Zatem niech płyyyyyną, płyynąąąąą... 😁

Przyznam szczerze, że jestem ciekawa efektów stosowania kubeczka. Rozumiem jak miałby działać ale jakoś nie mogę się do tego przekonać. A co do tych małych "kłamstw", że damy sobie spokój to wszystko jest fajnie dopóki nie zbliża się moment owulacji i poczucia szansy.

Trzymam kciuki żeby u Ciebie podziałał. U przyjaciółki pierwszy cykl z kubeczkiem był magiczny. U mnie jak widać... A stosuje od początku i to Fertilily. 😅

Na pewno jest fajnie, bo czysto. Aplikujesz i nie martwisz się że coś pobrudzisz, gdzieś wypłynie. :) A jeśli zwiększa to szanse to tym lepiej!

Potwornie mi przykro.... Jest cień szansy,że się udało z tego przegapienia z tego 10dc(!) Była ostatnio taka "przegapiona z efektem ciążowym" historia jednej z nas 😉 Ale wiadomo,że może też się nie przydarzyć, okropnie frustrujące... O rety, rety, ile serii niefortunnych zdarzeń u Ciebie...

słońce! wywal termometr w cholerę! u mnie do zapłodnienia doszło tydzień później niż zawsze obstawialiśmy owulację a była wręcz książkowa.... daj sobie troszkę przestrzeni i działajcie na spontanie z czasem czekanie na TEN dzień wywołuje za duże nerwy i napięcie ;) trzymam mocno kciuki za to jedno <3 i życzę ci dużo spokoju i cierpliwości :)

Dokładnie jak pisze poprzedniczka. Nawet nie wiesz ile znam historii o ciążach „niemożliwych” bo np. sex był tylko raz po okresie bo przecież wtedy jest się niepłodnym, ba mam koleżankę która chodziła co dwa dni na usg zeby wiedzieć kiedy a jak już zaszła okazało się ze nijak termin zapłodnienia nie pokrywa się z tym z niby owulacji z usg. Pogódź się dzisiaj z mężem i podziałaj a nuż 😉

Nas owu zaskoczyła i okazało się, że cudem zdążyliśmy. Trzymam kciuki, aby i u Was tak było :)

Też kupiłam sobie kubeczek, zachęcona wieloma pozytywnymi opiniami (co prawda do używania podczas miesiączki) ale mam takie same odczucia, że trzeba się nagimnastykować żeby go wyjąć i nie udało mi się tego zrobić z zachowaniem „czystości”. To był pierwszy i ostatni raz 😅

Hmm.. Masz w tym kubeczku taką łapkę na końcu? Kucasz, łapiesz za nią i delikatnie ściskasz koniec kubeczka, żeby go odpowietrzyć. Popróbuj trochę podczas miesiączki, kwestia przyzwyczajenia 😊 Trzymam kciuki za ten cykl ✊🏻

Używam menstruacyjnego podczas okresu, mój wychodzi bardzo łatwo. Nie wiem jaki kupiłaś, ja mam z your Kaya. Normalnie ciągnę za "dzyndzel" u dołu z odpowietrza się i sam puszcza, nigdy nic na siebie nie wylałam. :) Może też kwestia wprawy.

Też używam kubeczka podczas okresu i wtedy jest łatwiej, może dlatego, że szyjka jest niżej. A jak wiem, że może być pełny w obfite dni, to wyjmuję nad toaletą albo zabezpieczam papierem. Nie polecam nad ubraniem 🙈

Trwa, trwa... Ale już niedługo. Wzięłam właśnie pierwsza tabletkę luteiny. USG nie pozostawiło złudzeń. Psychicznie? Nie wiem sama... Zastanawiam się gdzie zawiodła natura laczac taka wybrakowana mnie z chłopem o słabym nasieniu, to zaprzecza instynktowi do rozmnażania się i przekazywania genów... Sprzedaliśmy ruda, jutro jedzie do nowego domu. Młody dalej siedzi na naszym garnuszku.

W sumie Zosiek nie wiem co lepsze. Czy wszystko książkowo i brak wiedzy czemu, czy zostanie samemu z faktem tego że obie strony nie działają jak powinny. Chyba każda z tych opcji to bagno...

Wybacz za smety, chyba po prostu nie bardzo mam komu wylać żalu. Niby wiedziałam.co zastane na USG ale i tak prawie się w gabinecie rozpłakałam.

Też myślałam o tym kubeczku, ale mam wątpliwości... Stary to by mnie wtedy uznał za totalnie świrniętą 😆😆😆 nie wiem jak Ty ale ja mam jakieś takie opory aby swojemu opowiadać o śluzach, temperaturach, owulacjach i testować jakieś cuda. Szczytem jest to, że suple bierze. Jak kiedyś coś tam mu zaczęłam szczegóły tłumaczyć to się chłop zestresował i z ❤️ nici...

Hej Zosis, też dwa cykle korzystałam z kubeczka (też w tym co się udało). Pierwsze wyjecie, koszmar i panika bo spieszyłam się do pracy. Po 10 min gimnastyki w łazience poleciałam obudzić męża, mówię pomóż. Ale miał za grube paluchy... Wróciłam do łazienki i w końcu się udało, ale musiałam się ostro po napinać.. Szyjka bolała po tym jak cholera, kubeczek cały nasunal się na szyjkę wtedy.. Drugi raz jakoś już poszło i z kolejnym razem było lepiej. Myślę że to rozmiar też ma znaczenie. Ja kupiłam s, zasugerowałam się tym że nie rodziłam i jestem drobna :p m ma po prostu dłuższy kubeczek i myślę że to by się sprawdziło. Powodzenia ❤️☘️

Jakoś nie mogę się przekonać do kubeczka...xD ani po <3 ani w trakcie @... coraz więcej osób mówi, że używa, ale ja jakaś staromodna chyba jestem xD ja upały kocham znowu =) więc chętnie zabiorę upalną pogodę od Ciebie i niech przytrupta do mnie =)

A ja nie myślę, że Ciebie odkleiło. Pamiętam jak jeszcze na początku 2020 kiedy nie było pandemii, zdawałam certyfikację z metod integracji strukturalnej i mieszkałam razem z dwójką dziewczyn - jedna z nich też bardzo długo starała się o dziecko, półtora roku. Ćwiczyłam na niej wszystkie techniki maglowania brzucha i pracy z miednicą przez bite dwa tygodnie - po 3 miesiącach zaszła w ciążę. Nie wiem czy to przypadek czy coś pomogło, ale ona była wdzięczna i uważa że to zasługa integracji. Co do refleksologii ja mam bardzo mieszane uczucia - fajny sposób, który może służyć za diagnostykę, bo rzeczywiście punkty potrafią pokazywać z czym jest problem, ale sama refleksoterapia jako jedyna forma jest kroplą w morzu. Tak jak tamta znajoma - podejrzewam, że był to dla niej tylko dodatek do jej aktualnego planu i wszelkich podjętych kroków. Sama jako fizjoterapeuta wiem, że kobiety zmagają się z dużym problemem w obrębie miednicy - zwłaszcza te, które dużo siedzą. Trzymaj się Zosis <3

Rozumiem Twoje rozkminy. Jak starania tyle trwają to człowiek łapie się wszystkiego, w myśl powiedzenia: "tonący brzytwy się chwyta" 🙄 Samej mi przychodzą do głowy coraz to nowsze pomysły. W mojej okolicy jest taka znachorka(?), która potrafi wyczytać choroby z oczu. Brzmi absurdalnie, wiem. Sama bym w to nie uwierzyła, ale.. Moja babcia od lat nie chodziła do lekarzy, ale coś jej dolegało i poszła do tej pani, a ta z oczu wyczytała jej m.in. torbiel na nerce. Po śmierci dziadka zmusiliśmy babcię, żeby w końcu kompleksowo się zbadała. Była na usg brzucha i podczas badania lekarz stwierdził torbiel na nerce 🤯

Korzystałam z hiduroterapii,masażów wisceralnych itp.,.po kilku miesiącach zaszłam w ciążę. Być może zbieg okoliczności ale tak czy siak ja polecam 🫠

Tak sobie ostatnio myślałam skąd może się brać to uczucie dziwności czy napady lęków albo paniki w tych akurat dniach cyklu 🤔 jedyne co mi wpadło do głowy to, że poziom progesteronu chyba musi szybować mocno w górę. Damy radę ✊🏻💚

Kochana w moim udamym ciazowym cyklu czulam sie normalniej niz w poprzednich. Nic w samopoczuciu nie wskazywalo na ciaze. Piersi nawet ani troche nie bolaly. Przed miesiaczka trudno o objawy. Dopiero w 5 tyg zaczynaja sie takie typowe objawy. Tak ze nic stravonego. Po pristu nie mysl o tym i czekaj na 14 dpo😊trzymam kciuki✊️😊

Ja jedyny objaw jaki miałam to senność ale zdarzało mi się ją mieć w cyklach w których ciąży nie było ale tu była taka że zasypiałam gdzie popadnie łącznie z tym że w pracy na kanapie. To był objaw przed, poza tym żadnych innych i pomimo tego ze był transfer nie czułam nic wyjątkowego a to dopasowalam dopiero po pozytywnym teście ze faktycznie byłam bardzo senna.

To są najtrudniejsze 2tygodnie EVER!!!! Trzymaj się tam mocno na tym rollercoasterze. Jestem z Tobą myślami😘 Bardzo kibicuję.

Przynajmniej już wiesz, że to nie było dla Ciebie. Może jakbyś nie poszła to byś myślała, żałowała, że nie byłaś... Wiesz jak to jest 😁

Meggy, tak też zamierzam do tego podejść. Miałam w planie skorzystać - spróbowałam. Dzisiaj wiem, że to jednak nie dla mnie. Przynajmniej na ten moment.

Niestety, ale ja po swojej psychoterapii odczułam dokładnie to samo. Nie była ona związana z aspektami płodności, ale chodziłam na sesje terapeutyczne. Było kilka momentów "wow, nie pomyślałabym o tym w ten sposób", ale absolutnie mnie to nie zmieniło. Moja natura dalej jest neurotyczna, miewam ataki paniki i lęki. Czasem sobie z nimi poradzę, a czasem nie. Przestałam się łudzić, że kiedyś miną, bo nie jestem idealna i nie żyję w idealnym świecie. Odkąd sobie na nie pozwalam i wiem, że nie tylko ja tak mam (szczególnie obserwując ludzi w gabinecie, czy tu na forum) jest mi łatwiej. Jestem w sumie trochę w szoku jak wiele osób miewa takie stany. Jak bardzo "udają" porządnych i ułożonych ludzi, a tak naprawdę sypią się w środku i mają poczucie niespełnienia jak każdy. Są dni gorsze i są dni lepsze. Trzeba przetrwać i jedne i drugie. Kciuki zostają na pokładzie ;)

A ja Wam powiem wspak. I ja i mój mąż i wielu naszych znajomych chodzi/chodziło na psychoterapię. Myślę,że ważne jest,aby 1. Znaleźć dopasowanego do swojego temperamentu,potrzeb. 2. Nie oczekiwać po jednym spotkaniu przełomu w życiu - psychoterapeuta też człowiek, musi nas trochę poznać, żeby nam pomóc,ale i my musimy się z nim oswoić,by mu zaufać i otworzyć się na zmianę. 3. Trzeba wybrać odpowiedni dla siebie nurt - jeśli potrzebujesz otwarcia z ciała to np.Lowen, potem są jeszcze psychodynamiczne krótko-, dlugoterminiwe, Gestalt. To ma mocno wpływ na to, co on z Toba będzie przerabiał. Ja chodziłam na psychodynamiczna długoterminową oczywiście były momenty,gdzie mnie wkurzało i chciałam przestać chodzić,ale to też element pracy w głowie;) Udało mi się tak przepracować bardzo wiele rzeczy, mogę z pewnością powiedzieć, że poprawiła się moja jakość życia,poziom stresu w życiu zawodowym i prywatnym znacznie spadł, nauczyłam się siebie i wielu rzeczy,które mi do dziś pomagają i procentują również w bliskich relacjach :) Ja w ogóle uważam,że nikt nie chodzi po świecie bez problemów i jakiegoś bagażu i każdy powinien chodzić do psychoterapeuty,tak samo jak dbamy o swoje ciało chodząc do doktora, czy do fizjo. Polecam Ci Zosia udanie się do kogoś innego, wierz mi, że te pieniądze się zwracają (jeśli zwrot w odciążeniu psych.Cie nie przekonuje, to w💲- u mojego męża to bezpośrednio miało przełożenie na rozkręcenie własnego biznesu, u mnie na bardzo dobrą pozycję w zespole, zastępcy TL i wszelkich premii,podwyżek i spokoju w nakładzie pracy.) ☺️

Piękna godzina, jajo ma czas rozkwitnąć, niech będzie wytrwałe i znajdzie pięknego partnera w tym cyklu! ☺️

Ja wierzę w znaki i trzymam za Ciebie kciuki bardzo mocno <3

Też z biegiem czasu doceniam piękno takich klimatów 🥰 Kiedyś Warszawa wydawała mi się za mała. Dziś wielkie miasto mnie męczy i uwielbiam odpoczynek na wsi. Gdy odwiedzam takie mniejsze miejscowości dostrzegam też więcej rodzin z dziećmi. Myślę, że ten codzienny stres, zabieganie, spaliny i brak ruchu niezbyt dobrze na nas wpływają. Swój domek budujecie poza miastem, prawda?

Lia, tak, my budujemy się na wsi. Trochę bliżej miasta niż mój dom rodzinny, ale za to mając ścianę lasu za granicę. Będzie cisza i spokój (mam nadzieję, bo uwielbiamy to!). Generalnie i tak nie mieszkamy w jakimś mega dużym mieście i na spokojnym osiedlu, ale widzę różnicę. No po prostu mentalnie jesteśmy "wsioki", dobrze nam na wsi. :)

#teamwsioki ❤️

Bawcie się dobrze! :D If you know what i mean ;)

Faceci są z Marsa, kobiety z Wenus. Czasami myślę, że dzięki nas jeszcze więcej niż odległość pomiędzy dwoma planetami... On na pewno nie ma nic złego na myśli, nie robi nic z tego złośliwie. To po prostu inne istoty, które chcą wiedzieć, że są super, a ich plemniki najpotężniejsze! 😁

Rozumiem Cię, mam podobnie. Ja też się obawiam, że nigdy nie uda mi się zajść w ciążę i urodzić dziecka. Czasem błądzę po forum, czytam te wszystkie historie i nakręcam się jeszcze bardziej. Widzę ile tu na forum przypadków kiedy to kolejna IUI, czy IVF się nie powiodły. Ogarnia mnie wtedy strach, a w głowie mam czarną dziurę. Jak na zbawienie czekam na sierpniową wizytę, jakby pani doktor miała być jakąś cudotwórczynią, a przecież jest tylko człowiekiem. Nie wiem jaki ma na nas plan, ale ja w głowie mam już myśli o IUI. I choć z jednej strony mam obawy, to z drugiej ogromną nadzieję. Wczoraj na forum zobaczyłam, że w ciąży jest dziewczyna, która udzielała się na jednym miesięcznym wątku i zniknęła po drugiej nieudanej IUI. Trzecia się udała i nosi pod sercem córeczkę. Bardzo mnie to podbudowało. Nie wolno nam wątpić, Zosiu ❤️

Uda się 🌿🌿🌿❤️❤️❤️

Każda chwila zwatpienia jest potrzebna, każda emocja pomaga iść dalej i sprawia, że jesteś silniejsza! Trzymam za Was mocno kciuki!

Nie da się przygotować na pewne sytuacje w życiu i nic dziwnego, że czujemy przed nimi strach. To trochę tak jakby myśleć o jakimś nieszczęśliwym wypadku drugiej połówki i zastanawiać się co by było wtedy. Tak naprawdę jest to dla nas jedna wielka niewiadoma, dopóki się nie wydarzy. Ale jedno wiem na pewno - masz w sobie więcej siły niż Ci się wydaje. Życie ciągle nas testuje, ale to się skończy.

Nie jesteś sama w takich myślach. Mało tego sądzę, że większość "dinusiow" podobnie się wypala. :) I nie martw się takimi przesądami. Ja się obcych dzieci boję i... I też nic mi to nie daje. 🙈

Podobno wszystkie emocje są dobre i trzeba je przeżyć, a potem dopuścić do siebie głos rozsądku i je pożegnać. Tylko gdyby to było takie łatwe, nasz dinoautobus nie byłby potrzebny 😟 Tak naprawdę nie ma powodu, żeby miało się nie udać. Więc uda się, może już całkiem niedługo🍀

Strach ma wielkie oczy ale jeśli będziecie musieli stanąć przed IUI to zobaczysz, że wcale nie będzie tak źle 😊 oczywiście trzymam kciuki za to żeby ten lub kolejny cykl dał wymarzone dwie kreski, na które tak bardzo zasługujecie ❤️ wypalenie i wątpliwości to normalne etapy w tym staraczkowym rollercoasterze - ale pamietaj, gdzie jest dół - musi być góra ❤️

Umów wizytę. Resztę spróbuj zostawić do "samorozwiązania". Planuj ten niecodzienny urlop pod kątem złapania oddechu, a nie nerwowego wyczekiwania na rozwój sytuacji. Słuchaj Lipcowej - ona już wie, że to te wielkie, przerażające ślepia w oddali nie były niczym innym jak dobrym spojrzeniem lekarzy specjalistów, którzy pomogą.

Kochana wiesz, że 10 dpo niczego nie przesądza? :)

Zrób jeszcze test za 2 dni albo idz na bete ! .😁

Lipcowa, tak, wiem. :)

Zaglądam do Cienie od czasu do czasu. Myślę o Tobie ciepło i nieustannie trzymam kciuki. Tak, jak Twój mąż wierzę, że Wam się uda. Aczkolwiek warto mieć plan,tak jak macie swój. Wdech, wydech, przytulam mocno 😘

Kciuki żeby boboś już nie kazał na siebie czekać ✊✊✊

Tak bardzo rozumiem 💔 U mnie też 12 dpo, też biało. Mimo, że człowiek się przygotowywał na widok jednej kreski, to jakoś to boli podobnie co miesiąc. Fajnie by było móc spojrzeć w przyszłość...

Zosis wiem jak trudno jest z każdym miesiącem widzieć po raz kolejny niepowodzenie. Trzymam kciuki, naprawdę bardzo, bardzo mocne kciuki żeby była to już ostatnia biel. Ja z sentymentem wracam do tej "starej siebie", gdy cofam się myślami w przeszłość i wspominam sobie jak np. jeszcze w trakcie podróży poślubnej zabezpieczaliśmy się, bo najpierw chcieliśmy nacieszyć się małżeństwem ;) a tu już 2 rocznica za Nami i cisza.. Także rozumiem i tulę, a z drugiej strony zobacz czy kiedyś pomyślałabyś, że masz w sobie tyle siły by nie poddać się przeciwnościom przez dwa lata? Możesz być z siebie dumna, jesteś super silna babka i Wasze dziecko będzie miało super wytrwałych i silnych rodziców, jeszcze tylko chwila <3

Zosiu, wiadomo, że jak są takie objawy to się rozkminia. Z drugiej strony jak rozkminia facet, to tak cieplej na serduszku się robi, prawda? Największe to czuć, że jesteśmy w tym razem. Mamy szczęście, że mamy takich facetów i to forum 🥰 Przesyłam dużo ciepełka 🍀💚

Cóż... nie znamy przyszłości, a Twoje obawy przed ślubem przecież były jakoś uzasadnione. Czasem się zastanawiam czy ta wiedza o trudnościach w zajściu w ciążę cokolwiek by u nas akurat zmieniła. Nie mogłam naciskać wcześniej na dziecko, bo wiem że bardzo źle by się to dla nas skończyło. Wkrętki męża pewnie były super miłe. Trzymam kciuki za Was <3 gotuj się na spotkanie w sprawie IUI.

Takie związki są najciekawsze, nie ma w nich miejsca na nudę. Ale fakt, wymagają okropnie dużo siły, dobrej woli i samozaparcia a także pracy obu stron. Zosia, trzymam kciuki aby Wasz kryzys szybko minął, bo to że minie to nie wątpię. Wzloty i upadki w takim związku to szara codzienność. 🙉 Oboje jesteście cholernie silni i dacie radę, zobacz ile razem już przeszliście, jak Was to wzmocniło. 💕 Warto walczyć a na końcu tej walki wyjdziecie jeszcze silniejsi. I myślę że będzie wtedy BIG LOVE x1000. Po budowie, po dziecku. 🫂

Nie odwołuj kwalifikacji, ta burza już niedługo przejdzie. Długie starania potrafią wykończyć emocjonalnie - ale wyjdziecie z tego jeszcze silniejsi niż wcześniej. Czas BIG LOVE też musi nadejść :)

Każdy ma swoją definicję miłości, a życie to nie film, bo ten zazwyczaj urywa się w dobrym momencie imitując happy end. Nad relacjami trzeba ciężko pracować. Nic nie zrobi się samo, a ta druga osoba nie domyśli się nigdy co dzieje się w naszej głowie. Ta ciężka praca to też chwile takie jak te - to inny rodzaj testowania, które musimy znosić. Też testuje cierpliwość, choć w inny sposób. Wydaje mi się, że i tak mocno kochasz swojego upartego męża ;) nie wiem jakie słowa padły, że pomyślałaś o odwołaniu IUI, ale wiesz w głębi serca żeby tego nie robić. Emocje czasem wybuchają, a jeżeli Twój mąż jest z typów "ciężkorozmownych" to nic dziwnego, że jak dojdzie do zapłonu u niego to już na całego. Wspólna kawa na zgodę - będzie dobrze!

Zosia Słońce ☀️ Też jestem tym typem, co rzuca talerzami i wyprowadza się minimum raz na kwartał 😉 Tzn. nigdy nie doprowadziłam tej wyprowadzki do końca 😜 i starania tak samo rzucam w cholerę, co jakiś czas. Wracam z urlopu z przewietrzoną głową i z pewnym dystansem do ostatnich problemów. Czy zdecydowaliście się gdzieś wyjechać na długi weekend? Mam nadzieję, że tak.. Moim zdaniem, gdy już ma się wszystkiego dość to trzeba wyjechać i zmienić otoczenie na kilka dni. Nawet na niskobudżetowy wyjazd do lasu, ale z daleka od tych wszystkich codziennych rzeczy, które nas otaczają. Pozwól sobie kilka dni nie myśleć o tym wszystkim, a wizyty nie odwołuj, może akurat spotkacie tam kogoś, kto zdejmie ten ciężar z Waszych barków. Przesyłam uściski i ciepełko 🥰🦕💚

Budowa to ciągła walka. O wszystko. O każdą pierdołę i to aby była ona poprawna. Ciągłe wzloty, upadki, stresy, przemęczenie. Nie dziwne że oboje pękacie, że ty pękłaś w kwestii starań. Nie zliczę ile razy ja szłam na noże z mężem. Nawet ostatnio... Czasami dziwię się, że jeszcze jesteśmy razem. Trzyma nas wtedy przy sobie chyba tylko budowa, kredyty i wspólna miłość, bo reszta leży i się morduje. Straszne to. Zosia, jesteście ogromnie silni oboje, że stawiacie czoła dwóm najgorszym życiowym sprawdzianom - zarówno dla własnej psychiki jak i dla więzi w związku. Wyjdziecie z tej walki z tarczą, nie może być inaczej. :)

W końcu będziesz mogła zrzucić z siebie ciężar odpowiedzialności i zaufać lekarzom oraz całej procedurze. Starania męczą i potrafią człowieka wepchnąć dosłownie w jakąś czeluść. Nie wiem czy czujemy tak samo, ale ostatnio też przechodziłam okres apatii. Życie potrafi przytłoczyć. Te obowiązki i zmartwienia, które mamy niestety są częścią naszego dorosłego życia. A później człowiek wpada w taką pułapkę błędnego koła - jak to opisałaś. I ma wrażenie, że wpada już w obłęd. Kochana - nie ma sytuacji bez wyjścia. Choć tak może się wydawać na pierwszy rzut oka to ja jestem przekonana, że wspólnie z mężem jesteście w stanie wykombinować Wasze rozwiązanie każdej przeszkody jaka stanie na drodze.

Wsparcie ukochanego mężczyzny to wielki skarb. Cokolwiek się wydarzy będziecie w tym razem i przetrwacie wszystko. A później będziecie wspaniałymi rodzicami dla swojego maluszka :)

Póki będziecie się kochać i wspierać, będziecie na wygranej pozycji. Bo razem zawsze znajdzie się jakieś rozwiązanie ❤️ Jeśli Ci to pomoże, omówcie kolejne kroki. Może taki plan i świadomość, że możliwości nie kończą się po opcji "a" przyniesie Wam ulgę. A tak poza tym to jesteś moją cyklową siostrą. U mnie 12 dc. Działamy 🔥

To wielkie szczęście mieć przy sobie drugą połówkę niezależnie od tego co się wydarzy. Dopóki nie zajdziemy w ciążę to walczymy, a to bywa cholernie ciężkie. Jeżeli jesteś w tym cyklu tak bardziej z boku to przeanalizuj ten poprzedni stres, który odczuwałaś. Stres, presja, wyzwania fizyczne, bo całkiem często zmuszanie się do seksów. Wyzwania emocjonalne, bo gdybamy, bo mechaniczne stosunki mieszają nam w głowach. O finansowych wyzwaniach nawet nie wspominam, bo oprócz tego dochodzi życie i budowa, na które trzeba łożyć. To komplikuje relacje i zobacz na jak wielu poziomach potrafi to robić i ile wysiłku po obu stronach musi być żeby przezwyciężyć to co się dzieje. Nam się czasem wydaje, że jesteśmy w tym same, bo ogarniamy suple, sikamy na patyki, dyskutujemy na forum o śluzach, kubeczkach i nie wiadomo jeszcze czym. Ale oni też się przejmują - choćby tymi aspektami finansowymi czy czysto fizycznymi. On kocha Ciebie i życie z Tobą - to które ma, a nie wyidealizowane, gdzieś w przyszłości z wózkiem. Gdy ono się już stanie rzeczywistością wtedy też będzie Ciebie kochał, ale chyba faceci nie myślą w ten sposób - w sensie tak przyszłościowo. Zazdroszczę im z jednej strony tego, że potrafią docenić to takie "tu i teraz". Jest im na pewno łatwiej radzić sobie z porażką każdego naszego cyklu niż nam. Trzeba rozmawiać i dobrze, że to robicie <3