraz to wszystko zależy od mojej macicy. Oni zrobili co mogli i do widzenia za 12 dni.

Chyba nic z tego. Na drugi dzień po transferze spadła mi temperatura. Niby się ucieszyłam, bo tak sobie w duchu pomyślałam, że może zagnieżdżenie. Tyle, że ta temperatura szoruje na poziomie podłogi już szósty dzień i coś nie może odbić. Dziwne to wszystko, bo przecież biorę końskie dawki luteiny i dupka, więc chociażby od tego powinna być wyższa. Na test do kliniki idę za 4 dni, ale może zrobię sobie pierwszy sama za 2 dni. Już powinno coś wtedy z krwi wyjść.

Oczywiście żaden dzidziol nie dotrwał do mrożenia.

9 dzień po transferze - beta negatywna. Można przestać się łudzić.