Bardzo kiepskie wyniki nasienia a happyend :)

Tak, mamy to na uwadze. Na ostatniej wizycie lekarz też wspominał o zebraniu próbki podczas zabiegu i zabezpieczeniu jej. W ostatnim badaniu było ok. 3 mln/ml.

Chmurko nie pomogę nikt nam tego nie przepisał. A z ciekawości jak braliście clo to w jakich dawkach?

O kurcze my to tak różne konfiguracje, że szok. Obecnie wtorek czwartek i sobota 1 tabletka

Wcześniej było 1 tabletka co 2gi dzień na zmianę z atrozolem. Potem pół tabletki na zmianę z atrozolem, w potem znów cała

To wspaniała wiadomość, trzymam kciuki!!!
@Valie, powiedz proszę (o ile oczywiście masz ochotę i chcesz się tym dzielić), jak u Ciebie było z podjęciem decyzji o in vitro? Byłaś zdecydowana, bałaś się? Było coś, co ostatecznie Cię przekonało?

Ja jestem teraz na etapie mega doła - suplementujemy się od października, mąż miał jeszcze antybiotyk na paciorkowca wykrytego w nasieniu, i nie wiem, jakoś tak się nakręciłam, że teraz nam się uda, że to będzie taki noworoczny cud. No oczywiście się nie udało i powoli dochodzi do mnie, że to nie jest tak, że jesteśmy jacyś wyjątkowi, że mimo beznadziejnych wyników nagle nam się uda, bo chodzimy do kościółka, modlimy się i bardzo chcemy, tylko po prostu musimy stawić czoła temu, że naturalne poczęcie w naszym wypadku jest bardzo utrudnione i szanse na powodzenie są malutkie.

Już tak naprawdę w listopadzie powiedzieli nam, że powinniśmy się zakwalifikować do in vitro ze względu na wyniki męża (pomimo tego że nie mamy udokumentowanego roku starań, to nam pyknie dopiero w kwietniu). Chodzi głównie o fragmentację dna plemnika na poziomie 40%. Niby ginekolog mnie pocieszała, że bakterie lubią przy tej fragmentacji mącić i że to może przez to, ale nie brzmiała na zbyt przekonaną. Nie sądzę, że witaminkami nagle z beznadziejnych wyników dojdziemy do super wyników, jeszcze przy pomniejszonych jądrach.

Mimo wszystkiego powyżej - boje się in vitro. Nie umiem sobie tego poukładać w głowie, to jest jakiś abstrakcyjny strach, poczucie, że to już będzie w ogóle gwóźdź do trumny naszych starań, nie umiem tego wytłumaczyć. Mój mąż jest zdecydowany (był przeciwny gdy jeszcze nie znał swojej sytuacji, a raczej wypierał że to w ogóle będzie nam potrzebne), teraz już zmienił zdanie, jest totalnie za i powiedział, że w tym tygodniu sprawdza czy wyleczył bakterie, w lutym/marcu powtarza seminogram i fragmentację i jeśli będzie dalej bez zmian to idziemy na in vitro. A mnie przewraca się w żołądku na samą myśl. Widzę dziewczyny tutaj na forum, które ekscytują się wizytami w poradni, transferami… Ja po prostu nie potrafię sobie wyobrazić siebie w tej sytuacji.

Z drugiej strony ja w tym roku kończę 30 lat, mąż 34. Na forum siedzę od kwietnia zeszłego roku i widzę zdecydowanie więcej szczęśliwych historii z in vitro niż z poprawą wyników nasienia. I jestem wściekła na siebie za to wszystko co czuję…

Przepraszam dziewczyny za ten wywód, nie chciałam nikogo dołować, trochę mi się ulało… Siedzę chora na chacie już drugi tydzień, kaszle całymi nocami, nie śpię i miesza mi się w głowie 🤣🤣

Jak byście potrzebowali clo to mam na oddanie całe pudełko, nie otwierane

Elektro dobrze Cie słyszeć

Wydaje mi się, że im więcej człowiek grzebie tym zawsze się do czegoś dogrzebie. Nie ma ludzi zdrowych są tylko niezdiagnozowani, niestety. A pewnie gro ludzi co zachodzi ,,normalnie" w ciążę też zdrowi nie są. Ale rozumiem że grzebiesz bo sama mam tak samo.

Lekarz w klinice ostatnio się mnie zapytał po co robiłam HSG przy takich wynikach nasienia. Mogłam mu tylko odpowiedzieć, wie Pan jakie Kobiety są..

Przede wszystkim, przykro mi dziewczyny że trafiłyście na takich lekarzy. Co to są w ogóle za teksty?!

Ona_39
Ja nie miałam przypadku fałszywego ujemnego badania, ale przy okazji badań mojego męża, androlog powiedział mu, że posiew z nasienia sam nie jest miarodajny, że trzeba też zrobić wymaz z cewki, bo bakterie się często lubią przenosić. No ale u nas wyszła sytuacja, że posiew z cewki był czysty, a w nasieniu bakteria. Teraz po antybiotyku zrobiliśmy posiew nasienia i wyszło czysto - mam nadzieję, że naprawdę jest tam już spokój. Posiewu z cewki nie powtarzamy, mąż ma traumę po tym pobraniu, nie miałabym serca go zmuszać (zresztą nie potrzebujemy) 😂
Ale też wiem, że co lekarz to opinia…