Wiele mówi się o tym, że stres może być przeszkodą w zajściu w ciążę, może utrudniać starania o dziecko. W jaki sposób stres może szkodzić naszej płodności?
Wysoki poziom stresu zakłóca fizjologiczne działanie naszego organizmu, czego objawem mogą być: zaburzenia snu, dolegliwości ze strony układu pokarmowego, zmiany ukrwienia narządów wewnętrznych oraz obniżenie płodności przejawiające się zaburzeniami funkcji seksualnych, obniżonym libido, obniżoną ruchliwością plemników, zaburzeniami cyklu menstruacyjnego a także zmianami stężenia hormonów płciowych, a co za tym dalej idzie - niepłodność. Dlatego warto skonsultować się z psychologiem w celu określenia w jakim stopniu stres może być przyczyną lub też skutkiem obniżonej płodności (psychologiczna strona starań o dziecko). Pamiętajmy, że w celu ustalenia przyczyn problemów z płodnością należy najpierw wykonać wszystkie niezbędne badania i skonsultować się z lekarzami specjalistami.
Pamiętam, że gdy zaczęliśmy starania o dziecko myślałam że to będzie cudowny okres w naszym życiu. Teraz po kilku miesiącach bezskutecznych starań mam dość, pojawiły się u mnie uczucia, które kiedyś były mi obce. Czuję się lekko sfrustrowana tym, że to właśnie nam nie wychodzi, że musimy czekać na dziecko tak długo, wstydzę się, że czuję zazdrość, że coraz to więcej osób dookoła cieszy się ciążą tylko nie ja. Nie lubię patrzeć na kobiety w ciąży i nie potrafię cieszyć się szczęściem ciężarnej koleżanki z pracy, mimo, że wydawało mi się, że uczucie zazdrości mnie nie dotyczy. Co się ze mną dzieje, czy to normalne?
Młodzi ludzie tworzą sobie w głowie plan. Ustalają termin ślubu, planują jak będzie wyglądać ich dom, snują plany na przyszłość zakładając, że nadszedł odpowiedni moment na posiadanie dziecka. Kiedy upragnione dziecko się nie pojawia, zdają sobie sprawę, że nie wszystko idzie zgodnie z planem. Wtedy właśnie mogą pojawić się stany i myśli, o których Pani mówi. Rozpacz, żal, zdenerwowanie i bezradność towarzyszą parom starającym się już jakiś czas o dziecko, ponieważ większość z nas nie bierze pod uwagę faktu, że może mieć problem z zajściem w ciążę (jak zwiększyć swoje szane na zajście w ciążę?). Niemożność realizacji potrzeb macierzyńskich powoduje, że może Pani odczuwać złość na kobiety, którym udało się te potrzeby zaspokoić. Warto o swoich emocjach i przeżyciach porozmawiać z doświadczonym terapeutą.
Łatwo powiedzieć, żeby nie stresować się tym, że po wielu miesiącach starań nadal nie jesteśmy w ciąży…tylko jak to zrobić? Jak radzić sobie ze stresem? Czy może Pani podpowiedzieć kilka „sztuczek” w jaki sposób radzić sobie z tą narastającą frustracją, że każdy jest w ciąży lub ma dzieci tylko nie my…
Każdy z nas na stres reaguje podobnie. Pojawia się alarm, przystosowujemy się do sytuacji, a potem odczuwamy wyczerpanie. To jak bardzo będziemy wyczerpani i jak długo zależy od wypracowanych przez nas stylów radzenia sobie ze stresem. Każdy z nas pochodzi z innej rodziny, ma swoją historię, znajduje się w innym momencie swojego życia. To jakie zebraliśmy doświadczenia z okresu wczesnego dzieciństwa, jak przeżywaliśmy pierwsze porażki, a także to jaką postawę życiową przejawiamy może wpływać, że takie same wydarzenia wpłyną na każdego z nas zupełnie inaczej i każdemu z nas do poradzenia sobie z daną sytuacja pomoże co innego. Jednym pomoże wyciszenie, joga i medytacja. Spokój dla ciała i duszy. Innym pomoże energiczny wysiłek fizyczny. Jeszcze innym może pomóc powrót do zajęć, dla których nie było miejsca w ostatnim czasie, a które nas odprężały. Warto skupić się nie tylko na realizacji w sferze macierzyństwa lecz również dokonywać samorealizacji na innych płaszczyznach które zwiększą nasz optymizm i poczucie własnej wartości (poznaj kilka ciekawych sposobów na walkę ze stresem).
Czy każdy rodzaj stresu w naszym życiu jest szkodliwy? Jaki rodzaj stresu szkodzi naszej płodności najbardziej i może powodoać niepłodność?
Nie każdy stres wywołuje u ludzi długotrwały stan napięcia i silne negatywne emocje. Wielu z nas doświadczyło czegoś, co nazywamy eustresem, jest to stres umiarkowany (krótkotrwały), który motywuje nas do działania, zwiększa naszą wydajność i doprowadza do euforii.
Najbardziej szkodliwy jest dystres. Stres, który zaburza równowagę na poziomie psychicznym i fizycznym. Długotrwały i przewlekły może doprowadzić do chorób psychosomatycznych, rozwoju zaburzeń psychicznych: depresji, zaburzeń lękowych czy uwydatnienia cech nieprawidłowo ukształtowanej osobowości, a także do poważnego kryzysu w związku. Stres, który wysysa z nas radość życia najbardziej szkodzi naszej płodności.
Zauważyłam również, że nasz związek zaczyna trochę cierpieć na naszych staraniach o dziecko. Mimo, że staramy się nie wpadać w „paranoję” to i tak, aby zwiększyć swoje szanse staramy się współżyć, gdy mam owulację, a to nie zawsze jest dla nas odpowiedni czas. I wtedy trochę zmuszamy się… Do tego dołączyły teraz częste wizyty u lekarzy i diagnostyka, która nie sprzyja romantycznym chwilom. Co robić, żeby nasz związek nie ucierpiał na naszych przedłużających się staraniach o dziecko? Lepiej rozmawiać czy lepiej nie „mieszać” za bardzo partnera w „babskie” tematy związane z owulacją, miesiączką, rodzajem śluzu płodnego, rosnącymi pęcherzykami itp.?
Przy przedłużających staraniach się o dziecko możecie razem uczestniczyć w szeregu zadań związanych z owulacją i miesiączkowaniem. Należy jednak realistycznie spojrzeć na to, że większość obowiązków związanych z obserwacją płodności spoczywa na kobiecie, pomiar temperatury, obserwacja śluzu, prowadzenie kalendarzyka, wykresów, pilnowanie, odliczanie i wyczekiwanie owulacji (sprawdź, kiedy owulacja występuje u Ciebie). Ważne, by decyzje o uczestnictwie partnera w kontroli cyklu owulacyjnego podjęła Pani wspólnie z nim. Być może nie jest on gotowy na to, by uczestniczyć w tych obserwacjach, ale też warto dopytać czy jeśli zajmie się Pani obserwacją płodności sama, to czy partner nie poczuje się odrzucony.
Badania i szereg procedur medycznych niszczy spontaniczność co może odbić się na sferze życia seksualnego - o seksie podczas przedłużających się starań o dziecko. Warto dopilnować, żeby nie było ono obowiązkiem podporządkowanym całkowicie owulacji, ponieważ w skrajnych przypadkach może to powodować zmniejszenie satysfakcji oraz pojawienie się zaburzeń seksualnych, co z kolei może przynieść odwrotny skutek.