Poród martwego dziecka - tęczowa ciąża i tęczowe dziecko

AnnaAneczka
Nie da się przygotować. Może źle zrobiłam, że nie spotkałam się z psychologiem. Teraz to już pozostaje czekać. A te dni będę bardzo trudne. Za chwilę będzie rok jak poczułam ostatnie ruchy Wiktorii, rok jak dowiedziałam się, że jej serduszko nie bije, rok jak czekałam na poród, rok jak ją urodziłam i rok jak ją pochowaliśmy.

Jak czytam to co piszesz to o czułam dokładnie to samo. U nas 3.01.22 dowiedziałam się że Jagoda nie żyje a 4.01.22 ją urodziłam. W tym roku gdy przypadała rocznica byłam przerażona i ciągle tego dnia wyczekiwałam ruchów Janka. Byliśmy wszyscy na cmentarzu każdy wspierał, rodzina pilnowała żebym choć na chwilę nie została sama, a ja byłam tego dnia milcząca jakbym czekała aż coś się wydarzy... Później przestałam myśleć totalnie. Skorzystałam z porady położnej która kazała mi oglądać filmy, słuchać muzyki cokolwiek aby chociaż na chwilę zajęło myśli. Ciężko było bo w trakcie filmu orientowałam się że nie mam pojęcia o czym jest bo myślałam ile ominęło mnie ,,ŻYCIA I SZCZĘŚCIA" bez Jagody 😭 czekałam na 13.01 bo tego dnia miałam stawić się w szpitalu. I cały czas czekałam na poród i jak już zaczęli wywoływać pamiętam że powiedziałam do lekarza że wytrzymam każdy ból aby maluszek żył i był zdrowy... Ktoś kto tego nie przeżył mimo że stara się zrozumieć nie da rady, a dobre rady nie zawsze są dobre z naszej perspektywy. Teraz każdego dnia dziękuję za te moje 3kg szczęścia. I jak słyszę że ktoś narzeka bo poród , bo dziecko to czasami mam takie myśli: Żebyś wiedziała/ wiedział jak to jest z naszej perspektywy. Mimo że czasem w nocy prawie zasypiam z maluszkiem na rękach tak bardzo rośnie mi serce jak widzę jego uśmiech, tak bardzo cieszę się gdy patrzy na mnie chociaż wiem że jeszcze mnie nie widzi. Ostatnio moja mama trzymała Jasia na rękach ja robiłam obiad i coś zaczęłam opowiadać a mama mnie zawołała i mówi odezwij się znów coś powiedziałam a twarz maluszka pojaśniała i cały czas się uśmiechał. Dla kogoś to nic a dla mnie cały świat w kolorach tęczy.

Anna Aneczka życzę Ci dużo spokoju przed rozwiązaniem i meeeega dużo szczęścia po porodzie. Iskierki w oczach i szczęścia w dłoniach 🥰

Milan, dziękuję Ci. Dziękuję

Kochane, spieszę donieść, że Asia już jest z nami. Po 3 dniach indykcji dzisiaj zrobione CC. Wszystko dobrze z nami. Nie mogę uwierzyć, że już jest. 🌈

Dzisiaj mija rok od pogrzebu Wiktorii.

Annaaneczka, zaglądałam tu kilka razy dziennie e oczekiwaniu na ta wiadomość... cudownie, gratuluję...
Znam to uczucie, jak po Cc trudno uwierzyć że tymrazem się udało... U nas było planowane, ale jak mi przystawili małego do policzka, nie mogłam uwierzyć że on jest, że tymrazem się udało .
Odpoczywajcie, cieszcie się tymi pierwszymi wspólnymi chwilami, one tak szybko mijają... Nie mogę uwierzyć, że 8 dni mój mały babel będzie miał pol roku 😱
A Ty jak się czujesz po Cc?

AnnaAneczka, gratulacje, dużo zdrówka dla Was ❤️

Krzysia, ogólnie nie było źle. Miałam 3 próby wywołania porodu, jedną cewnikiem foleya, dwie oksy. Po cewniku zrobiło się rozwarcie, oksy nie ruszyła nawet o milimetr. Nie pojawił się ani jeden skurcz. W czwartek po 3/4 pompy z oksy decyzja o cięciu. 18:20 Asia była na świecie. Ja płakałam głośniej niż ona. Otrzymała 10/10, waga 3620, długość 53cm.

Ja się czuję jakby mnie coś rozjechało, ale dziewczyny mają podobnie. Od pionizacji już nie biorę nic przeciwbólowego. Najgorsze to wstawanie z tych wysokich łóżek. Mam nadzieję, że dzisiaj najpóźniej jutro wyjdziemy do domu.

AnnaAneczka ogromne gratulacje ❤️ dobrze, że masz to już za sobą, bo końcówka to ogromny stres. Dużo zdrówka dla Was😘

AnnaAneczka gratulacje ❤️ mówiłam że dasz radę! Jesteśmy siłą wszystkie bez wyjątku! Mam nadzieję że już w domku jak to mówiła koleżanka z łóżka obok w szpitalu W domu jest zupełnie inaczej. U nas już miesiąc nie wiem kiedy to zleciało... Trzymam kciuki życzę ogromu miłości 🥰

Też ryczałam jak... ten moment jak go usłyszałam i pierwsza myśl ze on jednak zyje...
U nas z 5 dni pol roku... Nie wiem gdzie ucieka ten czas...

Cześć dziewczyny. Dawno nie udzielałam się na forum, jakoś tak ciągle szukam swojego miejsca i sposobu na uporanie się ze stratą... Staramy się ale nic z tego nie wychodzi. Tymczasem postanowiłam pisać pamiętnik, a że najłatwiej w telefonie, żeby nie zginęło i żadna myśl nie uciekła, żeby pies nie zeżarł itd. więc założyłam sobie bloga 🙂 Jeśli macie ochotę to zapraszam:
https://synekwniebie.blogspot.com/

W czwartek Asia skończyła 6 tygodni. Jest takim cudakiem, że głowa mała. Dokucza jej brzuszek, jest przez to marudna i mało śpi. Przez to nie mogę być tak często na cmentarzu jakbym chciała.
Za chwilę druga Wielkanoc bez Wiktorii, za to pierwsza z Asią. Czasami nie mogę pojąć, że nas to spotkało.

U nas 3 bez małej i też pierwsza z nim....też nadal czasami nie rozumiem... rok temu byłam już w ciąży i tak bardzo się bałam czy on da radę, czy ja dałabym radę gdyby cokolwiek mu się stało...
U nas na początku mało spał przez kolki, ale potem trzeba było budzić nawet na jedzenie 🫣

Anna Aneczka, też ostatnio jakoś do mnie nie dociera jak to mogło się stać, czemu nas to spotkało 😢 cholernie trudne to wszystko... Dodatkowo, mam wrażenie obsesyjnie już, ciągle myślę o kolejnej ciąży. Przekładam i przekładam, nigdy nie ma dobrego momentu, czas leci a ja najmłodsza już nie jestem.

Też nie jestem na cmentarzu tak często jakbym chciała. Dni, zwłaszcza jak jest już kolejne dziecko, płyną bardzo szybko.

Ostatnio miałam kontrolę u ginekologa i zapytał się kiedy kolejna ciąża. Jestem tak przetyrana przez tą, że póki co mam dość. I tak rok muszę się wstrzymać ze względu na cięcie.

Doskonale Cię rozumiem, mnie też to porządnie przeoralo... ale patrzę na niego i wiem że chce spróbować... też muszę poczekać po Cc...

Krysia, AnnaAneczka, będziecie się jeszcze starać o rodzeństwo?

Myślę, że tak. Ale muszę psychicznie odpocząć. Dużo zdrowia mnie kosztowała ciąża z Asią. A i tak ginekolog zalecił rok przerwy.

Tak.
Jak wiecie mlody jest z IVF... Długo biłam się z myślami czy dobrze robie... obiecałam sobie wtedy, że wykorzystam wszystkie zarodki, zostały jeszcze 2. Inna rzecz że zawsze chciałam mieć 2-3 dzieci. Potrzebuję czasu, chce wrócić do pracy, przewietrzyć głowę od tematu staran, odłożyć trochę kasy, poczuc że robię coś dla siebie, własnych ambicji, odchowac trochę bąbla.... wtedy zrobić badania, dobrać leki i walczyć...
Na drugą procedurę nie miałabym siły... jeżeli nie uda się transfer zostanie liczyć na naturalny cud ...

Co u Was dziewczyny? ❤️

My za tydzień mamy badanie III trymestru, aż ciężko uwierzyć, że tyle tygodni już za nami. Powoli zaczynam myśleć o wyprawce, choć ciężko mi się do tego zabrać. Strach nadal jest ogromny, ale mimo wszystko staram się cieszyć tym czasem z Malutką pod sercem 💖

Trzymam mocno kciuki! Daj koniecznie znać po badaniach🙂
My w przyszłym tygodniu mamy badanie prenatalne I trymestru. Strach, stres i niedowierzanie jest ogromne plus krótki odstęp pomiędzy ciążami spowodowały, że dostałam luteinę profilaktycznie i przykaz, że mam odpoczywać i jeszcze raz odpoczywać, więc zwolniłam i oszczędzam się ile mogę.